Η ώρα της κρίσης για το ασφαλιστικό

Η ώρα της κρίσης για το ασφαλιστικό έφτασε, καθώς η ανάγκη επίλυσης του που μετατίθεται διαρκώς από το πρώτο Μνημόνιο και από τον καιρό της μεταρρύθμισης Γιαννίτση, είναι τώρα επιτακτική τόσο για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης

Η ώρα της κρίσης για το ασφαλιστικό έφτασε, καθώς η ανάγκη επίλυσης του που μετατίθεται διαρκώς από το πρώτο Μνημόνιο και από τον καιρό της μεταρρύθμισης Γιαννίτση, είναι τώρα επιτακτική τόσο για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, αλλά κυρίως για να αποφευχθεί η έκρηξη λόγω έλλειψης εσόδων...

Τα ασφαλιστικά Ταμεία έχοντας χάσει περί τα 14 δισ. ευρώ από το PSI, με την ανεργία στο 30% και χωρίς αποθεματικά - στην πλειονότητά τους - είναι πλέον απολύτως εξαρτημένα από τον κρατικό προϋπολογισμό, που πρακτικά σημαίνει ότι είτε υπάρχουν φόροι που θα τα χρηματοδοτούν, είτε θα οδηγηθούν σε επαναπροσδιορισμό των συντάξεων.

Το ασφαλιστικό όμως σε αυτή τη φάση επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί από πολιτικές δυνάμεις ως μοχλός βίαιης ανατροπής του κυβερνητικού και κοινοβουλευτικού status quo, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση επιλέγει να μείνει εκτός οποιασδήποτε συζήτησης προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσει το πολιτικό κόστος και να αναγκάσει την κυβέρνηση να "ματώσει" επιτυγχάνοντας όμως καίριο πλήγμα στην πολιτική σταθερότητα άρα και στην προοπτική ανάκαμψης της οικονομίας.

Σε αυτό το πλαίσιο και με το χρόνο να κυλάει αντίστροφα τα ασφαλιστικά Ταμεία αποτελούν ωρολογιακή βόμβα η εξουδετέρωση της οποίας απαιτεί συναίνεση, καθώς σε διαφορετική περίπτωση οι συνθήκες που διαμορφώνονται θα οδηγήσουν σε ανεπαρκείς λύσεις.

Το μεγαλύτερο πλήγμα υπέστησαν τα Ταμεία από το περιβόητο PSI, το οποίο κόστισε περί τα 14 δισ. ευρώ από την πρωτογενή και τη δευτερογενή αγορά. Συγκεκριμένα, τουλάχιστον 12 δισ. ευρώ χάθηκαν λόγω της διαδικασίας του PSI, καθώς ο κοινός λογαριασμός που υπήρχε στην Τράπεζα της Ελλάδος και στον οποίο εναπόθεταν υποχρεωτικά τις αποταμιεύσεις τους τα Ταμεία «κουρεύτηκε» σε ποσοστό αρχικά κατά 53%. Σε απόλυτους αριθμούς χάθηκαν 7,31 δισ. από το κοινό κεφάλαιο και άλλα 1,2 δισ. από το δεύτερο κύμα κουρέματος (PSI 2) που έλαβε η χώρα δύο μήνες μετά το πρώτο κούρεμα (τον Φεβρουάριο του 2012). Στις απώλειες αυτές θα πρέπει να προστεθούν και απώλειες 3,39 δισ. ευρώ από το κούρεμα των ομολόγων στα οποία είχαν επενδύσει τα ίδια τα ασφαλιστικά ταμεία.

Από τα παραπάνω στοιχεία καθίσταται σαφές ότι το PSI επέφερε καίριο χτύπημα στην ευρωστία των Ταμείων, τα οποία είχαν ήδη πρόβλημα βιωσιμότητας. Και καθώς το ασφαλιστικό σύστημα ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης και οι προηγούμενες κυβερνήσεις «στρουθοκαμήλιζαν», ήταν φυσικό επακόλουθο τα προβλήματα των Ταμείων να διογκωθούν. Και είναι αναγκασμένη η σημερινή κυβέρνηση να πάρει δύσκολες, ομολογουμένως αποφάσεις, υλοποιώντας την ασφαλιστική μεταρρύθμιση και δημιουργώντας ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα. Και απαιτούνται βαθιές τομές και γενναίες αποφάσεις προκειμένου να καταβάλλονται συντάξεις και στις επόμενες γενεές.

Η αντιπολίτευση επιμένει, σε αυτή τη φάση, να χρησιμοποιεί το Ασφαλιστικό με πολιτικούς όρους, επιδιώκοντας ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών, είτε το αποφεύγει ώστε να μην επωμιστεί πολιτικό κόστος, αν και το ζήτημα αποτελεί θέμα εθνικής συνεννόησης, με δεδομένο ότι οι ήδη η μη-λύση του έχει επιφέρει σωρευτικές μειώσεις έως και 45% την τελευταία 5ετία.

Εναλλακτικές από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Σε αυτή τη φάση και με την κυβέρνηση αναγκασμένη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων για την επίλυση του ζητήματος που σέρνεται από την αρχή της κρίσης το 2010, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που έχουν νομοτελειακά μερίδιο της ευθύνης και γνώση της κατάστασης δεν θα μπορέσουν να αποδράσουν από το ραντεβού με την ιστορία.

Η προσπάθεια ανάδειξης του μείζονος εθνικού προβλήματος σε μοχλό πίεσης προς την κυβέρνηση είναι άλλωστε πιθανότερο να οδηγήσει σε κακές λύσεις παρά σε αναδιάταξη ισορροπιών, διαιωνίζοντας ένα πρόβλημα και κρατώντας σε ομηρία όχι μόνο του συνταξιούχους αλλά και την αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας.

Το πολιτικό σύστημα της χώρας αρνούμενο την πολιτική συνεννόηση επί συγκεκριμένων ζητημάτων επιτρέπει τις διαρκείς εξωθεσμικές παρεμβάσεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και άλλων καθώς στέλνει μήνυμα ανωριμότητας, υποσκάπτοντας θέσεις και αποδυναμώνοντας τη διαπραγματευτική πολιτική.

Επομένως Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε, εκτός από το να ασκούν σκληρή κριτική στην κυβέρνηση, να δώσουν τις δικές τους εναλλακτικές επιλογές και τις αντιπροτάσεις τους. Εξάλλου, όταν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και Ποτάμι ψήφιζαν το καλοκαίρι το τρίτο πακέτο στήριξης, για να μην οδηγηθεί η χώρα, όπως λένε, έξω από την Ευρωζώνη, γνώριζαν πως το ασφαλιστικό ήταν μέσα στις δεσμεύσεις και πως οι δανειστές αυτή τη φορά δεν θα δεχθούν να μετατεθεί για αργότερα η λύση του. Γι' αυτό το λόγο θα πρέπει αυτή τη φορά τα κόμματα να βάλουν το εθνικό συμφέρον πάνω από το πολιτικό και να δώσουν το μήνυμα στους ευρωπαίους, αλλά κυρίως στο Βερολίνο, πως για τον ασφαλιστικό υπάρχει κοινή γραμμή από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας.

Μόνο με αυτόν τρόπο ο εμμονικός κ. Βόνλφανγκ Σόιμπλε θα σταματήσει να μας κουνά το δάχτυλο και να εμφανίζεται εσχάτως ως «σωματοφύλακας» της Λαγκάρντ. Και δεν το κάνει καθόλου τυχαία, καθώς επιδιώκει την εμπλοκή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα της Ελλάδας για να μπορέσει να περάσει τις σκληρές μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό, με κάποιες εξ αυτών να αντίκεινται στα ευρωπαϊκά κεκτημένα. Όμως ο γερμανός υπουργός Οικονομικών γνωρίζει ότι το ΔΝΤ έχει πολύ αυστηρές θέσεις για το ασφαλιστικό, οπότε θα πάρει αυτό πάνω του, κι όχι οι ευρωπαίοι, τις δύσκολες λύσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα.

Πηγή: sofokleousin.gr (Αμαλία Κάτζου)