Η Ευρώπη θα έχει σύντομα περισσότερα τεχνητά εμπόδια στα εθνικά της σύνορα από ό,τι είχε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Η προσφυγική κρίση του τρέχοντος έτους, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη διαμάχη της Ουκρανίας με τη Ρωσία, έχει οδηγήσει τις κυβερνήσεις στην κατασκευή συνοριακών τειχών
Η Ευρώπη θα έχει σύντομα περισσότερα τεχνητά εμπόδια στα εθνικά της σύνορα από ό,τι είχε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Η προσφυγική κρίση του τρέχοντος έτους, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη διαμάχη της Ουκρανίας με τη Ρωσία, έχει οδηγήσει τις κυβερνήσεις στην κατασκευή συνοριακών τειχών και σε φράχτες ασφαλείας σε όλη την Μεσόγειο και την Ανατολική Ευρώπη.
Στις 15 Σεπτεμβρίου, η Ουγγαρία ολοκλήρωσε έναν φράχτη κατά μήκος των συνόρων της με τη Σερβία, ένα σημαντικό σημείο εισόδου για τους πρόσφυγες που φτάνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μέσα σε λίγες ώρες, πάνω από 60 άτομα συνελήφθησαν επειδή αποπειράθηκαν να το περάσουν. Το τείχος της Ουγγαρίας είναι το τελευταίο από τα τείχη που χτίστηκαν για να εμποδίσουν τη μετανάστευση κατά μήκος των νότιων παρυφών της ζώνης ελεύθερης διακίνησης Σένγκεν.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η Ισπανία περιέφραξε τους μαροκινούς θύλακες της Ceuta και Melilla, και ακολούθησαν το 2012 οι φράκτες στα σύνορα Ελλάδας και Βουλγαρίας με την Τουρκία. Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορούν ρεπορτάζ, ότι και η Ρουμανία θα χτίσει τείχη.
Η Ουκρανία άρχισε τη σφράγιση των συνόρων της με τη Ρωσία το περασμένο έτος. Φέτος, τα κράτη της Βαλτικής ανακοίνωσαν ότι ακολουθούν το παράδειγμά της. Αυτό αφήνει τη Λευκορωσία ως τη μόνη χώρα με ασφράγιστα σύνορα ανάμεσα στη Βαλτική και τη Μαύρη θάλασσα.
Από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, 40 χώρες σε όλο τον κόσμο έχουν δημιουργήσει φράκτες ενάντια σε 64 από τους γείτονές τους. Οι περισσότερες ανέφεραν ως δικαιολογίες ότι ανησυχούν για την ασφάλεια και θέλουν να προλάβουν την παράνομη μετανάστευση. Πάνω από 30 από τις αποφάσεις αυτές έγιναν μετά την 11η Σεπτεμβρίου, 15 εκ των οποίων φέτος.
Στη Μέση Ανατολή, οι πόλεμοι στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Συρία, καθώς και το σχετικό κύμα των προσφύγων οδήγησαν τις περισσότερες χώρες να κλείσουν τα σύνορα. Μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, όταν θα ολοκληρώσει το συνοριακό τείχος του με την Ιορδανία, το Ισραήλ θα έχει περιφράξει τη χώρα εξ ολοκλήρου.
Η Σαουδική Αραβία, η οποία έχει φράξει πέντε από τα σύνορά της, κατασκεύασε ένα υπερσύγχρονο τείχος εντός των εδαφών της Υεμένης το οποίο στοίχισε 700 εκατομμύρια δολάρια, κατασκευάζει τείχος 1.000 χλμ. στα σύνορά της με το Ιράκ, ενώ τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα χτίζουν τείχος στα σύνορα με το φτωχό Ομάν.
Στην Ασία επίσης τα τείχη και οι φράχτες, τα οποία σε γενικές γραμμές έχουν σχεδιαστεί για την πρόληψη της παράνομης μετακίνησης ανθρώπων και αγαθών και όχι για να σφραγίσουν τα αμφισβητούμενα σύνορα, έχουν πολλαπλασιαστεί. Η Ταϊλάνδη χτίζει από το 2007 τείχος στα σύνορά της με την Μαλαισία. Ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα στη γραμμή μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας, ενώ το Κασμίρ παραμένει ένας άκρως στρατιωτικοποιημένο παράδειγμα.
Η Τυνησία έρχεται να προστεθεί στη μακριά λίστα των χωρών που προσπαθούν να «οχυρωθούν», με την κυβέρνηση της χώρας να ανακοινώνει τα σχέδιά της να χτίσει ένα συνοριακό τείχος μήκους 160 χλμ. στα σύνορά της με τη Λιβύη.
Το 2013 η Βραζιλία ανακοίνωσε ένα «εικονικό» τείχος, που παρακολουθείται από μη επανδρωμένα αεροσκάφη και δορυφόρους, γύρω από ολόκληρα σχεδόν τα σύνορά της, μήκους 15.000 χλμ. Ξεκίνησε φέτος τις εργασίες για τα τμήματα της Παραγουάης και της Βολιβίας, τα οποία είναι βασικά για το λαθρεμπόριο. Αλλά οι σκεπτικιστές επισημαίνουν ότι μεγάλο μέρος των συνόρων της Βραζιλίας διασχίζει το τροπικό δάσος που είναι αδιάβατο και δύσκολο θα ελεγχθεί. Ακόμη και σε πιο προσβάσιμο έδαφος, η υψηλής τεχνολογίας ασφάλεια των συνόρων συχνά αποτυγχάνει.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που έχουν οχυρώσει αρκετές φορές τα σύνορά τους με το Μεξικό, και η Σαουδική Αραβία η οποία έχει φράξει πέντε από τα σύνορά της από το 2003, έχουν προσπαθήσει πολύ με προτάσεις που ήταν είτε πολύ ακριβές ή δεν λειτούργησαν (ή και τα δύο).
Για τις περισσότερες χώρες, τα τείχη, τα συρματοπλέγματα ή οι φράκτες, σε συνδυασμό με τις τάφρους και τις ζώνες προστασίας, είναι η πραγματικότητα. Ευτυχώς, σε αντίθεση με τον Ψυχρό Πόλεμο, δεν πυροβολούν πλέον τους παραβάτες των νέων συνόρων της Ευρώπης.
Πηγή: The Economist
Η προσφυγική κρίση του τρέχοντος έτους, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη διαμάχη της Ουκρανίας με τη Ρωσία, έχει οδηγήσει τις κυβερνήσεις στην κατασκευή συνοριακών τειχών και σε φράχτες ασφαλείας σε όλη την Μεσόγειο και την Ανατολική Ευρώπη.
Στις 15 Σεπτεμβρίου, η Ουγγαρία ολοκλήρωσε έναν φράχτη κατά μήκος των συνόρων της με τη Σερβία, ένα σημαντικό σημείο εισόδου για τους πρόσφυγες που φτάνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μέσα σε λίγες ώρες, πάνω από 60 άτομα συνελήφθησαν επειδή αποπειράθηκαν να το περάσουν. Το τείχος της Ουγγαρίας είναι το τελευταίο από τα τείχη που χτίστηκαν για να εμποδίσουν τη μετανάστευση κατά μήκος των νότιων παρυφών της ζώνης ελεύθερης διακίνησης Σένγκεν.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η Ισπανία περιέφραξε τους μαροκινούς θύλακες της Ceuta και Melilla, και ακολούθησαν το 2012 οι φράκτες στα σύνορα Ελλάδας και Βουλγαρίας με την Τουρκία. Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορούν ρεπορτάζ, ότι και η Ρουμανία θα χτίσει τείχη.
Η Ουκρανία άρχισε τη σφράγιση των συνόρων της με τη Ρωσία το περασμένο έτος. Φέτος, τα κράτη της Βαλτικής ανακοίνωσαν ότι ακολουθούν το παράδειγμά της. Αυτό αφήνει τη Λευκορωσία ως τη μόνη χώρα με ασφράγιστα σύνορα ανάμεσα στη Βαλτική και τη Μαύρη θάλασσα.
Από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, 40 χώρες σε όλο τον κόσμο έχουν δημιουργήσει φράκτες ενάντια σε 64 από τους γείτονές τους. Οι περισσότερες ανέφεραν ως δικαιολογίες ότι ανησυχούν για την ασφάλεια και θέλουν να προλάβουν την παράνομη μετανάστευση. Πάνω από 30 από τις αποφάσεις αυτές έγιναν μετά την 11η Σεπτεμβρίου, 15 εκ των οποίων φέτος.
Στη Μέση Ανατολή, οι πόλεμοι στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Συρία, καθώς και το σχετικό κύμα των προσφύγων οδήγησαν τις περισσότερες χώρες να κλείσουν τα σύνορα. Μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, όταν θα ολοκληρώσει το συνοριακό τείχος του με την Ιορδανία, το Ισραήλ θα έχει περιφράξει τη χώρα εξ ολοκλήρου.
Η Σαουδική Αραβία, η οποία έχει φράξει πέντε από τα σύνορά της, κατασκεύασε ένα υπερσύγχρονο τείχος εντός των εδαφών της Υεμένης το οποίο στοίχισε 700 εκατομμύρια δολάρια, κατασκευάζει τείχος 1.000 χλμ. στα σύνορά της με το Ιράκ, ενώ τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα χτίζουν τείχος στα σύνορα με το φτωχό Ομάν.
Στην Ασία επίσης τα τείχη και οι φράχτες, τα οποία σε γενικές γραμμές έχουν σχεδιαστεί για την πρόληψη της παράνομης μετακίνησης ανθρώπων και αγαθών και όχι για να σφραγίσουν τα αμφισβητούμενα σύνορα, έχουν πολλαπλασιαστεί. Η Ταϊλάνδη χτίζει από το 2007 τείχος στα σύνορά της με την Μαλαισία. Ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα στη γραμμή μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας, ενώ το Κασμίρ παραμένει ένας άκρως στρατιωτικοποιημένο παράδειγμα.
Η Τυνησία έρχεται να προστεθεί στη μακριά λίστα των χωρών που προσπαθούν να «οχυρωθούν», με την κυβέρνηση της χώρας να ανακοινώνει τα σχέδιά της να χτίσει ένα συνοριακό τείχος μήκους 160 χλμ. στα σύνορά της με τη Λιβύη.
Το 2013 η Βραζιλία ανακοίνωσε ένα «εικονικό» τείχος, που παρακολουθείται από μη επανδρωμένα αεροσκάφη και δορυφόρους, γύρω από ολόκληρα σχεδόν τα σύνορά της, μήκους 15.000 χλμ. Ξεκίνησε φέτος τις εργασίες για τα τμήματα της Παραγουάης και της Βολιβίας, τα οποία είναι βασικά για το λαθρεμπόριο. Αλλά οι σκεπτικιστές επισημαίνουν ότι μεγάλο μέρος των συνόρων της Βραζιλίας διασχίζει το τροπικό δάσος που είναι αδιάβατο και δύσκολο θα ελεγχθεί. Ακόμη και σε πιο προσβάσιμο έδαφος, η υψηλής τεχνολογίας ασφάλεια των συνόρων συχνά αποτυγχάνει.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που έχουν οχυρώσει αρκετές φορές τα σύνορά τους με το Μεξικό, και η Σαουδική Αραβία η οποία έχει φράξει πέντε από τα σύνορά της από το 2003, έχουν προσπαθήσει πολύ με προτάσεις που ήταν είτε πολύ ακριβές ή δεν λειτούργησαν (ή και τα δύο).
Για τις περισσότερες χώρες, τα τείχη, τα συρματοπλέγματα ή οι φράκτες, σε συνδυασμό με τις τάφρους και τις ζώνες προστασίας, είναι η πραγματικότητα. Ευτυχώς, σε αντίθεση με τον Ψυχρό Πόλεμο, δεν πυροβολούν πλέον τους παραβάτες των νέων συνόρων της Ευρώπης.
Πηγή: The Economist
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω