Τα σύνορα, είναι ένα μεταπτωτικό - αναγκαίο φαινόμενο, για την ύπαρξη των εθνών, γι αυτό και τα όρισε ο ίδιος ο Θεός. Με αυτά καθορίζονται τα όρια μέσα στα οποία αφενός το άτομο υπόκειται στην κρατική εξουσία
Αντί προλόγου
Η Παναγία, στην πατρίδα μας, την Ορθόδοξη Ελλάδα, δεν έχει μόνο το δικό Της Περιβόλι, το Άγιο Όρος, αλλά και το δικό Της πέλαγος, το Αιγαίο. Αυτό, που κατά τον Οδυσσέα Ελύτη, τον ποιητή του Αιγαίου, «Η Παναγιά... κρατούσε στην ποδιά της...».
Οι χριστιανοί, σ’ όλο το Αιγαίο, από τη Σαμοθράκη με την "Παναγία Κρημνιώτισσα", μέχρι το Καστελόριζο με την "Παναγία του Κάστρου", την τιμούν και την προσκυνούν καθώς αδιαλείπτως τους προστατεύει. Την αισθάνονται τόσο οικεία που στις εκατοντάδες διάσπαρτες περίλαμπρες εκκλησίες, μοναστήρια και ταπεινά ξωκλήσια, της έδωσαν τα δικά τους, ξεχωριστά προσωνύμια.
Αυτή πρεσβεύει εις τον Υιόν της υπέρ ημών.
«Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου σώσον ημάς».
Γενικά για τα σύνορα
Τα σύνορα, είναι ένα μεταπτωτικό - αναγκαίο φαινόμενο, για την ύπαρξη των εθνών, γι αυτό και τα όρισε ο ίδιος ο Θεός (Πραξ. Ιζ, 26).
Με αυτά καθορίζονται τα όρια μέσα στα οποία αφενός το άτομο υπόκειται στην κρατική εξουσία και αφετέρου το κράτος ασκεί την κυριαρχία του έχοντας αξίωση στο απαραβίαστο αυτών.
Το καλοκαίρι του 1975, στην πρωτεύουσα της Φινλανδίας, το Ελσίνκι, ηγέτες από 35 χώρες (περιλαμβανομένων Ελλάδας και Τουρκίας), υπογράφουν την περίφημη "Τελική Πράξη", στο πλαίσιο της Διάσκεψης για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΔΑΣΕ). Το κείμενο της "Τελικής Πράξης του Ελσίνκι" περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, τις βασικές αρχές που διέπουν τις σχέσεις των χωρών και διασφαλίζουν την εθνική κυριαρχία, το απαραβίαστο των συνόρων, την αποφυγή βίας και την ειρηνική επίλυση των διαφορών κ.α
Το Ελληνικό Σύνταγμα (άρθρο 27), ορίζει ότι καμία μεταβολή δεν μπορεί να γίνει στα όρια (σύνορα) της Επικράτειας, χωρίς νόμο που ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών. Επίσης, το ίδιο άρθρο ορίζει ότι δεν είναι δεκτή στην Ελληνική Επικράτεια ξένη στρατιωτική δύναμη ούτε μπορεί να διαμένει σ' αυτή ή να περάσει μέσα από αυτή, χωρίς νόμο που ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών.
Τα σημερινά σύνορα της Ελλάδος, χερσαία, θαλάσσια και εναέρια, άρχισαν να διαμορφώνονται με την Επανάσταση του 1821, κλείνοντας ουσιαστικά με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και με την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου το 1947. Καθορίστηκαν και επιβλήθηκαν μέσα από το Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Συνθήκες και Πρωτόκολλα.
Θαλάσσια σύνορα της Ελλάδος
Για την Ελλάδα, τα θαλάσσια σύνορα, έχουν ιδιαίτερη σημασία αφού:
- Έχουν πολυπλοκότητα, καθώς από τη «Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 - United Nations Convention on the Law of the Sea - UNCLOS 1982» την οποία η Ελλάδα επικύρωσε τον Ιούνιο του 1995, ενώ η Τουρκία μέχρι σήμερα δεν την έχει επικυρώσει, προβλέπονται τέσσερις ζώνες (Αιγιαλίτιδα Ζώνη, Συνορεύουσα Ζώνη, Υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη - ΑΟΖ).
- Διαθέτει το μεγαλύτερο μήκος ακτών (18.400 χλμ) στην Ε.Ε σε σύνολο ηπειρωτικού και νησιωτικού αναπτύγματός, με 9.835 νησιά (228 κατοικημένα), νησίδες και βραχονησίδες.
- Η Τουρκία, επί πενήντα χρόνια δημιουργεί προβλήματα στο Αιγαίο που συνοψίζονται σε τρεις θεματικές ενότητες: Εθνικής κυριαρχίας (καθορισμός εύρους χωρικών υδάτων), Οικονομικής εκμετάλλευσης (καθορισμός Α.Ο.Ζ) και Έρευνας - Διάσωσης (αμφισβήτηση FIR - Flight Information Region Αθηνών).
Τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας από το 1936, με το Νόμο 360/1936, έχουν καθοριστεί στα 6 ναυτικά μίλια (1 ν.μ. = 1852 μ.). Με το Νομοθετικό Διάταγμα 187/1973 (άρθρο 139) επαναλήφθηκε ο καθορισμός των 6 ν.μ. αλλά προστέθηκε και η δυνατότητα επέκτασής τους, με έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, μετά από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου. Η δυνατότητα αυτή δεν αξιοποιήθηκε. Με το Νόμο 2321/1995, με τον οποίο η Ελλάδα επικύρωσε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, απέκτησε και διεθνές νομικό έρεισμα επέκτασής τους μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια (άρθρο 3 της Σύμβασης). Η προοπτική αυτή, θεωρήθηκε από τη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας ως αιτία πολέμου (casus belli).Έτσι τα χωρικά μας ύδατα παραμένουν στα 6 ναυτικά μίλια.
Με το καθεστώς αυτό, η Ελλάδα ασκεί πλήρη κυριαρχία στο 35% του Αιγαίου, η Τουρκία στο 9% ενώ το 56% είναι διεθνή ύδατα. Στην περίπτωση των 12 ν.μ., η Ελλάδα θα ασκούσε κυριαρχία στο 64%, η Τουρκία στο 10%, και το 26% θα ήσαν διεθνή ύδατα.
Σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, χωρικά ύδατα έχουν οι ηπειρώτικες ακτές, και όλα τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, ανεξάρτητα αν κατοικούνται ή όχι (άρθρα 3 και 121 της Σύμβασης). Στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου όπου η απόσταση από τις Μικρασιατικές ακτές είναι μικρότερη των 6 ν.μ. ισχύει η "μέση γραμμή" (άρθρο 15 της Σύμβασης).
Ενέργειες της Τουρκίας για τη διχοτόμηση του Αιγαίου
Τα σχέδια της Τουρκίας για το Αιγαίο, εξωτερικεύτηκαν πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1965, στη συνεδρίαση της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, όπου ο εκπρόσωπός της, παρουσίασε χάρτη με το Αιγαίο χωρισμένο στα δυο. Οι Τούρκοι ζητούσαν να αναλάβει η Άγκυρα την ευθύνη της αεράμυνας του ανατολικού τμήματος.
Το Νοέμβριο του 1973, στην εφημερίδα κυβερνήσεως της Τουρκίας δημοσιεύεται χάρτης του ΒΑ Αιγαίου όπου περιοχές των τουρκικών χωρικών υδάτων αλλά και διεθνών, παραχωρούντο στην ΤΡΑΟ για διενέργεια πετρελαϊκών ερευνών.
Το Μάιο του 1974, απειλεί έρευνες στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου με το υδρογραφικό «Τσανταρλί».
Τον Αύγουστο του 1974, η Άγκυρα εκδίδει τη ΝΟΤΑΜ 714, και επεκτείνει αυθαίρετα τα όρια ευθύνης του δικού της FIR (Flight Information Region) προς τα δυτικά, μέχρι το μέσο του Αιγαίου, μέσα στο χώρο ευθύνης του FIR Αθηνών.
Τον Ιούλιο του 1976, συνεχίζει το ίδιο παιχνίδι στο Αιγαίο με το ερευνητικό «Χόρα» δημιουργώντας την πρώτη ελληνοτουρκική κρίση στο Αιγαίο.
Το 1977, υπογράφεται το «Πρωτόκολλο της Βέρνης» μεταξύ Καραμανλή και Ντεμιρέλ, που προβλέπει αμοιβαία αποχή Ελλάδας και Τουρκίας από έρευνες στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου πέρα από τα 6 μίλια των χωρικών τους υδάτων.
Το Μάρτιο του 1987, με το ίδιο σκάφος - μετονομασμένο σε «Σισμίκ» προκαλεί τη δεύτερη ελληνοτουρκική κρίση.
Το 1991, πριν από την επίσκεψη του Μπους σε Αθήνα και Άγκυρα, ο αρχηγός του τουρκικού στόλου ναύαρχος Ιλφάν Τινάζ αμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο, ισχυριζόμενος δημοσίως ότι βραχονησίδες του Αιγαίου δεν είναι ελληνικό έδαφος.
Το 1996, οι Τούρκοι, αρχίζοντας από τις πέραν πάσης αμφισβητήσεως Ελληνικές βραχο-νησίδες Ίμια, δημιουργούν την τρίτη ελληνοτουρκική κρίση και συγχρόνως τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών», γκριζάροντας το μισό Αιγαίο.
Την ίδια χρονιά εκδίδεται για τις ανάγκες της Δημόσιας εκπαίδευσης το βιβλίο τουρκικής ιστορίας «Τα δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο - Ege Denizinde Turk Haklari» του Μεχμέτ Σακά. Στη σελίδα 19 γράφει: «Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή».
Το Μάιο του 1999, ο Τούρκος πρόεδρος δηλώνει ότι «Στο Αιγαίο υπάρχουν 150 ακατοίκητοι βράχοι και σχηματισμοί που δεν αναφέρονται σε ποιον ανήκουν».
Το Σεπτέμβριο του 1999, στη Σύνοδο υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ στο Τορόντο, η Τουρκία μεθοδεύοντας τη διχοτόμηση του Αιγαίου, πέτυχε να συζητηθούν «τεχνικά θέματα», δηλαδή η δημιουργία δυο Νατοϊκών υπο-στρατηγείων στη Λάρισα και τη Σμύρνη.
Το Δεκέμβριο του 2001, στην εφημερίδα κυβερνήσεως της Τουρκίας δημοσιεύεται χάρτης του Αιγαίου όπου το τμήμα ανατολικά του 25ου μεσημβρινού θεωρείται ως περιοχή εθνικής ευθύνης της για θέματα έρευνας - διάσωσης.
Το 2001, κυκλοφορεί το βιβλίο «Στρατηγικό Βάθος - Strategic Derinlik» του Αχμέτ Νταβούτογλου με πλήρη αμφισβήτηση των δικαιωμάτων της Ελλάδος στο Αιγαίο.
Το 2004, από τους καθηγητές Sertac Baseren και Ali Kouroumahmout του Πανεπιστήμιου της Άγκυρας (έδρα Διεθνών Σχέσεων) εκπονείται μελέτη με τίτλο «Οι γκρίζες περιοχές στο Αιγαίο, τα ξεχασμένα τουρκικά νησιά».
Το Φεβρουάριο του 2005, το τουρκικό περιοδικό AKSIYON, αναφέρει ονομαστικά 150 νησιά του Αιγαίου τα οποία διεκδικεί η Τουρκία, κάνοντας την πρόβλεψη ότι σε περίπτωση προσφυγής, το Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο της Χάγης θα δικαιώσει την Τουρκία έχοντας ως δεδικασμένο σχετική απόφαση του (Απρίλιος 2001) σε διένεξη για βραχονησίδες μεταξύ Υεμένης και Ερυθραίας.
Τον Ιούνιο του 2005, στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας, εγκρίνεται το λεγόμενο «έγγραφο πολιτικής ασφαλείας» σύμφωνα με το οποίο 150 βραχονησίδες του Αιγαίου χαρακτηρίζονται «ως απροσδιόριστης κυριότητας».
Τον Απρίλιο του 2006, στην ιστοσελίδα της πρεσβείας της Τουρκιάς στην Ουάσιγκτον, αναρτάται χάρτης μέρους του Αιγαίου όπου οι βραχονησίδες Ίμια με την τουρκική ονομασία Kardak, βρίσκονται εντός της τουρκικής επικράτειας.
Τον Ιούλιο του 2007, στην ιστοσελίδα του τουρκικού Γενικού Επιτελείου παρουσιάζεται μια «μελέτη» του καθηγητή Sertac Baseren με τίτλο «Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ανατ. Μεσόγειο, τα όρια της υφαλοκρηπίδας και της πιθανής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στην περιοχή της Τουρκίας».
Τον Ιανουάριο του 2008 (24/1/2008), στο τηλεοπτικό δίκτυο EYRONEWS προβάλλονται δυο χάρτες του Αιγαίου, ένας με διχοτομημένο το Αιγαίο και άλλος που παρουσιάζει τις νησίδες Ίμια ελληνικές αλλά τα νησιά Ρόδο Σάμο και Λέσβο τουρκικά.
Τον Ιανουάριο του 2008, στην τουρκική εφημερίδα ΑΚSΑΜ (28/1/2008), δημοσιεύεται χάρτης του Αιγαίου με «απροσδιόριστα», σημειούμενα με κίτρινο χρώμα, χωρικά ύδατα.
Το 2010, ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας και επικεφαλής των διαπραγματεύσεων Τουρκίας - Ε.Ε, Εγκεµέν Μπαγίς, σε αλλεπάλληλες συνεντεύξεις του (ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 17/10/2010, ΤΑ ΝΕΑ 18/11/2010 και ΣΗΜΕΡΙΝΗ 12/12/2010) προτείνει ανοικτά τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.
Το Μάρτιο του 2012, στην πόλη Μούγλα (στο κτηματολόγιο της οποίας κατά τους Τούρκους είναι εγγεγραμμένες οι βραχονησίδες Ίμια), αναγέρθηκαν αγάλματα του Ηρόδοτου και του Ιπποκράτη, στα πλαίσια των «έργων των θεματικών πάρκων» του Δήμου Μούγλας. Στην τελετή των αποκαλυπτηρίων ο Δήμαρχος Osman Gürün, υπογράμμισε ότι με τα αγάλματα, αναδεικνύουν τους ανθρώπους του Αιγαίου που από την αρχαιότητα έδειξαν στον κόσμο τις οικουμενικές αξίες.
Από 24 έως 27 Μαΐου 2012, πραγματοποιήθηκε στο Σεφερίχισαρ της Τουρκίας, η «Συγκέντρωση Μόνιμης Ειρήνης στο Αιγαίο» με τη συμμέτοχη από ελληνικής πλευράς των περιφερειαρχών Βορείου και Νοτίου Αιγαίου, πλήθος δημάρχων, αντιδημάρχων και άλλων παραγόντων. Από τουρκικής πλευράς, πλήθος δημάρχων, πανεπιστημιακών, βουλευτών και άλλων. Όλοι μαζί σφυρηλάτησαν την ειρήνη στο Αιγαίο.
Τον Οκτώβριο του 2012, ο τούρκος ΥΠΕΞ κ. Νταβούτογλου, στη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Βουλής, προκαλεί με τη δήλωση: «Εμείς πάντοτε επιθυμούμε το Αιγαίο ως θάλασσα φιλίας και συνεργασίας να είναι πάντοτε ελεύθερο» ή σε διαφορετική μετάφραση: «Επιθυμούμε το Αιγαίο, ως μία θάλασσα ειρήνης και φιλίας, να είναι ανοικτό σε κάθε είδους συνεργασία».
Το 2013, σύμφωνα με στοιχεία του ΓΕΕΘΑ, διαπράττονται στο Αιγαίο 401 παραβιάσεις των Εθνικών Χωρικών μας Υδάτων από το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό και την Τουρκική Ακτοφυλακή, έναντι 90 παραβιάσεων το 2009.
Τέλος Αυγούστου 2015, εκπρόσωπος του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών αναφέρεται σε «μη ύπαρξη οριοθετημένων θαλασσίων συνόρων μεταξύ της Ελλάδας και Τουρκίας».
Ελληνικά λάθη για το Αιγαίο
Τη διετία 1994-1995, με πρωτοβουλία του τότε υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, Μανώλη Μπεντενιώτη, ξεκίνησε ένα διυπουργικό πρόγραμμα από τα Υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Αιγαίου για την επιδότηση και την ενθάρρυνση του εποικισμού ακατοίκητων νησίδων και βραχονησίδων στο Αιγαίο. Το πρόγραμμα, προέβλεπε μικρές παρεμβάσεις (ένα εκκλησάκι, έναν ιστό σημαίας, μια δεξαμενή υδάτων και ένα μικρό λιμανάκι), με ταυτόχρονη στήριξη της χλωρίδας και της πανίδας. Το πρόγραμμα διεκόπη αιφνιδιαστικά και οριστικά με την ανάληψη της Κυβέρνησης Σημίτη, τον Ιανουάριο του 1996.
Τον Απρίλιο του 1999, στη Σύνοδο υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον, με την επικύρωση της νέας δομής του ΝΑΤΟ καταργούνται τα εθνικά όρια ευθύνης των κρατών - μελών και καθιερώνεται ο ενιαίος αμυντικός χώρος στα όρια της συμμαχίας. Στα πλαίσια αυτά, το Σεπτέμβριο του ιδίου έτους, με το Προεδρικό Διάταγμα 242/99, η φύλαξη των θαλασσίων συνόρων περνά από το Πολεμικό Ναυτικό στο Λιμενικό Σώμα.
Στις 8 Ιουλίου 1997 στη Μαδρίτη, στα πλαίσια της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, υπογράφεται η «Συμφωνία της Μαδρίτης», μεταξύ Σημίτη και Ντεμιρέλ. Ένα κείμενο με έξι κύρια σημεία. Το αναφερόμενο στο Αιγαίο αναφέρει επί λέξει: «Σεβασμός στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους». Εδώ, για πρώτη φορά, η ελληνική πλευρά αποδέχεται "ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της Τουρκίας" στο Αιγαίο.
Το Μάρτιο του 2005, η Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη υποδέχθηκε τον εκλεγέντα Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, μιλώντας περί «αποδοχής μειωμένης εθνικής κυριαρχίας στα πλαίσια της διασφάλισης της ειρηνικής συνύπαρξης στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον»!
Τον Οκτώβριο του 2009, η λέξη ΑΙΓΑΙΟ εξαφανίστηκε από τους τίτλους των Υπουργείων της Ελληνικής Κυβέρνησης. Επανεμφανίστηκε την περίοδο 2012-1014 και εξαφανίστηκε και πάλι από τον Ιανουάριο του 2015.
Το 2010, το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού εκδίδει ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία καταργείται ο διετής πανελλήνιος εορτασμός της Ναυτικής Εβδομάδας, λόγω των δημοσιονομικών συνθηκών, της σημαντικής μείωσης του λειτουργικού σκέλους του Π/Υ ΓΕΝ και της περιστολής των κρατικών δαπανών. Ουσιαστικά με αυτή την ενέργεια αποξενώνουν τον Έλληνα από την επαφή του με τη θάλασσα (το Αιγαίο).
Στις 18 Αυγούστου 2011, ο Γιώργος Νταλάρας με αφορμή την επίσκεψή του στην Κωνσταντινούπολη για συναυλία, σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα Hurriyet, ερωτηθείς για το ζήτημα του Αιγαίου, είπε : «Οι άνθρωποι γεννιούνται για να ζήσουν μαζί. Ζούμε δίπλα-δίπλα χιλιάδες χρόνια. Αν πετάξουμε λίγο πιο ψηλά, δεν θα δούμε τις γραμμές στο χάρτη. Οι χάρτες τυπώνονται και τα σύνορα τα καθορίζουν οι μαθηματικοί και οι τοπογράφοι. Ο Θεός δεν έχει τοπογραφείο. Για το Αιγαίο άλλοι λένε πως ανήκει στους Τούρκους, άλλοι στους Έλληνες, στην πραγματικότητα όμως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια».
Δυο μέρες μετά, στην εφημερίδα «Η ΑΥΓΗ» (αριθ. φύλλου 11187/20-8-2011 σελ.19) δημοσιεύεται άρθρο του δικηγόρου Νάσου Θεοδωρίδη με τίτλο "Η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου ως η μόνη θετική προοπτική για την Ειρήνη". Μεταξύ άλλων αναφέρει: «Με μια ματιά στον χάρτη μπορεί κανείς να καταλάβει ότι μια μονόπλευρη και ολοκληρωτική ηγεμονία δηλαδή της ελληνικής άρχουσας τάξης στο Αιγαίο δεν στηρίζεται σε κανένα δίκαιο. Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Αυτό είναι δεδομένο, λογικό και αναπόφευκτο. Το Αιγαίο δεν είναι ελληνική λίμνη, αλλά μια διεθνής θάλασσα που απλώς τυχαίνει να περιλαμβάνει έναν μεγάλο αριθμό ελληνικών νησιών, χωρίς αυτό να δίνει κάποιο ιδιαίτερο προνόμιο στην ελληνική πλευρά να κυριαρχεί εξ ορισμού».
Το Μάιο του 2014, με Απόφαση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΦΕΚ 1307 Β/22-5-2014), για θέματα απαγόρευσης αλιείας, διαιρείται το Αιγαίο με βάση στον 25ο Μεσημβρινό, ανατολικά και δυτικά, όταν η Γενική Επιτροπή Αλιείας για τη Μεσόγειο (ΓΕΑΜ), General Fisheries Commission for the Mediterranean (GFCM), Περιφερειακή Οργάνωση Διαχείρισης της Αλιείας του Διεθνούς Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ, (FAO - Food and Agriculture Organization), θεωρεί όλο το Αιγαίο ενιαίο με τον κωδικό 22.
Υπόψη ότι ο 25ος Μεσημβρινός είναι αυτός που διέρχεται από το μέσον του Αιγαίου. Ξεκινά από τις εκβολές του Νέστου ποταμού, κοντά στην Ξάνθη, διέρχεται δυτικά της Λήμνου, περνά από το Στενό του Καφηρέα (Εύβοια), διασχίζει την Τήνο και καταλήγει δυτικά του Ηρακλείου στην Κρήτη.
Στις 27 Ιουνίου 2014, ο Σταύρος Θεοδωράκης στο ιδρυτικό συνέδριο του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, μεταξύ άλλων είπε: «...Να δημιουργηθούν ισχυρές και πραγματικά ανεξάρτητες Αρχές. Αποκέντρωση έτσι ώστε να αποφασίζουν οι δήμοι και οι περιφέρειες από τους φόρους μέχρι τα σκουπίδια. Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια και στα παιδιά μας...».
Το Σεπτέμβριο του 2015, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο πλαίσιο της 80ης ΔΕΘ, o Έλληνας πρωθυπουργός αναφερόμενος στις ο μεταναστευτικές ροές στο Αιγαίο, είπε: «Ποια σύνορα; Έχει σύνορα η θάλασσα και δεν το ξέραμε;».
Οι πρόσφατες θέσεις των Ευρωπαίων - εταίρων μας για το Αιγαίο
Με αφορμή το "προσφυγικό", το Αιγαίο είναι και πάλι στην επικαιρότητα.
Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, θέτει στην Ευρωβουλή ως δεδομένο ότι θα υπάρξουν κοινές ελληνοτουρκικές περιπολίες στο Αιγαίο ώστε να εποπτεύονται τα θαλάσσια σύνορα!!!
Ο εκπρόσωπος της Καγκελαρίας, σε δηλώσεις του, αναφέρεται στην ανάγκη ύπαρξης «συντεταγμένης» κατάστασης στο Αιγαίο για την αντιμετώπιση του προσφυγικού. Απώτερος σκοπός είναι να περιοριστεί η ροή των προσφύγων που φθάνουν στην Ευρώπη, με κίνδυνο τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο να καταλήξουν «παράπλευρη απώλεια».
Το προσχέδιο της πρότασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εξυπηρετώντας τα ύποπτα παιχνίδια των Γερμανών στο Αιγαίο αναφέρει: «Η Τουρκία σκοπεύει να ενισχύσει την αναχαιτιστική δυνατότητα της τουρκικής Ακτοφυλακής, κυρίως αναβαθμίζοντας τον εξοπλισμό επιτήρησης, αυξάνοντας τις περιπολίες και τη δυνατότητα έρευνας και διάσωσης και ενισχύοντας τη συνεργασία με την Ελληνική Ακτοφυλακή».
Βεβαίως, η ελληνική κυβέρνηση, με ανακοίνωση του ΥΠΕΞ στις 13 Οκτωβρίου 2015, απέρριψε την πρόταση για κοινές ελληνοτουρκικές περιπολίες στο Αιγαίο αλλά, η Τουρκία καραδοκεί.
Το συμπέρασμα είναι ότι οι Τούρκοι επί μισό αιώνα επιζητούν, με πάμπολλους τρόπους, τη διχοτόμηση του Αιγαίου. Όμως, δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις όπου εμείς οι ίδιοι, με τις πράξεις και τις παραλήψεις μας, τους το επιτρέπουμε.
Εδώ, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Γιατί έτσι, στους μεν Τούρκους δίνουμε το δικαίωμα να αποθρασύνονται, στους δε άλλους και μάλιστα τους εταίρους μας, να πιστεύουν ότι στο Αιγαίο δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α)
Πηγή: tideon.org
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω