Η καυτή πατάτα του ασφαλιστικού και τα ατελείωτα ψέματα

Ένας εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα ή αυτοπασχολούμενος καλείται να συντηρήσει άλλους τρεις συμπολίτες μας, οι οποίοι είναι συνταξιούχοι, δημόσιοι υπάλληλοι ή άνεργοι ή άεργοι. Είναι ένας λογαριασμός που δεν βγαίνει

Ένας εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα ή αυτοπασχολούμενος καλείται να συντηρήσει άλλους τρεις συμπολίτες μας, οι οποίοι είναι συνταξιούχοι, δημόσιοι υπάλληλοι ή άνεργοι ή άεργοι.

Είναι ένας λογαριασμός που δεν βγαίνει με... καμία κυβέρνηση, όσους φόρους κι αν βάλουν! Από εκεί και πέρα ξεκινάει ένα παιγνίδι τακτικής από την πλευρά των κομμάτων που επιδεινώνει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα!

Ο αριθμός των ανέργων ανέρχεται σε 1,1 εκατ. ανθρώπους. Στον αριθμό αυτόν θα πρέπει να προσθέσουμε άλλους 900.000 ανθρώπους που δεν εργάζονται λόγω σπουδών ή άλλων λόγων. Έχουμε επίσης 772.000 δημοσίους υπαλλήλους και 2,48 εκατομμύρια συνταξιούχους. Οι αριθμοί είναι συντριπτικοί. Κι οι αριθμοί αυτοί μας δείχνουν ότι το πρόβλημα είναι άλυτο!

Όσο η ύφεση επιμένει τόσο θα αυξάνεται η πίεση για μειώσεις των συντάξεων. Πολύ απλά διότι δεν θα υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν οι υποχρεώσεις του δημοσίου. Μία απαραίτητη συνθήκη, λοιπόν, για να συνεχίσουμε να μιλάμε σοβαρά είναι να υπάρξει ανάπτυξη. Να αυξηθεί η πίτα. Κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με επενδύσεις και με την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Υπάρχει, όμως, και μία ακόμη συνθήκη για να μπορούμε να μιλάμε για ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα. Κι αυτή δεν είναι άλλη από τον επανασχεδιασμό του συστήματος, έτσι ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο. Διότι σήμερα δεν είναι βιώσιμο!

Η κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με τα ατελείωτα ψέματα που έχει πει στους ψηφοφόρους της. Τους έχει υποσχεθεί να τετραγωνίσει τον κύκλο. Να διατηρήσει σταθερές τις συντάξεις και να συνεχίσει και να τις πληρώνει!

Η αντιπολίτευση γνωρίζει ότι η περικοπή των συντάξεων έχει μεγάλο οικονομικό κόστος κι έτσι προτιμά να αφήσει τους «άλλους» να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Όταν μιλάμε για ένα ακροατήριο 2,48 εκ. ανθρώπων, μαζί με τους συγγενείς και φίλους τους, μιλάμε για το εκλογικό σώμα που θα κρίνει τα πάντα.

Οι δανειστές μας, όμως, δεν καταλαβαίνουν από αυτούς τους υπολογισμούς. Γνωρίζουν ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν και ότι ακόμη κι αν ήθελαν να κλείσουν τα μάτια, το πρόβλημα θα εμφανιστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα και με μεγαλύτερη ένταση. Γι αυτό και δεν δέχονται τα επιχειρήματα των κυβερνητικών στελεχών, ότι η σύνταξη στην Ελλάδα είναι κάτι σαν τα επιδόματα που μοιράζουν στην Ευρώπη, καθώς οι συνταξιούχοι βοηθάνε με την σύνταξή τους τα παιδιά τους...

Θα πρέπει να θεωρήσουμε πολύ δύσκολο να βρεθεί «πολιτική λύση» στο πρόβλημα και μάλιστα με ανταλλαγή του... προσφυγικού. Αυτό ήταν το plan B της ελληνικής κυβέρνησης! Ούτε και είναι δυνατόν να πληρώνουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες σε φόρους το 90% των εισοδημάτων τους για να μπορεί ο κ. Τσίπρας να κοιτάζει στα μάτια τους ψηφοφόρους του.

Για να λυθεί το ασφαλιστικό χρειάζεται πολιτική γενναιότητα. Χρειάζονται καινοτόμες ιδέες, χρειάζεται διάλογος. Το ζητούμενο είναι να βγαίνει ο λογαριασμός, ο οποίος σήμερα δεν βγαίνει. Να ανατραπεί αυτή η σχέση του 1 προς 3,2. Αυτονόητα πράγματα σε άλλες χώρες, όχι όμως στην Ελλάδα.

Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr