Βέβαια, με τις επιδόσεις των τελευταίων ετών, οι δημοσκοπήσεις ένα εγγυώνται: ότι μόνον όπως τα βγάζουν δεν θα προέκυπταν τα αποτελέσματά τους, σε πραγματικές κάλπες. Όμως, κι έτσι να ήταν
Σε διαχρονική εκτίμηση, η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, στις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου κέρδισε το 27,81% των εγκύρων ψήφων. Του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, τον Σεπτέμβριο, σκαρφάλωσε στο 28,1%. Του Κυριάκου Μητσοτάκη, αν γίνονταν σήμερα εκλογές, θα βουτούσε στο 23,6%!
Θα ήταν πρώτο κόμμα, κατά τη δημοσκόπηση, μόνον επειδή η βουτιά του ΣΥΡΙΖΑ είναι κατά πολύ μεγαλύτερη: 19,9%. Και γι’ αυτό, μόνο ο νέος πρόεδρος της ΝΔ δεν ευθύνεται.
Στην ίδια δημοσκόπηση, η ΧΑ δείχνει να χάνει το ένα τρίτο της δύναμής της, η Δημοκρατική Συμπαράταξη περίπου 35% (κάτω κι από τις επιδόσεις και του ΠΑΣΟΚ επί Βενιζέλου), το ΚΚΕ κάπου 17%, το Ποτάμι πάνω από 50%, οι ΑΝΕΛ πάνω από το ένα τρίτο και πάει λέγοντας. Φυσικά, βγάζοντας από τον λογαριασμό αποχή, αναποφάσιστους, άκυρα και λευκά, τα κόμματα μοιάζουν να ανασαίνουν. Με τεχνητή αναπνοή. Παρ' όλο που, τυπικά, κυβέρνηση θα μπορούσε να σχηματίσει το μπλοκ εκείνων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (άκυρο, λευκό) έχουν γυρίσει την πλάτη τους στην πολιτική και τους εκπροσώπους της.
Από την εποχή που οι ψηφοφόροι καλούνταν να επιλέξουν το, γι' αυτούς, καλύτερο για να τους κυβερνήσει κόμμα, κάποια στιγμή περάσαμε στο «μη χείρον βέλτιστον» και πια καταντήσαμε να κυβερνά το κόμμα εκείνο που βούτηξε λιγότερο στο πέλαγος της απαξίωσης. Κι αν σήμερα, κυβέρνηση έχει σχηματίσει το κόμμα που εκπροσωπεί το 17% εκείνων που έχουν δικαίωμα ψήφου, επειδή και μόνον δεν έδειξε να είναι χειρότερο των Σαμαροβενιζέλων, με τη νέα δημοσκόπηση, αν αποτυπώνεται η πραγματικότητα, το δίλημμα γίνεται ακόμα πιο οξύ: η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν βλέπει φως στο τούνελ. Η επιλογή εντοπίζεται ανάμεσα στο κόμμα που τσάκισε τον ελληνικό λαό από πρόθεση και εκείνο που τον τσακίζει από ηλιθιότητα. Ανάμεσα σε εκείνους που προτίμησαν να μην προχωρήσουν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις αλλά να φορτώσουν τον ελληνικό λαό δυσβάστακτα βάρη προκειμένου να μη χαλάσει η βόλεψή τους και σε εκείνους που, από «ανυποχώρητοι αντιμνημονιακοί υπερασπιστές του ελληνικού λαού», προέκυψαν τα πιο πειθήνια όργανα εφαρμογής των μνημονίων.
Κατά τα λοιπά, το σύστημα «4-2-1» των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ έχει αντικατασταθεί με το άτυπο «8-2 (ή 9-1)» των τωρινών. Με τους ενταγμένους στους κομματικούς στρατούς να πίνουν στην υγεία των κορόιδων που συνεχίζουν να ψηφίζουν. Πολύ καλά γνωρίζοντας ότι, και να μην ψήφιζαν, κάποιοι από τους εναλλασσόμενους στην εξουσία θα κυβερνούσαν. Κι αν οι πενήντα έδρες φιλοδώρημα στο πρώτο κόμμα δεν επαρκούν, οι ανήθικες συμμαχίες εύκολα λύνουν το πρόβλημα, όπως άλλωστε έχει αποδειχθεί.
Κάρολος Μπρούσαλης
protagon.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω