προσάραξη του τουρκικού φορτηγού πλοίου "Figen Akat" στα Ίμια, το βράδυ της 25ης Δεκεμβρίου 1995, ήταν η ευκαιρία για τους Τούρκους να δημοσιοποιήσουν τη θεωρία τους, περί «γκρίζων ζωνών»
Άρχισαν με τη λακωνική Ρηματική Διακοίνωση, της 29ης Δεκεμβρίου 1995, που έστειλαν στην Ελληνική πρεσβεία στην Άγκυρα: «Οι βραχονησίδες Ίμια (Kardak rocks) αποτελούν εσωτερικό τμήμα της τουρκικής επικράτειας και είναι εγγεγραμμένες στο κτηματολόγιο της Νομαρχίας Αλικαρνασσού (Bodrum), της επαρχίας Μούγλας (Mugla), του χωριού Καράκαγια (Karakaya)».
Τα Ίμια ήταν, η αφορμή και η αρχή. Το Μάιο του 1996, εκδόθηκε το Εγχειρίδιο της Στρατιωτικής Ακαδημίας της Άγκυρας. Στο κεφάλαιο των συμπερασμάτων (σελ. 123-137) με τίτλο: «Τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου, γεωγραφική - ιστορική - νομική ανασκόπηση και εισηγήσεις πολιτικής - EGE ADA, ADACIK VE KAYALIKLARININ, COGRAFI - TARIHI - HUKUKI DURUMU VE UYGULANAN POLITIKALAR», γίνεται αναφορά μεταξύ άλλων ...στην επεκτατική πολιτική των Ελλήνων, που τις περισσότερες φορές χωρίς πόλεμο αλλά με τετελεσμένα γεγονότα επεκτείνουν τα εδάφη της Ελλάδας... Όπως φάνηκε και με την κρίση των βραχονησίδων Kardak (Ίμια) στις αρχές του 1996, που έφερε στην επιφάνεια την ύπαρξη αμφισβητούμενων νησιών νησιδίων και βραχονησίδων, η Ελλάδα έκτος από τα νησιά και τις παρακείμενες νησίδες που της δόθηκαν στο Αιγαίο με τις συμφωνίες της Λοζάνης και Παρισιού, ισχυρίζεται ότι έχει δικαίωμα και στα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που βρίσκονται υπό την κυριαρχία της Τουρκιάς... Η Τουρκία σημείωσε τακτική νίκη στην κρίση των βραχονησίδων Kardak...
Αντίγραφο αυτού του κεφαλαίου, με μορφή «Μνημονίου» το κατέθεσαν και στην Ε.Ε. ενώ είχε προηγηθεί, στις 29 Απριλίου 1996 στο Βουκουρέστι, η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Πάγκαλου και Γκιονενσάι όπου οι Τούρκοι παρουσίασαν τις απόψεις τους αυτές.
Την ίδια χρονιά, εκδόθηκε για τις ανάγκες της Δημόσιας εκπαίδευσης το βιβλίο τουρκικής ιστορίας (ISBN 9944250177) «Τα δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο - Ege Denizinde Turk Haklari» του Μεχμέτ Σακά. Στη σελίδα 19 γράφει: «Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή».
Το Μάιο του 1999, ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ότι «Στο Αιγαίο υπάρχουν 150 ακατοίκητοι βράχοι και σχηματισμοί που δεν αναφέρονται σε ποιον ανήκουν».
Το 2004, από τους καθηγητές Sertac Baseren και Ali Kouroumahmout του Πανεπιστήμιου της Άγκυρας (έδρα Διεθνούς Εθιμικού Δικαίου) εκπονήθηκε μελέτη με τίτλο «Οι γκρίζες περιοχές στο Αιγαίο, τα ξεχασμένα τουρκικά νησιά».
Το Φεβρουάριο του 2005, το τουρκικό περιοδικό AKSIYON, ανέφερε ονομαστικά 150 νησιά του Αιγαίου τα οποία διεκδικεί η Τουρκία, κάνοντας την πρόβλεψη ότι σε περίπτωση προσφυγής, το Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο της Χάγης θα δικαιώσει την Τουρκία έχοντας ως δεδικασμένο σχετική απόφαση του (Απρίλιος 2001) σε διένεξη για βραχονησίδες μεταξύ Υεμένης και Ερυθραίας.
Τον Ιούνιο του 2005, στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας, εγκρίθηκε το λεγόμενο «έγγραφο πολιτικής ασφαλείας» σύμφωνα με το οποίο 150 βραχονησίδες του Αιγαίου χαρακτηρίζονται «ως απροσδιόριστης κυριότητας».
Τον Απρίλιο του 2006, στην ιστοσελίδα της πρεσβείας της Τουρκιάς στην Ουάσιγκτον, αναρτήθηκε χάρτης μέρους του Αιγαίου όπου οι βραχονησίδες Ίμια με την τουρκική ονομασία Kardak, βρίσκονται εντός της τουρκικής επικράτειας.
Τον Ιανουάριο του 2008, στην τουρκική εφημερίδα ΑΚSΑΜ (28-1-2008), δημοσιεύτηκε χάρτης του Αιγαίου με «απροσδιόριστα», σημειούμενα με κίτρινο χρώμα, χωρικά ύδατα.
Ο Ümit Özdağ, στενός φίλος του Ρ.Τ. Ερντογάν, καθηγητής πολιτικών επιστημών και πρόεδρος του τουρκικού Ινστιτούτου «21.Yuzyil Turkiye Enstitusu», το οποίο θεωρείται ως επίσημο think tank της τουρκικής κυβέρνησης, με άρθρα του στις 4 Φεβρουαρίου 2014 και 27 Μαρτίου 2015, προσδιορίζοντας το τι πρέπει να κάνει η Τουρκία σε ότι αφορά το Αιγαίο ξεκαθάριζε ότι: «Θα προχωρήσει άμεσα στην διεκδίκηση των απολεσθέντων 16 νησιών του Αιγαίου τα οποία βρίσκονται υπό ελληνική κατοχή».
Το Μάρτιο του 2015, ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Ισμέτ Γιλμάζ, με ομιλία του στη Βουλή αμφισβήτησε την κυριαρχία 16 ελληνικών νησιών στο Αιγαίο. Όταν ένας βουλευτής τον ρώτησε αν ο τουρκικός Στρατός έχει αναστείλει τις ναυτικές περιπολίες στα 16 νησιά που αμφισβητεί η Τουρκία, δεδομένης της συνεχούς παρουσίας ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών στον αέρα και πολεμικών πλοίων στη θάλασσα, ο Ισμέτ Γιλμάζ απάντησε ότι «η Τουρκία δεν έχει σταματήσει τις εδαφικές διεκδικήσεις της στα νησιά αυτά», υποστηρίζοντας πως «έμειναν εκτός του πεδίου εφαρμογής των συνθηκών με τις οποίες δόθηκαν στην Ελλάδα σύμφωνα με τις Συνθήκες της Λοζάνης του 1923 και των Παρισίων του 1947».
Είκοσι χρόνια μετά τα Ίμια, οι Τούρκοι συνεχίζουν με επίκεντρο τη Ζουράφα ή Λαδόξερα. Στις 13 Ιανουαρίου 2016, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του ελληνικού ΓΕΕΘΑ: «Τουρκικό ελικόπτερο S-70, το οποίο εισήλθε στο FIR ΑΘΗΝΩΝ στις 10:32, πραγματοποίησε υπέρπτηση άνωθεν Ν. Ζουράφας στις 10:40 σε ύψος 600 ποδών. Το ελικόπτερο εξήλθε του FIR ΑΘΗΝΩΝ στις 10:42 και αναγνωρίσθηκε σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες και κατά πάγια πρακτική».
Με αφορμή αυτή την απλή ανακοίνωση, η τουρκική εφημερίδα Yeni Çağ, στις 16 Ιανουαρίου 2016, δημοσίευσε άρθρο γνώμης του Ahmet Takan με τίτλο "Η Ελλάδα έβαλε στο μάτι ένα ακόμα νησί μας..." που έγραφε και ανέφερε: «Η Ελλάδα κατέλαβε... τουρκικά νησιά και βραχονησίδες στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Κατατεμαχιζόμαστε. Η Ελλάδα προετοιμάζεται να καταλάβει την τουρκική νήσο Ζουράφα (Ζürafa). Το νησί Ζουράφα, ανήκει (sic) στην Τουρκική Δημοκρατία. Πρόκειται για νησί στο μέγεθος της Χάλκης, που βρίσκεται κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Γεωγραφικά, η Ζουράφα βρίσκεται 5,5 μίλια (sic) δυτικά ανατολικά της Σαμοθράκης, μεταξύ του δήμου Ενέζ (Εnez) της Αδριανούπολης και της Ίμβρου».
Το θέμα όμως, για τη Ζουράφα ή Λαδόξερα δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά κάτι που οι Τούρκοι το συντηρούν μαζί με εκατοντάδες άλλα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, εδώ και είκοσι χρόνια. Συγκεκριμένα, στην παράγραφο 2 (δ), του κεφαλαίου των συμπερασμάτων του Εγχειριδίου της Στρατιωτικής Ακαδημίας της Άγκυρας (MAYIS 1996), που προαναφέρθηκε, υπάρχει ειδική αναφορά για τη Ζουράφα: «Νομικά συνεχίζεται η τουρκική κυριαρχία στα νησιά - που δεν περιλαμβάνονται σε όσα δόθηκαν στην Ελλάδα με το άρθρο 12 της Συνθήκης της Λοζάνης - όπως τα νησιά Ζουράφα, Σάνταρμο, Οινούσσες, Πασά, Βάτος, Φούρνοι και τα νησιά και νησίδες που βρίσκονται γύρω από την Κρήτη, όπως Sergisti, Sigri, Tokmakia, Kasonisi...».
Από το 2002 μέχρι σήμερα, εκτός από την πρόσφατη πρόκληση με το τούρκικο ελικόπτερο, έχουν καταγραφεί δεκάδες περιστατικά τουρκικών προκλήσεων, εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων στη θαλάσσια περιοχή της Ζουράφας, από τουρκικές ακταιωρούς, τουρκικά υδρογραφικά, ερευνητικά σκάφη και αλιευτικά.
Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε;
Εδώ, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Γιατί έτσι, με τη μακρόχρονη αδιαφορία μας, στους μεν Τούρκους δίνουμε το δικαίωμα να αποθρασύνονται, στους δε άλλους και μάλιστα τους εταίρους μας, να πιστεύουν ότι στο Αιγαίο δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα ή αν υπάρχει, ότι αυτό το δημιουργούν οι Έλληνες.
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α)
* Στη φωτογραφία του άρθρου ο τέως Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος περνάει με την κανονιοφόρο «ΤΟΛΜΗ» δίπλα από τη βραχονησίδα Ζουράφα (Οκτ. 2012)
Διαβάστε επίσης:
- Η νησίδα Ζουράφα, γνωστή ως Λαδόξερα και η σημασία της
- Στη Ζουράφα ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μιχάλης Κωσταράκος
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω