Τα ιστορικά πρόσωπα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Αλλάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού. Αντιλαμβάνονται πως το να παραμείνουν στο παιχνίδι με τους παλιούς κανόνες, δεν έχει κανένα νόημα. Το να παίζεις σε ένα παιχνίδι που είσαι εκ των προτέρων και μονίμως χαμένος
Τα ιστορικά πρόσωπα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Αλλάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού. Αντιλαμβάνονται πως το να παραμείνουν στο παιχνίδι με τους παλιούς κανόνες, δεν έχει κανένα νόημα. Το να παίζεις σε ένα παιχνίδι που είσαι εκ των προτέρων και μονίμως χαμένος, μοιάζει με τις «ομάδες – δορυφόρους» των μεγάλων brands στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δείχνουν να «σκοτώνονται» αλλά με τη λήξη, έχει γίνει αυτό που θέλει το «Αφεντικό» κι έτσι οι παίκτες... εξαφανίζονται στα αποδυτήρια με σκυμμένο κεφάλι και υπό τις αποδοκιμασίες της εξέδρας.
Όλα τα παιχνίδια έχουν τον ίδιο «χρυσό κανόνα»: αυτός που έχει τον χρυσό βάζει και τους κανόνες. Κατ' ακολουθία, το ερώτημα που βάζει κάθε επίδοξος Game Changer στον εαυτό του είναι το αν θα βγει «με τη μία» από το παιχνίδι σαν loser ή… αν:
- Μείνει στο παιχνίδι.
- Παίξει στα όρια, αλλά με τους κανόνες.
- Επιχειρήσει να αλλάξει τους κανόνες «από μέσα» και στον «δικό του χρόνο».
- Παίξει ακόμη και ενάντια στον «χρυσό», αλλά με απώτερο στόχο να «τον βάλει στο χέρι».
Τα μέχρι σήμερα δείγματα πολιτικής στρατηγικής του Αλέξη Τσίπρα δείχνουν πως έχουμε να κάνουμε με Game Changer. Το να μην συνθηκολογείς αμαχητί με τις συνθήκες του παρόντος, το να τολμάς να ελπίζεις και να διεκδικείς την κατάκτηση ενός ονείρου, το να μην ξεχνάς την ουσία της ανθρώπινης ελευθερίας, έχει μέσα του τη δύναμη της αλήθειας. Μια δύναμη που είναι πάνω απ’ όλα.
Το σύνθημα της τελευταίας μεγάλης πολιτισμικής επανάστασης στη Δύση, το σύνθημα του γαλλικού Μάη του 68, ήταν «είμαστε ρεαλιστές, ζητάμε το αδύνατο». Το σύνθημα αυτό έχει αφήσει το ισχυρό του αποτύπωμα πάνω στη συλλογική συνείδηση στη Δύση.
Οι μεγάλες εταιρείες υψηλής τεχνολογίας στην πληροφορική και την επικοινωνία, ξεκίνησαν με το ρίσκο και την τόλμη νεαρών αμερικανών φοιτητών που ζήτησαν το αδύνατο.
Ο Μπάρακ Ομπάμα ζήτησε το αδύνατο και έγινε ο πρώτος μαύρος Πρόεδρος στις ΗΠΑ.
Το ίδιο και ο Τσίπρας, σήμερα. Ζήτησε το αδύνατο και έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός κυβέρνησης της ριζοσπαστικής αριστεράς στη μεταπολεμική Ευρώπη. Στο εξωτερικό ανάγκασε τους πάντες να δώσουν προσοχή στην Ελλάδα. Και στο εσωτερικό διαμορφώνει για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια ένα πραγματικό μέτωπο ομοψυχίας. Επιπλέον, στις αδυσώπητες γερμανικές επιθέσεις απαντάει λιτά, με δύο μόνον λέξεις: «Δεν εκβιαζόμαστε»!
Σε ότι αφορά το στάδιο της διαπραγμάτευσης που βρισκόμαστε σήμερα, ο Τσίπρας για να υπογραμμίσει πως η κυβέρνηση είναι έτοιμη να προχωρήσει και σε μέτρα ελέγχου της ροής κεφαλαίων στον τραπεζικό χώρο, έστειλε τον Δραγασάκη να συναντήσει «εκτάκτως» τον Στουρνάρα. Ανεξαρτήτως του πώς «σκηνοθετήθηκε» η συνάντηση, αυτοί που έπρεπε να καταλάβουν, κατάλαβαν…
Το μήνυμα πήγε «συστημένο» και στον Ντράγκι, ο οποίος κινδυνεύει να χρεωθεί ένα τραπεζικό «ατύχημα» σε τράπεζες της ενιαίας – ευρωπαϊκής τραπεζικής εποπτείας και την επιβολή από κυβέρνηση της Ευρωζώνης μέτρων περιορισμού της διακίνησης κεφαλαίων – μια πραγματική καταστροφή για το κύρος της ΕΚΤ και πιθανή θρυαλλίδα για ένα νέο γύρο κρίσης στο τραπεζικό ευρωσύστημα… Βεβαίως, ένα τέτοιο τραπεζικό «ατύχημα» δεν αφήνει αδιάφορο ούτε τον κ. Σόιμπλε.
Την οριστική απάντηση στο ερώτημα του τίτλου, δεν την περιμένουν μόνον οι Έλληνες. Την περιμένει όλος ο κόσμος. Αν όχι σήμερα Παρασκευή, σε λίγες μέρες θα ξέρουμε…
ΥΓ: Η πατρίδα μας σήμερα χρειάζεται όσο ποτέ μια νέα αφήγηση. Το αφήγημα «ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του», το οποίο κυριάρχησε για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα στον ιδιωτικό και δημόσιο βίο, μας πήγε στα βράχια. Η στροφή πρέπει να είναι 180 μοιρών, για να μπορέσουμε να ξεκολλήσουμε. Το νέο αφήγημα θα πρέπει να είναι αυτό της Ελλάδας ως παγκόσμιου Game Changer.
Υπάρχουν ικανοί άνθρωποι για να αρθρώσουν και να εκφράσουν αυτό το αίτημα, να αναδείξουν αυτή τη νέα εθνική αφήγηση, να πάρουν στην πλάτη τους το στοίχημα μιας Ελλάδας που δεν θα μας πληγώνει αλλά και δεν θα την πληγώνουμε. Αυτοί οι άνθρωποι είναι διάσπαρτοι, παντού. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Σε όλες τις πόλεις και τα χωριά μας, από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη και από την Ήπειρο μέχρι την Κύπρο. Σε όλα τα φύλα, σε όλες τις ηλικίες, σε όλα τα κοινωνικά, μορφωτικά και εισοδηματικά στρώματα. Είναι όλοι όσοι και όλες όσες – με τον ένα ή τον άλλο τρόπο – έχουν γίνει οι Game Changers της ζωής τους. Αν του βγει του Τσίπρα, θα τους έχει όλους μαζί του. Κι αυτή η «κρίσιμη μάζα» μπορεί πραγματικά να δημιουργήσει μια Νέα Ελλάδα.
rizopoulospost.com
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω