Οδός Βενιζέλου

Η οδός Βενιζέλου αποτελούσε τον κατεξοχήν εμπορικό δρόμο της Κομοτηνής. Με τα χρόνια η οδός αυτή μετατράπηκε σε κλασικό παράδειγμα για το πώς μια πόλη της περιφέρειας μετατρέπεται σε φοιτητούπολη, πόλη δηλαδή που ζει και αναπνέει

του Γιάννη Γκίκα

Η οδός Βενιζέλου αποτελούσε τον κατεξοχήν εμπορικό δρόμο της Κομοτηνής. Με τα χρόνια η οδός αυτή μετατράπηκε σε κλασικό παράδειγμα για το πώς μια πόλη της περιφέρειας μετατρέπεται σε φοιτητούπολη, πόλη δηλαδή που ζει και αναπνέει από τους φοιτητές.

Τα πρώτα μου χρόνια ως φοιτητής στην Κομοτηνή, η Βενιζέλου μου ήταν αδιάφορη. Δεν είχε... τίποτα το ενδιαφέρον για έναν φοιτητή. Καταστήματα δεξιά αριστερά και έναν μακρύ πεζόδρομο που απλά οδηγούσε στην πλατεία, το κέντρο των πάντων στην Κομοτηνή. Η πλατεία της Κομοτηνής, περιστοιχισμένη από καφετέριες, ταβέρνες, ξενοδοχεία και μίνι-μάρκετ, έμοιαζε το μόνο ζωντανό μέρος στα μάτια του νεοφερμένου σπουδαστή. Το άγαλμα του μεγάλου Καραθεοδωρή στη μέση της πλατείας απλά κοιτούσε ατάραχο τους νέους να περνούν αδιάφορα από μπροστά του.

Πριν από 2-3 χρόνια, απέναντι από τη στάση του λεωφορείου για την Πανεπιστημιούπολη, στη βάση της οδού Βενιζέλου, άνοιξε το πρώτο café. Αυτή ήταν η αρχή. Το ένα έγινε πολλά και σταδιακά η Βενιζέλου έγινε ο νούμερο ένα προορισμός για καφέ ανάμεσα στους φοιτητές. Όμως η αλλαγή αυτή κατάφερε ένα σοβαρό πλήγμα στα τριγύρω εμπορικά καταστήματα. Ένα ένα τα έβλεπα σιγά σιγά να περνούν από καθεστώς εκποίησης στο τελικό λουκέτο.

Η ιστορία αυτού του δρόμου θα μπορούσε να αποτελέσει και κοινωνικό πείραμα. Η Κομοτηνή, μια πόλη που στηριζόταν στο εμπόριο, σταδιακά μεταβλήθηκε σε εξαρτώμενη από τον φοιτητή πόλη, με μοναδικό μοχλό ανάπτυξης τις καφετέριες και τα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα. Διάβασα πρόσφατα πως περίπου 1.500 φοιτητές εγκρίθηκαν να μεταγραφούν από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης προς ιδρύματα μεγάλων αστικών κέντρων. Καθαρά πολιτική απόφαση. Ρωτώ και αναρωτιέμαι, εάν σταδιακά μειωθεί αισθητά ο αριθμός των φοιτητών που σπουδάζουν (καταναλώνουν) στην Κομοτηνή, τι θα απογίνει με την πόλη; Θα έχουμε μια πόλη φάντασμα κοντά στα σύνορα και με ισχυρό το μουσουλμανικό στοιχείο (το ισχυρότερο της περιφέρειας), το οποίο δυστυχώς δεν επαναπαύεται και εύκολα.

Από την άλλη, υπάρχει το Μέγαρο Μουσικής, το μοναδικό στην περιφέρεια, που κινδυνεύει με απαξίωση. Το μουσείο Καραθεοδωρή, που μόνο ξένοι επισκέπτες το εκτιμούν. Η ιστορική Μαρώνεια με το πλούσιο αρχαιοελληνικό υλικό, σημάδι της μακράς ελληνικής δραστηριότητας στην περιοχή. Κρυμμένα μυστικά, τα οποία δυστυχώς παραμένουν μυστικά και κρυμμένα. Πολιτικές αποφάσεις που κοστίζουν στον ταλαιπωρημένο κόσμο της Θράκης.

Γιάννης Γκίκας
Φοιτητής Πολιτικών Επιστημών Δ.Π.Θ.