Τη δόξα πολλοί εμίσησαν, το χρήμα ουδείς

Η δόξα αποτελεί σκοπός ζωής για μερικούς ανθρώπους που ζουν και πεθαίνουν για αυτό τον σκοπό. Συνεπάγεται μεγάλης και καλής φήμης που αποκτάς μετά από ηρωικά, και γεμάτα θυσίες βήματα, που αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού του κόσμου

της Ευγενίας Ηλιοπούλου

Η δόξα αποτελεί σκοπός ζωής για μερικούς ανθρώπους που ζουν και πεθαίνουν για αυτό τον σκοπό. Συνεπάγεται μεγάλης και καλής φήμης που αποκτάς μετά από ηρωικά, και γεμάτα θυσίες βήματα, που αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού του κόσμου. Τιμάς και δοξάζεις κάποιον που έκανε κάτι που εσύ δεν τόλμησες και δεν σκέφτηκες να το πραγματοποιήσεις επειδή θα μάτωνες και θα είχες απώλειες...

Εμείς, οι μεγάλοι, σε ηλικία και γνώση, ξέρουμε πόσο εφήμερα "πατάει" η δόξα στη δική μας πραγματικότητα. Ξέρουμε ότι όσο γρήγορα ανεβαίνεις τάχιστα κατεβαίνεις και επειδή έχουμε φάει τις κατραπακιές, έχουμε βιώσει την απογοήτευση όταν η δόξα που μας επισκέφτηκε, για λίγα λεπτά, μας βρήκε ανάξιους και την κάνει με μικρά πηδηματάκια. Έχουμε κλάψει όταν, εν μία νυκτί "χάσαμε" τα προνομία της αναγνωσιμότητας και αναγκαστήκαμε να κατεβούμε, λίγο άγαρμπα, από το τέθριππο άρμα για να περπατήσουμε!

Την κυνηγούν τη δόξα, είτε επιστημονική, πολιτική, είτε καλλιτεχνική, οικονομική ή κοινωνική είναι. Πολλές φορές η δόξα σχετίζεται και με ανήθικες και βλαβερές, για τους γύρω σου, πράξεις. Ακόμα και στην μαγκιά και στην καζούρα. Τους δελέαζε το ότι να γίνουν το αστέρι άξιζε άσχετα αν ήξεραν ότι θα έχουνε φτύσει αίμα για να ανεβούνε τα σκαλάκια της. Το τίμημα, οι θυσίες και οι προσπάθειες είχαν δεδομένη την επιτυχία. Η δόξα είναι καλή και είναι λαμπρή αλλά έχει και καλές και κακές συνέπειες. Εκεί που πλέεις σε πελάγη ευτυχίας και χαλαρώνεις πρέπει να ξαναμπείς στη διαδικασία της επίπονης εργασίας. Να ιδρώσεις και να ματώσεις. Για να την ξαναζήσεις. Τα γούστα και το ενδιαφέρον του κοινού αλλάζουν και οι θαυμαστές σου έχουν αλλάξει στόχο. Δεν είναι όλα ίσα και όμοια. Σήμερα είσαι, αύριο δεν είσαι.

Η επιθυμία μας για αναγνώριση είναι ενστικτώδης. Μπορείς να δοξαστείς χωρίς να γίνει δημόσια η αναγνώριση της πράξης σου, αλλά εσύ που πάλεψες περιμένεις να το καταλάβουν οι γύρω σου. Τώρα, που αλλάξανε οι καιροί το εγκαταλείπουμε χάρη της πεζής πραγματικότητας. Όλοι, γύρω μας, προσκυνάνε στο ναό του χρήματος και ποσώς ενδιαφέρονται για τα πνευματικά και ψυχικά προσόντα ενός ανθρώπου. Καταντήσανε είλωτες του χρήματος. Θέλουν να προβληθούνε όχι με την αξία τους αλλά με το χρήμα. Είναι έτοιμοι να σκύψουν και να ανεχτούν τα πάντα.

Τη δόξα πολλοί εμίσησαν, το χρήμα ουδείς. Σε έναν βαθιά υλιστικό κόσμο, όπως το δικό μας, μερικοί το ξανασκέφθηκαν για το μεγαλείο της δόξας και αλλάξανε γνώμη. Δεν την επιδιώκουν. Προτιμούν το ρευστό, τα μετρητά. Ο ηρωισμός, η τέχνη, η μεγαλοφυΐα και η αριστεία στην μόρφωση απαξιώνονται σήμερα. Αυτό το ζει καθημερινά ο υπερήλικας που ενώ δόξασε την πατρίδα και το έθνος τώρα σέρνεται με μία μειωμένη σύνταξη και είναι καταδικασμένος στη μιζέρια και τον αφανισμό. Δίπλα τους "δοξάζονται" αυτοί που συνειδητά προτιμούν να κρατούν χαμηλό προφίλ. Δεν επιθυμούν την αναγνωρισιμότητα αλλά βγάζουν λεφτά στην ζούλα.