Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαινίασε την εποχή της «αριστεράς της κλάψας». Αυτής της «αριστεράς» που στέκεται πλάι στους ολιγάρχες ως σεμνός υπηρέτης και μετά ζητά συγχώρεση για τα σαλιαρίσματα του
Πλέον έχει μετατραπεί σε έναν από τους κύριους εκφραστές της πιο ακραίας πολιτικής ισοπέδωσης της ελληνικής κοινωνίας.
Άλλωστε αυτοί που κάποτε ήταν οι εκβιαστές του ελληνικού λαού, σήμερα είναι εταίροι και σύμμαχοι σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως η κλάψα παραμένει και χρησιμοποιείται όταν πρέπει να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα.
Διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με «βαρύ πόνο» εξηγούν γιατί ο λαός θα πρέπει να συνεχίσει να φορτώνεται στις πλάτες του όλα τα νέα μέτρα που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση με τους διεθνείς τοκογλύφους.
Ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης, μίλησε στη βουλή και ο... πόνος ήταν βαρύς. «Εμείς πονάμε αλλά θα το κάνουμε για να βγάλουμε την χώρα από την κρίση» είπε χαρακτηριστικά μετά την υπογραφή της σύμβασης που είχε ετοιμάσει η ΝΔ για το ξεπούλημα των 14 αεροδρομίων.
Τα αεροδρόμια ξεπουλήθηκαν τελικά και μάλιστα με την βούλα της «αριστερής Κυβέρνησης» στην κοινοπραξία της γερμανικής «Fraport» με την εταιρεία του ομίλου Κοπελούζου «Slentel».
Ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ χαρακτήρισε την επιλογή αυτή ως «μία πολύ σημαντική εξέλιξη» και ταυτόχρονα «ένα ηχηρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι η ελληνική οικονομία βήμα - βήμα κερδίζει την εμπιστοσύνη των αγορών».
Αλλά ο Σπρίτζης επιμένει πως ο πόνος είναι βαρύς.
Την Δευτέρα οριστικοποιείται και το ξεπούλημα του ΟΛΠ, ενώ συνέχεια έχει ο ΔΕΣΦΑ, ο Αστέρας Βουλιαγμένης, το Ελληνικό και ακολουθεί το λιμάνι της Θεσσαλονίκης μέσα στον Απρίλιο.
Είναι προφανές πως κατά την διάρκεια της κούρσας των ιδιωτικοποιήσεων θα πέσει μπόλικο... κυβερνητικό δάκρυ ώστε να ξεπλυθεί η υποκρισία της κυβέρνησης.
Εμείς πάντως γιατρειά δεν βρίσκουμε στη πολιτική απάτη που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ με όρους ψυχολογικών αναζητήσεων γιατί πολύ απλά στον πραγματικό κόσμο, ο πόνος είναι διαφορετικός.
Τα στοιχεία του ΟΗΕ λένε πως στην Ελλάδα της κρίσης, στην Ελλάδα που διαβαίνει το 3ο φονικό μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, πάνω από 3,6 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται στο κίνδυνο της ακραίας φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Στην Ελλάδα του 3ου μνημονίου, χιλιάδες νοικοκυριά ήδη χάνουν τα σπίτια από τους τραπεζίτες, με τις αίθουσες των δικαστηρίων να γεμίζουν πραγματικό πόνο και απελπισία.
Στην Ελλάδα του 3ου μνημονίου το ρεύμα είναι κομμένο σε εκατοντάδες σπίτια και ο κόφτης συνεχίζει ακάθεκτος μέχρι να μην απομείνει κανένας όρθιος.
Κάπως έτσι πάντως είναι ο πραγματικός πόνος. Αυτός ο πόνος που δεν έχει καμία σχέση με τερτίπια της κυβέρνησης, ούτε με τους πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς της ΝΔ.
Όσο για το ξεπούλημα της χώρας που είναι στην ημερήσια διάταξη, τα κροκοδείλια δάκρυα δεν πείθουν κανέναν.
Εδώ που τα λέμε, μετά την πτώση και του τελευταίου οχυρού του ΣΥΡΙΖΑ και το φιάσκο με το πολυδιαφημιζόμενο παράλληλο πρόγραμμα το οποίο αποσύρθηκε μετά από απαίτηση των δανειστών αποκαλύπτεται πλήρως πως η κατρακύλα δεν έχει τελειωμό, ακόμα και αν δούμε τελικά ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο να πλαντάζει καθημερινά στο κλάμα...
Πηγή: imerodromos.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω