Αυτό που κυκλοφορεί για υπουργοποίηση του «καλύτερου μαθητή» της τρόικας Α. Λοβέρδου είναι ανέκδοτο ή «αυτοκτονικός ιδεασμός»; Διότι ναι μεν η συνταγή της «αμφίπλευρης διεύρυνσης» είναι δοκιμασμένη και ορθή
Αν είναι να γίνει άνοιγμα προς το Κέντρο, δεν πρέπει να αποκλειστεί η ΔΗΜΑΡ και ιδίως αυτοί που έμειναν πιστοί στην προεκλογική... υπόσχεση του Φώτη Κουβέλη για κυβερνητική σταθερότητα: Βασίλης Οικονόμου, Γρηγόρης Ψαριανός και ενδεχομένως κι άλλοι.
Ως προς το ΠΑΣΟΚ επίσης οι νέες επιλογές θα πρέπει να μην είναι φθαρμένες, να μην είναι «τελειωμένες» πολιτικά. Και ασφαλώς αν ζητήσει περισσότερες καρέκλες ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, επειδή έπιασαν τα διλήμματα του, δεν εξαϋλώθηκε πολιτικά και βγήκε πρώτος στο άτυπο …πρωτάθλημα της κεντροαριστεράς (Ελιά, Ποτάμι, ΔημΑρ) δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση και με οποιοδήποτε κόστος, να γίνει δεκτό το αίτημα του. Στους λόγους φθοράς της Κυβέρνησης ουδείς δεν μνημόνευσε την παρουσία πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ σε κρατικούς ρόλους-κλειδιά.
Πάμε στα δεξιά και εφόσον χάθηκε η ευκαιρία των αυτοδιοικητικών εκλογών, θεωρούμε δεδομένο ότι δεν θα χαθεί και η ευκαιρία της ανασύνθεσης του κυβερνητικού σχήματος. Ρόλοι και ανάγκες …μετάγγισης υπάρχουν στην Κυβέρνηση και το κόμμα και όπως έδειξαν και οι κάλπες ουδείς περισσεύει. Αν η ΝΔ θέλει να κερδίσει τις επόμενες εθνικές εκλογές οφείλει να ρισκάρει: σε πρόσωπα, σε πολιτικές, σε νέες ιδέες. Στόχος της για να κόψει με βεβαιότητα πρώτη το νήμα τα δύο εκατομμύρια ψήφων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα φτάσει ποτέ αυτό το νούμερο, αλλά πιθανόν να το προσεγγίσει στις επόμενες εθνικές εκλογές, σε συνθήκες ακραίας πόλωσης που ήδη δημιουργεί η Κουμουνδούρου. Κανένας ψηφοφόρος δεν είναι παραπλανημένος, κανείς δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, καμία ψήφος δεν είναι τυχαία, προϊόν μόνο οργής, θυμού ή υπολογισμού. Στο παραβάν ο καθένας είναι μόνος του, με τις αρχές, τις ιδέες και τα πιστεύω του.
Η αφαίρεση του μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, που διαβάζουμε ότι εισηγείται ο Βενιζέλος, αν τελικά συμβεί θα είναι ολέθριο λάθος: εκτός από κουτοπόνηρη «πασοκιά», εκτός από έμμεση παραδοχή ήττας, είναι κάτι ακόμη περισσότερο: η ανάγκη να προκύπτει Κυβέρνηση συνεργασίας, είναι αρχή της ΝΔ. Μια κακή Κυβέρνηση είναι προτιμότερη από την ακυβερνησία και αυτή πραγματικά πρέπει να είναι μια «κόκκινη γραμμή». Η στρατηγική του Βενιζέλου είναι να διευρύνει την επιρροή του περί το 10% και να είναι ο απόλυτος ρυθμιστής των εξελίξεων, είτε πρώτο κόμμα αναδειχτεί η ΝΔ, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν καταργηθεί το μπόνους και με δεδομένο ότι ΚΚΕ και ΧΑ δεν θα συμμετάσχουν σε καμία Κυβέρνηση, δεν θα σχηματίζεται κοινοβουλευτική πλειοψηφία χωρίς το ΠΑΣΟΚ !!! Η αναγκαστική συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ, πάει να εξελιχθεί σε ταύτιση. Ο σεβασμός στον μικρότερο εταίρο, μετετράπη ουκ ολίγες φορές σε άνευ όρων παράδοση στις διαθέσεις και στα αιτήματα του. Διαχωριστικές γραμμές με το ΠΑΣΟΚ, αμφίπλευρη διεύρυνση και άνοιγμα προς όλους τους ψηφοφόρους.
Όλοι μιλούν για τις πεντακόσιες χιλιάδες της ΧΑ, πολλοί για τις διακόσιες χιλιάδες των ΑΝΕΛ, κάποιοι λίγοι για τις χιλιάδες ψήφων των μικρότερων δεξιών σχηματισμών. Η στρατηγική όμως πρέπει να προσδιοριστεί εκ νέου με στόχο να γίνει η ΝΔ ελκυστική και στο 1,5 εκατομμύριο ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός του ότι είναι μια τεράστια δεξαμενή, δεν ορκίζονται όλοι στο Μάο (κατά το «δεν είναι ναζιστές» της ΧΑ) και επίσης είναι «διπλοί ψήφοι». Έναν που στερείς από τον βασικό σου αντίπαλο, έναν που βάζεις στο σακούλι σου. Όλα εξαρτώνται από τις πολιτικές που θα ακολουθήσει η Κυβέρνηση και τις προοπτικές που θα δώσει σε όλους, ιδίως στα σκληρά δοκιμαζόμενα κοινωνικά στρώματα. Ο κ. Τσίπρας μπορεί να προβάρει πρωθυπουργικό κοστούμι, αλλά η πρωτοβουλία των κινήσεων ανήκει ακόμη στην Κυβέρνηση και τον Πρόεδρο της.
Γιώργος Π. Οικονόμου
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω