Εδώδιμα εντός, όχι εξαγώγιμα

Στον ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί ένα είδος διχασμού. Η διαπίστωση δεν είναι νέα, αλλά έχει σημασία ότι επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά τώρα που το κόμμα αυτό είναι στην κυβέρνηση. Η πρώτη κορυφαία πράξη της νέας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η συμφωνία των Βρυξελλών, συνάντησε σφοδρή αντίδραση

του Γιώργου Καρελιά

Στον ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί ένα είδος διχασμού. Η διαπίστωση δεν είναι νέα, αλλά έχει σημασία ότι επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά τώρα που το κόμμα αυτό είναι στην κυβέρνηση.

Η πρώτη κορυφαία πράξη της νέας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η συμφωνία των Βρυξελλών, συνάντησε σφοδρή αντίδραση σε δύο κομματικά όργανα, την Κοινοβουλευτική Ομάδα προχτές και την Κεντρική Επιτροπή χτες. Το ένα τρίτο των μελών τους την καταψήφισε.

Το αποτέλεσμα αυτό δεν έχει άμεσες επιπτώσεις, αφού η κυβέρνηση -από τον φόβο των διαρροών- μάλλον έχει αποφασίσει να μη φέρει τη συμφωνία αυτή στη Βουλή για ψήφιση, σε μια προφανή επίδειξη αντιδημοκρατικής λογικής και ερχόμενη σε αντίθεση με όσα έλεγαν ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του σε αντίστοιχες περιπτώσεις για προηγούμενες κυβερνήσεις.

Όμως, δεν είναι αυτό σήμερα το θέμα μας. Αλλά ο εσωτερικός διχασμός στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μπορεί να επηρεάσει την κυβέρνησή του. Ήδη την έχει επηρεάσει. Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του είναι υποχρεωμένοι να ισορροπούν σε τεντωμένο σκοινί. Υπέγραψαν μεν τη συμφωνία παράτασης του μνημονιακού καθεστώτος των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά προσπαθούν να εξευμενίσουν τους αντιδρώντες χρησιμοποιώντας «επαναστατική» ρητορική για εσωτερική κατανάλωση.

Αυτό θα είχε μικρή σημασία αν ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, στην προσπάθειά του να ηρεμήσει το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, δεν επιδιδόταν στο σπορ της ανακάλυψης εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών της κυβέρνησής του. Ο Σαμαράς είναι ο εσωτερικός υπονομευτής, ο Γερμανός Σόιμπλε, ο Ισπανός Ραχόι και ο Πορτογάλος Κοέλιο είναι οι εξωτερικοί υπονομευτές.

Και για μεν τον Σαμαρά είναι αναμενόμενο. Και άνευ σημασίας. Συχνά οι κυβερνήσεις, όταν δυσκολεύονται, ανακαλύπτουν εσωτερικούς εχθρούς. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός που ο Σαμαράς κατηγορούσε τον Τσίπρα για υπονόμευση της χώρας (εδώ). Τώρα τη σκυτάλη έχει πάρει ο Τσίπρας (εδώ). Ανούσια επαναλαμβανόμενα πράγματα.

Δεν είναι, όμως, τόσο ανούσιο ο πρωθυπουργός να στοχοποιεί ηγέτες άλλων χωρών, για να εξευμενίσει την εσωκομματική του αντιπολίτευση. Διότι αυτοί οι «υπονομευτές» ξένοι ηγέτες μπορεί να κληθούν αύριο-μεθαύριο να αποφασίσουν για την παροχή νέας βοήθειας προς την Ελλάδα. Αν η κυβέρνηση Τσίπρα τη χρειαστεί και τη ζητήσει, με ποια μούτρα θα αντικρίσει τους σημερινούς «υπονομευτές», προς τους οποίους θα απευθύνει το αίτημα;

Εν κατακλείδι: ας βρει ο κ. Τσίπρας άλλους τρόπους να εξευμενίσει τον εσωκομματικό του αντίπαλο Παναγιώτη Λαφαζάνη και την Πλατφόρμα του. Η εξαγωγή εσωτερικών προβλημάτων, με στόχο την εσωτερική κατανάλωση, μόνο ζημιά μπορεί να προκαλέσει στα συμφέροντα της χώρας.

Photo: Menelaos Myrillas / SOOC
Πηγή: protagon.gr