Τελέσθηκε ο Α' Κατανυκτικός Εσπερινός

Την Κυριακή 2 Μαρτίου το απόγευμα τελέσθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου ο Α' Κατανυκτικός Εσπερινός, ο οποίος αποτελεί την εναρκτήρια ακολουθία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ο Α' Κατανυκτικός Εσπερινός λέγεται

Την Κυριακή 2 Μαρτίου 2014 το απόγευμα τελέσθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου ο Α' Κατανυκτικός Εσπερινός, ο οποίος αποτελεί την εναρκτήρια ακολουθία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ο Α' Κατανυκτικός Εσπερινός λέγεται και Συγχωρητικός καθώς οι πιστοί ξεκινούν το στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής αλληλοσυγχωρούμενοι.

Στον Κατανυκτικό Εσπερινό χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος παρουσία πολλών ιερέων της Μητροπόλεως και πλήθους κόσμου που κατέκλυσε τον Μητροπολιτικό Ναό. Στο τέλος του Εσπερινού ο Μητροπολίτης μας ανέπτυξε την ομιλία του η οποία είχε θέμα: «Όταν οι λαοί μετανοούσαν. Η ατομική και η συλλογική μετάνοια».

Μετά το τέλος της ομιλίας ο Μητροπολίτης διάβασε σε όλο το εκκλησίασμα την συγχωρητική ευχή και μετά το πέρας του Εσπερινού όλοι οι πιστοί με πρώτους τους κληρικούς έλαβαν την ευχή του Μητροπολίτου και αλληλοσυγχωρήθηκαν μεταξύ τους.

Ολόκληρη η ομιλία του Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου
στον Α' Κατανυκτικό Εσπερινό του 2014:

ΟΤΑΝ ΟΙ ΛΑΟΙ ΜΕΤΑΝΟΟΥΣΑΝ

Η Πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ είχε πει κάποτε: «δεν υπάρχουν κοινωνίες, υπάρχουν άτομα». Τέτοιες ιδέες, που ήθελαν να δώσουν έμφαση στην ατομικότητα, σε βάρος της συλλογικότητος, οδήγησαν την Ευρώπη και τη Δύση, στην αποθέωση του ατομικισμού και στην κοινωνική πόλωση που βιώνουμε σήμερα.

Στην Πατρίδα μας, αυτή η επιδίωξη του συμφέροντός "μου", σχεδόν «θεσμοθέτησε» την ακατάσχετη απληστία, νομιμοποίησε τη «μίζα», ανέχθηκε την κλοπή του ενός πολίτη από τον άλλο και την καταλήστευση του Δημοσίου, και μας οδήγησε στο σημερινό «πολιτισμένο κανιβαλισμό» της Ελλαδικής κοινωνίας.

Η ηθική του Ευαγγελίου, ήταν πάντοτε ανάχωμα σε παρόμοιες τακτικές, οπότε για να μην μας ελέγχει το Ευαγγέλιο, φροντίσαμε να το εξορίσουμε από τη ζωή μας.

Θυμάστε όλοι μιά οργανωμένη δέσμη Νόμων, που εμείς οι ίδιοι ψηφίσαμε (μέσῳ των εκλεγμένων με τις ψήφους μας βουλευτών), από την Μεταπολίτευση και εντεύθεν, τους οποίους Νόμους αντιστρατεύτηκε η Εκκλησία, χωρίς όμως να φέρει αποτέλεσμα, επειδή ο λαός τους ήθελε. Οι Νόμοι αυτοί είχαν σαν στόχο να εξοβελίσουν την χριστιανική ηθική από την ελληνική κοινωνία.

Θα αναφέρω ενδεικτικά και σεις θα θυμηθείτε περισσότερα:

• ο πολιτικός γάμος,
• η αποποινικοποίηση της μοιχείας,
• η συρρίκνωση του μαθήματος των θρησκευτικών,
• οι ατέρμονες συζητήσεις να βγουν οι εικόνες από τις σχολικές αίθουσες, οι σταυροί από τους ιστούς των σημαιών και τελικά, το θρήσκευμα από τις αστυνομικές ταυτότητες,
• η διογκωμένη προβολή σκανδάλων,
• η άτεγκτη πολεμική κατά του αρχιεπ. Χριστοδούλου,
• η αλόγιστη φορολόγηση της Εκκλησίας,
• το Σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης,
• η κατάργηση της αργίας της Κυριακής κ.ά.

Όλα αυτά, άφησαν σε όλους μας την πικρή διαίσθηση ότι η κρίση που δημιουργήθηκε είναι πρωτίστως πνευματική κρίση!

Τα αποτελέσματα της κρίσεως είναι ο εξευτελισμός του λαού μας, η φτώχεια, η απορία για το αύριο, ο φόβος και το μούδιασμα, ο πόνος, οι αυτοκτονίες, η ντροπή να βλέπουμε ξένους να διαφεντεύουν το βιός μας, να παζαρεύουν τη γη μας και να προκαθορίζουν το μέλλον μας.

Θέλετε να θυμηθούμε πως περιγράφει η Αγία Γραφή μιά παρόμοια κατάσταση:

Λέει ο Προφήτης Ησαϊας (κεφ.1): «Ποῦ ἔμεινε νὰ πληγωθῆτε ἀκόμα; ὁλόκληρο τὸ κεφάλι σας πονάει καὶ ὅλη ἡ καρδιά σας πλημμυρίζει ἀπὸ λύπη. Ἀπὸ τὰ πόδια ὡς τὸ κεφάλι δὲν ὑπάρχει σὲ σᾶς τίποτε ὑγιὲς καὶ ἄρτιο. Δὲν ἔχετε μόνο ἕνα τραῦμα ἤ ἕνα μώλωπα ἤ μιὰ πληγὴ μολυσμένη. Ὅλο τὸ σῶμα σας εἶναι μιὰ πληγή. Ποῦ πρῶτα νὰ μπεῖ κατάπλασμα, ποῦ νὰ μπεῖ ἐπίδεσμος; Οἱ ἄρχοντές σας εἶναι ἄπιστοι, συμμέτοχοι στοὺς κλέφτες, ἀγαποῦν τὰ δῶρα τῆς ἁμαρτίας, ἐπιδιώκουν τὶς δωροδοκίες γιὰ νὰ κρίνουν μεροληπτικά. Δὲν ἀποδίδουν τὸ δίκαιο μήτε στὰ ὀρφανὰ μήτε στὶς χῆρες. Γι’ αὐτὸ ἐρήμωσε ἡ γῆ σας, κάηκαν οἱ πόλεις σας, τὰ ἀσημένια νομίσματά σας ἔγιναν κίβδηλα, τὴν παραγωγή σας τὴν τρῶνε οἱ ξένοι μπροστά στὰ μάτια σας, ἡ χώρα σας καταστράφηκε ἀπὸ ξένους λαούς. Οἱ κάπηλοι νοθεύουν τὸ κρασί σας μὲ νερό».

Ξεκάθαρα, λοιπόν, γιά την Αγία Γραφή, αιτία αυτής της καταστροφής είναι η αμαρτία. Ακούστε το παράπονο του Θεού και η πρόταση που μας κάνει:

«Ὁ Κύριος μίλησε καὶ εἶπε· γιοὺς γέννησα καὶ δόξασα, ἐκεῖνοι ὅμως μὲ ἀπαρνήθηκαν. Δὲν μὲ ἀναγνωρίζει ὁ λαός μου πιά, δὲν μὲ καταλαβαίνει. Γίνατε ἔθνος ἁμαρτωλό, λαός γεμάτος ἁμαρτίες, σπορὰ πονηρή, γιοὶ παράνομοι. Ἐγκαταλείψατε τὸν Κύριο καὶ συνεχίζετε νὰ προσθέτετε ἁμαρτίες ἐπάνω σας.

Ἀκοῦστε, λοιπόν, τὰ λόγια τοῦ Κυρίου οἱ ἄρχοντες, προσέχετε ὁ λαός, τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ. Λουσθῆτε καὶ καθαρισθῆτε, λέει ὁ Θεός, νὰ σᾶς δῶ νὰ βγάζετε τὶς κακίες ἀπὸ τὶς ψυχές σας. Πάψτε πιὰ τὶς πονηριές σας. Μάθετε νὰ κάνετε τὸ καλό, ἐπιδιῶξτε τὸ δίκαιο, βοηθῆστε τὸν ἀδικημένο, φερθῆτε δίκαια στὸ ὀρφανό, δικαιῶστε τὴ χήρα. Καὶ τότε ἐλᾶτε νὰ συζητήσουμε, λέγει ὁ Κύριος, κι ἄν οἱ ἁμαρτίες σας εἶναι κόκκινες σὰν τὸ αἷμα, θὰ τὶς κάνω λευκὲς σὰν τὸ χιόνι. Κι ἄν θελήσετε νὰ μὲ ἀκούσετε, θὰ φᾶτε πλούσια τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς, ἄν ὅμως δὲν μὲ ἀκούσετε, τὸ μαχαίρι τῶν ἐχθρῶν σας θὰ σᾶς καταφάει».

Σ’ αυτά που είπε ο Θεός, ακούσαμε νομίζω την ερμηνεία των όσων μας συμβαίνουν.

Ως λαός, πιό χαμηλά να πέσουμε δεν γίνεται, πιο κάτω να πάμε δεν έχει.

Οπότε τι μας απομένει; Να σηκωθούμε!

Ακούσαμε και την πρόσκληση που απηύθυνε ο Θεός, στον Ησαϊα.

Είδατε όμως, καμμιά τέτοια διάθεση στην Πατρίδα μας; Ακούσατε πουθενά παρόμοιο εθνικό σάλπισμα;

Ακούσαμε όλοι, χιλιάδες φορές τη φράση: "η κρίση είναι ηθική"!

Ε! και λοιπόν; πως θα θεραπευθεί;

Με το οικονομικό πλεόνασμα; Δηλαδή, νά 'χουμε πάλι για να κλέβουμε; ο ένας τον άλλο, όλοι μαζί το Κράτος και το Κράτος όλους μας;

Έτσι θα θεραπευθεί η "πνευματική κρίση";

Ακούσατε κανένα μήνυμα ηθικής επανάκαμψης; Διαβάσατε κανένα άρθρο να στηλιτεύει την απληστία και την κλοπή; Είδατε κανένα διάγγελμα που παρότρυνε σε επιστροφή στην τιμιότητα ή στη δικαιοσύνη;

Για να είμαι ακριβής, ο νυν Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ μίλησε για τις αξίες της Ορθοδοξίας και πρόσφατα στο Άγιο Όρος επικαλέστηκε την δύναμη της πίστεως και της Παναγίας μας.

Είπε ο κ. Σαμαράς: "χρειάζεται να αλλάξουμε νοοτροπία"!

Η λέξη "νοοτροπία" είναι ανάλογη με την λέξη "μετάνοια", αλλαγή του νου, του τρόπου σκέψεως και του τρόπου δράσεως.

Η μετάνοια, απαιτεί να έχει ο άνθρωπος δυνατό χαρακτήρα, να αποδεχθεί ότι περπατάει σε λαθεμένο δρόμο και ότι ζει με στραβό τρόπο, κι έπειτα να αποφασίσει να τα διορθώσει. Είναι χαρακτηριστικό των έξυπνων και ικανών ανθρώπων να αλλάζουν γνώμη και άποψη και να διορθώνουν τα όσα έπραξαν, όταν διαπιστώσουν ότι δεν ήταν τα σωστά.

Η Εκκλησία υποκλίνεται μπροστά σ´ όποιον αμαρτωλό μετανοεί και βεβαιώνει ότι για τη μετάνοιά του χαίρεται όλος ο ουρανός. Είναι τόσο κακό πράγμα η αμετανοησία, που η Εκκλησία την θεωρεί "βλασφημία" κατά του Αγίου Πνεύματος, «η μόνη αμαρτία που δεν θα συγχωρεθεί ποτέ» (Μαρκ.3, 29), είπε ο Χριστός, και δεν θα συγχωρεθεί επειδή δεν το θέλει ο άνθρωπος, όχι επειδή δεν το θέλει ο Θεός. Το Άγιο Πνεύμα ζεσταίνει και φωτίζει. Είναι χάρις, είναι σοφία, είναι έμπνευση, είναι χαρά κι ευλογία στη ζωή του ανθρώπου, όταν φυσικά το θέλει ο άνθρωπος. Όταν δεν το θέλει, όταν απορρίπτει τη μετάνοια και παραμένει αμετανόητος, τότε βυθίζεται στο σκοτάδι, στο ψύχος, στη γρουσουζιά, στην αποτυχία, στη θλίψη.

Η μετάνοια είναι ένας δρόμος μοναχικός, ανηφορικός, που οδηγεί σ' ενα Γολγοθά, όμως, αμέσως μετά, ακολουθεί η Ανάσταση, η λύτρωση, η ελευθερία από κάθε δεσμά.

Η μετάνοια είναι ένας δρόμος κι ένας τρόπος προσωπικός. Μπορεί όμως, να είναι ένας δρόμος κι ένας τρόπος εθνικός. Όταν αποφασίζει ένα έθνος, ένας ολόκληρος λαός να μετανοήσει για τις αμαρτίες του και να λυτρωθεί από την γκρίνια, από την αποτυχία και από τον εξευτελισμό.

Μήπως θεωρείτε υπερβολική μια τέτοια τακτική; Είναι δυνατόν να υπάρξει ποτέ, εθνική μετάνοια; Έχει νόημα; Ωφελεί;

Ας θυμηθούμε τι λέει η Αγία Γραφή:

Κατά τον Προφήτη Αμώς ο Θεός έθεσε σε όλους τους ανθρώπους κάποιες βασικές ηθικές αρχές και όταν οι λαοί τις τηρούν, τότε ευημερούν και παραμένουν ζωντανοί στην ιστορική σκηνή. Όταν καταπατούν αυτές τις αρχές, τότε καταστρέφονται και σβύνονται από το χάρτη. Αν μετανοήσουν για τα λάθη τους, ο Θεός συγχωρεί και τους προλαβαίνει από την νομοτελειακή αφάνεια στην οποία οδεύουν.

Λοιπόν, στο 1ο κεφάλαιο του βιβλίου του, ο Προφήτης Αμώς προβλέπει ότι θα καταστροφούν, λόγω αμετανοησίας:

• οι Αραμαίοι (1,3-5), για την σφαγή των ανθρώπων της Γιλεάδ,
• οι Φιλισταίοι (1,6-8), για την αιχμαλωσία και την πώληση στους Εδωμίτες πλήθους λαού (γερόντων, κοριτσιών, παιδιών),
• οι κάτοικοι της Τύρου για την ίδια αμαρτία (1,11-12),
• οι Αμμωνίτες (1,13-15), γιατί ξέσκισαν τις έγκυες γυναίκες της Γιλεάδ και
• οι Μωαβίτες (2,1-3), διότι σε κάποια πολεμική επιδρομή έκαυσαν κι έκαναν σκόνη τα οστά του εχθρικού Ιδουμαίου βασιλέως.

Οι λαοί εκείνοι δεν άκουσαν το κήρυγμα του Προφήτη και δεν μετενόησαν.

Ίσως το θεωρήσετε τυχαίο, αλλά οι λαοί εκείνοι δεν υπάρχουν στο χάρτη της σημερινής ιστορίας, φυλετικά δεν υπάρχουν πιά.

Στο βιβλίο του Προφήτη Ησαΐα, έχουμε ένα ισχυρότερο κήρυγμα προς τα έθνη (13,1-23,18). Ο Ησαΐας ελέγχει τα έθνη για σκληρότητα, για αλαζονεία και για καταπάτηση των έμφυτων εντολών που έθεσε μέσα τους ο Θεός.

Συγκεκριμένα ελέγχει και καλεί σε μετάνοια:

• τους Βαβυλωνίους (13,1-14,23),
• τους Ασσυρίους (14,24-27 & 17,12-14),
• τους Φιλισταίους (14,28-32),
• τους Μωαβίτες (15,1-16,14),
• τους Συρίους (17,1-11),
• τους Αιθίοπες και τους Αιγυπτίους (κεφ. 18-20) και
• τους κατοίκους της Αραβίας και της Τύρου (23,1-14).

Από τους λαούς αυτούς, μετανοούν μόνο οι Αιγύπτιοι (19,16-25) και ο Προφήτης βεβαιώνει ότι ο Θεός "ιάσεται αυτούς", ακριβώς επειδή μετενόησαν και ζήτησαν την βοήθειά του (19,19-22).

Το αποκορύφωμα αυτού του τμήματος του Ησαΐα είναι η προφητεία (19,24-25) ότι λόγω της μελλοντικής μετάνοιας των εθνών, όλοι οι λαοί της γης και ο Ισραήλ θα ενωθούν στη λατρεία του ενός και μοναδικού Θεού.

Είναι η εκπλήρωση του οράματος του Προφήτη (2,2-4), καθώς το συναντάμε και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη (7,9-10 και 15,3-4).

Για το θέμα μας άξιο προσοχής είναι το κήρυγμα του Ιωνά προς τους Νινευΐτες και η μετάνοιά τους. Για να το καταλάβουμε όμως, χρειάζεται να λάβουμε υπόψη μας τα εξής:

α) Άλλος είναι ο προφήτης Ιωνάς κι άλλος ο, άγνωστος σε μας, συγγραφεύς του βιβλίου του, και

β) Οι Ιουδαίοι, είχαν τη νοοτροπία να κλείνουν το Θεό τους στα στενά και περιορισμένα εθνικά τους όρια και τον θεωρούσαν μόνο δικό τους Θεό. Αυτό ήταν πλάνη και αίρεση, επικίνδυνη μάλιστα, επειδή «του Ισραήλ καταστρεφομένου» θα καταστρέφονταν και η έννοια του αποκλειστικού τους Θεού. Αυτήν την πλάνη οι προφήτες την πολέμησαν με δύναμη. Έτσι ο συγγραφέας του βιβλίου του Ιωνά, ανέσυρε από την Ιστορία την παλαιά αυτή διήγηση, για να αποδείξει στους συγχρόνους του ότι ο Θεός αγαπά όλα τα έθνη όταν μετανοούν κι όχι αποκλειστικά και μόνο τον Ισραήλ.

Έτσι βλέπουμε τον Ιωνά, να θεωρεί στην αρχή, ότι τα άλλα έθνη είναι βέβηλα, γι’ αυτό τα βδελύσσεται και αποφεύγει να πάει στην Θαρσίς να κηρύξει, όπως του είπε ο Θεός. Όταν όμως, τελικά, τον πηγαίνει άκοντα το κήτος, και κηρύσσει μετάνοια, οι Νινευΐτες τον ακούνε, δέχονται ότι το κήρυγμά του προέρχεται από το Θεό, ματανοούν, ζητούν συγχώρεση από το Θεό και έτσι σώζονται οι πόλεις τους.

Άρα, συμπεραίνει ο συγγραφέας του βιβλίου του Ιωνά, ότι οι Ιουδαίοι οφείλουν να καταλάβουν ότι ο Θεός πρός όλους απευθύνεται, όλους τους αγαπά, δεν δεσμεύεται από κανένα λαό και δεν είναι αποκλειστικότητα κανενός λαού.

Δεν αρκεί, λοιπόν, η διαπίστωση: "η κρίση είναι ηθική"!

Χρειάζεται μετάνοια και διόρθωση, χρειάζεται αποκατάσταση, βελτίωση και επανέναρξη.

Μόνο τότε η μετάνοια ως βίωμα του λαού, θα αναστείλει την καταστροφή και θα αποτρέψει τον αφανισμό.

Πως μπορεί να γίνει αυτό;

Με αλλαγή νοοτροπίας, που λέει κι ο Πρωθυπουργός μας, με μετάνοια, που λέει η πίστη μας.

Απλές κινήσεις χρειάζονται:

Τα σχολεία, να διδάξουν αξιολογώτερα πράγματα για τη ζωή των παιδιών μας και να απαντήσουν στα πνευματικά τους ερωτηματικά. Αν ένας δάσκαλος έχει μια κακή εμπειρία από ένα κληρικό, ας μην γκρεμίσει μέσα στη ψυχή των μαθητών του το Χριστό και την Πίστη, γιατί τότε ο δάσκαλος δεν μορφώνει πολίτες αλλά καλλιεργεί τρομοκράτες.

Η οικογένεια, να παραμερίσει τους εγωϊσμούς και να ενδιαφερθεί για τα παιδιά της. Φτάνουν πια τα ναυάγια που δημιουργούνται με την ευκολία των διαζυγίων. Αργούν σήμερα οι νέοι να προχωρήσουν σε γάμο, επειδή δεν έχουν πρότυπα. Και χωρίζουν εύκολα, επειδή δεν έχουν υπομονή και αγωνιστική διάθεση. Συντρίμμια τα παιδιά τους και οι μελλοντικές τους οικογένειες.

Οι κληρικοί, να παλέψουμε τα πάθη μας, να παραδεχτούμε με ειλικρίνεια τις πτώσεις μας και να κατασταθούμε πατέρες του λαού μας, με γνώμονα την ελευθερία του Ευαγγελίου και στόχο τη χαρά και την τιμιότητα της «κατὰ Χριστὸν» ζωής.

Το Κράτος, να θεσμοθετήσει τις αρετές, τις αξίες, την πίστη, την παράδοση και τον υγιή πολιτισμό του λαού μας. Ας το καταλάβουν οι Κυβερνήσεις, ότι άθεο Κράτος δεν μπορεί να υπάρξει. Χωρισμό από την Εκκλησία δεν τον τολμά και η πολεμική κατά της Εκκλησίας αποβαίνει υπέρ της Πίστεώς μας.

Η τηλεόραση, να διδάσκει τιμιότητα και να μην διαφθείρει τα ήθη.

Ο λαός μας, να ψηφίζει με κριτήρια κυρίως πνευματικά κι όχι μόνο οικονομικά.

Η κοινωνία, να περπατάει στέρεα με βάση την διαχρονική εμπειρία της και να μη ζαλίζεται με τα βρώμικα ακούσματα των σύγχρονων δυτικών Σειρήνων.

Πες μου, σας παρακαλώ, εσείς έχετε αντιληφθεί κάποια τέτοια συλλογική προσπάθεια στη Χώρα μας;

Έστω κάποια παρόμοια διάθεση;

Όμως, τι βλέπουμε;

Στην πόλη μας:

Καταλάβατε ότι σιγά-σιγά εγκαθιδρύεται ως θεσμός το καρναβάλι; Άρχισε ήπια, τάχα «μόνο για τα παιδιά», λες κι αυτά δεν ζουν το δράμα των οικογενειών τους. Πιέζει ο Δήμος τα Σχολεία, οι δάσκαλοι τους μαθητές, οι μαθητές τους γονείς, και κανείς δεν βρίσκει τη δύναμη να σταματήσει αυτό το ανούσιο πανηγύρι του μασκαρέματος. Η τραγωδία που βιώνουν σήμερα τα νέα παιδιά στην Ελλάδα, δεν ομορφαίνει με το χαζό χορό και το φτιασιδωμένο πρόσωπο της Αποκριάς.

Καταλάβατε την παρουσία του Καζίνου στην περιοχή μας; Τούρκοι μπαινοβγαίνουν στον τόπο μας, συνοδευόμενοι από «μπράβους», για να κάνουν εδώ όσα δεν τους επιτρέπονται στη Χώρα τους και προετοιμάζονται, απέναντι στο Καζίνο, Κέντρα διασκέδασης με γυναίκες επί πληρωμή. Τάχα το Καζίνο θα ήταν μόνο για ξένους! Ποιός μπορεί να απαγορεύσει την είσοδο σε ντόπιους; Σε κάποια σχετική συζήτηση, μου είπε ο στρατηγός μας: "έχω να χάσω στρατιωτικούς, από το τζόγο, σεβ/τε"!

Και για το Καρναβάλι και για το Καζίνο, παρακάλεσα, φώναξα, έγραψα. Τάχα όλοι συμφωνούσαν με μένα κι από πίσω έλεγαν άλλα. Μάλιστα με ρώτησαν, αν σας ζητήσουν να κάνετε αγιασμό στο καζίνο, θα πάτε; Κι απάντησα: "θα πάω να κάνω αγιασμό, όταν θα κλείσει και θα φύγει από τον τόπο μας".

Βλέπετε όμως, ότι πρυτάνευσε η έστω σύντομη, ελάχιστη οικονομική διευκόλυνση κάποιων στην περιοχή, σε βάρος του συνόλου του λαού μας, της ζωής μας και της αξιοπρεπείας μας.

Ακούστε τώρα παρακαλώ, ένα άλλο παράδειγμα:

Πριν από ένα μήνα περίπου, γράφτηκε στο διαδίκτυο ότι ο Πρόεδρος της Γουατεμάλα, Otto Perez Molina, με ηγετικά στελέχη της Κυβερνήσεώς του, με οικονομικούς παράγοντες της Χώρας τους και με αρχηγούς των φυλών των ιθαγενών, συγκεντρώθηκαν στη Guatemala City και προσκάλεσαν το λαό της Χώρας τους σε πανεθνική προσευχή.

Ανακήρυξαν τον Ιησού Χριστό ως τον "Ανώτατο Άρχοντα" της Γουατεμάλα και ενθαρρύνθηκαν να ακολουθούν τις Χριστιανικές αξίες κατά τη διακυβέρνηση της Χώρας, εντός των επιχειρήσεών τους, μέσα στα Πανεπιστήμια, στους Δήμους και στις Κοινότητες, αλλά και στις γειτονιές. Διεκήρυξαν ότι θεωρούν αυτόν τον τρόπο ως μοναδικό, προκειμένου η Χώρα τους να προχωρήσει και να επιτύχει [1].

Ένα δεύτερο παράδειγμα:

Ο Πρόεδρος της Νιγηρίας Δρ. Goodluck Jonathan, κατά τη διάρκεια πρωινής προσευχής που οργανώθηκε σε παρεκκλήσι στην πρωτεύουσα του Κράτους, την Αμπούτζα (Σάββατο 31 Ιουλίου 2010), ζήτησε από τους θρησκευτικούς ηγέτες της Νιγηρίας "να μην σταματήσουν να προσεύχονται για την ειρήνη της Χώρας". Παραδέχτηκε ότι «οι ομαδικές προσευχές, είναι ό,τι χρειάζεται για να διατηρηθεί στη Νιγηρία η ειρήνη, και να καταστεί η Χώρα αποδοτικότερη». Είπε ακόμη ότι, «η μόνη διέξοδος από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το Κράτος, είναι η εμπιστοσύνη στο Θεό». Κάλεσε το λαό του «να προσεύχεται στο Θεό να φωτίσει τους ηγέτες της Νιγηρίας ώστε να καθοδηγούν το έθνος σωστά». Υποσχέθηκε ότι ο ίδιος θα συνεχίσει να εμπιστεύεται το Θεό και διαβεβαίωσε: «δεν έχει σημασία η σοφία, οι δεξιότητες και οι ικανότητες που έχω, δεν μπορώ να πετύχω τίποτα μόνος μου παρά μόνο με τον Θεό». Και τελείωσε λέγοντας: «είναι επικίνδυνο πράγμα να στρεφόμαστε μακριά από το Θεό».

Κι ένα τρίτο παράδειγμα:

Πριν από ένα χρόνο (στις 9 Απριλίου 2013) ο Ουχούρου Κενυάτα εκλέχθηκε 4ος Πρόεδρος της Κένυα. Με την εκλογή του διακήρυξε πως η Κένυα είναι ένα χριστιανικό κράτος. Στην Κένυα υπάρχουν αναταραχές με ισλαμιστές να σκοτώνουν χριστιανούς.

Ο Πρόεδρος της Κένυα ζήτησε από το έθνος του να μετανοήσει για τις αμαρτίες τους. «Καλώ όλους τους Κενυάτες να ζητήσουν συγχώρεση και να μετανοήσουν για τα λάθη που έχουμε κάνει. Ας συγχωρούμε ο ένας τον άλλο και ας προσευχόμαστε για τη συμφιλίωση και τη θεραπεία της χώρας μας. Καλώ τους Κενυάτες να θυμόμαστε ότι είμαστε όλοι ίσοι στα μάτια του Θεού, και πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά ως ένας, ενωμένος λαός. Θα ήθελα ακόμα να διαβεβαιώσω όλους τους Κενυάτες ότι είμαστε αποφασισμένοι να ασχοληθούμε με όλες τις εσωτερικές και εξωτερικές απειλές για την ειρήνη και την ασφάλεια μας. Ωστόσο, καθώς προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις, ας θυμηθούμε τα λόγια του Προφήτου Δαβίδ στον 126ο Ψαλμό που λέει ότι «ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων».

Τέλος, «ας προσευχηθούμε όλοι στο Θεό για το καθημερινό ψωμί μας, για την επαρκή συντήρηση του κάθε ενός από εμάς. Υπάρχουν πολλοί από τους ανθρώπους μας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και άλλοι που είναι άνεργοι και δεν έχουν ασφαλές μέσο για να κερδίσουν τα προς το ζην. Ως Χριστιανοί, έχουμε την υποχρέωση σε αυτούς τους ανθρώπους" είπε, κλείνοντας την ομιλία του ο κενυάτης Πρόεδρος [2].

Όσο κι αν μας ξαφνιάζουν τέτοιες κινήσεις και λόγοι, επειδή προέρχονται από πολιτικούς, δεν μπορώ να μην τις υπολογίσω ως παράγοντες πνευματικούς που επιστρατεύονται για να σηματοδοτήσουν την ιεράρχηση των δυνάμεων που μπορούν να αναστήσουν τη νοοτροπία ενός λαού και να νοηματοδοτήσουν το μέλλον του.

Αγαπητοί μου,

Πατέρες της τοπικής Εκκλησίας, αδελφοί μου και αδελφές μου εν Χριστῷ,

Εμείς, στην Ελλάδα, σήμερα, βιώνουμε μέσα μας μια ζοφερή κατάσταση. Κούφιες διαπιστώσεις, λεκτικοί λεονταρισμοί, δειλία, απορία, νωθρότητα, αηδία, απόρριψη, διγλωσσία, κακία, κανιβαλισμό ενάντια σε πρόσωπα, ομάδες και θεσμούς, απελπισία.

Και γύρω μας «συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ ἠχούσης θαλάσσης και σάλου, ἀποψυχόντων ἀνθρώπων ἀπὸ φόβου καὶ προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ» (Λουκ. 21,25-26).

Κανείς δεν ξέρει αύριο, τί θα συμβεί στον τόπο μας και πως θα διαμορφωθούν γεωπολιτικά οι συνθήκες στην περιοχή, αφού όλα τα αυτονόητα αντρέπονται, όλες οι παραδοσιακές συμμαχίες επαναπροσδιορίζονται και οι έμποροι των εθνών στυγνά βυσσοδομούν στις πλάτες μας.

Τουλάχιστον ας έχουμε εσωτερική ηρεμία και ψυχική γαλήνη. Ας επιστρέψουμε, ας ψάξουμε κι ας βρούμε τη δύναμη που μας στήριξε επί αιώνες, στη μακραίωνη δουλεία. Κι αυτή είναι η Χριστιανική Πίστη μας και η Ορθόδοξη Παράδοσή μας.

Ο Ελληνισμός ζει την Μεγάλη Σαρακοστή του. Ας τη ζήσουμε με συνέπεια ως λαός. Όλοι μαζί ως έθνος για το καλό όλων μας. Για το μέλλον μας. Μας χρειάζεται μετάνοια, νηστεία, εγκράτεια, προσευχή, συγχωρητικότητα, αγάπη μεταξύ μας, τιμιότητα, δικαιοσύνη, εμπιστοσύνη στο Χριστό και στην Εκκλησία του.

Όταν οι λαοί σηκώνουν στους ώμους τους το σταυρό της Σαρακοστής, τότε δεν γνωρίζουν εξανδραποδισμό και αφάνεια. Θεωρώ ότι ζούμε σε μια κρίσιμη καμπή της Ιστορίας μας. Ο δρόμος μπροστά μας είναι εξαιρετικά δύσκολος και δύσβατος. Έχουμε τις ιδιορυθμίες μας, οι Έλληνες, και τα πανάρχαια ελαττώματα της φυλής μας. Οι φίλοι μας είναι αποδεδειγμένα λίγοι [3]. Η μόνη ζωντανή και εναργής πνευματικότητα της Χώρας μας, με ερείσματα μάλιστα και στη λαϊκή μας παράδοση, είναι η Ορθόδοξη Χριστιανική μας Πίστη. Ας την εμπιστευθούμε κι ας στηριχτούμε επάνω της. Ούτως ή άλλως, βιώνουμε τη Μεγάλη μας εθνική Σαρακοστή κι αυτή θα διαρκέσει. Ας τη ζήσουμε με την τάξη, με την ευπρέπεια και με τη δυναμική της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Και «δόξα τῷ Θεῷ, τῷ ἐν πικροῖς φαρμάκοις κατεργαζομένῳ τὴν σωτηρίαν ἡμῶν» [4].

------------------------------------------------------------

[1] Επίσης, οι ομιλητές, συμπεριλαμβανομένου του Manuel Espina, προέδρου της Οργάνωσης «Ευημερία της Γουατεμάλα» (σ.σ. pentapostagma.gr – Guatemala Prospera) που καταρτίζει τους ηγέτες των εθνικών επιχειρήσεων σχετικά με τα μέσα οικοδόμησης αναπτυξιακής αλλαγής εντός των κοινοτήτων τους, ζήτησαν από τους ηγέτες να αφουγκραστούν την πανεθνική αυτή προσευχή ως το μοναδικό μέσο δια του οποίου η χώρα μπορεί προχωρήσει και να επιτύχει.

"Ως κοινωνία πολιτών, η Guatemala έχει πολλά προβλήματα, αλλά πέραν των προβλημάτων ανοίγονται μπροστά μας σημαντικές ευκαιρίες. Αυτές οι ευκαιρίες δίνουν τη δυνατότητα στους ηγέτες της χώρας να αναλάβουν την πλήρη ευθύνη του ρόλου τους ώστε να καταστήσουν τη χώρα μας διαφορετική. Η προσευχή μας απευθύνεται σε όλους εμάς που επιθυμούμε να εκφραστούμε δυναμικά και να ξεκινήσουμε να αλλάζουμε τα πράγματα οπουδήποτε έχουμε το ρόλο αυτό", δήλωσε ο Espina, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Emisora Unida, ενός διαδικτυακού ραδιοφωνικού σταθμού της χώρας.

[2] Πριν από τις τελευταίες προεδρικές εκλογές, 4 Μαρτίου του 2013, "υπήρξε μεγάλη αντίδραση από τους ισλαμιστές ενάντια στη Χριστιανική Εκκλησία," λέει ο Δρ Sammy Ngaho, ιδρυτής και πρόεδρος της Ngaho International Ministries. «Μέσα από πολλή προσευχή και την πίστη σε όλη τη χώρα, κάθε αντίσταση έρχεται κάτω," ο Δρ Ngaho λέει. "Η εκλογές το Μάρτιο ήταν η πρώτες ειρηνικές εκλογές εδώ και 50 χρόνια - χωρίς αιματοχυσία", σημειώνει. "Αυτό έγινε επειδή ο Θεός απάντησε στις προσευχές μας, γιατί κάναμε οργανωμένες προσευχές σε ολόκληρη τη χώρα. Κάθε νομός και επαρχία νήστευε και προσευχόταν. Κάθε νομός αφιερώθηκε στο Θεό και ναοί χτίστηκαν εκεί”. Ο Δρ. Ngaho, υποστηρικτής του νέου Προέδρου της Κένυα, Ουχούρου Κενυάτα, είναι διορισμένος από τον νέο Πρόεδρο της Κένυας ως υπεύθυνος για την ίδρυση Σχολείων μελέτης της Βίβλου, οικοτροφείων αρρένων και για το πρόγραμμα σιτισμού στο Ναϊρόμπι.

[3] Ευριπίδης, Αθηναίος: «… ήταν στρυφνός, οι φίλοι του ήταν λίγοι, ήρθε ο καιρός και τον σπαράξαν τα σκυλιά» Γ. Σεφέρη (Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ’).

[4] Ισαάκ του Σύρου, Ασκητικά:«…ἂς ᾖναι δεδοξασμένον τὸ ὄνομα τοῦ δεσπότου ἡμῶν, ὅστις διὰ τῶν πικρῶν φαρμάκων δίδωσιν εἰς ἡμᾶς τὴν γλυκεῖαν ὑγείαν». (Λόγος ΜΗ΄).