Πρόσφυγες που έφτασαν στη Λέσβο από την Τουρκία μοιράζονται σκέψεις και εμπειρίες τους με μέλη της ανθρωπιστικής οργάνωσης International Rescue Committee και δείχνουν τα λιγοστά υπάρχοντα που κρύβει το μοναδικό τους σακίδιο. Πριν προχωρήσεις κοίταξε τους αριθμούς
της Μαρίας Καρχιλάκη
Πρόσφυγες που έφτασαν στη Λέσβο από την Τουρκία μοιράζονται σκέψεις και εμπειρίες τους με μέλη της ανθρωπιστικής οργάνωσης International Rescue Committee και δείχνουν τα λιγοστά υπάρχοντα που κρύβει το μοναδικό τους σακίδιο.
Πριν προχωρήσεις κοίταξε τους αριθμούς. Αν φέρεις το ποντίκι σου πάνω στην κάρτα με τα νούμερα θα παρατηρήσεις μια κόκκινη ένδειξη στο κάτω μέρος. Πάτα πάνω της για να δεις το βίντεο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
«Όλα είναι για την κόρη μου, για να την προστατεύω από τις αρρώστιες. Όταν φτάσαμε στην Ελλάδα, ένας καλός άνθρωπος μου έδωσε δύο βαζάκια με τροφή. Ένας άλλος μας έδωσε μπισκότα και νερό μόλις είδε το μωρό μου».
Καπέλο για το μωρό, φάρμακα, ένα μπουκάλι αποστειρωμένο νερό, ένα βαζάκι με παιδική τροφή, χαρτοπετσέτες, ένα καπέλο κι ένα ζευγάρι καλτσάκια για το μωρό, αναλγητικά, αντηλιακό και αλοιφή για εγκαύματα, οδοντόπαστα, προσωπικά έγγραφα (συμπεριλαμβανομένου του ιατρικού βιβλιαρίου του μωρού), πορτοφόλι (με ταυτότητα και χρήματα), φορτιστής κινητού, κίτρινη κορδέλα.
Ο μικρός Omran είναι καθ' οδόν προς τη Γερμανία με την πολυπληθή οικογένεια του. Επειδή οι γονείς του γνώριζαν ότι θα ταξίδευαν μέσα από τα δάση για να αποφύγουν τον εντοπισμό, φρόντισαν να έχει μαζί του επιδέσμους για τις γρατσουνιές και τα κοψίματα.
Ένα παντελόνι, ένα πουκάμισο, είδη πρώτων βοηθειών, οι αγαπημένες του λιχουδιές, σαπούνι, οδοντόβουρτσα, οδοντόκρεμα.
«Θέλω το δέρμα μου να είναι λευκό και τα μαλλιά μου καρφάκια. Δεν θέλω να ξέρουν ότι είμαι πρόσφυγας. Γιατί αν με καταλάβουν ίσως ειδοποιήσουν την αστυνομία αφού είμαι παράνομος».
1 παντελόνι, 1 πουκάμισο, 1 ζευγάρι παπούτσια και 1 ζευγάρι κάλτσες, σαμπουάν και τζελ για τα μαλλιά, οδοντόβουρτσα και οδοντόκρεμα, λευκαντική κρέμα προσώπου, χτένα, νυχοκόπτης, επίδεσμοι, 100 δολάρια ΗΠΑ, 130 τουρκικές λίρες, 2 κινητά, κάρτες SIM για το Αφγανιστάν, το Ιράν και την Τουρκία.
«Έπρεπε ν' αφήσω πίσω στην Τουρκία τους γονείς και την αδελφή μου. Σκέφτηκα πως αν ήταν να πεθάνω στο πλοιάριο, τουλάχιστον θα είχα κοντά μου τις φωτογραφίες της οικογένειάς μου».
Χρήματα (τυλιγμένα για προστασία από το νερό), ένα παλιό τηλέφωνο (άχρηστο γιατί βράχηκε) κι ένα καινούργιο, φορτιστές και ακουστικά (συν έξτρα φορτιστής μπαταρίας), στικάκι 16GB (με οικογενειακές φωτογραφίες).
Ο φαρμακοποιός κατάφερε τελικά να φτάσει στο Αμβούργο της Γερμανίας. Το περιπετειώδες κι επικίνδυνο ταξίδι του από τη Συρία μέχρι τη Γερμανία, όπως ο ίδιος το αφηγείται, κράτησε δύο μήνες. Μπορείς να το δεις στο χάρτη κι αν πατήσεις πάνω στις ενδείξεις θα διαβάσεις (αγγλικά) λεπτομέρειες.
Ο χάρτης εμπεριέχεται σ' αυτήν εδώ την ανάρτηση της International Rescue Committee:
Εκτενώς η ιστορία του φαρμακοποιού, όπως ο ίδιος την αφηγήθηκε, στην εφημερίδα Independent:
«Έφυγα από τη Συρία με δύο τσάντες, αλλά οι λαθρέμποροι μου είπαν ότι μπορούσα να κρατήσω μόνο μία. Η άλλη είχε όλα μου τα ρούχα. Ό,τι έχω και δεν έχω είναι αυτά».
Μικρό σακουλάκι με προσωπικά έγγραφα, ένα ροζάριο (δώρο από το φίλο του - ο Nour δεν αφήνει το σταυρό ν' ακουμπήσει κάτω), ένα ρολόι (από την κοπέλα του - έσπασε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού), σημαιάκι Συρίας, γούρι Παλαιστίνης, ασημένια και ξύλινα βραχιόλια (δώρα από φίλους), πένες κιθάρας (η μία δώρο επίσης από έναν φίλο), κινητό και κάρτα SIM Συρίας, ταυτότητα, ένα πουκάμισο.
«Ελπίζω να πεθάνουμε. Δεν έχει νόημα να ζεις τέτοια ζωή. Όλοι μας έκλεισαν την πόρτα στα μούτρα, δεν υπάρχει μέλλον».
1 πουκάμισο, 1 τζιν, 1 ζευγάρι παπούτσια, μωρομάντηλα, 1 πάνα, 2 μικρά κουτιά γάλα, μπισκότα, προσωπικά έγγραφα και χρήματα, σερβιέτες, χτένα.
«Αυτά είναι τα μόνο που έχω. Μας είπαν πως μπορούσαμε να έχουμε δύο πράγματα, ένα επιπλέον πουκάμισο κι ένα παντελόνι».
Διάβασε ολόκληρο το ρεπορτάζ στο λογαριασμό της International Rescue Committee στο Medium
Φωτογραφίες: Tyler Jump
Πηγή: karchilaki.com
Πρόσφυγες που έφτασαν στη Λέσβο από την Τουρκία μοιράζονται σκέψεις και εμπειρίες τους με μέλη της ανθρωπιστικής οργάνωσης International Rescue Committee και δείχνουν τα λιγοστά υπάρχοντα που κρύβει το μοναδικό τους σακίδιο.
Πριν προχωρήσεις κοίταξε τους αριθμούς. Αν φέρεις το ποντίκι σου πάνω στην κάρτα με τα νούμερα θα παρατηρήσεις μια κόκκινη ένδειξη στο κάτω μέρος. Πάτα πάνω της για να δεις το βίντεο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
Πρόσωπα και ιστορίες πίσω από τους αριθμούς
Μια μητέρα: Aboessa, 20 ετών, πρόσφυγας από τη Δαμασκό
Η κόρη της είναι 10 μηνών
Η κόρη της είναι 10 μηνών
«Όλα είναι για την κόρη μου, για να την προστατεύω από τις αρρώστιες. Όταν φτάσαμε στην Ελλάδα, ένας καλός άνθρωπος μου έδωσε δύο βαζάκια με τροφή. Ένας άλλος μας έδωσε μπισκότα και νερό μόλις είδε το μωρό μου».
Καπέλο για το μωρό, φάρμακα, ένα μπουκάλι αποστειρωμένο νερό, ένα βαζάκι με παιδική τροφή, χαρτοπετσέτες, ένα καπέλο κι ένα ζευγάρι καλτσάκια για το μωρό, αναλγητικά, αντηλιακό και αλοιφή για εγκαύματα, οδοντόπαστα, προσωπικά έγγραφα (συμπεριλαμβανομένου του ιατρικού βιβλιαρίου του μωρού), πορτοφόλι (με ταυτότητα και χρήματα), φορτιστής κινητού, κίτρινη κορδέλα.
Ένα παιδί: Omran, 6 ετών, πρόσφυγας από τη Δαμασκό
Ο μικρός Omran είναι καθ' οδόν προς τη Γερμανία με την πολυπληθή οικογένεια του. Επειδή οι γονείς του γνώριζαν ότι θα ταξίδευαν μέσα από τα δάση για να αποφύγουν τον εντοπισμό, φρόντισαν να έχει μαζί του επιδέσμους για τις γρατσουνιές και τα κοψίματα.
Ένα παντελόνι, ένα πουκάμισο, είδη πρώτων βοηθειών, οι αγαπημένες του λιχουδιές, σαπούνι, οδοντόβουρτσα, οδοντόκρεμα.
Ένας έφηβος: Iqbal, 17 ετών, πρόσφυγας από το Κουντούζ του Αφγανιστάν
«Θέλω το δέρμα μου να είναι λευκό και τα μαλλιά μου καρφάκια. Δεν θέλω να ξέρουν ότι είμαι πρόσφυγας. Γιατί αν με καταλάβουν ίσως ειδοποιήσουν την αστυνομία αφού είμαι παράνομος».
1 παντελόνι, 1 πουκάμισο, 1 ζευγάρι παπούτσια και 1 ζευγάρι κάλτσες, σαμπουάν και τζελ για τα μαλλιά, οδοντόβουρτσα και οδοντόκρεμα, λευκαντική κρέμα προσώπου, χτένα, νυχοκόπτης, επίδεσμοι, 100 δολάρια ΗΠΑ, 130 τουρκικές λίρες, 2 κινητά, κάρτες SIM για το Αφγανιστάν, το Ιράν και την Τουρκία.
Ένας φαρμακοποιός: 34 ετών, πρόσφυγας από τη Συρία,
η ιστορία του οποίου κίνησε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ
η ιστορία του οποίου κίνησε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ
«Έπρεπε ν' αφήσω πίσω στην Τουρκία τους γονείς και την αδελφή μου. Σκέφτηκα πως αν ήταν να πεθάνω στο πλοιάριο, τουλάχιστον θα είχα κοντά μου τις φωτογραφίες της οικογένειάς μου».
Χρήματα (τυλιγμένα για προστασία από το νερό), ένα παλιό τηλέφωνο (άχρηστο γιατί βράχηκε) κι ένα καινούργιο, φορτιστές και ακουστικά (συν έξτρα φορτιστής μπαταρίας), στικάκι 16GB (με οικογενειακές φωτογραφίες).
Ο φαρμακοποιός κατάφερε τελικά να φτάσει στο Αμβούργο της Γερμανίας. Το περιπετειώδες κι επικίνδυνο ταξίδι του από τη Συρία μέχρι τη Γερμανία, όπως ο ίδιος το αφηγείται, κράτησε δύο μήνες. Μπορείς να το δεις στο χάρτη κι αν πατήσεις πάνω στις ενδείξεις θα διαβάσεις (αγγλικά) λεπτομέρειες.
Ο χάρτης εμπεριέχεται σ' αυτήν εδώ την ανάρτηση της International Rescue Committee:
Mapping a Syrian refugee's danger-filled journey to Europe | International Rescue Committee (IRC)
A 34-year-old Syrian refugee, who wishes to remain anonymous, fled his battled-scarred city of Aleppo in northern Syria with his family on June 14, 2015. He's one of more than 340,000 migrants and refugees this year who have escaped conflict in the Middle East, North Africa and South Asia to seek safety in Europe.
RESCUE
Εκτενώς η ιστορία του φαρμακοποιού, όπως ο ίδιος την αφηγήθηκε, στην εφημερίδα Independent:
Held up at gunpoint and beaten by police: A refugee's harrowing story
The 34-year-old man - who did not want to be named - reached safety on the Greek island of Lesbos after travelling for months from his war-torn homeland. Now living in Hamburg following an arduous 11-day passage through Macedonia, Serbia, Hungary, Austria and southern Germany, the man told aid workers at the International Rescue Committee (IRC) UK he felt "like a hero".
THE INDEPENDENT
Ένας καλλιτέχνης: Nour, 20 ετών από τη Συρία
«Έφυγα από τη Συρία με δύο τσάντες, αλλά οι λαθρέμποροι μου είπαν ότι μπορούσα να κρατήσω μόνο μία. Η άλλη είχε όλα μου τα ρούχα. Ό,τι έχω και δεν έχω είναι αυτά».
Μικρό σακουλάκι με προσωπικά έγγραφα, ένα ροζάριο (δώρο από το φίλο του - ο Nour δεν αφήνει το σταυρό ν' ακουμπήσει κάτω), ένα ρολόι (από την κοπέλα του - έσπασε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού), σημαιάκι Συρίας, γούρι Παλαιστίνης, ασημένια και ξύλινα βραχιόλια (δώρα από φίλους), πένες κιθάρας (η μία δώρο επίσης από έναν φίλο), κινητό και κάρτα SIM Συρίας, ταυτότητα, ένα πουκάμισο.
Μία οικογένεια από το Χαλέπι της Συρίας: 7 γυναίκες, 4 άνδρες, 20 παιδιά
Έχασαν όλα τους τα υπάρχοντα -εκτός από μία τσάντα-
όταν η βάρκα που τους μετέφερε στην Ελλάδα βούλιαξε
Έχασαν όλα τους τα υπάρχοντα -εκτός από μία τσάντα-
όταν η βάρκα που τους μετέφερε στην Ελλάδα βούλιαξε
«Ελπίζω να πεθάνουμε. Δεν έχει νόημα να ζεις τέτοια ζωή. Όλοι μας έκλεισαν την πόρτα στα μούτρα, δεν υπάρχει μέλλον».
1 πουκάμισο, 1 τζιν, 1 ζευγάρι παπούτσια, μωρομάντηλα, 1 πάνα, 2 μικρά κουτιά γάλα, μπισκότα, προσωπικά έγγραφα και χρήματα, σερβιέτες, χτένα.
Ο Hassan, 25 ετών από τη Συρία
«Αυτά είναι τα μόνο που έχω. Μας είπαν πως μπορούσαμε να έχουμε δύο πράγματα, ένα επιπλέον πουκάμισο κι ένα παντελόνι».
Διάβασε ολόκληρο το ρεπορτάζ στο λογαριασμό της International Rescue Committee στο Medium
Φωτογραφίες: Tyler Jump
Πηγή: karchilaki.com
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω