Η Τ.Ε. Έβρου του ΚΚΕ για το «πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ για τον Έβρο

Το κείμενο που εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ως ″πρόγραμμα για τον Έβρο″, περισσότερο μοιάζει με έκθεση ιδεών μαθητή. Στην πραγματικότητα οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που υπόσχονται παραγωγική ανασυγκρότηση στο έδαφος του καπιταλισμού, εντός των τειχών της ΕΕ

Το κείμενο που εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ως ″πρόγραμμα για τον Έβρο″, περισσότερο μοιάζει με έκθεση ιδεών μαθητή.

Στην πραγματικότητα οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που υπόσχονται παραγωγική ανασυγκρότηση στο έδαφος του καπιταλισμού, εντός των τειχών της ΕΕ, αποπροσανατολίζουν, συσκοτίζουν από τον πραγματικό αντίπαλο και την πραγματική διέξοδο που δεν είναι άλλος από το καπιταλιστικό σύστημα και τους εφαρμοστές του...

Η εμπειρία εφαρμογής των μέχρι σήμερα ΚΠΣ, καθώς και η παροχή κινήτρων και ειδικών προνομίων στο μεγάλο κεφάλαιο, με τους Αναπτυξιακούς Νόμους και άλλα Προγράμματα για να επενδύσουν σε περιοχές όπως η ΑΜ-Θ, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Εφαρμόστηκαν εδώ και δεκαετίες από όλες τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με κριτήρια την επιχειρηματικότητα, την ανταγωνιστικότητα, την κερδοφορία, στα πλαίσια της περίφημης βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης, όμως ο λαός της Περιοχής δε γνώρισε ανάπτυξη. Εκείνοι που είδαν τα κέρδη τους να μεγαλώνουν ήταν οι επιχειρηματίες, αρκετοί από τους οποίους μας άφησαν βιομηχανικά κουφάρια, για να επενδύσουν τα τεράστια κέρδη που αποκόμισαν σε άλλες χώρες ή άλλους τομείς ακόμα πιο κερδοφόρους.

Μέσα στο πλαίσιο της σημερινής ΕΕ και της «απελευθερωμένης» αγοράς, ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλει σαν εναλλακτική λύση τη διατήρηση δημόσιων επιχειρήσεων, εφόσον είναι κερδοφόρες. Όταν υπάρχει αδυναμία χρηματοδότησης των αναγκαίων επενδύσεων προτείνει αναπτυξιακές κοινοπραξίες, όπου το δημόσιο θα διαθέτει ένα μερίδιό του στη δημόσια επιχείρηση σε ιδιωτικούς ή δημόσιους φορείς από άλλες χώρες που διαθέτουν κεφάλαια. Έτσι, μας εξηγεί, οι ιδιώτες θα είναι «συνεταίροι και όχι αγοραστές». Ο λαός τα ξέρει αυτά. Στη ζημιά μαζί και στα κέρδη χώρια!

Ανάλογη απάτη και αυταπάτη αποτελούν οι διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ για προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων, με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, τη διαρκή κοινωνική ανταποδοτικότητα, από υγιείς επιχειρηματίες με κριτήριο το σεβασμό της νομιμότητας. Πρόκειται για τη νομιμότητα ισοπέδωσης των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων στο βωμό του κέρδους των ομίλων. Μιλά για την πολύμορφη κρατική στήριξη αυτών των ομίλων που στην πραγματικότητα θα κληθούν να πληρώσουν και πάλι οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι.

Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την ΕΒΖ, υδάτινους πόρους, τουρισμό, ενέργεια κλπ, κινούνται στα πλαίσια της γενικής αντιλαϊκής πολιτικής, που ασκείται στο όνομα της πλουτοκρατίας στο επίπεδο της χώρας. Τρανό παράδειγμα η ‘αξιοποίηση του λιμανιού’ όπου ξεδιάντροπα ο Αλέξης Τσίπρας πρόσφερε για ξεπούλημα με αφορμή την επίσκεψη στον Έβρο για το θέμα του χρυσού. Τέτοια ανάπτυξη ευαγγελίζονται!

Καμιά πρόταση αστικής κυβέρνησης, είτε αυτοαποκαλείται αντιμνημονιακή, είτε αριστερή με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί αντικειμενικά να καταργήσει την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, την ανισόμετρη ανάπτυξη, τον ανελέητο ανταγωνισμό των ομίλων, την περιοδική εκδήλωση κρίσεων υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ η κάνουν πως τα ξεχνούν ή τα αποκρύπτουν. Ξέρουμε πως συμβαίνει το δεύτερο.

Η προσπάθεια κρατικής ρύθμισης έχει αντιλαϊκό στόχο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας και σκοντάφτει σε αξεπέραστες αντιφάσεις, στον ανταγωνισμό διαφορετικών συμφερόντων των ομίλων μέσα σε κάθε κλάδο και μεταξύ των κλάδων.

Καμιά αστική κυβέρνηση που υποκλίνεται στις δεσμεύσεις της ΕΕ για ελεύθερη κίνηση κεφαλαίου, εργασίας, εμπορευμάτων, για απελευθέρωση της αγοράς τομέων στρατηγικής σημασίας δεν μπορεί να κατοχυρώσει την ενέργεια, το νερό, τις επικοινωνίες, την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια ως κοινωνικά αγαθά. Η απελευθέρωση της αγοράς και οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι τέκνο του μνημονίου. Αποτελούν στρατηγική επιλογή της ΕΕ που προωθείται σε όλα τα κράτη μέλη απ’ τη δεκαετία του '90, όπου από το 1992 μοστράρει φαρδιά πλατιά η υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ στη συνθήκη του Μάαστριχτ, την μήτρα όλων των μνημονίων.

Η επίκληση της αειφορίας και της βιώσιμης ανάπτυξης, της κοινωνικής και περιφερειακής συνοχής από πλευράς της αστικής τάξης, των κυβερνήσεων και του ΣΥΡΙΖΑ είναι στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων και ψέμα που μεταχειρίστηκαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και το ίδιο κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τίποτε από αυτά δεν είναι εφικτό στα πλαίσια των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής.

Η τοπική ανάπτυξη καθορίζεται από τη γενικότερη πορεία, από την κεντρική πολιτική. Νησίδες ευημερίας δεν μπορούν να υπάρξουν όταν γύρω μας τα πάντα ξεθεμελιώνονται.

Το ΚΚΕ το πρώτο ερώτημα που θέτει είναι ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ. Όσο η ανάπτυξη θα έχει ως εργαλεία την επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα με στόχο την καπιταλιστική κερδοφορία μιας χούφτας μεγάλων επιχειρήσεων, αυτό θα γίνεται με μαθηματική ακρίβεια σε βάρος των εργαζομένων. Ανάπτυξη για τα μονοπώλια σημαίνει βάσανα για το λαό και τα παιδιά του.

Η αντίληψη του ΚΚΕ για τις δομές διοίκησης και διεύθυνσης σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο έχει ως θεμέλιό της την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό και περιφερειακό σχεδιασμό με κίνητρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Αυτός εξασφαλίζει το σχεδιασμό της ανάπτυξης ανά τομέα και κλάδο σύμφωνα με τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, αντιμετωπίζει την περιφερειακή ανισομετρία. Στηρίζεται στην εργατική και λαϊκή συμμετοχή, στον έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω.

Μέσα σε αυτό το ιδιοκτησιακό και πολιτικό καθεστώς της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας, όπου τα μέσα παραγωγής στη βιομηχανία, στην ενέργεια - ύδρευση, στις τηλεπικοινωνίες, στις κατασκευές, επισκευές, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στο χονδρικό - λιανικό και εισαγωγικό - εξαγωγικό εμπόριο, στις συγκεντρωμένες τουριστικές - επισιτιστικές υποδομές θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο κεντρικός σχεδιασμός θα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή και να ικανοποιεί συνδυασμένα το σύνολο των λαϊκών αναγκών.

Καλούμε τον λαό του Έβρου και της περιοχής να μη ξεγελαστεί από τα ψεύτικα λόγια και τους εκβιασμούς.

Στις 25 Γενάρη να τιμωρήσει παλιούς και νέους σωτήρες δυναμώνοντας το ΚΚΕ.