Ο χρόνος είναι χρήμα; Μέγα λάθος!

«Ο χρόνος είναι χρήμα». Σίγουρα έχετε ακούσει πολλές φορές αυτή τη φράση. Τη χρησιμοποίησε πρώτη φορά ο Benjamin Franklin (Βενιαμίν Φραγκλίνος) το 1748, ως υπενθύμιση προς τους εργάτες ότι ο χρόνος που περνάει χωρίς δουλειά, είναι χρόνος που περνάει χωρίς να βγαίνουν χρήματα

«Ο χρόνος είναι χρήμα». Σίγουρα έχετε ακούσει πολλές φορές αυτή τη φράση. Τη χρησιμοποίησε πρώτη φορά ο Benjamin Franklin (Βενιαμίν Φραγκλίνος) το 1748, ως υπενθύμιση προς τους εργάτες ότι ο χρόνος που περνάει χωρίς δουλειά, είναι χρόνος που περνάει χωρίς να βγαίνουν χρήματα.

Σήμερα, έχει γίνει πια πεποίθηση, κάτι σαν αξίωμα και οι περισσότεροι άνθρωποι οργανώνουν τις ζωές τους γύρω από αυτή την εξίσωση: Χρόνος = Χρήμα. Κι όμως, αν και ολόκληρος ο δυτικός -και όχι μόνο πλέον- είναι οργανωμένος έτσι, η «εξίσωση» αυτή είναι… λάθος!

Το «αξίωμα» αυτό κατέρριψε με απτά δεδομένα και επιχειρήματα η πιστοποιημένη οικονομική σύμβουλος Anne Johnston. Όπως επισημαίνει, σε ένα βασικό επίπεδο η φόρμουλα αυτή όντως «στέκει». Ναι, μπορούμε να πουλάμε τον χρόνο μας έναντι κέρδους και οι περισσότεροι από εμάς το κάνουμε για τα προς το ζην. Ωστόσο, εάν πάμε ένα επίπεδο βαθύτερα, η εξίσωση Χρόνος = Χρήμα καταρρίπτεται και αυτή η φράση, που μοιάζει πια με θεμελιώδη αλήθεια, αποδεικνύεται αληθής μόνο κατά το ήμισυ.

Αυτό που ξεχνάμε είναι ότι – χάρη στην αμφίδρομη ιδιότητα της ισότητας (άλγεβρα) – εάν ο χρόνος ισούται με χρήμα, τότε θα πρέπει και το χρήμα να ισούται επίσης με χρόνο. Όμως, το χρήμα δεν είναι χρόνος! Άρα, εφόσον η εξίσωση δεν αποδεικνύεται αμφίδρομα, τότε το «χρόνος = χρήμα» είναι ατελές.

Το χρήμα και ο χρόνος μπορεί να συνδέονται, αλλά δεν είναι ίσα:

Το χρήμα είναι αμφίδρομο: Μπορείς να πουλήσεις το χρόνο σου για να βγάλεις χρήμα. Εάν ξοδεύεις, σπαταλάς ή χάνεις χρήματα, υπάρχει άφθονο απόθεμα από το οποίο μπορείς και πάλι να αντλήσεις με διάφορα μέσα.

Ο χρόνος είναι μονόδρομος: Μπορείς να πουλήσεις χρόνο, αλλά δε μπορείς ποτέ να τον αποκτήσεις ξανά. Είναι τετελεσμένος και αναντικατάστατος.

Το χρήμα μπορεί να αποτιμηθεί σε αξία. Ο χρόνος είναι ανεκτίμητος.

Αυτή η ανισότητα επιβεβαιώνεται στην αληθινή ζωή, όταν αφιερώνουμε το χρόνο μας σε μία δουλειά που δεν μας γεμίζει, προκειμένου να βγάλουμε χρήματα, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που θέλουμε είναι ακριβώς το αντίθετο: περισσότερο χρόνο για να κάνουμε αυτά που θέλουμε. Λέμε, «εάν μπορούσαμε να βγάλουμε περισσότερα χρήματα, θα αγοράζαμε ποιοτικό χρόνο για την οικογένεια, χόμπι ή την ευκαιρία να εκπληρώσουμε όνειρα που αναβάλλουμε επί μακρόν».

Η επικρατούσα ιδέα είναι να ανταλλάξουμε χρόνο για χρήμα όσο είμαστε νέοι, ώστε να μπορούμε να αγοράσουμε πίσω χρόνο για να κάνουμε τα πράγματα που θέλαμε πάντα… όταν θα είμαστε μεγαλύτεροι.

Και εδώ είναι η παγίδα: Τελικά κάποια στιγμή ξεμένουμε από υγεία, ενέργεια ή δύναμη θέλησης. Οπότε, εάν το σχέδιο είναι να χρησιμοποιήσουμε το χρόνο μας τώρα, προκειμένου να αγοράσουμε επαρκή χρόνο ευτυχίας αργότερα, τότε αγοράζουμε με βάση έναν μύθο και όχι τα μαθηματικά.

Το σχέδιο αυτό θα λειτουργούσε όντως, μόνο εάν κάποιος μπορούσε να αποταμιεύσει χρήματα για να χρηματοδοτήσει ένα μέλλον με «αφθονία χρόνου» - χρόνο που θα μπορούσε να περάσει με δραστηριότητες που δίνουν νόημα, απόλαυση και χαρά στη ζωή του. Φυσικά, εάν κάποιος κάνει τον οικονομικό σχεδιασμό του εξ' αρχής με αυτή την πρόθεση και ακολουθήσει συνετή διαχείριση των χρημάτων του, μπορεί να το επιτύχει αυτό – εφόσον βέβαια όταν πια θα έχει επάρκεια χρήματος, συνεχίσει να έχει και επάρκεια χρόνου, υγείας, ενέργειας…

Τι γίνεται όμως με τους ανθρώπους που, παρότι δουλεύουν πολλές ώρες μία ζωή, δεν βλέπουν ποτέ τέτοια οικονομική πρόοδο – τους περισσότερους δηλαδή; Αυτοί οι άνθρωποι είναι αυτοί που ζουν με βάση το «ο χρόνος είναι χρήμα». Εάν όμως το χρήμα δεν ισούται με χρόνο, τότε γιατί να μην «ξετινάξουν» όλες τις οικονομίες τους σήμερα, κάνοντας για παράδειγμα το ταξίδι των ονείρων τους στο Μπαλί; Ας μη βιαζόμαστε.

Το χρήμα είναι ένα ισχυρό εργαλείο. Είναι ένας ενισχυτής των αξιών και των προτεραιοτήτων μας. Μπορεί να επιταχύνει την πρόοδο προς τους στόχους μας, να χρηματοδοτήσει την εκπαίδευσή μας για την επίτευξη αυτών των στόχων, να παράσχει ένα άνετο και ασφαλές περιβάλλον στο οποίο μπορούμε να ζούμε και να χαιρόμαστε τη ζωή μας και φυσικά, να τροφοδοτεί την ικανότητά μας να βοηθάμε και άλλους ανθρώπους. Ναι, είναι ένα ισχυρό εργαλείο.

Το ερώτημα είναι: είναι εργαλείο για τι ακριβώς;

Χρησιμοποιώ αυτό το εργαλείο σε ευθυγράμμιση με το τι είναι σημαντικό για εμένα, ή το χαραμίζω σε πράγματα που δεν είναι, ενώ βάζω στην αναμονή πράγματα που έχουν πραγματική σημασία; Πόσο εξαργυρώνω πραγματικά τώρα και πόσο αποταμιεύω γι' αργότερα; Ποια είναι η σωστή ισορροπία μεταξύ αφθονίας χρόνου και αφθονίας χρήματος;

Ορίστε ορισμένες ιδέες για σοφή επένδυση χρόνου από την Anne Johnston:

«Πλήρωσε τον εαυτό σου πρώτο», όσο αφορά τον χρόνο. Όπως είναι καλή συνήθεια να αποταμιεύουμε κάποια χρήματα κάθε μήνα, πριν ξοδέψουμε τα υπόλοιπα, έτσι ακριβώς μπορούμε να κινηθούμε με πρόθεση και να αναγνωρίζουμε τους ανθρώπους, τις εμπειρίες και τις δραστηριότητες που είναι πιο σημαντικές για εμάς και να τις προγραμματίζουμε με προτεραιότητα. Η ζωή μπορεί να μας αφήσει με πλεόνασμα χρήματος, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μας αφήσει με πλεόνασμα χρόνου.

Απέφευγε να είσαι πλούσιος σε χρήμα, αλλά φτωχός σε χρόνο. Επεδίωξε να δημιουργήσεις τις συνθήκες στην επαγγελματική και την προσωπική ζωή σου, που να σε βοηθούν να κινείσαι προς τα όνειρά σου. Δεν ξέρεις ακόμα ποια είναι αυτά τα όνειρα; «Ξήλωσε τις τσέπες σου» σε χρόνο, για να εξερευνήσεις τον εαυτό σου και τα πιο βαθιά σου ενδιαφέροντα.

Έλεγχε τις δαπάνες σου σε χρόνο. Προσπάθησε να εξαλείψεις, αναθέσεις αλλού ή να αυτοματοποιήσεις τις δραστηριότητες που δεν έχουν ουσία για εσένα, δεν δίνουν νόημα στη ζωή σου ή δεν τις απολαμβάνεις. Αμέσως θα κερδίσεις χρόνο, τον πιο πολύτιμο πόρο σου.

Εν κατακλείδι, εφόσον ο χρόνος είναι χρήμα, αλλά το χρήμα δεν είναι χρόνος, τότε πρέπει να αξιοποιούμε το χρόνο μας με συνειδητή πρόθεση, ακόμα περισσότερο απ' ότι τα χρήματά μας. Το χρήμα είναι ένα πολύ χρήσιμο μέσο. Ο χρόνος όμως… είναι η ουσία, η ζωή μας η ίδια.

Πηγή: sofokleousin.gr (Αννίτα Νιάκα)