Ο Δένδιας, το τραπεζικό καρτέλ και οι ασφαλιστικές

Στην πολιτική υπάρχει μια γνωστή ρήση που λέει πώς «όταν δεν μπορείς ή δεν θέλεις να πάρεις μια απόφαση για ένα θέμα, φτιάχνεις μια επιτροπή να ασχοληθεί μαζί του». Κι έτσι ξεμπερδεύεις! Βεβαίως το θέμα δεν θα λυθεί ποτέ έτσι αλλά ο

του Σπύρου Ριζόπουλου

Στην πολιτική υπάρχει μια γνωστή ρήση που λέει πώς «όταν δεν μπορείς ή δεν θέλεις να πάρεις μια απόφαση για ένα θέμα, φτιάχνεις μια επιτροπή να ασχοληθεί μαζί του». Κι έτσι ξεμπερδεύεις! Βεβαίως το θέμα δεν θα λυθεί ποτέ έτσι αλλά ο «υπεύθυνος πολιτικός» μπορεί να υποστηρίζει πως «είναι από πάνω και το παρακολουθεί» και εξυπηρετεί και μερικούς «κολλητούς» του ως μέλη της επιτροπής...

Κατ’ αναλογία, όταν δεν μπορείς ή δεν θέλεις να βάλεις τις τράπεζες να κάνουν τη δουλειά τους, να διοχετεύουν δηλαδή ρευστότητα στην αγορά, τότε εξαγγέλλεις την ίδρυση μιας τράπεζας!

Ο Δένδιας, λέει, εξετάζει το ενδεχόμενο δημιουργίας Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας (Hellenic Development Bank) κατά το γαλλικό μοντέλο. Μάλιστα, το θέμα συζητήθηκε και κατά τη συνάντηση του υπουργού Ανάπτυξης με τον πρώην υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας και εκ των βασικών διεκδικητών για τη θέση του Επιτρόπου για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις Πιέρ Μοσχοβισί.

Στόχος είναι να χρηματοδοτηθούν τομείς και κλάδοι της οικονομίας που σήμερα δεν έχουν πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό και δεν θα καλυφθούν ούτε μέσω του Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου. Μεταξύ των σεναρίων που εξετάζονται είναι η μετεξέλιξη του ΕΤΕΑΝ (Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης) σε Αναπτυξιακή Τράπεζα, καθώς διαθέτει ήδη 350 εκατ. ευρώ μετοχικό κεφάλαιο και έχει άδεια πιστωτικού ιδρύματος. Σύμφωνα με κυβερνητικούς παράγοντες το σχέδιο βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο και οποιαδήποτε κίνηση δεν αναμένεται να γίνει πριν τα μέσα στου 2015.

Αυτό ανακάλυψε λοιπόν ο Δένδιας; Πως το πρόβλημα της «βαθιάς κατάψυξης» στην οποία βρίσκεται η πραγματική οικονομία και όλη η αγορά είναι η έλλειψη της Αναπτυξιακής Τράπεζας; Δηλαδή αυτό που λείπει είναι η αλήστου μνήμης… ΕΤΒΑ;

Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς είναι πως πρόκειται για ένα ακόμη επικοινωνιακό «πυροτέχνημα», ίσα – ίσα για να μπει στην ομιλία που θα κάνει στη ΔΕΘ ο Σαμαράς. Την ώρα που ένας μικρομεσαίος επιχειρηματίας ή επαγγελματίας δεν μπορεί να πάρει από τράπεζα ούτε μια εγγυητική 20.000 ευρώ αν δεν υποθηκεύσει μέχρι και τη σύνταξη της μάνας του, πρέπει να ξεγελαστούν οι ιθαγενείς με «χάντρες και καθρεφτάκια».

Η δεύτερη σκέψη είναι πιο πονηρή. Μήπως πάει η κυβέρνηση να φτιάξει καινούργιο «μαγαζί»; Κι αυτή η σκέψη έχει, όπως καταλαβαίνετε, μεγάλο ενδιαφέρον.

Για την ιστορία να θυμίσουμε πως η αλήστου μνήμης ΕΤΒΑ πουλήθηκε στην ακόμη νεαρή τότε Τράπεζα Πειραιώς, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, σε τίμημα που τότε είχε προκαλέσει τον χαρακτηρισμό «προίκα». Τελικά λέτε να κάνει κύκλους η ιστορία;

Υποτίθεται πως η πρωτοβουλία θέλει να συμβάλλει στην επίλυση του προβλήματος της ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που ασφυκτιούν, καθώς οι τράπεζες αρνούνται να κάνουν τη δουλειά για την οποία διασώθηκαν κι εξακολουθούν να διασώζονται με πακτωλούς χρημάτων που επιβαρύνουν τους φορολογούμενους πολίτες.

Βεβαίως, εάν αντί των εξαγγελιών και των βαρύγδουπων ανακοινώσεων, ο στόχος ήταν να βοηθηθούν πραγματικά οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις να ανασάνουν, τότε θα έπαιρναν κάποιες απλές αποφάσεις και πρωτοβουλίες που θα άλλαζαν τα δεδομένα σε χρόνο dt.

Υπάρχει από τις αρχές του καλοκαιριού κοινοτική οδηγία σύμφωνα με την οποία αναγνωρίζονται στις μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες χρηματοπιστωτικοί ρόλοι που μέχρι τώρα μονοπωλούνταν από τις τράπεζες, όπως για παράδειγμα η έκδοση εγγυητικών επιστολών. Τη στιγμή που για μια μικρομεσαία επιχείρηση είναι από δύσκολο έως αδύνατο να πάρει εγγυητική επιστολή από τράπεζα, δεν καταλαβαίνω πραγματικά γιατί η Τράπεζα της Ελλάδας αρνείται να συμμορφωθεί και να δώσει το «πράσινο φως». Δηλαδή ο κ. Στουρνάρας συμμορφώνεται με τις ευρωπαϊκές επιταγές μόνο αν πρόκειται να καταστρέψουν την αγορά και όχι όταν μπορούν να τη διευκολύνουν; Διότι «εκ φύσεως» οι ασφαλιστικές μπορούν να παίρνουν μεγαλύτερα ρίσκα και άρα να διευκολύνουν αμεσότερα και αποτελεσματικότερα τη ρευστότητα των επιχειρήσεων.

Που προσκρούει αυτή η απλή υιοθέτηση της κοινοτικής οδηγίας; Μα, φυσικά στο «τραπεζικό καρτέλ». Αυτό που πάντα ήθελε να έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι και να κανονίζει τις συνθήκες της αγοράς σύμφωνα με τις δικές του επιδιώξεις και όχι σύμφωνα με τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας.

Το «καρτέλ» που κανονίζει από το ύψος των επιτοκίων καταθέσεων μέχρι το ποιος θα ζήσει και θα πεθάνει στην αγορά, προφανώς δεν επιτρέπει να μπουν οι μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες σε δραστηριότητες ενίσχυσης της ρευστότητας, τουλάχιστον τώρα. Και ο Γιάννης Στουρνάρας, σαρξ εκ της σαρκός των τραπεζιτών, δεν τους χαλάει για άλλη μια φορά το χατίρι.

ΥΓ: Μέσα σε αυτή την… ωραία ατμόσφαιρα, θα πάει, λέει, ο Σαμαράς στη ΔΕΘ για να εξαγγείλει μέτρα για τη στήριξη των επιχειρήσεων και της πραγματικής οικονομίας. Και θα πει τι δηλαδή; Αυτά που θα του έχουν γράψει ο Τουρκολιάς και ο Στουρνάρας;

rizopoulospost.com