Αυτό που συμβαίνει στις Βρυξέλλες ξεπερνάει τα όρια του θρίλερ. Δεν παίζεται μόνο το μέλλον μιας ολόκληρης χώρας, αλλά πολύ περισσότερα. Δεν πρόκειται απλά για μια υπόθεση που αφορά την Ελλάδα και την Ευρωζώνη, το διακύβευμα είναι ευρύτερο. Οι έντονες ανησυχίες
Αυτό που συμβαίνει στις Βρυξέλλες ξεπερνάει τα όρια του θρίλερ. Δεν παίζεται μόνο το μέλλον μιας ολόκληρης χώρας, αλλά πολύ περισσότερα. Δεν πρόκειται απλά για μια υπόθεση που αφορά την Ελλάδα και την Ευρωζώνη, το διακύβευμα είναι ευρύτερο. Οι έντονες ανησυχίες και παροτρύνσεις σχεδόν όλων των διεθνών παραγόντων -με πιο ενδεικτικές τις συνεχείς παρεμβάσεις των Αμερικανών- για άμεση λύση του ζητήματος, δείχνει πως μια «μη λύση» θα έχει παρενέργειες πολύ ευρύτερες από την φτωχοποίηση μιας χώρας.
Είναι σίγουρο πως η ελληνική κυβέρνηση ήταν ανέτοιμη να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση. Θέλετε να προσθέσουμε αρκετούς ακόμα αρνητικούς χαρακτηρισμούς; Ας τους προσθέσουμε, ας μιλήσουμε για ανεπάρκεια, για ιδεοληψίες, για ό,τι άλλο θέλετε. Εξίσου σίγουρο ωστόσο είναι πως δεν είναι η σημερινή κυβέρνηση αυτή που οδήγησε την χώρα στην πτώχευση πριν περίπου πέντε χρόνια. Δεν κυβερνούσαν οι ίδιοι στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Έπαιξαν με έμμεσο τρόπο ρόλο στην διαμόρφωση αυτής της κατάστασης; Ναι. Αλλά έχουν και την βασική ευθύνη για όσα μας συμβαίνουν; Φαντάζομαι δεν θα συμφωνήσει κάποιος εύκολα.
Τις τύχες της χώρας τις διαχειρίστηκαν δυο κόμματα. Το ένα από αυτά εξακολουθεί να θεωρείται μεγάλο, το δεύτερο έχει συρρικνωθεί. Υπάρχουν και τα δυο όμως. Και εξακολουθούν να υπάρχουν και όσοι διετέλεσαν (μέσα από αυτά τα κόμματα) σε καίριες θέσεις ευθύνης. Πρωθυπουργοί, υπουργοί κ.ο.κ. Φαντάζομαι πως όλοι αυτοί θα έχουν αντιληφθεί πως οι νέες απαιτήσεις των δανειστών δεν θα γινόντουσαν δεκτές ούτε καν από τους ίδιους στην περίπτωση που σήμερα βρισκόντουσαν στην εξουσία. Δεν θα ήταν δυνατόν να συμβεί αυτό σε μια χώρα που ήδη διανύει τον έκτο χρόνο ύφεσης. Υπάρχει και κάτι επιπλέον όμως. Τα δυο αυτά κόμματα ήταν που διαχειρίστηκαν έως πριν πέντε μήνες και την βαθιά κρίση. Αυτοί έκαναν τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, αυτοί υλοποιούσαν τα μνημόνια ή υποσχόντουσαν ανάπτυξη που δεν ερχόταν.
Είναι λογικό, λοιπόν, να ζητήσει κάποιος από τους εκπροσώπους αυτών των κομμάτων (είτε έχουν είτε όχι κάποιες θέσεις ευθύνης σήμερα), όχι να κάνουν αυτοκριτική -δεν είναι ώρα για τέτοια- αλλά κάτι άλλο. Να δείξουν προς τα έξω ότι βρίσκονται κοντά στην κυβέρνηση που διαπραγματεύεται. Έστω και αν αυτή το κάνει με ερασιτεχνικό ή λάθος τρόπο. Κι όμως, κανένας από αυτούς μέχρι σήμερα, δεν έχει πάρει θέση για τις νέες αυτές προτάσεις των δανειστών. Και απλά οι εκπρόσωποί τους περιφέρονται στα κανάλια για να περιγράψουν την αποτυχία της κυβέρνησης στους πέντε αυτούς μήνες (που είναι πραγματική).
Στις Βρυξέλλες δεν κρίνεται το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο προσωπικά μου είναι αδιάφορο (όπως και όλων των κομμάτων). Αλλά η τύχη μιας χώρας, η οποία κινδυνεύει να υποστεί μια από τις μεγαλύτερες ήττες της στην σύγχρονη ιστορία, με ανυπολόγιστες παρενέργειες για την κοινωνία.
Φαντάζομαι θα συμφωνούν πρώην πρωθυπουργοί, κορυφαίοι υπουργοί και άλλοι πως τα μέτρα που προτείνονται από την τρόικα είναι μια παραλλαγή των μέτρων που ήδη έχουν εφαρμοστεί εδώ και πέντε χρόνια και απέφυγαν να βγάλουν την χώρα από την κρίση, αντίθετα βάθυναν την ύφεση. Και επίσης, θυμάμαι πως, λίγες εβδομάδες μόνο πριν στη Βουλή, οι ίδιοι οι αρχηγοί αυτών των κομμάτων διαφώνησαν με την τότε πεντασέλιδη πρόταση των δανειστών, η οποία τώρα επανήλθε.
Οφείλουν να δείξουν πως δεν περιμένουν στη γωνία την αποτυχία του Τσίπρα για να εισπράξουν δάφνες και να ονειρευτούν επάνοδο στην εξουσία. Αν έρθει η καταστροφή, δεν θα γλιτώσουν ούτε οι ίδιοι.
Υ.Γ. Νομίζω πως ούτε καν να κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι παραπλάνησε (που το έκανε) την κοινωνία, δεν μπορούν. Απλά τους μιμήθηκε επαναλαμβάνοντας ό,τι ακριβώς οι ίδιοι έκαναν για να κερδίζουν την εξουσία. Και, μάλιστα, για πολλά χρόνια…
protagon.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω