Που θα μας οδηγήσει το νέο "σχέδιο διάσωσης" της Ελλάδας

Την δημιουργία αποτελεσματικών κινήτρων και προϋποθέσεων που θα δημιουργούν ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον και την προστασία εκείνων των κοινωνικών ομάδων και πολιτών που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Αντιθέτως οι πιέσεις των δανειστών

του Χρήστου Καψάλη

Η κυβέρνηση και η Τρόικα βρίσκονται πολύ κοντά σε μια νέα συμφωνία, όπως δήλωσε στην εφημερίδα «Αγορά» ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης.

Δεν είμαι βέβαιος όμως αν αυτή η δήλωση του υπουργού Οικονομικών πρέπει να μας καθησυχάζει ή να μας ανησυχεί. Λαμβάνοντας υπόψη τις ασφυκτικές πιέσεις των δανειστών και ταυτόχρονα την αδυναμία των κυβερνώντων να... προβάλλουν αποτελεσματική αντίσταση στα όρια των κόκκινων γραμμών που οι ίδιοι είχαν θέσει, πολύ φοβάμαι ότι βρισκόμαστε λίγο πριν την υπογραφή ενός νέου συμφώνου (μνημονιακού ή ολίγον μνημονιακού ή μεταμνημονιακού) που θα οδηγεί την χώρα και την κοινωνία σε συνθήκες ακόμη βαθύτερης ύφεσης.

Το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel αποκαλύπτει ότι ανώτεροι αξιωματούχοι από τα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ συμφωνήσαν σε μεγάλο βαθμό, στα τέλη της περασμένης εβδομάδας σε συνάντηση στις Βρυξέλλες, για ένα τρίτο πρόγραμμα «διάσωσης» της Ελλάδας.

Σύμφωνα με το Spiegel, μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ESM) θα τεθούν στη διάθεση της ελληνικής κυβέρνησης περίπου 10 δισ. ευρώ στο πλαίσιο της λεγόμενης προληπτικής χρηματοδοτικής βοήθειας. Ουσιαστικά, δεν πρόκειται για νέα κονδύλια, καθώς θα ανακατανεμηθούν τα ποσά από το δεύτερο πακέτο βοήθειας, τα οποία προβλέποταν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά τελικώς δεν χρειάστηκαν.

Ως εδώ, όλα καλά. Μόνο που σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, από πουθενά δεν προκύπτει ότι αυτά τα κονδύλια θα διατεθούν στους δύο βασικούς τομείς που έχει ανάγκη, την δεδομένη στιγμή, η ελληνική οικονομία.

Την δημιουργία αποτελεσματικών κινήτρων και προϋποθέσεων που θα δημιουργούν ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον και την προστασία εκείνων των κοινωνικών ομάδων και πολιτών που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Αντιθέτως οι πιέσεις των δανειστών επικεντρώνονται σε νέες περικοπές σε μισθούς του δημόσιου τομέα και στις συντάξεις όλων των ταμείων καθώς και σε επιμήκυνση ορίων και όρων συνταξιοδότησης.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι χωρίς αναπτυξιακά μέτρα είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν σοβαρές επενδύσεις και κατά συνέπεια νέες θέσεις εργασίες. Ταυτόχρονα οι νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων θα δημιουργήσουν ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις στην εμπορική αγορά αφού η καταναλωτική δύναμη μεγάλης μερίδας πολιτών θα μειωθεί ακόμη περισσότερο. Πολλές επιχειρήσεις πιθανόν να προχωρήσουν, ως αντίβαρο, σε επιπλέον μειώσεις προσωπικού ενώ αρκετές θα αναγκαστούν να βάλουν λουκέτο.

Αυτούς τους κινδύνους επισήμανε και Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO) για την Ελλάδα η οποία πριν λίγες ημέρες παρουσίασε έκθεσή της, σύμφωνα με την οποία η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά 25% σε σχέση με το 2008, ενώ από την αρχή της κρίσης έχει χαθεί μια στις τέσσερις θέσεις εργασίας.

Το χειρότερο είναι ότι, μέσα σε πέντε χρόνια έχει υπερδιπλασιαστεί ο αριθμός των Ελλήνων που διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας αφού το ποσοστό αυτό ξεπερνά το 44%, ενώ το 2008, μετά βίας, υπερέβαινε το 20%.

Όπως επισημαίνεται στην έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) για την Ελλάδα, με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της απασχόλησης 1,3%, η αγορά εργασίας θα μπορέσει να επανέλθει στα επίπεδα του 2008, το 2034.

Σκεφτείτε λοιπόν τι θα συμβεί αν ο ρυθμός ανάπτυξης είναι μηδενικός ή και αρνητικός. Εάν, κυβέρνηση και Τρόικα, με τα νέα μέτρα επιμείνουν στην ίδια πολιτική εισπρακτικής λογικής και σπρώξουν την οικονομία σε ακόμη βαθύτερη ύφεση, θα έχουν ολοκληρώσει το έγκλημα σε βάρος της, πολλάκις βαριάς τραυματισμένης, ελληνικής κοινωνίας.

Πηγή: eklogika.gr