Ο Νίκος Βαβατσικλής, Κομοτηναίος δημοσιογράφος μας αποχαιρέτησε σήμερα τα ξημερώματα στα 39 του μόλις χρόνια. Ξαφνικά και απρόσμενα. Ξεχωριστά και γενναία. Ο Νίκος τις τελευταίες εβδομάδες ταλαιπωρούνταν με σοβαρό πρόβλημα
Ο Νίκος Βαβατσικλής, Κομοτηναίος δημοσιογράφος, μας αποχαιρέτησε σήμερα τα ξημερώματα στα 39 του μόλις χρόνια. Ξαφνικά και απρόσμενα. Ξεχωριστά και γενναία. Ο Νίκος τις τελευταίες εβδομάδες ταλαιπωρούνταν με σοβαρό πρόβλημα υγείας. Αλλά είμαι σίγουρος ότι το χαμόγελό του δεν το έχασε ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές. άλλωστε έτσι θα τον θυμάμαι.
Ήταν δημιουργός του inpost.gr και είχε διακριθεί για την έφεσή του στην ιντερνετική δημοσιογραφία, ενώ είχε γίνει γνωστός πανελλαδικά για τις δικαστικές του περιπέτειες και την απαλλαγή του που καθιέρωσαν πανελλαδικά την ανωνυμία των bloggers.
Είχε σπουδάσει εφαρμοσμένες τέχνες, εργάστηκε στην καθημερινή εφημερίδα «Ελεύθερο Βήμα» και παράλληλα αρθρογραφούσε σε πολλές εφημερίδες και ηλεκτρονικά περιοδικά της Θράκης. Διετέλεσε σύμβουλος έκδοσης στο περιοδικό «Περιφερειακά…», ενώ υπήρξε σύμβουλος υποστήριξης της Ενδιάμεσης Διαχειριστικής Αρχής Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης σε θέματα δημοσιότητας και επικοινωνίας και υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης. Ήταν διευθυντής και αρχισυντάκτης της ενημερωτικής ιστοσελίδας www.inpost.gr και παραγωγός στην πρωινή ενημερωτική ζώνη του Ράδιο Παρατηρητής.
Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός, με αίσθηση του χιούμορ, αγωνιστικός και επικοινωνιακός άνθρωπος. Ήταν ο μεγαλύτερος από τους δύο γιους του πρώην Δημάρχου Κομοτηνής Τάσου Βαβατσικλή, ήταν παντρεμένος και πατέρας ενός αγοριού.
Γιώργος Πανταζίδης
anti-typos.blogspot.gr
Συγκλονισμένη η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης
Ο Νίκος Βαβατσικλής διετέλεσε σύμβουλος υποστήριξης της Ενδιάμεσης Διαχειριστικής Αρχής της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης σε θέματα δημοσιότητας και επικοινωνίας, ενώ εργάστηκε και στο Γραφείο Τύπου της Περιφέρειας.
Ο Περιφερειάρχης μετέφερε στην οικογένεια του εκλιπόντος συνεργάτη του, τα εγκάρδια συλλυπητήρια όλης της Διοίκησης της Περιφέρειας, των συνεργατών καθώς και των εργαζομένων στην Περιφέρεια ΑΜ-Θ.
«O Νίκος θα λείψει από όλους μας και θα τον θυμόμαστε με τρυφερότητα και αγάπη» τόνισε ο Περιφερειάρχης και ευχήθηκε καλή δύναμη στη σύζυγο του το αγοράκι του και τους γονείς του.
«Ελεύθερο Βήμα»: Έσβησε ο Νίκος, θα μας μείνει άσβεστη η παρακαταθήκη του
Μέχρι την τελευταία στιγμή όρθιος, μέχρι το τέλος στην πρώτη γραμμή, χωρίς να παραπονεθεί, δίχως να βγάλει ένα βογγητό και ας τον κατέτρωγε το «θηρίο» από μέσα.
Σφίγγοντας τα δόντια με ένα μειδίαμα, σχεδόν χαμόγελο στα χείλη και ας μη μπορούσε να πει πολλές κουβέντες.
Χαράματα, έφυγε ο Νικόλας, έσβησε στο κρεβάτι του πόνου και δεν παραπονέθηκε σε κανένα, μέχρι το τέλος.
Έφυγε ο Νικόλας, φίλος καλός και πιστός συνεργάτης. Σχεδόν πάντα με το χαμόγελο αντιμετώπιζε την κάθε κατάσταση, ακόμη και την πιο δύσκολη. Και όσοι τον γνώριζαν καλά ήξεραν πως δεν κρατούσε κακία. Ένα πάθος είχε μόνο, πάθος για ότι έκανε, για ότι δημιουργούσε.
Και δημιούργησε πολλά, με το ίδιο πάθος πάντα. Και δεν μπορεί κανένας να τους αρνηθεί την ιδιότητα του δημοσιογράφου. Το πάλευε και με επιτυχία στον γραπτό λόγο, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, καθώς και στη μεγάλη του αγάπη, το διαδίκτυο.
Στο διαδίκτυο ο Νικόλας ήταν άρχοντας. Από τους πρωτοπόρους και τους καλύτερους στον χειρισμό της είδησης και του σχολίου. Αντιπάθειες τις είχε, όπως άλλωστε όλοι μας. Είχε και το χιούμορ και την ειρωνεία, αλλά και τον αυτοσαρκασμό, για να διασκεδάσει την κριτική, τις περισσότερες φορές άδικη, που του ασκούσαν οι ελάχιστοι κακόπιστοι και κακόβουλοι.
Πολιτικά ήταν με το λαό, είχε άλλωστε τα πολιτικά βιώματα από την πολιτική αυτοδιοικητική πορεία του πατέρα του.
Με το ίδιο πάθος της δημιουργίας εμπλέκονταν και στους πολιτικούς αγώνες. Επέλεγε «στρατόπεδο» και ήταν πιστός «στρατιώτης», καταγράφοντας έντονα τις διαφωνίες του.
Ο Νικόλας δεν έκανε πίσω ποτέ. Δεν υπολόγισε κόπους και θυσίες. Ούτε αν «έβγαζε» από τη δουλειά του. Αρκεί αν του άρεσε αυτό που έκανε.
Ξημερώματα έφυγε ο Νικόλας. Χωρίς να δυσφορήσει, χωρίς αν παραπονεθεί σε κανένα.
Έσβησε ο Νίκος, θα μας μείνει άσβεστη η παρακαταθήκη του για την προάσπιση, με πάθος, των λαϊκών συμφερόντων. Άσβεστη θα μείνει η μνήμη του σε φίλους αλλά και πολιτικούς αντιπάλους.
Καλό ταξίδι Νικόλα…
www.eleftherovima.gr
Xanthi Press: Αντί επικήδειου, για το φίλο μας Νικόλα. Καλό ταξίδι σύντροφε
Δεν ήξερα ιδιαίτερα καλά το Νίκο όπως ένας συγγενής, δεν ζήσαμε στην ίδια πόλη και δεν μοιραστήκαμε το ίδιο γραφείο ποτέ στη δουλειά μας. Μοιραστήκαμε όμως τις ίδιες ανησυχίες, τις ίδιες σκέψεις, την ίδια αγωνία. Ναι, αλήθεια είναι, ίσως και την ίδια αποστροφή για πρόσωπα και καταστάσεις που ενοχλούσαν την αισθητική και τις ευαισθησίες μας.
«Έλα, είμαι ο Νίκος, ο φίλος του…, δεν χρειάζεται να λέμε περισσότερα τώρα» ήταν η πρώτη ατάκα στη γνωριμία μας… Και αφού γνώριζες αυτό τον άνθρωπο, αυτό το «σκύλο», δεν γινόταν να μην τον συμπαθήσεις και να μην νοιάζεσαι γι’ αυτόν. Για να μη χάσει το κέφι του. Στη δική μας δουλειά, δεν υπάρχουν πολλοί φίλοι, είναι σκατοδουλειά από αυτή την άποψη. Αλλά με μερικούς ανθρώπους «βρίσκεσαι» από την πρώτη στιγμή . Ειδικά ο Νίκος, με το ανατρεπτικό και ευφυές χιούμορ και με την ανέμελη στάση για τη ζωή ήταν από τους ανθρώπους που χαιρόσουν να βλέπεις, να συνεργάζεσαι, να μιλάς. Είχε και πολλούς εχθρούς, αυτό δεν ήταν άγνωστο, και ήξερε να τους βγάζει τη γλώσσα και να τους εκνευρίζει. Δεν μπορούσες παρά να είσαι μαζί του και απέναντί τους.
Παλέψαμε πολλές φορές σε πολλά «γήπεδα» και καταφέραμε πολλά. Πάντα με χαμόγελο, με πλάκες, με πάθος και αλληλεγγύη. Η συναδελφικότητα ήταν η τελευταία αξία που μπορούσε να σε συνδέσει, μάλλον η στάση για τη ζωή σε έφερνε πιο κοντά, το αστείρευτο κέφι του και το απολαυστικό χιούμορ.
Τις τελευταίες μέρες δεν ακουγόταν καλά, είχε χάσει το χαμόγελο, είχε σταματήσει να γράφει με το δικό του ανατρεπτικό στυλ. Δεν μίλαγε, δεν έλεγε τίποτε. Η φωνή δεν έβγαινε και όλοι αναρωτιόμαστε τί έχει. Στο τελευταίο ραντεβού, τη Δευτέρα, δεν ήρθε και στο τελευταίο mail, λίγες ώρες πριν «φύγει», δεν απάντησε. Δεν ήξερα ρε φίλε και δεν είπες τίποτε σε κανένα…
Δεν το περίμενα και σοκαρίστηκα το πρωί μόλις άνοιξα τον υπολογιστή και είδα το μήνυμα ενός κοινού φίλου. Νόμιζα ότι είναι μια από τις πλάκες που ήξερε να κάνει καλύτερα από τον καθένα μας. Δεν ήταν πλάκα, ήταν αλήθεια δυστυχώς.
Ήταν πολύ άδικο και πολύ πρόωρο ρε Νικόλα, έπρεπε να προσέχεις πιο πολύ τον εαυτό σου. Να ξέρεις, ότι με πήρε όλη η δημοσιογραφική παρέα από την Αθήνα και ρώτησε για σένα, συγκλονίστηκαν. Ακόμη και στο θάνατό σου κέρδισες τις εντυπώσεις ρε μούργο, η «ψυχή του πάρτυ» είσαι πάλι αλλά δε γελάμε, κλαίμε ! Έφυγες στην επέτειο μιας «Επανάστασης», ούτε μελετημένο να το είχες…
Καλό ταξίδι εκεί που πας. Θα σε θυμόμαστε και θα μας λείψεις πολύ ρε σύντροφε…
Γιάννης Σιδηρόπουλος
www.xanthipress.gr
«Παρατηρητής της Θράκης»: Αποχαιρετισμός στον δημοσιογράφο Νίκο Βαβατσικλή
Ο Νίκος για τον λόγο αυτό ξεσήκωνε εναντίον του θύελλες και τη μήνι των «εκλεκτών» της εξουσίας, αλλά και των εκπροσώπων κάθε είδους φασισμού. Ταλαιπωρήθηκε έτσι πολύ από δίκες, δικαστήρια, συκοφαντίες, χωρίς ποτέ να οπισθοχωρεί από εκφοβισμούς και εκβιασμούς.
Τα τελευταία δυο χρόνια ήταν συνεργάτης και καθοδηγητής δυο νεαρών στελεχών του Ράδιο Παρατηρητής 94 fm, του Θωμά Σταμούλη και της Νατάσσας Βαφειάδου. Με αγάπη και αφοσίωση σπάνια, τους οδήγησε, με αφοπλιστική γενναιοδωρία, στον χάρτη της τοπικής και περιφερειακής πολιτικής δημοσιογραφίας.
Η οικογένεια του Παρατηρητή πενθεί λοιπόν σήμερα, για τον Νίκο της, τον συνεργάτη της, τον νέο άνθρωπο…
Στην οικογένειά του τα θερμά μας συλλυπητήρια…
Γεια σου Νίκο… Γεια σου παλικάρι μας…
www.paratiritis-news.gr
Το συγκινητικό μήνυμα της Νατάσσας Βαφειάδη
Προσπαθώ να σκεφτώ τι ακριβώς θέλω να σας πω γι’ αυτόν, αλλά η σκέψη μου με προδίδει. Για όσους «φεύγουν» πάντα όλοι έχουν να πουν τα καλύτερα, εγώ δεν ξέρω τι να σας πω. Θα γράψω λοιπόν σε αυτόν, για όλα όσα ενδεχομένως δεν του είπα ποτέ…
Νίκο μου…
Δεν ξέρω τι να σου πω. Σε περίμενα σήμερα, να μπεις το στούντιο καθυστερημένος, όπως πάντα, για να σου φωνάξω και εσύ με το χαμόγελό σου πάντα να μου λες ότι με άκουσες ερχόμενος στον αέρα να σε «δίνω στεγνά».
Το Σάββατο, που σε είδα, μου έδωσες ραντεβού για την Παρασκευή που θα έβγαινες από το Νοσοκομείο και θα επέστρεφες στα ερτζιανά του «Παρατηρητή». Μου το υποσχέθηκες.
Μου είχες λείψει τον τελευταίο καιρό. Δεν είχα κανέναν να μοιραστώ τα διάφορα προβλήματά μου, τα όσα λένε και γράφονται για εμάς. Δεν ερχόσουν να βγάλω τον εκνευρισμό μου και την ….σε σένα όπως έκανα συνήθως. Δεν ερχόσουν να με καθησυχάσεις και να μου πεις αυτό που έλεγες πάντα «γ… τους».
Σου θύμωνα που δεν ερχόσουν, γκρίνιαζα στον Θωμά και την Τζένη και προετοιμαζόμουν να «σου την πω» μόλις έδινες σημεία ζωής και τελικά ερχόσουν έμπαινες στο στούντιο και ξαφνικά δεν μπορούσα να σου πω τίποτα. Απλά ερχόσουν μου έλεγες ότι όλα θα πάνε καλά και συνεχίζαμε όπως πάντα.
Φτιάχναμε κάθε μέρα τη «λίστα» με όσους έγραφαν για σένα, έγραφαν για τον «ΠτΘ» και καταστρώναμε σχέδια «εξόντωσης», που βέβαια έμεναν στα χαρτιά γιατί απλά μου έλεγες ότι δεν άξιζε να ασχοληθούμε. Με «ηρεμούσες», με συμβούλευες και πάντα έβγαινα από την εκπομπή άλλος άνθρωπος.
Ανέβαινες στο μηχανάκι σου και πήγαινες για «σύσκεψη» με τον Σάκαρο.
Δεν ξέρω τι να σου πω, δεν είμαι έτοιμη να σε αποχαιρετήσω. Δεν φτάνουν οι σελίδες του «ΠτΘ» να μιλήσω για σένα.
Η Κομοτηνή ουδέποτε αναγνώρισε την αξία σου, τα όσα είχες να προσφέρεις, την δουλειά και την προσπάθεια που κατέβαλες. Τα άκουγες σχεδόν απ’ όλους, αλλά εσύ, ό,τι και αν άκουγες, επέμενες στις απόψεις σου, τις υπερασπιζόσουν μέχρι τέλους. Ποτέ δεν σε είδα να κάνεις πίσω. Για όσους σε αγαπήσαμε η απώλεια είναι τεράστια, για όσους σου αντιτάχθηκαν επίσης, γιατί δεν θα ξαναβρούν τόσο άξιο «αντίπαλο».
Να τους συγχωρέσεις και να μας συγχωρέσεις όλους, γιατί ήμασταν όλοι λίγοι για σένα!
Μου έδωσες, μας έδωσες στον «ΠτΘ» πολλά περισσότερα από ό,τι εμείς.
Κρατάω την υπόσχεση που μου έδωσες το Σάββατο και την εικόνα σου στο στούντιο που πάντα με έκανες να χαμογελάω.
Αρνούμαι να ξεχάσω και να σε θυμάμαι διαφορετικά.
Σε ευχαριστώ για όλα! Σ’ ευχαριστούμε για όλα όσα μας έδωσες. Σε αγαπάμε πολύ και να μας προσέχεις από εκεί πάνω.
Καλό παράδεισο ΠΑΛΗΚΑΡΙ μου! Καλό παράδεισο ραδιοφωνικό μου «ταίρι»! Ελπίζω να βρεις εκεί την γαλήνη και την ηρεμία που σου στέρησαν εδώ κάτω.
Να μας προσέχεις σε παρακαλώ.
Σε φιλώ!
Νατάσσα Βαφειάδη
Υ.Γ.: Και για συντροφιά στα «ψηλώματα» το τραγούδι του Αγγελάκα που σου ταιριάζει και δικαιολογεί ίσως το πέταγμά σου: «Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό, θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω».
Σιγά μην κλάψω
του Γιάννη Αγγελάκα
Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω
και πως ο κόσμος είν’ ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω.
Μα εγώ μ’ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι
και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ’ ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω.
Μα εγώ μ’ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
www.paratiritis-news.gr
 |  |
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω