Ο Δραγασάκης σε ρόλο Μακιαβέλι

Η πρώτη μέρα της συζήτησης στη Βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης ήταν τελικά του Δραγασάκη. Ο πρώην υπουργός ξέρει καλά πως στην πολιτική, τον «Ηγεμόνα» πρέπει να τον φοβούνται, ειδικά όσοι σπεύδουν να γίνουν όψιμοι φίλοι του. Άρχισε λοιπόν να λέει

του Σπύρου Ριζόπουλου

Η πρώτη μέρα της συζήτησης στη Βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης ήταν τελικά του Δραγασάκη. Ο πρώην υπουργός ξέρει καλά πως στην πολιτική, τον «Ηγεμόνα» πρέπει να τον φοβούνται, ειδικά όσοι σπεύδουν να γίνουν όψιμοι φίλοι του. Άρχισε λοιπόν να λέει πως οικονομικοί παράγοντες, μεγάλοι και μεσαίοι εκδότες αλλά και φίλοι του πρωθυπουργού πετυχαίνουν νομοθετικές ρυθμίσεις ή εξαιρέσεις που εξυπηρετούν τα... συμφέροντά τους.

Αν και δεν είναι νέο πως στην Ελλάδα υπάρχει διαπλοκή εντούτοις η αναφορά έχει τη σημασία της καθώς συνιστά μήνυμα προς πολλές κατευθύνσεις ενόψει επερχόμενων αλλαγών. Όσο για την απάντηση της άλλης πλευράς, της κυβέρνησης δηλαδή, που ήταν «να πάτε τα στοιχεία στον εισαγγελέα», δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Το είπε πρώτος ο Σημίτης κι έκτοτε έχει γίνει «καραμέλα» στα χείλη όλων των επόμενων. Είναι μια εύκολη απάντηση αλλά καθόλου πειστική. Διότι αν είναι έτσι δεν χρειαζόμαστε πολιτική κυβέρνηση, μας αρκεί ένας εισαγγελέας.

Προφανώς ο Δραγασάκης δεν μπορεί να πει ονόματα. Γνωρίζοντας όμως άριστα τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες θα μπορούσε να έχει έναν σχεδιασμό για τη διερεύνηση αυτών των καταγγελιών. Με σοβαρό τρόπο όμως και όχι με μια συζήτηση στη Βουλή, όπως είχε προκαλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την πώληση της Αγροτικής και τελικά κατέληξαν στο «όλα , μέλι – γάλα». Εφόσον λοιπόν ο κ. Δραγασάκης και το κόμμα του έχουν διαπιστώσει τέτοια περιστατικά, θα έπρεπε εδώ και τώρα να ασκήσουν όλη την πίεση που πρέπει για κοινοβουλευτικό έλεγχο και διερεύνηση και όχι να παραπέμπουν σε μια μελλοντική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που θα τα φέρει «όλα στο φως». Δηλαδή, ζήσε Μάη μου…

Αν δεν υπάρξει συγκεκριμένη ταυτότητα σε κάθε παράδειγμα που ανέφερε ο Δραγασάκης, η «θεωρητική» αναφορά δεν έχει καμία αξία. Και μένα έρχονται διάφοροι και μου λένε «άκουσα κακά λόγια για σένα» ή «άκουσα να λένε πως είσαι φανταστικός». Αν δεν μου πουν το ποιος και το πότε, δεν έχω κανένα λόγο να δώσω σημασία.

Για να δώσει λοιπόν και η κοινωνία σημασία σε αυτά που καταγγέλλει ο Δραγασάκης θα όφειλε να έχει και μια ολοκληρωμένη πρόταση διερεύνησης. Γιατί δεν ζητάει σύσταση Εξεταστικής ο ΣΥΡΙΖΑ; Αλλιώς είναι απλά μια μακιαβελική τακτική προκειμένου να θορυβηθεί το «σύστημα» και να περάσει για «καφέ», είτε από το γραφείο του Δραγασάκη, είτε από το γραφείο του Νίκου Παππά, ο οποίος το τελευταίο διάστημα λέγεται πως βλέπει «κόσμο και κοσμάκη» που αναζητάει πρόσβαση στην επόμενη μέρα.

ΥΓ: Θα ήταν επίσης σημαντικό να μάθουμε ποιοι εξ αυτών που υπονοεί ο Δραγασάκης, περιμένουν πως και πως τη ρύθμιση «πακέτο» για κόκκινα δάνεια και οφειλές στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Για να ξέρουμε και πόσο καλά πήγε η διαπραγμάτευση με την τρόικα…

rizopoulospost.com