Εικόνα πρώιμης αποσύνθεσης εμφανίζει η Νέα Δημοκρατία, με έναν πρόεδρο εμμονικό στις «δόξες τού χθες», που δεν εγκαταλείπει τη καρέκλα, και ένα τσούρμο δευτεροκλασάτων μνηστήρων, οι οποίοι σχεδόν βαριούνται να τον αμφισβητήσουν περιμένοντας να δουν εκ του ασφαλούς
Εικόνα πρώιμης αποσύνθεσης εμφανίζει η Νέα Δημοκρατία, με έναν πρόεδρο εμμονικό στις «δόξες τού χθες», που δεν εγκαταλείπει τη καρέκλα, και ένα τσούρμο δευτεροκλασάτων μνηστήρων, οι οποίοι σχεδόν βαριούνται να τον αμφισβητήσουν περιμένοντας να δουν εκ του ασφαλούς… πού θα πάει το πράγμα...
Από τη στιγμή που ο φέρων το ονοματεπώνυμο και τη σφραγίδα του ιδρυτή του κόμματος αποφεύγει να αναμειχθεί στις εσωκομματικές ζυμώσεις και ο έτερος σοβαρός υποψήφιος για την αρχηγία αποστασιοποιείται επιλέγοντας τη συνέχιση της θητείας του σε κρίσιμο αξίωμα του εξωτερικού, είναι βέβαιο ότι η ηττημένη Νέα Δημοκρατία θα εξακολουθήσει να καρκινοβατεί. Οι προσχηματικές εναλλαγές φθαρμένων προσώπων σε εσωκομματικά αξιώματα μηδαμινής κοινωνικής απήχησης και το βόλεμα «αντιφρονούντων» με το σύστημα της κυλιόμενης καρέκλας δεν οδηγούν μακριά. Απλώς αναπαράγουν το κλίμα της μιζέριας και της εσωστρέφειας, από κοινού με την ξεκούρντιστη μονταζιέρα της κινδυνολογίας, που μέρα πάρα μέρα εκπέμπει «έκτακτα» για την επικείμενη καταστροφή της χώρας.
Ας μη γελιόμαστε. Η καταστροφή της χώρας, έτσι όπως την εννοούν στο κομματικό επιτελείο της Συγγρού, μπορεί και να έρθει, μέσω οικονομικού στραγγαλισμού για τις συνθήκες του οποίου δεν είναι άμοιρη ευθυνών η προηγούμενη κυβέρνηση. Όμως, η εκλογική «δικαίωση» όσων ποντάρουν στη νίκη του Βερολίνου εις βάρος της πατρίδας τους δύσκολα θα έρθει σε αυτή τη ζωή. Ουδείς δικαιώθηκε μέσω πολιτικής μικροψυχίας και ο λαός αποστρέφεται τους σιγουρατζήδες που το παίζουν Κασσάνδρες, από τη στιγμή που το τιμόνι της χώρας περνάει στα χέρια πολιτικών τους αντιπάλων.
Είναι αλήθεια ότι τουλάχιστον ως το καλοκαίρι η καρέκλα του κ. Σαμαρά δεν κινδυνεύει. Οι επίδοξοι διεκδικητές της διαγκωνίζονται σε μια υποδεέστερη κατηγορία πρωταθλήματος. Πικραμένες ντίβες της πολιτικής με αρνητικούς δείκτες δημοτικότητας, άγουροι γόνοι πολιτικών τζακιών και κομήτες που βασίζονται σε δημόσιες σχέσεις και στήριξη από διεθνή λόμπι κονταροχτυπιούνται με γενίτσαρους του νεοφιλελευθερισμού, τηλεοπτικούς κλόουν και πρώην ακροδεξιούς γυρολόγους που παριστάνουν τους «σαμαροφύλακες». Ένας θλιβερός εσωκομματικός αχταρμάς χωρίς υπόκωφη λαϊκή βοή προτίμησης. Γιατί, καλώς ή κακώς, η βοή σήμερα απευθύνεται στον Τσίπρα…
Όλα τα παραπάνω δεν υποδηλώνουν ότι ο σημερινός αρχηγός θα παραμείνει ακλόνητος ανακυκλώνοντας τα ληγμένα υποπροϊόντα της αυλής του από όροφο σε όροφο των κομματικών γραφείων. Παρότι μεγαλύτερου πολιτικού διαμετρήματος από εκείνους που τον αμφισβητούν, ο κ. Σαμαράς κατάφερε δυστυχώς να αφήσει ασυγκίνητο το εκλογικό σώμα και να παγώσει τους οπαδούς της παράταξης.
Θα μπορούσε αδιαμφισβήτητα να βρίσκεται σε πολύ καλύτερη μοίρα, αν είχε δείξει αποθέματα πολιτικής γενναιοψυχίας, ακόμη και αστικής αγωγής (που αναμφισβήτητα διαθέτει) προς τον μεγάλο νικητή των πρόσφατων εκλογών.
Τα παιδιάστικα καμώματα, η άρνηση να συμβιβαστεί με τη νέα πραγματικότητα, η ανυπομονησία της… «μετά θάνατον δικαίωσης» και η συνεχής καταστροφολογία απέναντι σε μια κυβέρνηση λίγων εβδομάδων, που αγωνίζεται να βρει τον βηματισμό της μέσα σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, έχουν κλονίσει σοβαρά την πολιτική του εικόνα.
Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς την αβασάνιστη συμπαράταξη με τους δανειστές, την απροθυμία να βάλει πλάτη για την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και την πλήρη αφωνία στις διαδοχικές προκλήσεις των Γερμανών εις βάρος του ελληνικού λαού, θα καταλήξει, φοβούμαι, σε συμπεράσματα που τραυματίζουν ανεπανόρθωτα το ηγετικό του προφίλ.
Εξακολουθώ να υποστηρίζω, εις πείσμα διάφορων νεόκοπων «γαλάζιων μαϊντανών», που κλαίνε και οδύρονται ότι «χάσαμε το αστικό κέντρο και τον μεσαίο χώρο», ότι η Νέα Δημοκρατία περιθωριοποιήθηκε επειδή απώλεσε τα λαϊκά της ερείσματα και απαρνήθηκε τις πατριωτικές της αξίες. Αξίες που έχουν φτάσει να μονοπωλούν στις διαπραγματεύσεις με τους Γερμαναράδες οι κομμουνιστές του Τσίπρα, προς μεγάλη απελπισία των διαχρονικών δεξιών ψηφοφόρων!
Η απογοητευτική αυτή εικόνα δεν διορθώνεται. Είναι πολύ αργά. Το τρένο σφύριξε, αλλά στη Συγγρού δεν το άκουσαν, γιατί ο αυλικοί με το μουστάκια είχαν φροντίσει να κλείσουν τα παράθυρα.
Βετεράνος της «γαλάζιας» παράταξης με πολλές θητείες κοινοβουλευτικής δράσης προσομοιάζει τη σημερινή Ν.Δ. με πολιτικό πτώμα σε τυμπανιαία κατάσταση. Ο χαρακτηρισμός είναι βαρύς και δεν τον υιοθετώ. Πάντως, τα πρώτα συμπτώματα σηψαιμίας βαραίνουν ήδη την αποπνικτική ατμόσφαιρα…
Πηγή: Εφημερίδα δημοκρατία
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω