Χρειάστηκαν κάτι λιγότερο από τρεις μήνες για να εκμηδενιστεί σχεδόν η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη Ν.Δ. Οι δημοσκοπήσεις, δείχνουν πως στην πρόθεση ψήφου, τα δυο κόμματα πορεύονται σχεδόν μαζί με ελαφρύ προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ
του Γιάννη Παντελάκη
Χρειάστηκαν κάτι λιγότερο από τρεις μήνες για να εκμηδενιστεί σχεδόν η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη Ν.Δ. Οι δημοσκοπήσεις, δείχνουν πως στην πρόθεση ψήφου, τα δυο κόμματα πορεύονται σχεδόν μαζί με ελαφρύ προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πιο πρόσφατη (ΜRB - 25 Δεκεμβρίου), η διαφορά είναι 0,7%, στην ελάχιστα παλαιότερη (ProRata - 18 Δεκεμβρίου), ήταν 1 μονάδα.
Είναι φανερό - το πιστοποιούν και όλες οι άλλες παράμετροι των μετρήσεων - πως σε ελάχιστο χρόνο, η κυβέρνηση απογοήτευσε πολλούς από εκείνους που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο. Η διαφορά μεταξύ των δυο πρώτων κομμάτων κινείται στα όρια του στατιστικού λάθους.
Ωστόσο, όλα αυτά, μάλλον μικρή σημασία έχουν. Ποιο κόμμα βρίσκεται μπροστά και ποια κόμματα μπαίνουν ή όχι στη Βουλή, δεν αποτελούν το μείζον. Το κυρίαρχο ζήτημα που θα έπρεπε να απασχολεί το πολιτικό προσωπικό, είναι το σοβαρό έλλειμμα αντιπροσώπευσης που υπάρχει. Και οι δημοσκοπήσεις, αλλά και η ίδια η εκλογική διαδικασία δείχνουν πως μια ιδιαίτερα μεγάλη εκλογική μάζα, απορρίπτει τα συγκεκριμένα κόμματα, δεν εκφράζεται από αυτά, είναι απογοητευμένη.
Στην δημοσκόπηση της Prorata, τα δυο πρώτα κόμματα συγκεντρώνουν ποσοστά επιρροής 20% και 19% αντίστοιχα, όμως, πρώτη επιλογή των ερωτώμενων με ποσοστό 30% ήταν το «Δεν ξέρω - δεν απαντώ». Στην δημοσκόπηση της MRB, τα ποσοστά των δυο κομμάτων είναι 17% και 16,3%, ενώ το ποσοστό εκείνων που δεν επιλέγουν κανένα κομματικό σχηματισμό, φτάνει στο 40,5%!
Ακόμα και αν υπολογιστεί πως σε ενδεχόμενες εκλογές, τα ποσοστά των κομμάτων θα ανέβαιναν συγκριτικά με αυτά των δημοσκοπήσεων (αν γινόταν ενός είδους αναγωγή δηλαδή), το πρόβλημα αντιπροσώπευσης, παραμένει. Φάνηκε και στις εκλογές. Τον Σεπτέμβριο, η αποχή έφτασε στο 44,1%, η μεγαλύτερη σε βουλευτικές εκλογές. Σε σύνολο 9.840.525 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, στις εκλογές πήραν μέρος 5.566.295 άνθρωποι. Μάλιστα, τον Σεπτέμβριο, συγκριτικά με τον Ιανουάριο ψήφισαν περίπου 780.000 λιγότεροι. Μαζί με την ελπίδα που χάθηκε, χάθηκαν και πολλοί ψηφοφόροι.
Η μικρή συμμετοχή, έχει αντίκτυπο και στην διακυβέρνηση της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ μαζί, που αποφασίζουν για τις τύχες μας, πήραν αθροιστικά το 39,15% όσων ψήφισαν. Δηλαδή, το πραγματικό ποσοστό τους είναι λιγότερο από το 1/3 του συνόλου των ψηφοφόρων. Ακόμα και αν υποθέσουμε πως δεν υπάρχουν από τον Σεπτέμβριο έως τώρα «μετανιωμένοι» ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ (κάτι που δεν επιβεβαιώνουν οι δημοσκοπήσεις, το αντίθετο δείχνουν), η κυβέρνηση πορεύεται σε ιδιαίτερα σημαντικές αποφάσεις που αφορούν την πορεία του τόπου και της κοινωνίας για τα επόμενα πολλά χρόνια, εκπροσωπώντας ένα μικρό μόνο ποσοστό πολιτικών. Κάπως έτσι, πορεύτηκε και η προηγούμενη κυβέρνηση βέβαια αλλά το πρόβλημα αντιπροσώπευσης διευρύνεται.
Όλοι αυτοί οι αριθμοί, απεικονίζουν τάσεις μια συντριπτικά μεγάλης ομάδας της κοινωνίας, η οποία συμπεριφέρεται κατά βάση απογοητευμένη, αλλά και σαν να πιστεύει ότι δεν την αφορούν όσα συμβαίνουν. Είναι υποχρέωση των κομμάτων να την επαναφέρουν στο πολιτικό σύστημα, αν δεν θέλουν ένα κομμάτι της τουλάχιστον να οδηγηθεί σε αποκρουστικές (νεοναζιστικό κόμμα) ή απολίτικες (γραφικοί εκπρόσωποι) επιλογές. Ιδιαίτερα των κομμάτων που συνέβαλαν καθοριστικά σε αυτή την απογοήτευση…
Πηγή: liberal.gr
Χρειάστηκαν κάτι λιγότερο από τρεις μήνες για να εκμηδενιστεί σχεδόν η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη Ν.Δ. Οι δημοσκοπήσεις, δείχνουν πως στην πρόθεση ψήφου, τα δυο κόμματα πορεύονται σχεδόν μαζί με ελαφρύ προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πιο πρόσφατη (ΜRB - 25 Δεκεμβρίου), η διαφορά είναι 0,7%, στην ελάχιστα παλαιότερη (ProRata - 18 Δεκεμβρίου), ήταν 1 μονάδα.
Είναι φανερό - το πιστοποιούν και όλες οι άλλες παράμετροι των μετρήσεων - πως σε ελάχιστο χρόνο, η κυβέρνηση απογοήτευσε πολλούς από εκείνους που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο. Η διαφορά μεταξύ των δυο πρώτων κομμάτων κινείται στα όρια του στατιστικού λάθους.
Ωστόσο, όλα αυτά, μάλλον μικρή σημασία έχουν. Ποιο κόμμα βρίσκεται μπροστά και ποια κόμματα μπαίνουν ή όχι στη Βουλή, δεν αποτελούν το μείζον. Το κυρίαρχο ζήτημα που θα έπρεπε να απασχολεί το πολιτικό προσωπικό, είναι το σοβαρό έλλειμμα αντιπροσώπευσης που υπάρχει. Και οι δημοσκοπήσεις, αλλά και η ίδια η εκλογική διαδικασία δείχνουν πως μια ιδιαίτερα μεγάλη εκλογική μάζα, απορρίπτει τα συγκεκριμένα κόμματα, δεν εκφράζεται από αυτά, είναι απογοητευμένη.
Στην δημοσκόπηση της Prorata, τα δυο πρώτα κόμματα συγκεντρώνουν ποσοστά επιρροής 20% και 19% αντίστοιχα, όμως, πρώτη επιλογή των ερωτώμενων με ποσοστό 30% ήταν το «Δεν ξέρω - δεν απαντώ». Στην δημοσκόπηση της MRB, τα ποσοστά των δυο κομμάτων είναι 17% και 16,3%, ενώ το ποσοστό εκείνων που δεν επιλέγουν κανένα κομματικό σχηματισμό, φτάνει στο 40,5%!
Ακόμα και αν υπολογιστεί πως σε ενδεχόμενες εκλογές, τα ποσοστά των κομμάτων θα ανέβαιναν συγκριτικά με αυτά των δημοσκοπήσεων (αν γινόταν ενός είδους αναγωγή δηλαδή), το πρόβλημα αντιπροσώπευσης, παραμένει. Φάνηκε και στις εκλογές. Τον Σεπτέμβριο, η αποχή έφτασε στο 44,1%, η μεγαλύτερη σε βουλευτικές εκλογές. Σε σύνολο 9.840.525 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, στις εκλογές πήραν μέρος 5.566.295 άνθρωποι. Μάλιστα, τον Σεπτέμβριο, συγκριτικά με τον Ιανουάριο ψήφισαν περίπου 780.000 λιγότεροι. Μαζί με την ελπίδα που χάθηκε, χάθηκαν και πολλοί ψηφοφόροι.
Η μικρή συμμετοχή, έχει αντίκτυπο και στην διακυβέρνηση της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ μαζί, που αποφασίζουν για τις τύχες μας, πήραν αθροιστικά το 39,15% όσων ψήφισαν. Δηλαδή, το πραγματικό ποσοστό τους είναι λιγότερο από το 1/3 του συνόλου των ψηφοφόρων. Ακόμα και αν υποθέσουμε πως δεν υπάρχουν από τον Σεπτέμβριο έως τώρα «μετανιωμένοι» ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ (κάτι που δεν επιβεβαιώνουν οι δημοσκοπήσεις, το αντίθετο δείχνουν), η κυβέρνηση πορεύεται σε ιδιαίτερα σημαντικές αποφάσεις που αφορούν την πορεία του τόπου και της κοινωνίας για τα επόμενα πολλά χρόνια, εκπροσωπώντας ένα μικρό μόνο ποσοστό πολιτικών. Κάπως έτσι, πορεύτηκε και η προηγούμενη κυβέρνηση βέβαια αλλά το πρόβλημα αντιπροσώπευσης διευρύνεται.
Όλοι αυτοί οι αριθμοί, απεικονίζουν τάσεις μια συντριπτικά μεγάλης ομάδας της κοινωνίας, η οποία συμπεριφέρεται κατά βάση απογοητευμένη, αλλά και σαν να πιστεύει ότι δεν την αφορούν όσα συμβαίνουν. Είναι υποχρέωση των κομμάτων να την επαναφέρουν στο πολιτικό σύστημα, αν δεν θέλουν ένα κομμάτι της τουλάχιστον να οδηγηθεί σε αποκρουστικές (νεοναζιστικό κόμμα) ή απολίτικες (γραφικοί εκπρόσωποι) επιλογές. Ιδιαίτερα των κομμάτων που συνέβαλαν καθοριστικά σε αυτή την απογοήτευση…
Πηγή: liberal.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω