Αφορμή και αφετηρία ενός νέου κύκλου αναδιάταξης δυνάμεων και ανατροπών στο πολιτικό σκηνικό θα αποτελέσει η αναμενόμενη συμφωνία με τους δανειστές, από το περιεχόμενο της οποίας θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό η περαιτέρω πορεία της οικονομίας
Σε όλα τα κόμματα έχουν ήδη ξεκινήσει έντονες εσωτερικές διεργασίες, οι οποίες – τουλάχιστον σε επίπεδο κοινοβουλευτικών ομάδων – θα κορυφωθούν όταν η νέα συμφωνία φθάσει προς ψήφιση στη Βουλή. Εντονότερες θα είναι στη συνέχεια μέσα στους κομματικούς μηχανισμούς και στην οργανωμένη βάση, ιδιαίτερα μάλιστα εάν η ελληνική πλευρά αναγκασθεί να αποδεχθεί "επαχθείς" όρους – υφεσιακά μέτρα, περικοπές συντάξεων, αλλαγές στο ασφαλιστικό κλπ.
Πολιτικοί σχολιαστές και ξένοι αναλυτές εκτιμούν όποια κι αν είναι η έκβαση της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές – συμφωνία ή ρήξη τώρα, ή εμβαλωματικές λύσεις και παράταση της αβεβαιότητας - το ζήτημα αυτό θα αποτελέσει καταλύτη ανασύνθεσης του ελληνικού πολιτικού χάρτη.
Προς το παρόν οι κραδασμοί είναι αισθητοί κυρίως στο ΣΥΡΙΖΑ και το πρόβλημα φαίνεται να το έχει η κυβέρνηση, η οποία για τις όποιες επιλογές της πρέπει να πείσει πρωτίστως το κόμμα και την κοινοβουλευτική της ομάδα.
Μεγάλο μέρος της εσωκομματικής αντιπολίτευσης – αλλά και πολλά στελέχη που συνέπλεαν μέχρι τώρα με την ηγετική ομάδα, βρίσκονται "με το δάκτυλο στη σκανδάλη". Προς το παρόν ανεβάζουν τους τόνους της κριτικής, εκφράζουν διαφωνίες με τη διαπραγματευτική τακτική, επιμένουν σε "κόκκινες γραμμές" και δεν αποκλείουν τη ρήξη με τους εταίρους-δανειστές. Οι διαφοροποιήσεις θα γίνουν σαφείς και εντονότερες όταν η κυοφορούμενη συμφωνία θα προσλάβει ακριβές περιεχόμενο, με όρους, δεσμεύσεις και συγκεκριμένα μέτρα.
Χωρίς επιλογές
Ανάλογο πρόβλημα υπάρχει και στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ. Στις κοινοβουλευτικές ομάδες και στα ηγετικά κλιμάκια των δύο κομμάτων εκφράζονται πολλές διαφορετικές απόψεις ως προς την ακολουθητέα τακτική και τη στάση που πρέπει να τηρήσουν -εάν και- όταν φθάσει προς ψήφιση στη Βουλή η συμφωνία με τους δανειστές.
Σαμαράς και Βενιζέλος φαίνεται να έχουν παγιδευτεί στη μικροπολιτική λογική της αντιπολιτευτικής τακτικής, την οποία απορρίπτουν πολλοί βουλευτές τους. Οι διαφοροποιήσεις συναρτώνται εν μέρει και με το γεγονός ότι στα δύο κόμματα υφίσταται εκ των πραγμάτων ζήτημα ηγεσίας, που δημιουργεί πρόβλημα εσωτερικής συνοχής.
Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν έχει άλλη επιλογή από το να υπερψηφίσει την όποια συμφωνία, επικρίνοντάς την μεν, αλλά επικαλούμενος το "πατριωτικό καθήκον" και την "σωτηρία" της χώρας. Γνωρίζει ότι σε οποιαδήποτε άλλη επιλογή του, οι περισσότεροι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να τον ακολουθήσουν – και εν τέλει θα βρεθεί… αρχηγός χωρίς κόμμα.
Στην ίδια γραμμή πλεύσης είναι αναγκασμένος να κινηθεί και ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος αντιμετωπίζει ήδη έντονη εσωκομματική αμφισβήτηση και δεν θέλει να δώσει πρόσθετα "όπλα" σε όσους πριονίζουν την προεδρική καρέκλα του.
Φεύγει το "παλιό"
Εν πάση περιπτώσει, οποιαδήποτε επιλογή των κομματικών ηγεσιών δεν πρόκειται να ανακόψει τη δυναμική των εξελίξεων, που συντείνουν στην ανασύνθεση του πολιτικού χάρτη. Όλα δείχνουν ότι η νέα συμφωνία με τους δανειστές δεν θα είναι "ευκολόπεπτη" για τους βουλευτές και τους κομματικούς μηχανισμούς. Αντίθετα, τα αναπόφευκτα μέτρα και οι "μεταρρυθμίσεις" σε ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό, εργασιακά κλπ, θα προκαλέσουν αντιδράσεις, κλυδωνισμούς και έντονες υπόγειες πολιτικές διεργασίες.
Όπως λένε χαρακτηριστικά ξένοι διπλωμάτες, «η κρίση στην Ελλάδα δεν πρόκειται να τελειώσει πριν αλλάξει ο πολιτικός - κομματικός χάρτης, πριν αποσυρθούν από το προσκήνιο τα παλιά πρόσωπα και τα παραδοσιακά κόμματα».
Πηγή: sofokleousin.gr (Χ. Νιάκας)
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω