Στην πολιτική όπως και στον έρωτα, «ποτέ μη λες ποτέ». Η ζωή συνήθως σε διαψεύδει και επιβεβαιώνει πως «όλα γίνονται». Τις τελευταίες ημέρες δίνουν και παίρνουν τα σενάρια να προταθεί από την κυβέρνηση ο Κώστας Καραμανλής για Πρόεδρος της Δημοκρατίας
Στην πολιτική όπως και στον έρωτα, «ποτέ μη λες ποτέ». Η ζωή συνήθως σε διαψεύδει και επιβεβαιώνει πως «όλα γίνονται».
Τις τελευταίες ημέρες δίνουν και παίρνουν τα σενάρια να προταθεί από την κυβέρνηση ο Κώστας Καραμανλής για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, την ώρα που ο ίδιος εκπέμπει σταθερά το μήνυμα πως... «ξεκουράζεται ακόμη» και πως θα συζητούσε μια τέτοια πρόταση στο μέλλον, με βάση και την προαναγγελθείσα συνταγματική αναθεώρηση για αυξημένες αρμοδιότητες του Προέδρου.
Παρά ταύτα είχε απόλυτο δίκιο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ και πρώην υπουργός Άδωνις Γεωργιάδης ο οποίος βγήκε και χαρακτήρισε «ιδανική επιλογή» τον Καραμανλή για τη θέση του Προέδρου. Και είχε δίκιο για τρεις βασικούς λόγους.
Πρώτον, η υποψηφιότητα Κουβέλη κάηκε. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ «τσιμπάει», ούτε έχει «πέρασμα» στους ανεξάρτητους βουλευτές που θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στον σχηματισμό ή μη της «προεδρικής πλειοψηφίας» των 180 βουλευτών. Επιπλέον δεν προκαλεί τον παραμικρό ενθουσιασμό στην Κ.Ο της ΝΔ, η οποία «είναι στα κάγκελα» ούτως ή άλλως, παρακολουθώντας τα έργα και τις ημέρες της διακυβέρνησης Βενιζέλου.
Δεύτερον, μια ενδεχόμενη υποψηφιότητα Καραμανλή θα μπορούσε να συσπειρώσει στην επιζητούμενη πλειοψηφία των 180, όχι μόνο τους εκ δεξιών ορμώμενους ανεξάρτητους βουλευτές αλλά και μερίδα των βουλευτών των «Ανεξάρτητων Ελλήνων». Η πρόταση για Καραμανλή θα είναι το τέλειο πολιτικό άλλοθι για όσους ΑΝΕΛ «βγάζουν σπυράκια» με την πλήρη στοίχιση του Καμένου πίσω από τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ.
Τρίτον, ακόμη κι αν δεν επιτευχθεί ο μαγικός αριθμός των 180, τότε η ΝΔ θα μπορεί να πάει σε εκλογές με έναν Καραμανλή «στα μπαλκόνια», εφόσον επί της ουσίας οι πολίτες θα ψηφίσουν και για Πρωθυπουργό και για Πρόεδρο. Κι αυτό θα προσδώσει μια δυναμική ενότητας της ευρύτερης δεξιάς/ κεντροδεξιάς, η οποία θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί με οποιονδήποτε άλλον υποψήφιο.
Θα κερδηθούν έτσι οι εκλογές από τη ΝΔ; Σχεδόν απίθανο. Θα εκλεγεί ο Κώστας Καραμανλής Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Πολύ πιθανό. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως γνωστόν, δεν θα δώσει όνομα πριν τις εκλογές. Ο σχεδιασμός είναι να προτείνει τον Νίκο Κωνσταντόπουλο αμέσως μετά, όταν θα χρειάζονται 150 βουλευτές. Αλλά η τελική επιλογή θα είναι συνάρτηση του εύρους της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και των δυνατοτήτων σχηματισμού βιώσιμης κυβέρνησης με κορμό την Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε δεν αποκλείεται στο πλαίσιο μιας «συναινετικής» και «καθησυχαστικής» στρατηγικής από την πλευρά του Αλέξη Τσίπρα να υποστηριχθεί η υποψηφιότητα Καραμανλή τηρώντας το «fair play» του πολιτικού συστήματος να εκφράζεται εναλλαγή των πολιτικών πόλων και από τις διαδοχές στον προεδρικό θώκο. Έτσι μετά τον Παπούλια θα ήταν αναμενόμενο για έναν Πρόεδρο της δεξιάς/κεντροδεξιάς που θα μπορούσε να λειτουργήσει αρμονικά με κυβέρνηση της Αριστεράς. Ξέρετε πολλούς τέτοιους;
Στην περίπτωση τώρα που βγουν τα «κουκιά» με τον Καραμανλή και δεν πάμε για εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ απλά θα περιμένει την «ώρα του». Όπως έκανε και το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα το 81 με εκλεγμένο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στην Προεδρία. O Τσίπρας δήλωσε στη ΔΕΘ πως δεν θα στήριζε ποτέ για Πρόεδρο μέλος του πολιτικού προσωπικού που ευθύνεται για την πορεία της χώρας. Με εκλογή Καραμανλή τώρα και Τσίπρα μετά, επιτυγχάνεται η εναλλαγή και η συναίνεση χωρίς να τη χρεωθεί πολιτικά και τηρώντας όλα τα προσχήματα.
ΥΓ 1: Σε «ανύποπτο» πολιτικό χρόνο ο Κώστας Καραμανλής δήλωσε ευφυώς πως «τον μικρό τον πάει». Συνεπώς θα μπορεί να του πει και μια κουβέντα, αν χρειαστεί. Και κυρίως να του υπενθυμίζει σε τακτά χρονικά διαστήματα τη ρήση του μακαρίτη του Τάκη Λαμπρία από το βιβλίο του για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή σύμφωνα με την οποία «στον πολιτικό διάλογο υπάρχει μεγάλη ανισότητα μεταξύ κυβερνήσεως και αντιπολιτεύσεως. Γιατί, ενώ η αντιπολίτευση κινείται στον απέραντο χώρο του επιθυμητού, η κυβέρνηση περιορίζεται στον στενό χώρο του εφικτού».
ΥΓ 2: Η παράταση της εκκρεμότητας δεν βοηθάει σε τίποτα και «παγώνει» τα πάντα. Ο Χρυσοχοίδης όταν ζητάει επίσπευση της προεδρικής εκλογής έχει δίκιο. Και εν πάση περιπτώσει, πρέπει κάποια στιγμή και ο Σαμαράς να δείξει πως μπορεί να αποκλίνει και από τη «γραμμή» Βενιζέλου. Τι φοβάται; Μην τον διαγράψει;
ΥΓ 3: Στη μαθηματική εξίσωση των 180, φίλος νεοδημοκράτης υπουργός μου έλεγε με βεβαιότητα πως το ΠΑΣΟΚ δεν θα ψήφιζε με τίποτα Καραμανλή, γιατί θα διαλυόταν. Με βάση αυτή τη συλλογιστική οι ανακατατάξεις στην «κεντροαριστερά» θα είναι ραγδαίες και θα συμβούν πριν την προεδρική εκλογή.
rizopoulospost.com
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω