Ο μανιάτης (πεισματάρης) κόκορας

Η διαδρομή, μέχρι το Μαυροβούνι, ήταν ευχάριστη. Οι τέσσερις ώρες με το απαραίτητο διάλειμμα για καφέδες και τυρόπιτα ήταν υπεραρκετές για να βρεθούμε στον μαγικό κόσμο της Μάνης. Η σμαραγδένια θάλασσα και το χαϊδευτικό κύμα μας δρόσισε

της Ευγενίας Ηλιοπούλου

Η διαδρομή, μέχρι το Μαυροβούνι, ήταν ευχάριστη. Οι τέσσερις ώρες με το απαραίτητο διάλειμμα για καφέδες και τυρόπιτα ήταν υπεραρκετές για να βρεθούμε στον μαγικό κόσμο της Μάνης. Η σμαραγδένια θάλασσα και το χαϊδευτικό κύμα μας δρόσισε και μας τόνωσε. Η ευχάριστη συζήτηση με τους μανιάτες και η επαφή μας με τη ντόπια πραγματικότητα μας έβαλε εύκολα στο πνεύμα της Μάνης...

Όλα αυτά ωραία και καλά μέχρι που βράδιασε και πέσαμε να κοιμηθούμε. Μία το ροχαλητό του ζευγαριού, από το διπλανό δωμάτιο, άλλη τα σμήνη των κουνουπιών που μας είχαν στήσει καρτέρι και το αποκορύφωμα της βραδιάς ήταν η συστηματική κραυγή, λάλημα ενός πτηνού. Σάλπιγγα να ήταν δεν θα ηχούσε τόσο δυνατά για να ξυπνήσουν οι τεμπέληδες. Μέσα στα άγρια χαράματα να επιμένει, ο άτιμος, να τραγουδάει και να μην νοιάζεται για τους κοιμισμένους τουρίστες. Να αδιαφορεί για την ώρα κοινής ησυχίας. Πως να το συνετίσεις το πτηνό; Οι άγριες διαθέσεις μου δεν είχαν πώς να εκφραστούν δημόσια αφού δεν μπορούσα να εντοπίσω το ζωντανό. Πώς να εκτονωθώ αν δεν ήξερα που, σε ποιο κοτέτσι βασιλεύει ο κόκορας. Ακόμα και ανάλυση, επιστημονική, για τα επίπεδα τεστοστερόνης του εν λόγω κυρίου έκανα χωρίς να έχω θετικό αποτέλεσμα. Και έτσι πέρασε η πρώτη νύχτα.

Πήγαμε στο Σκούταρι και κάναμε το μπάνιο μας σε μία θάλασσα πεντακάθαρη και τουρκουάζ. Το απογευματάκι φτάσαμε στο Λιμένα για να απολαύσουμε τη δύση του ήλιου. Η ηρεμία του τόπου και η πανέμορφη θάλασσα έκαμψαν τις πολεμικές μου διαθέσεις.

Φτάνοντας στο ξενώνα ξέχασα να ρωτήσω που κατοικοεδρεύει το πτηνό και η δεύτερη νύχτα πέρασε λίγο πιο καλά. Φυσικά στις 4 το πρωί ο άγρυπνος τραγουδιστής ξανάρχισε αλλά το ρεπερτόριο του ήταν περιορισμένο. Το πρωί βιαζόμασταν να πάμε στην Ελαφόνησο και πάλι ξεχάστηκα. Φτάνοντας εκεί ένοιωσα σαν να είμαι σε άλλο κόσμο. Τα νερά ήταν σμαραγδένια, η άμμος χρυσή, οι αμμόλοφοι θύμιζαν έρημο. Οι πολλές αποχρώσεις του γαλάζιου, η απίθανη ζεστή αμμουδιά και η τεράστια πλαζ δικαιολογούν γιατί θεωρείται μία από τις ωραιότερες πλαζ της Ελλάδας. Οι προσιτές τιμές (8 ευρώ για δύο ξαπλώστρες και μια ομπρέλα), οι πολύ καλές τιμές στο self service σε συνδυασμό με το νόστιμο φαγητό και το φιλικό περιβάλλον του camping, δικαιολογούσαν γιατί βρήκαμε τόσους νέους εκεί.

Δυστυχώς μερικά αρπακτικά πουλιά μυρίστηκαν το κέρδος και θέλουν να το αρπάξουν και να το κάνουν απρόσιτο στο λαό. Να στήσουν πεντάστερα ξενοδοχεία, καζίνο και τουριστικά συγκροτήματα για να έρθουν μόνο οι πλούσιοι και οι μαυραγορίτες.

Η Μάνη είναι μία ευλογημένη γη, πανέμορφη και δοξασμένη και είναι κρίμα να "πουληθεί" σε ξένα και ντόπια συμφέροντα. Δυστυχώς θα ακολουθήσει την πορεία των τόσων άλλων περιοχών της Ελλάδας που θυσιάζονται για το κέρδος.

Η τελευταία μας βραδιά συνοδεύτηκε με τσίπουρα και γέλια στην ταράτσα του ξενώνα όπου μέναμε. Η γλύκα της νύχτας και η πολύ καλή παρέα που κάναμε με τους ξενοδόχους μου κόψανε πολύ την φόρα για τον κόκορα. Φύγανε οι κακές σκέψεις για μαγείρεμά του, κρασάτο στην κατσαρόλα με χυλοπίτες. Η νύχτα πέρασε ήρεμα και φυσικά ο κύριος με ξύπνησε από τα άγρια χαράματα αλλά δεν του κράτησα κακία. Ας είσαι καλά βρε πεισματάρικο πουλί και ας συνεχίσεις να ξυπνάς τον κόσμο. Είσαι ένα από τα λίγα παραδοσιακά στοιχεία του τόπου και σου αξίζει μόνο σεβασμό.