Στο επετειακό γεύμα, που έγινε το μεσημέρι της Παρασκευής στο Προεδρικό Μέγαρο, οι πολιτικοί αρχηγοί της αντιπολίτευσης ζήτησαν από τον πρωθυπουργό να μην καταφύγει σε εκλογικό αιφνιδιασμό πριν οριστικοποιηθεί η συμφωνία με τους Ευρωπαίους
Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι εύκολο να πει κανείς με σιγουριά τι και πώς ειπώθηκε και σε ποιο συμπέρασμα οδηγεί. Αλλιώς το κατάλαβε ο ένας αρχηγός κι αλλιώς ο άλλος. Ο ένας μπορεί να κατάλαβε ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει διάθεση να κάνει εκλογικό αιφνιδιασμό. Από τη διάθεση, όμως, έως την πράξη η απόσταση είναι μεγάλη. Ο άλλος μπορεί να κατάλαβε ότι ο κ. Τσίπρας δεν είπε κάτι που να τον δεσμεύει και απλώς έβαλε τη νέα κυβερνητική εκπρόσωπο Όλγα Γεροβασίλη να «διαβεβαιώσει» ότι δεν θα υπάρξει αιφνιδιασμός από την κυβέρνηση, αν δεν προκύψουν άλλα γεγονότα (π.χ. εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους).
Όλα αυτά έχουν μικρή έως μηδενική αξία. Ακόμη κι αν ο κ. Τσίπρας έδινε μια κατηγορηματική απάντηση του στιλ «δεν θα γίνουν εκλογές το φθινόπωρο», θα ήταν άνευ σημασίας. Όταν μέσα σε πέντε μήνες έχει κάνει τα ακριβώς αντίθετα από όσα ο ίδιος έλεγε, τι θα τον εμποδίσει να μην τηρήσει άλλη μια υπόσχεση και μάλιστα σε ένα θέμα σχετικά ανώδυνο, όπως οι εκλογές; Ο κ. Τσίπρας, με το δημοψήφισμα, έπαιξε στα ζάρια την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, τι θα τον εμποδίσει να κάνει εκλογές τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο;
Προφανώς, ο πρωθυπουργός θα ήθελε να οριστικοποιήσει τη συμφωνία μέσα στον Αύγουστο, ώστε να έχει τα χέρια του λυμένα, τους ψηφοφόρους καθησυχασμένους και, επομένως, να οδηγηθεί στις κάλπες χωρίς αναταράξεις.
Όμως, ακόμη κι αν αυτό δεν συμβεί και υπάρξει εμπλοκή με τους Ευρωπαίους (το λιγότερο πιθανό σενάριο), τίποτα δεν τον εμποδίζει να επιδιώξει τη «λύση» με εκλογές.
Όσοι από την αντιπολίτευση ποντάρουν στο εσωκομματικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να αποδειχθεί ότι κάνουν μεγάλο λάθος. Ήδη έχουν γίνει κινήσεις εξομάλυνσης. Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει καλά ότι μόνο σε περίπτωση έσχατης ανάγκης θα πάει σε εκλογές με διασπασμένο το κόμμα του. Αν συμβεί αυτό, μπορεί να σημάνει την απώλεια της εξουσίας. Από την άλλη ο κ. Λαφαζάνης και οι συν αυτώ θα κάνουν το παν για να αποφύγουν να χρεωθούν αυτοί τη διάσπαση και να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο να μείνουν εκτός Βουλής.
Υπάρχει, λοιπόν, αμοιβαίο συμφέρον να βρεθεί συμβιβαστική λύση. Γι αυτό ο κ. Τσίπρας αποφεύγει να λύσει ακόμη και το πρόβλημα με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Γι αυτό και ο Βαρουφάκης ψήφισε «ναι» στην ψηφοφορία της Πέμπτης, ενώ έχει δηλώσει ότι η συμφωνία είναι καταστροφική!
Η σχιζοφρενική, πολιτικά, εικόνα που παρουσιάζεται σήμερα τόσο στην κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή όσο και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην δικαιολογείται, αλλά εξηγείται:
1. Η διάσπαση δεν συμφέρει καμία πλευρά. Μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της εξουσίας και στην επιβεβαίωση της θεωρίας της αριστερής παρένθεσης.
2. Η παραμονή της Αριστερής Πλατφόρμας και η διαιώνιση του προβλήματος Κωνσταντοπούλου εντάσσονται στην προσπάθεια να περιοριστούν οι απώλειες ψηφοφόρων. Οι ψηφοφόροι που εξοργίστηκαν από τη «μνημονιακή» στροφή της κυβέρνησης (γίνεται προσπάθεια να) συγκρατούνται με την «αντιμνημονιακή» συνέπεια της πλευράς Λαφαζάνη και τις «κορώνες» της προέδρου της Βουλής εναντίον των «πραξικοπηματιών». Το παιχνίδι αυτό σε δύο ταμπλό έχει παιχτεί και στο παρελθόν με επιτυχία, κυρίως από το ΠΑΣΟΚ σε άλλες συνθήκες. Το παίζουν και σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ και μένει να φανεί αν θα παιχθεί ως το τέλος και πόσο θα αποδώσει.
3. Όλα αυτά οφείλονται και στην αδυναμία των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Από τη στιγμή που υπερθεμάτισαν στην υπογραφή της συμφωνίας πάση θυσία και «έσωσαν» την κυβέρνηση Τσίπρα στη Βουλή, όταν 35 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν ΟΧΙ και στη συμφωνία και στα πρώτα προαπαιτούμενα, το πρόβλημα του κ. Τσίπρα δεν γίνεται ορατό. Κάνει μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα (τις ψήφους της αντιπολίτευσης). Η αντιπολίτευση είναι εγκλωβισμένη.
Εν κατακλείδι: οι πρόωρες εκλογές συμφέρουν τον κ. Τσίπρα, μπορεί να τον κρατήσουν στην κυβέρνηση. Δεν θα έχουν προλάβει να εφαρμοστούν τα μέτρα και οι ψηφοφόροι να νιώσουν τι πραγματικά συνέβη και τι θα πληρώσουν.
Γι αυτό οποιαδήποτε «δέσμευση» του κ. Τσίπρα έχει την αξία της προεκλογικής του διαβεβαίωσης ότι θα σκίσει τα Μνημόνια. Αν η αντιπολίτευση εξακολουθήσει να κοιμάται τον ύπνον του δικαίου, δεν θα της φταίει κανείς…
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Γιώργος Καρελιάς
«Σε γέλασε ο χωριάτης»
1977, μέσα Οκτωβρίου. Ο Στρατής Ζαχαριάδης, πολιτικός συντάκτης της «Ελευθεροτυπίας», βλέπει να βγαίνουν από το γραφείο του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή στη Βουλή, αγκαζέ ο Τάκης Λαμπρίας και ο πολιτικός συντάκτης της «Ακρόπολης» Παύλος Καμβύσης.
Παίρνει στο κατόπι τον Καμβύση, αλλά δεν του παίρνει ούτε λέξη παρά μόνο «διάβασε Ακρόπολη αύριο». Ο Στρατής αρχίζει τα δικά του τηλέφωνα για ρεπορτάζ. Τζίφος. Τα μεσάνυχτα στήνεται στην Ομόνοια περιμένοντας το φύλλο της «Ακρόπολης».
Περασμένες μία βλέπει το οκτάστηλο «ΕΚΛΟΓΑΙ ΣΤΙΣ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ». Τηλεφωνεί στην εφημερίδα του και υπαγορεύει το ρεπορτάζ για να προλάβει την «αλλαγή» για τα φύλλα της Αθήνας (τότε οι πρωινές και οι απογευματινές κυκλοφορούσαν με 9 ώρες διαφορά, ενώ πρώτα έφευγαν τα φύλλα προς την επαρχία).
Το δεύτερο τηλεφώνημα που κάνει, είναι στην οικία του Γεωργίου Μαύρου (προέδρου της Ένωσης Κέντρου και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τότε). Μέχρι τις 3 π.μ. απαντά μόνο ο θυρωρός-κηπουρός. Όταν φτάνει το ζεύγος Μαύρου, το σηκώνει η κυρία Ελένη Μαύρου. Μαθαίνοντας τα καθέκαστα φωνάζει στον σύζυγο: «Γιώργο, έλα να μάθεις τα νέα. Σε γέλασε, πάλι, ο χωριάτης» - έτσι αποκαλούσαν τον Καραμανλή σε στενό κύκλο οι Μαύροι. Γιατί τον γέλασε; Διότι προ εβδομάδος, ο Καραμανλής είχε πει στον Μαύρο «δεν πρόκειται να σε αιφνιδιάσω με εκλογές».
Την ιστορία την άκουσα από τον μακαρίτη Στρατή τέσσερα χρόνια αργότερα - εν είδει φροντιστηρίου στο πολιτικό ρεπορτάζ. Τη θυμήθηκα ακούγοντας τους πολιτικούς αρχηγούς να λένε μετά το γεύμα στην Προεδρία ότι «δε θα υπάρξει εκλογικός αιφνιδιασμός».
Κώστας Σπυρόπουλος
protagon.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω