Παρουσιάζεται στο Σουφλί το βιβλίο του Σουφλιώτη αγωνιστή και διανοούμενου Στέφανου Στεφάνου

Την Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015, στις 19:00, στο Μουσείο Μετάξης του Γ. Τσακίρη, στο Σουφλί, ο Ηλίας Νικολακόπουλος, καθηγητής πολιτικής επιστήμης - εκλογικής κοινωνιολογίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου

Την Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015, στις 19:00, στο Μουσείο Μετάξης του Γ. Τσακίρη, στο Σουφλί, ο Ηλίας Νικολακόπουλος, καθηγητής πολιτικής επιστήμης - εκλογικής κοινωνιολογίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, παρουσιάζει το βιβλίο του Σουφλιώτη αγωνιστή και διανοούμενου Στέφανου Στεφάνου: «Στέφανος Στεφάνου. Ένας από τους πολλούς της ελληνικής Αριστεράς».

Μετά την παρουσίαση ο συγγραφέας θα υπογράψει τα βιβλία...

Το βιβλίο "Στέφανος Στεφάνου. Ένας απ' τους πολλούς της ελληνικής Αριστεράς 1941-1971", που κυκλοφορεί από το Θεμέλιο, είναι μια αυτοβιογραφική αφήγηση. Την κατέγραψε και την επιμελήθηκε, με γνώση και φροντίδα η ιστορικός Χριστίνα Αλεξοπούλου. Όσοι γνωρίζουν τον Στέφανο θα αναγνωρίσουν στις σχεδόν 500 σελίδες του τόμου τα χαρίσματά του: την ορθοκρισία, την ευκρίνεια της σκέψης, τον συναισθηματικό πλούτο, το αφηγηματικό ταλέντο. Για όσους δεν τον γνωρίζουν ο τόμος είναι μια ευκαιρία να τον γνωρίσουν, μαζί με έναν ολόκληρο κόσμο αξιών και ιστοριών του ελληνικού αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.

«Ένας απ' τους πολλούς της ελληνικής Αριστεράς» επιγράφει το βιβλίο του ο ίδιος. «Ένας από τους πολλούς, αλλά και ένας και μοναδικός», όπως επισημαίνει στον επίλογό της η Χριστίνα Αλεξοπούλου.

Γεννημένος το 1926 στο Σουφλί, ο Στέφανος Στεφάνου πέρασε, μοιραία, από την παιδική ηλικία στην εφηβεία και ακολούθως στην νεότητα, την ζοφερή περίοδο που προέκυψε η Μεταξική δικτατορία, ο πόλεμος, η Κατοχή και φυσικά ο Εμφύλιος.

Κάνοντας τις επιλογές του ή οδηγούμενος σε αυτές, βίωσε τη δημιουργία, την επικράτηση και τη διατήρηση του εμφυλιακού κλίματος. Πέρασε τα περισσότερα χρόνια της νιότης του σε κρατητήρια, φυλακές και απόμακρα σημεία εκτοπισμού. Παρέμεινε πιστός στις πολιτικές του πεποιθήσεις παρά το κόστος που κατέβαλε και τελικά επιβίωσε.

Πλησιάζοντας τα 90 κατέγραψε με τη βοήθεια της Χριστίνας Αλεξοπούλου (η οποία γεννήθηκε κάτι περισσότερο από μισό αιώνα αργότερα), το χρονολόγιο της πολυεπίπεδης και ταραχώδους ζωής του.

Το κάνει με μετριοφροσύνη, με ηρεμία αλλά αποφασιστικά και με αναφορά εκπληκτικών λεπτομερειών. Σε όλους όσοι δεν έζησαν εκείνα τα χρόνια, αλλά θέλουν να ακούσουν, να μάθουν, να καταλάβουν τι έχει συμβεί, το πόνημα του αποτελεί ένα σημαντικότατο βοήθημα.

Μέσα από την εξιστόρηση των προσωπικών βιωμάτων μας μεταφέρει το κλίμα όλης εκείνης της περιόδου, από το '41 έως το '71, μας βοηθά να κατανοήσουμε τις συνθήκες και να αντιληφθούμε το πόσο δύσκολο ήταν τελικά να αποφευχθεί ότι συνέβη

Παρά το γεγονός ότι υπηρέτησε με πίστη και συνέπεια την ιδεολογία του, κάνει την καθαρή κριτική του και μας μεταφέρει άριστα τόσο το κλίμα στις οργανώσεις του κόμματος όσο και τους μηχανισμούς ελέγχου.

Με τρόπο παραστατικό δίνει το κλίμα του ζόφου του Εμφυλίου σε τόσες και τόσες περιπτώσεις. Δίνει και ένα στίγμα από το οικονομικό αποτύπωμα των κρατούντων, πριν ακόμα τελειώσει ο Εμφύλιος. Δεν λησμονεί να κάνει την αναφορά στις θέσεις την απάνθρωπη εκείνη περίοδο.

Ο συγγραφέας ή καλύτερα ο συνεντευξιαζόμενος, χρησιμοποιεί μια γλώσσα ζωντανή, γεμάτη από λέξεις τοπικών διαλέκτων, αποκαλύπτει τον πλούτο των γνώσεών του, χωρίς ποτέ όμως να επαίρεται για αυτές, ή να κομπάζει για όσα δύσκολα αντιμετώπισε λόγω ιδεολογίας.

Είναι ένα σπαραξικάρδιο, σε πολλές αφηγήσεις του, βιβλίο καθώς μέσα από προσωπικά βιώματα μας γνωστοποιεί την τραχιά πορεία από την μύηση, στον αγώνα, στην παρανομία της αντίστασης, στον Εμφύλιο και βέβαια τις εμπειρίες της ανάκρισης, των βασανισμών, του εγκλεισμού, της απομόνωσης, τις απεργίες πείνας και ασφαλώς τις εξορίες, στα στρατόπεδα ομήρων, όπως τα κατονομάζει.

Ακολούθως είναι και απαισιόδοξο. Μάλλον δεν θα μπορούσε να αποπνέει κάτι διαφορετικό.