Αυτές τις ημέρες πόσο ρατσιστές είμαστε;

Από την αρχή του έτους, 1.750 άνδρες, γυναίκες και παιδιά χάθηκαν στη θάλασσα, 30 φορές περισσότεροι σε σχέση με το ίδιο διάστημα του 2014 (Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης). Αυτές τις ημέρες βιώνουμε μια τραγωδία

της Ευγενίας Ηλιοπούλου

Από την αρχή του έτους, 1.750 άνδρες, γυναίκες και παιδιά χάθηκαν στη θάλασσα, 30 φορές περισσότεροι σε σχέση με το ίδιο διάστημα του 2014 (Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης).

Αυτές τις ημέρες βιώνουμε μια τραγωδία που προϋπήρχε αλλά για πολλούς από εμάς ήταν άγνωστη. Εικόνες τρομακτικές στα δελτία ειδήσεων. Μια τραγωδία που δεν έχει τελειωμό. Ξέρουμε τι σημαίνει προσφυγιά, ο ένας στους τέσσερις Έλληνες έχει προσωπική εμπειρία του ξεριζωμού και της ξενιτιάς. Στις αρχές του 20ου αιώνα, λόγω κακής οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας, εμφανίστηκε το πρώτο μεγάλο μεταναστευτικό κύμα από την Ελλάδα προς τις ΗΠΑ. Την περίοδο 1890-1917, περίπου 450.000 Έλληνες έφτασαν στις ΗΠΑ. Και το δράμα συνέχισε από το 1921 και μετά.

Τώρα έχει μεγαλύτερη έκταση και τεράστιες διαστάσεις. Δεν ξεχνάμε ότι αυτό το μεγάλο κύμα προσφύγων και μεταναστών οφείλεται στο σκηνικό πολέμου στην Μέση Ανατολή και στο "χεράκι" που βάλανε οι "φιλεύσπλαχνοι" αμερικανοί. Ποιος "βοήθησε" με καινούργια όπλα τους ισλαμιστές; Ποιανού κυρίως οικονομικά και μετά πολιτικά συμφέροντα παίζονται πραγματικά στην περιοχή; Κανείς δεν φεύγει από το σπίτι του αν δεν απειλείται η ζωή του!

Αυτές τις ημέρες οι θάνατοι εκατοντάδων μεταναστών μας γέμισαν θλίψη. Πολλοί αναρωτηθήκαμε πόσο είμαστε ή δεν είμαστε ρατσιστές. Οι περισσότεροι αρνούμαστε κατηγορηματικά ότι είμαστε. Δεν μας ενοχλεί ούτε το χρώμα και ούτε η όψη ενός ανθρώπου επειδή ανέκαθεν μια ανθρώπινη ύπαρξη είναι άξια σεβασμού. Μας προβληματίζει ο μεγάλος αριθμός των θυμάτων.

Η χώρα μας δεν μπορεί να δεχτεί τόσους και δεν υπάρχει υποδομή για ουσιαστική βοήθεια αυτών των άμοιρων. Υποψιαζόμαστε τις σκοπιμότητες της Τουρκίας που διευκολύνει το πέρασμα αυτών των ανθρώπων για να λυγίσει η καινούργια κυβέρνηση. Έχουμε ευαισθησία και ευήκοα ώτα για τον πόνο αυτών των ανθρώπων. Οι τωρινές εικόνες σφράγισαν την μνήμη μου. Η φωνή του νέου μετανάστη ηχεί ακόμα στα αυτιά μου. Γεμάτη οργή και αγανάκτηση βγάζει μόνο πικρές αλήθειες. Πώς εξηγείται το καθεστώς του κέρδους πάνω στους ξένους που μεταφέρονται σαν σκλάβοι σε πλοία - φέρετρα και μετράνε μόνο σαν λεφτά και όχι σαν ψυχές; Γιατί αυτός που γεννήθηκε εκεί δεν έχει το δικαίωμα να περπατήσει ελεύθερα και να επιλέξει το τι θα κάνει στην ζωή του; Με ποιο δικαίωμα τον έχουν φυλακισμένο και αλυσοδεμένο; Τι νόημα έχει μια τέτοια ζωή γεμάτη πόνο, κλάμα και αδικία; Γιατί είναι καταδικασμένος; Ποιος φταίει και που έγινε το λάθος; Γιατί εδώ είναι τόσο όμορφα τα πράγματα; Γιατί εμείς εδώ είμαστε ελεύθεροι χωρίς το εμπόδιο των συνόρων και των νόμων;

Αυτές τις ημέρες να κάνουμε τα αυτονόητα και να δείξουμε ανθρωπιά και ευαισθησία. Παντού οι Έλληνες σώσανε και βοήθησαν με τρόφιμα και ρούχα αλλά δεν αρκεί. Το πρόβλημα είναι μόνο της Ελλάδας;

Ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των εκατοντάδων νεκρών στη Μεσόγειο τήρησαν οι ηγέτες των «28» της Ε.Ε. κατά την έναρξη της έκτακτης συνόδου κορυφής για το μεταναστευτικό. Τριπλασιάζει το ποσόν, στέλνει το στόλο και… η Ελλάδα θα δώσει μάχη για να τους σώσει αλλά η Ε.Ε. πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να αλλάξει πολιτική παίρνοντας αποτελεσματικά μέτρα!