Προσφυγικό έθιμο από το Μέγα Ζαλούφι ανήμερα του Αγίου Γεωργίου

Κάθε 23 του Απριλίου, ημέρα γιορτής του Αγίου Γεωργίου, σε πολλά χωριά γιορτάζουν τον Άγιο με πανηγύρια. Στο Ρήγιο Διδυμοτείχου τη μέρα τούτη οι κοπέλες τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του 50 έκαναν το έθιμο Ουνάζα

Κάθε 23 του Απριλίου, ημέρα γιορτής του Αγίου Γεωργίου, σε πολλά χωριά γιορτάζουν τον Άγιο με πανηγύρια. Στο Ρήγιο Διδυμοτείχου τη μέρα τούτη οι κοπέλες τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του 50 έκαναν το έθιμο Ουνάζα, δηλαδή Δαχτυλίδια.

Οι προετοιμασίες άρχιζαν από την παραμονή της μέρας του Αγίου συν την επόμενη μέρα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου και τελείωναν το βράδυ με το τραγούδι του Άι Γιώργη "Γιώργη μου γιατί δε πας στην εκκλησιά".

Το μεσημέρι βέβαια όλα τα σπίτια του χωριού είχαν το δικό τους φαγητό τη "χαψιάρα" που ήταν ρύζι με κρέας αρνιού. Στα έθιμα του Πάσχα τα περισσότερα χωριά τρέφουνε δυο αρνιά, τον Πασχαλιάτη και τον Αηγιωργίτη. Τον Αηγιωργίτη τον σφάζουνε ανήμερα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου και τον Πασχαλιάτη ανήμερα του Πάσχα. Επίσης, στα περισσότερα χωριά φτιάχνουνε το παραδοσιακό φαγητό, κουρμπάνι.

Κάθε χρόνο από την ίδρυση του πολιτιστικού συλλόγου "ΜΕΓΑ ΖΑΛΟΥΦΙ" τελείτε το έθιμο Ουνάζα, δηλαδή Δαχτυλίδια. Κάθε φορά διαλέγονται δυο γυναίκες, με ένα τσουκάλι πηγαίνουν σε τρία πηγάδια και παίρνουν το αμίλητο νερό. Ο λόγος που ονομάστηκε αμίλητο νερό είναι, γιατί οι γυναίκες στην διαδρομή δεν μιλούνε καθόλου. Στο τσουκάλι μέσα τοποθετούνε διάφορα χρυσαφικά όπως δαχτυλίδια, σκουλαρίκια κτλ. Αφού πηγαίνουν στο πηγάδι και παίρνουν το νερό, ύστερα το τοποθετούν κάτω από μία τριανταφυλλιά και το αφήνουν για μία νύχτα μαζί με τα χρυσαφικά. Το πρωί ανήμερα του Αγίου Γεωργίου παίρνουν, μετά την εκκλησία, το τσουκάλι με το αμίλητο νερό και το τοποθετούν στο κέντρο της πλατείας του χωριού. Εκεί σκεπάζουν το τσουκάλι με μία κουβέρτα κόκκινη μαζί με ένα κορίτσι και ένα αγόρι. Τα παιδιά τραβούνε τα χρυσαφικά από το τσουκάλι και τα κορίτσια απαγγέλλουν κάθε μία ένα στίχο με ερωτικό περιεχόμενο.

Επειδή τα παλιά χρόνια δεν μιλούσαν τα κορίτσια με τα αγόρια. Λέγανε το στίχο για να τους τύχει αν αυτοί που αγαπιόντουσαν μπορούσαν να παντρευτούν ή όχι. Μετά από τους στίχους και αφού τελειώνανε όλα τα δαχτυλίδια αρχίζανε το χορό. Ξεκινούσανε από το τραγούδι του Αγίου Γεωργίου "Γιώργη μου γιατί δε πας στην εκκλησιά" και μετά όλα τα άλλα τραγούδια σιγά-σιγά μέχρι το βράδυ.