Η 10η Ιανουαρίου 2016 θα μείνει στην ιστορία σαν η αρχή του τέλους και του δεύτερου μεγάλου κόμματος της Μεταπολίτευσης. Μετά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ μπαίνει στο δρόμο της αποσύνθεσης και τις διάσπασης, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα
Η 10η Ιανουαρίου 2016 θα μείνει στην ιστορία σαν η αρχή του τέλους και του δεύτερου μεγάλου κόμματος της Μεταπολίτευσης. Μετά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ μπαίνει στο δρόμο της αποσύνθεσης και τις διάσπασης, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα. Παρά τις διακηρύξεις και τις διαβεβαιώσεις των πρωταγωνιστών αυτής της περιόδου, όλοι στο παρασκήνιο ετοιμάζονται για την επομένη ημέρα.
Όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα το σημερινό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει ως κόμμα εξουσίας. Το δείχνει η έλλειψη στελεχών με κύρος - αρκεί να δει κανείς ποιοι διεκδίκησαν την ηγεσία.
Το αναδεικνύει η ένδεια θέσεων, η απουσία κεντρικής καθοδηγητικής ομάδας και προπαντός η απουσία ηγέτη. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει κόμμα ή τουλάχιστον δεν νοείται μεγάλο κόμμα εξουσίας. Και η σημερινή ΝΔ δεν τα έχει - σε βαθμό που ο παμπόνηρος Άδωνις δεν δυσκολεύτηκε να πλασαριστεί ως ηγέτης.
Προς τη μετά ΝΔ περίοδο
Προφανώς αυτά τα στοιχεία υπάρχουν στην ευρύτερη συντηρητική παράταξη και την εν γένει Κεντροδεξιά - αλίμονο. Αλλά για να αναδειχθούν απαιτείται η συγκρότηση νέου πολιτικού φορέα. Κανείς κεντροδεξιός δεν πρόκειται να ενταχθεί και να δράσει σε ένα κόμμα σαν τη ΝΔ.
Ποιος και πως μπορεί να αναλάβει αυτή την πρωτοβουλία, να βάλει ένα νέο κόμμα στη θέση της ΝΔ και με αυτό να αντιπαρατεθεί με τη σημερινή κυβέρνηση μένει να το δούμε. Για να μην υπάρχουν αυταπάτες, αυτό που μένει να δούμε είναι αν θα είναι ο Καραμανλής ή κάποιος άλλος.
Το σημερινό κόμμα πάντως εξεμέτρησε το ζην. Αυτό αναδείχθηκε ανάγλυφα όταν περιήλθε στην ασυδοσία της ομάδας Σαμαρά, μέχρι σήμερα που έγινε αντικείμενο ορέξεων πολιτικών δεύτερης διαλογής. Μπορεί η κομματική βάση να τους απέρριψε, η παρουσία τους όμως, και κυρίως η προσπάθεια τους να επανέλθουν από παράθυρο, υποδηλώνει τη συνολική έκπτωση το κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Η άγονη υπεροχή ενός γόνου...
Από τους δυο διεκδικητές της ηγεσίας δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός που έχει τα τυπικά προσόντα να σταθεί στη σύγχρονη πολιτική σκηνή είναι ο ευπρεπής Κυριάκος Μητσοτάκης. Μπορεί να κινηθεί στο διεθνή χώρο, έχει αίσθηση των μεγεθών που συγκροτούν την σημερινή πραγματικότητα της χώρας και της Ευρώπης και η πολιτική του είναι εμπροσθοβαρής. Υπερέχει, παρ’ ότι είναι κι αυτός γόνος.
Όμως, αν επικρατήσει, για να αποφύγει την περαιτέρω αποδυνάμωση της ΝΔ πρέπει να αποδείξει ότι διαθέτει το ηγετικό εκτόπισμα που απαιτείται για να κουμαντάρει ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα. Χωρίς να κάνει λάθη, όπως η σκανδαλώδης αποδοχή της υποστήριξης του Γεωργιάδη και ο "ιστορικός συμβιβασμός" με κάποιον σαν τον Αντώνη Σαμαρά.
Ο άξονας με τους υπερδεξιούς, ακυρώνει το προοδευτικό στίγμα που δίνουν στην υποψηφιότητά του φωτεινά πρόσωπα σαν τον Κ. Χατζηδάκη.
Το πεδίο στο οποίο ο Κυριάκος - όπως και κάθε αρχηγός - θα χρειαστεί να επιβάλει την ηγεσία του είναι το πεδίο της αναμέτρησης με τον Αλέξη Τσίπρα. Αλλά εκεί τα πράγματα θα είναι δύσκολα για έναν πολιτικό σαν τον νεώτερο Μητσοτάκη απέναντι στο επικοινωνιακό ιμπέριουμ του σημερινού πρωθυπουργού.
Θα είναι μια αναμέτρηση που θα παραπέμπει στην αναμέτρηση του πατέρα του με τον Ανδρέα Παπανδρέου, χωρίς τις μεθόδους του πατέρα του και χωρίς τις αδυναμίες του Ανδρέα.
Από τη στιγμή που θα προκύψει ότι ούτε υπό την ηγεσία του δεν μπορεί η ΝΔ να επιστρέψει στα πράγματα θα απελευθερωθούν οι εσωκομματικοί δαίμονες εναντίον του: από την αδελφή του ως τον Καραμανλισμό - συν του «Δεξιούς» που τον στηρίζουν σήμερα για τους δικούς του λόγους.
Οπότε θα βρεθεί μπροστά στο μοιραίο δίλημμα. Ή να οδηγηθεί αποδυναμωμένος αρχηγός της ΝΔ ως πρόβατο επί σφαγήν ή να πάρει ο ίδιος την πρωτοβουλία διάλυσής της και δημιουργίας νέου κόμματος. Άρα, το κόμμα που διεκδικεί σήμερα πρακτικά του είναι άχρηστο: ή θα τον αποβάλει ή θα αναγκαστεί να καταλύσει τον Ναό για να επιβιώσει.
Η λυτρωτική δικαίωση του Μεϊμαράκη
Ακριβώς στο ίδιο δίλημμα, υπό την πίεση των ίδιων καταστάσεων, θα οδηγηθεί και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, αν είναι αυτός ο νικητής της Κυριακής. Με την ενδεχόμενη επικράτηση του θα αναδειχθούν και οι προσωπικές αδυναμίες του στο ευρύτερο πολιτικό παιχνίδι, καθώς δεν είναι πρωθυπουργήσιμος. Η εσωκομματική σύγκρουση - ως τη διάσπαση - τουλάχιστον με τις δυνάμεις του Σαμαρά είναι αυταπόδεικτη.
Αδύναμος απέναντι στον Τσίπρα, υπονομευόμενος από τους άλλους τρεις υποψηφίους, θα φτάσει νωρίτερα από τον Μητσοτάκη στο δίλημμα παραίτηση ή νέα ήττα.
Το μειονέκτημα έναντι του αντιπάλου του είναι ότι ο ίδιος δεν μπορεί να ιδρύσει νέο κόμμα στη θέση της ΝΔ. Το πλεονέκτημα είναι ότι η υποστήριξη που του παρέχει ο Καραμανλής, - για να κρατήσει όσο γίνεται ενωμένη την παράταξη κι όχι το κόμμα του οποίου η διάσπαση είναι προ των πυλών - μπορεί στο τέλος να βγάλει τον ίδιο τον Καραμανλή από το κάστρο της ενεργητικής σιωπής και να καλέσει αυτοπροσώπως στα μαρμαρένια αλώνια τον Αλέξη Τσίπρα.
Με άλλα λόγια, η εκλογή Μεϊμαράκη ως αρχηγού της ΝΔ μόνο ως ομαλή μετάβαση από τη ΝΔ σε ένα νέο κόμμα υπό τον Καραμανλή ή με την υποστήριξη του Καραμανλή έχει νόημα. Αλλιώς είναι χαμένη υπόθεση, αν μιλάμε για την επιστροφή της ΝΔ στην εξουσία. Ο Βαγγέλης θα (αυτό)θυσιαστεί για να προκύψει το καινούργιο στο χώρο και αυτό θα είναι η δικαίωση του. Θα τον λυτρώσει από ένα βάρος που δεν επιδίωξε, αλλά του φόρτωσε με διαστροφική υστεροβουλία ο Σαμαράς.
Συνοψίζοντας, η εικόνα διαμορφώνεται ως εξής: Την Κυριακή θα αναδειχθεί ο πιο αμφισβητούμενος πρόεδρος στην ιστορία της ΝΔ. Όποιος και αν είναι σύντομα θα έλθει αντιμέτωπος με τις αδυναμίες της ως πολιτικό προϊόν όπως θα έλεγε και ο Γιάννης Λούλης. Και συνεπώς εξουσία με όχημα τη ΝΔ και τους σκελετούς της δεν υπάρχει. Πολύ σύντομα θα φτάσει και προσωπικά ο ίδιος στα όρια των δυνατοτήτων του στην αντιμετώπιση μιας κυβέρνησης που διακρίνεται ήδη για τον κυνισμό των διαθέσεων και των μεθόδων παραμονής στην εξουσία.
Για να ξεπεράσει αυτά τα όρια ο νέος πρόεδρος θα χρειαστεί να ξεπεράσει το κόμμα του οποίου ηγείται και να διαμορφώσει συνθήκες συστράτευσης της Κεντροδεξιάς σε νέο φορέα. Άρα, σε κάθε περίπτωση η ΝΔ με αυτές τις αρχαιρεσίες «πεθαίνει» για να ζήσει η Κεντροδεξιά. Καθώς η ανάγκη αυτού του φορέα, με νέο όνομα και νέα σύμβολα, γίνεται όλο και προφανέστερη, όποιος κερδίσει την Κυριακή θα πρέπει πρώτα να αναδείξει αυτή την προτεραιότητα και δεύτερο να αποδείξει ότι είναι ο καλύτερος να την υπηρετήσει. Γιατί είναι νόμος της πολιτικής: αν έχουν άλλον καλύτερο, γιατί να κρατήσουν αυτόν;
anoixtoparathyro.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω