Από τη στιγμή που η τουρκική αεροπορία κατέρριψε το ρωσικό μαχητικό, και η εικόνα του μέλλοντος χλώμιασε, με τα ίχνη των εντυπώσεων από τη δολοφονία του ενός πιλότου να κατακλύζουν τα ΜΜΕ αλλά και τα social media
του Μάνου Οικονομίδη
Από τη στιγμή που η τουρκική αεροπορία κατέρριψε το ρωσικό μαχητικό, και η εικόνα του μέλλοντος χλώμιασε, με τα ίχνη των εντυπώσεων από τη δολοφονία του ενός πιλότου να κατακλύζουν τα ΜΜΕ αλλά και τα social media, μια ματιά να ρίξει κανείς... στα δικά μας, θα επιβεβαιώσει το εύρος και τη σφοδρότητα του... ψεκασμού.
Παραμερίζοντας λοιπόν τις κραυγές για Ρωσο-τουρκικό πόλεμο, ώστε να... μας δώσει στη συνέχεια η Ρωσία την Πόλη, αξίζει να σταθεί κανείς στο παράγοντα Πούτιν. Και την απήχηση εντυπώσεων που δημιουργεί η φιγούρα του ισχυρότερου πιθανότατα πολιτικού ηγέτη ο οποίος σεργιανίζει στον πλανήτη, μετά την Πτώση του Τείχους του Βερολίνου και τη διάλυση της (αγαπημένης του) Σοβιετικής Ένωσης.
Για τον Ρώσο Πρόεδρο, την ψυχοσύνθεση και τις απόψεις του περί Δημοκρατίας και ατομικών δικαιωμάτων, πολλά μπορεί να πει κανείς. Ειδικά όσοι αρνούνται να αποδεχτούν τις ιδιαιτερότητες της ρωσικής κοινωνίας, και την ιστορική συνέπεια που έχουν επιδείξει οι ιδιαιτερότητες αυτές, ώστε να είναι εξαιρετικά δύσκολο να κυβερνηθεί ο λαός αυτός.
Υπάρχει ωστόσο μια παράμετρος της “περίπτωσης Πούτιν”, που συνιστά και την... ταμπακιέρα, ειδικά σε σχέση με τους σύγχρονους ηγέτες της Δύσης, με τους οποίους εκ των πραγμάτων επιχειρείται η σύγκριση.
Ο Ρώσος Πρόεδρος διακρίνεται από προχωρημένη αποφασιστικότητα. Αυτό που λέει, το εννοεί. Και το κάνει. Δεν είναι τυχαίο ότι για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες άλλαξαν σύνορα με στρατιωτική επέμβαση, χάρη στο δικό του πείσμα, όταν η Κριμαία “επέστρεψε στη μητέρα-Μόσχα”.
Όπως και δεν είναι τυχαίο ότι, σε αντίθεση με την προσέγγιση παιδικής χαράς των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και την ανοχή της Ουάσινγκτον, εκείνος αποφάσισε να παρέμβει... με πράξεις στη Συρία, κατά του (λεγόμενου) Ισλαμικού Κράτους.
Το κάνει για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του, και να προστατεύσει τον Άσαντ; Φυσικά. Το κάνει όμως. Προχωρεί σε... εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά των τζιχαντιστών, την ώρα που η Δύση παρακολουθεί και σχολιάζει το πρόβλημα. Με αποτέλεσμα το πρόβλημα να διογκώνεται, και να φτάνουμε μέχρι την ανείπωτη τραγωδία του Μπατακλάν.
Γι’ αυτό και, μια ματιά να ρίξει κανείς τις τελευταίες 48 ώρες στο παγκόσμιο timeline Twitter και Facebook, θα διαπιστώσει ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει προσλάβει διαστάσεις... ροκ σταρ. Η δε επικοινωνιακή μηχανή του Κρεμλίνου, ειδικά στα social media, σε αναγκάζει να χαμογελάσεις και να υποβάλεις τα σέβη σου.
ysterografa.gr
Από τη στιγμή που η τουρκική αεροπορία κατέρριψε το ρωσικό μαχητικό, και η εικόνα του μέλλοντος χλώμιασε, με τα ίχνη των εντυπώσεων από τη δολοφονία του ενός πιλότου να κατακλύζουν τα ΜΜΕ αλλά και τα social media, μια ματιά να ρίξει κανείς... στα δικά μας, θα επιβεβαιώσει το εύρος και τη σφοδρότητα του... ψεκασμού.
Παραμερίζοντας λοιπόν τις κραυγές για Ρωσο-τουρκικό πόλεμο, ώστε να... μας δώσει στη συνέχεια η Ρωσία την Πόλη, αξίζει να σταθεί κανείς στο παράγοντα Πούτιν. Και την απήχηση εντυπώσεων που δημιουργεί η φιγούρα του ισχυρότερου πιθανότατα πολιτικού ηγέτη ο οποίος σεργιανίζει στον πλανήτη, μετά την Πτώση του Τείχους του Βερολίνου και τη διάλυση της (αγαπημένης του) Σοβιετικής Ένωσης.
Για τον Ρώσο Πρόεδρο, την ψυχοσύνθεση και τις απόψεις του περί Δημοκρατίας και ατομικών δικαιωμάτων, πολλά μπορεί να πει κανείς. Ειδικά όσοι αρνούνται να αποδεχτούν τις ιδιαιτερότητες της ρωσικής κοινωνίας, και την ιστορική συνέπεια που έχουν επιδείξει οι ιδιαιτερότητες αυτές, ώστε να είναι εξαιρετικά δύσκολο να κυβερνηθεί ο λαός αυτός.
Υπάρχει ωστόσο μια παράμετρος της “περίπτωσης Πούτιν”, που συνιστά και την... ταμπακιέρα, ειδικά σε σχέση με τους σύγχρονους ηγέτες της Δύσης, με τους οποίους εκ των πραγμάτων επιχειρείται η σύγκριση.
Ο Ρώσος Πρόεδρος διακρίνεται από προχωρημένη αποφασιστικότητα. Αυτό που λέει, το εννοεί. Και το κάνει. Δεν είναι τυχαίο ότι για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες άλλαξαν σύνορα με στρατιωτική επέμβαση, χάρη στο δικό του πείσμα, όταν η Κριμαία “επέστρεψε στη μητέρα-Μόσχα”.
Όπως και δεν είναι τυχαίο ότι, σε αντίθεση με την προσέγγιση παιδικής χαράς των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και την ανοχή της Ουάσινγκτον, εκείνος αποφάσισε να παρέμβει... με πράξεις στη Συρία, κατά του (λεγόμενου) Ισλαμικού Κράτους.
Το κάνει για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του, και να προστατεύσει τον Άσαντ; Φυσικά. Το κάνει όμως. Προχωρεί σε... εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά των τζιχαντιστών, την ώρα που η Δύση παρακολουθεί και σχολιάζει το πρόβλημα. Με αποτέλεσμα το πρόβλημα να διογκώνεται, και να φτάνουμε μέχρι την ανείπωτη τραγωδία του Μπατακλάν.
Γι’ αυτό και, μια ματιά να ρίξει κανείς τις τελευταίες 48 ώρες στο παγκόσμιο timeline Twitter και Facebook, θα διαπιστώσει ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει προσλάβει διαστάσεις... ροκ σταρ. Η δε επικοινωνιακή μηχανή του Κρεμλίνου, ειδικά στα social media, σε αναγκάζει να χαμογελάσεις και να υποβάλεις τα σέβη σου.
ysterografa.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω