Είναι λίγο δύσκολο να εξηγήσεις τι σημαίνει να ζεις 800 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα και θα προσπαθήσω να το εξηγήσω σε άλλο άρθρο, προσεχώς. Φίλος που ζει στην Κομοτηνή και βιώνει την κοροϊδία της «αποκέντρωσης» και της «τόνωσης της Ελληνικής περιφέρειας»
της Χριστίνας Ταχιάου
Είναι λίγο δύσκολο να εξηγήσεις τι σημαίνει να ζεις 800 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα και θα προσπαθήσω να το εξηγήσω σε άλλο άρθρο, προσεχώς. Φίλος που ζει στην Κομοτηνή και βιώνει την κοροϊδία της «αποκέντρωσης» και της «τόνωσης της Ελληνικής περιφέρειας» μου τηλεφώνησε απηυδισμένος: «Φεύγουν απ’ τη Θράκη 1.551 κι έρχονται 33. Με τον νόμο για τις μεταγραφές, από τους 4.000 πρωτοετείς φοιτητές του Δημοκρίτειου... Πανεπιστημίου, θα φύγουν οι 1.551. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό;»
Να ξεκαθαρίσω ότι είμαι κάθετα αντίθετη στην πολιτική του «κάθε χωριό και ΤΕΙ, κάθε πόλη και στρατώνας», προκειμένου να υπάρχει «τοπική ανάπτυξη». Τη θεωρώ εγκληματική. Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να μην αναγνωρίζουμε τα τραγικά επακόλουθα που συνεπάγεται αυτή η απομάκρυνση των φοιτητών, πρώτα πρώτα για το ίδιο το Πανεπιστήμιο. Φυσικά, και για την τοπική οικονομία. Ναι, πολλές φορές οι ντόπιοι –και δεν αναφέρομαι στη Θράκη αλλά σε ολόκληρη τη χώρα- βλέπουν το φοιτητή ή το στρατιώτη σαν εκείνον που θα του πασάρουν την κακοφτιαγμένη γκαρσονιέρα και το σουβλάκι με πίτα. Όμως, δεν είναι δυνατόν να παραβλέπεται η παράμετρος που λέει ότι δεν είναι δυνατόν να αλλάζεις τόσο δραματικά τα οικονομικά δεδομένα από τη μια στιγμή στην άλλη.
Στέκομαι στη δήλωση του Υπουργού Ανδρέα Λοβέρδου το καλοκαίρι, σύμφωνα με την οποία υπολογιζόταν ότι το 10% των φοιτητών, μόλις, θα ήταν δικαιούχοι της διαδικασίας μεταγραφής με τα εισοδηματικά κριτήρια, όπως αυτά προσδιορίστηκαν. Ορίστε, τώρα, τα αποτελέσματα.
Θα μου πεις (στο αυτί, όμως, δε θα τολμήσεις να το φωνάξεις…) «ποιος τρελός μπορεί να θέλει να μείνει στην Κομοτηνή όταν μπορεί να μείνει στην Αθήνα;» Η κρατούσα αντίληψη θέλει τις ελληνικές πόλεις να είναι βαρετές, χωριά σκέτα, χωρίς καθόλου πολιτισμό (λες και στην Αθήνα κάθε μέρα πας στα θέατρα και τις προχώ εικαστικές εγκαταστάσεις), καμιά δυνατότητα ανέλιξης. Όσο διαιωνίζουμε τέτοιες αντιλήψεις και πρακτικές, όσο θεωρούμε την Ελληνική περιφέρεια «δυσμενή μετάθεση», τόσο θα την αφήνουμε να ρημάζει. Και δεν της αξίζει.
Θα επανέλθω, όμως, σύντομα στο ζήτημα «Ελληνική επαρχία» ή «περιφέρεια».
Photo: Γεωργία Πανάκια - Πηγή: protagon.gr
Είναι λίγο δύσκολο να εξηγήσεις τι σημαίνει να ζεις 800 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα και θα προσπαθήσω να το εξηγήσω σε άλλο άρθρο, προσεχώς. Φίλος που ζει στην Κομοτηνή και βιώνει την κοροϊδία της «αποκέντρωσης» και της «τόνωσης της Ελληνικής περιφέρειας» μου τηλεφώνησε απηυδισμένος: «Φεύγουν απ’ τη Θράκη 1.551 κι έρχονται 33. Με τον νόμο για τις μεταγραφές, από τους 4.000 πρωτοετείς φοιτητές του Δημοκρίτειου... Πανεπιστημίου, θα φύγουν οι 1.551. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό;»
Να ξεκαθαρίσω ότι είμαι κάθετα αντίθετη στην πολιτική του «κάθε χωριό και ΤΕΙ, κάθε πόλη και στρατώνας», προκειμένου να υπάρχει «τοπική ανάπτυξη». Τη θεωρώ εγκληματική. Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να μην αναγνωρίζουμε τα τραγικά επακόλουθα που συνεπάγεται αυτή η απομάκρυνση των φοιτητών, πρώτα πρώτα για το ίδιο το Πανεπιστήμιο. Φυσικά, και για την τοπική οικονομία. Ναι, πολλές φορές οι ντόπιοι –και δεν αναφέρομαι στη Θράκη αλλά σε ολόκληρη τη χώρα- βλέπουν το φοιτητή ή το στρατιώτη σαν εκείνον που θα του πασάρουν την κακοφτιαγμένη γκαρσονιέρα και το σουβλάκι με πίτα. Όμως, δεν είναι δυνατόν να παραβλέπεται η παράμετρος που λέει ότι δεν είναι δυνατόν να αλλάζεις τόσο δραματικά τα οικονομικά δεδομένα από τη μια στιγμή στην άλλη.
Στέκομαι στη δήλωση του Υπουργού Ανδρέα Λοβέρδου το καλοκαίρι, σύμφωνα με την οποία υπολογιζόταν ότι το 10% των φοιτητών, μόλις, θα ήταν δικαιούχοι της διαδικασίας μεταγραφής με τα εισοδηματικά κριτήρια, όπως αυτά προσδιορίστηκαν. Ορίστε, τώρα, τα αποτελέσματα.
Θα μου πεις (στο αυτί, όμως, δε θα τολμήσεις να το φωνάξεις…) «ποιος τρελός μπορεί να θέλει να μείνει στην Κομοτηνή όταν μπορεί να μείνει στην Αθήνα;» Η κρατούσα αντίληψη θέλει τις ελληνικές πόλεις να είναι βαρετές, χωριά σκέτα, χωρίς καθόλου πολιτισμό (λες και στην Αθήνα κάθε μέρα πας στα θέατρα και τις προχώ εικαστικές εγκαταστάσεις), καμιά δυνατότητα ανέλιξης. Όσο διαιωνίζουμε τέτοιες αντιλήψεις και πρακτικές, όσο θεωρούμε την Ελληνική περιφέρεια «δυσμενή μετάθεση», τόσο θα την αφήνουμε να ρημάζει. Και δεν της αξίζει.
Θα επανέλθω, όμως, σύντομα στο ζήτημα «Ελληνική επαρχία» ή «περιφέρεια».
Photo: Γεωργία Πανάκια - Πηγή: protagon.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω