Σαμοθράκη SOS

Καταθέτω κάποιες σκέψεις μου για δύο σοβαρά θέματα που προέκυψαν τις τελευταίες μέρες για την Σαμοθράκη. Με δεδομένα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Σαμοθράκης που είναι: Η απαράμιλλη φυσική της ομορφιά (νερά, δάση, χλωρίδα - πανίδα, βιόσφαιρα κ.ά),

του Βασίλη Σπιτάλα

Καταθέτω κάποιες σκέψεις μου για δύο σοβαρά θέματα που προέκυψαν τις τελευταίες μέρες για την Σαμοθράκη.

Με δεδομένα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Σαμοθράκης που είναι:

• Η απαράμιλλη φυσική της ομορφιά (νερά, δάση, χλωρίδα - πανίδα, βιόσφαιρα κ.ά),
• Η ιστορία της και ο πολιτισμός της,
• Η παγκόσμια αναγνωρισιμότητά της που οφείλεται στο γεγονός ότι εδώ γεννήθηκε η Αρμονία ως μυθικό πρόσωπο με όλους τους συμβολισμούς της και εδώ είναι η πατρίδα του αγάλματος της Νίκης της Σαμοθράκης που κλάπηκε και βρίσκεται σήμερα στο μουσείο του Λούβρου,
• Η παρθενικότητά της που οφείλεται ευτυχώς στην έλλειψη μεγάλων τεχνικών παρεμβάσεων μέχρι σήμερα στο φυσικό της περιβάλλον,
• Ο θερμαλισμός της (θερμά υπόγεια ιαματικά νερά χαμηλού κόστους αξιοποίησης),
• Η γεωγραφική και πολιτικοοικονομική της θέση,
• Το πλούσιο υποθαλάσσιο και επιφανειακό έδαφος και υπέδαφός της σε ορυκτά κ.ά,
• Η αυθεντικότητα, η ιδιαιτερότητα, η παράδοση και η αξιοσύνη των κατοίκων της,
• Το γεγονός ότι η Σαμοθράκη έχει χαρακτηριστεί σχεδόν στο σύνολό της ως Natura και η ισχυρή πιθανότητα να χαρακτηριστεί άμεσα από την unesco ως περιοχή ξεχωριστής βιόσφαιρας με όλα τα θετικά γι΄αυτήν συνεπακόλουθα,
• Οι δυνατότητές του νησιού για τουρισμό όχι μόνο 40 ημερών τον χρόνο αλλά και των τεσσάρων εποχών. Έναν τουρισμό που να απευθύνεται και να εστιάζει σε «ψαγμένους» επισκέπτες και που να στηρίζεται να αξιοποιεί και να προστατεύει συγχρόνως όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του νησιού, έναν τουρισμό χαμηλής όχλησης εναρμονισμένο με την τοπική κοινωνία και το φυσικό περιβάλλον, με έμφαση στον φυσικό τρόπο ζωής, και στην αυθεντική ανθρώπινη σχέση του επισκέπτη με την τοπική κοινωνία. Τέλος έναν τουρισμό εξειδικευμένο και σε επί μέρους θεματικές στοχεύσεις όπως φυσιολατρικό, οικοτουριστικό, οινογνωστικό, θρησκευτικό, γευσιγνωστικό, ορειβατικό, περιπατητικό, θεραπευτικό, αθλητικό καταδυτικό, συνεδριακό με προϋποθέσεις κ.ά.

Τις τελευταίες ημέρες, μετά από τον «προεκλογικό σεισμό στη Σαμοθράκη», έχουμε δύο σοβαρά μετασεισμικά θέματα που κατά την γνώμη μου συσχετίζονται μεταξύ τους, αλλά συσχετίζονται και με όσα προανέφερα.

Το πρώτο θέμα αφορά τις πρωτοφανείς σε ένταση και έκταση φυσικές καταστροφές στην περιοχή της Κοιτάδας στο νότιο μέρος του νησιού όπου ευρίσκονται οι ελαιώνες και στην τουριστική περιοχή της Παχιάς Άμμου σε κοντινή από την πρώτη.

Το δεύτερο θέμα αφορά την επαναφορά του θέματος της δημιουργίας αεροδρομίου στο νησί, που επανήλθε με την επίσκεψη αστραπή του υπουργού κ. Χρυσοχοΐδη.

Σʼ ότι αφορά το πρώτο ζήτημα, των φυσικών καταστροφών, δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία, ότι το νησί έχει χάσει την «φυσική του ασπίδα προστασίας», δηλαδή, την προστασία που του εξασφάλιζαν για χιλιάδες χρόνια η φυσική του βλάστηση και τα δάση του. Σήμερα, ακόμη και μια μικρή βροχή παρασέρνει χώμα και βράχους από τα βουνά και τα οδηγεί στη θάλασσα. Έτσι, τα ξεπλυμένα βουνά από χώμα δεν επιτρέπουν πλέον να βλαστήσει τίποτε και η καταστροφή προχωρά με ρυθμούς εκθετικούς ανακυκλώνοντας το πρόβλημα κάθε φορά και σε νέα χειρότερη κλίμακα.

Με αφορμή αυτό το πρόσφατο γεγονός των μεγάλων καταστροφών, θα πρέπει επιτέλους να ξεκινήσουμε οι Σαμοθρακίτες και οι κάτοικοι του νησιού μαζί με ειδικούς επιστήμονες μια σοβαρή και υπεύθυνη ανοιχτή συζήτηση στο νησί, για το πώς θα ξαναθωρακίσουμε στο βαθμό που αυτό είναι πλέον δυνατόν το νησί, ώστε να μην κινδυνεύει από την κάθε νεροποντή.
Αυτή η συζήτηση επιβάλλεται από τα ίδια τα γεγονότα καθώς το μέγεθος των ζημιών είναι τόσο μεγάλο που ξεπερνάει τις οικονομικές δυνατότητες του Δήμου αν όχι και της Περιφέρειας.

Αν δεν καταφέρουμε να σταματήσουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο της καταστροφής και της απαξίωσης της Σαμοθράκης μας, αν δεν καταφέρουμε να ξαναζωντανέψουμε από βλάστηση τα βουνά του νησιού μας, η πορεία για μαρασμό και μετατροπή του νησιού σε βραχονησίδα θα είναι πορεία χωρίς επιστροφή.

Αυτό θα βλάψει τους πάντες χωρίς διακρίσεις. Τους βόρειους και τους νότιους, τους εμπόρους τους γεωργούς, τους κτηνοτρόφους και τους επαγγελματίες του τουρισμού! Δεν θα υπάρχει πλέον μέλλον για κανέναν, θα καταντήσουμε τη Σαμοθράκη ένα ασήμαντο ξερονήσι, μια αφιλόξενη στον χάρτη στην ζωή και στην ιστορία βραχονησίδα!

Πρέπει λοιπόν να γίνει μια μεγάλη συζήτηση στο νησί μας για αυτό το θέμα. Μια ανοιχτή δημοκρατική συζήτηση που να μην αποκλείει κανέναν. Μια κουβέντα με τόλμη και με καλή διάθεση από όλους, προκειμένου να βρεθούν και να αξιολογηθούν οι αιτίες της αποψίλωσης των βουνών μας από τα αιωνόβια δάση του και να βρεθούν οι κατάλληλοι «τρόποι θεραπείας» του προβλήματος με την συμβολή ειδικών επιστημόνων.

Το να μπουν συμφωνημένοι στόχοι και κανόνες στο νησί, θα ωφελήσει ολόκληρο τον πληθυσμό και όλες τις κοινωνικές ομάδες του νησιού μας. Άλλωστε όλοι μας με το ίδιο καράβι που το λένε Σαμοθράκη συνταξιδεύουμε. Ποιον αλήθεια θα ωφελούσε αν γινόμασταν βραχονησίδα;

Παρασυρμένα χώματα από τη νεροποντή

Σχετικά με το Αεροδρόμιο

Το αεροδρόμιο και γενικότερα η συγκοινωνία μας θα πρέπει να εξυπηρετούν τους στόχους και τις ανάγκες του νησιού για το παρόν και το μέλλον του.

Θα πρέπει λοιπόν πρώτα να κουβεντιάσουμε και να καταλήξουμε στο κεντρικό πρόβλημα «τι νησί θέλουμε να έχουμε στο παρών και στο μέλλον». Πως ονειρευόμαστε και θέλουμε να φτιάξουμε τη Σαμοθράκη; Σαν την Μύκονο, σαν την Τήλο, κάτι άλλο νέο και διαφορετικό;

Μη βάζουμε λοιπόν το αμάξι μπροστά από το άλογο! Ας συμφωνήσουμε πρώτα τι θέλουμε!

Το νέο Δημοτικό Συμβούλιο και ο νέος μας Δήμαρχος κ. Βίτσας, έχοντας πλέον ελεύθερα τα χέρια τους από τον φόβο του «πολιτικού κόστους» και με χρονικό ορίζοντα τα επόμενα πέντε χρόνια της θητείας τους, είναι οι πλέον αρμόδιοι για να μεθοδεύσουν θεσμικά και δημοκρατικά όλες τις σχετικές με τέτοια θέματα συζητήσεις με την τοπική κοινωνία, ώστε να χαραχθεί επιτέλους ένα σχέδιο, ένας οδικός χάρτης όπως συνηθίζεται να λέγεται, που να δίνει στο νησί μας μια νέα πορεία και έναν στόχο. Να απαντάει στο μεγάλο ζητούμενο, στο «τι νησί θέλουμε» και με ποια περπατησιά θα πορευόμαστε κάθε μέρα ο κάθε κλάδος ο κάθε δημότης και ο κάθε κάτοικος, μέχρι για τον τελικό συμφωνημένο μας στόχο. Όποια νησιά και όποιες κοινωνίες κατάφεραν να συνεννοηθούν και να συμφωνήσουν έχουν πετύχει, πολλά τα παραδείγματα!

Σε κάθε περίπτωση η νέα μας δημοτική αρχή θα πρέπει να ξεφύγει από τις νοοτροπίες και τις πρακτικές του παρελθόντος και να συμπορευτεί μαζί με όλους τους δημότες και τους κατοίκους, αυτό θα είναι το καινούργιο και η μεγάλη της δύναμη. Η εποχή των συγκεντρωτικών δημάρχων αυθεντιών και των ατροφικών δημοτικών συμβουλίων έχουν δοκιμαστεί και έχουν ξεπεραστεί.

Τα προβλήματα είναι μεγάλα και ζόρικα και οι οικονομικοί πόροι και οι δυνατότητες για οικονομική στήριξη από το κέντρο και την περιφέρεια είναι δυστυχώς περιορισμένες. Η τοπική κοινωνία δυστυχώς αλλά και ευτυχώς θα πρέπει να βγάλει μόνη της τα κάστανα από τη φωτιά.

Σπιτάλας Βασίλης
Δημότης Σαμοθράκης