Και ξαφνικά… και πάλι όλοι μαζί

Και ξαφνικά… και πάλι όλοι μαζί. Μαζί προχωράμε, μαζί θα τα καταφέρουμε και άλλες τέτοιες ενωτικές κορώνες. Κι όμως δε σβήνονται όλα από τη μια μέρα στην άλλη. Ακούστηκαν τόσα πολλά, ειπώθηκαν τόσα πολλά και ειδώθηκαν άλλα τόσα, που πολλά πια δεν είναι τα ίδια

του Γιώργου Ρουμελιώτη

Και ξαφνικά… και πάλι όλοι μαζί. Μαζί προχωράμε, μαζί θα τα καταφέρουμε και άλλες τέτοιες ενωτικές κορώνες. Κι όμως δε σβήνονται όλα από τη μια μέρα στην άλλη. Ακούστηκαν τόσα πολλά, ειπώθηκαν τόσα πολλά και ειδώθηκαν άλλα τόσα, που πολλά πια δεν είναι τα ίδια.

Το δημοψήφισμα αυτό δεν ήταν ένα απλό δίλημμα, ανάμεσα σε ΝΑΙ και ΟΧΙ. Ήταν ο καθρέφτης του καθενός μας. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε την ιδεολογία μας και τον χαρακτήρα μας. Ήταν η αφορμή για να δείξουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Τι πιστεύουμε για τον κόσμο, την κοινωνία, τον διπλανό μας. Το δημοψήφισμα αυτό ήταν η αποκάλυψή μας.

Και ξαφνικά… και πάλι όλοι μαζί. Και αυτοί που φοβήθηκαν και αυτοί που τόλμησαν. Και αυτοί που παραπλανήθηκαν από το ψέμα και την προπαγάνδα και αυτοί που αντιστάθηκαν. Και αυτοί που υπερασπίστηκαν τα παιδιά τους, την οικογένειά τους και τα χρήματά τους και αυτοί που υπερασπίστηκαν τα παιδιά όλου του κόσμου και των φτωχών και των ανέργων. Και αυτοί που ψήφισαν συνειδητά ΝΑΙ και αυτοί που ψήφισαν από άγνοια. Και αυτοί που υπερασπιζόταν τα συμφέροντα των δανειστών και αυτοί που υπερασπιζόταν την ελληνική κυβέρνηση. Και αυτοί που απείχαν από αυτή την ιστορική στιγμή και αυτοί που συμμετείχαν. Και αυτοί που ήταν έτοιμοι να υποστούν οτιδήποτε για να μη χάσουν κι αυτά που έχουν και αυτοί που ήταν έτοιμοι να χάσουν κι αυτά που έχουν για να έχουν όλοι την ευκαιρία να ζήσουν καλύτερα.

Ναι, όλοι μαζί θα είμαστε. Μέχρι την επόμενη κρίσιμη στιγμή: όταν ο καθένας μας θα κάνει και πάλι την επιλογή του…

Όλοι μαζί θα είμαστε. Όμως οι κοινωνίες δεν αλλάζουν από όλους. Αλλάζουν από αυτούς που τολμούν.

Όλοι μαζί θα είμαστε. Αλλά δεν προχωράμε όλοι μαζί. Προχωράνε αυτοί που τολμούν. Οι άλλοι απλώς ακολουθούν… Ή απέχουν…