Νίκος Φίλης: Η εξίσωση του μηδενός

Από τον Σεπτέμβριο που έχει αναλάβει τα καθήκοντα του Υπουργού Παιδείας ο Φίλης μας έχει διδάξει ένα πράγμα. Όποιος ζει «με το κόμμα», πεθαίνει «με το κόμμα». Γι αυτό και στην καρέκλα που κάθεται σήμερα, το κόμμα είναι η προτεραιότητά του

Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος

Από τον Σεπτέμβριο που έχει αναλάβει τα καθήκοντα του Υπουργού Παιδείας ο Φίλης μας έχει διδάξει ένα πράγμα. Όποιος ζει «με το κόμμα», πεθαίνει «με το κόμμα». Γι αυτό και στην καρέκλα που κάθεται σήμερα, το κόμμα είναι η προτεραιότητά του, όχι η παιδεία. Γι αυτό και υπηρετεί με θρησκευτική ευλάβεια τη γραμμή ΣΥΡΙΖΑ για ξήλωμα όλων των μεταρρυθμίσεων που έγιναν με το «νόμο Διαμαντοπούλου» και είχαν στόχο να εκσυγχρονίσουν το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με τα αντίστοιχα συστήματα των προηγμένων δυτικών κοινωνιών. Για τον Φίλη η προτεραιότητα είναι άλλη, είναι το «μπετονάρισμα» της εκλογικής πελατείας.

Τελευταίο παράδειγμα η απαγόρευση της αξιολόγησης για τους καθηγητές στα ιδιωτικά σχολεία. Γιατί; Μα για να διασφαλίσει πως κανένας άχρηστος καθηγητής δεν θα πάει σπίτι του. Αυτό δηλαδή που είναι ο κανόνας στα δημόσια σχολεία, ο Φίλης τον επιβάλλει σαν κανόνα και στα ιδιωτικά. Τον Φίλη δεν τον ενδιαφέρει η ποιότητα της παρεχόμενης παιδείας, τον ενδιαφέρει να είναι ικανοποιημένοι οι συνδικαλιστές των εκπαιδευτικών, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, διότι αποτελούν τη «ραχοκοκαλιά» της εκλογικής πελατείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά δεν σταματάει εκεί. Απαγορεύει επίσης στα ιδιωτικά σχολεία να παρέχουν πρόσθετες εκπαιδευτικές δραστηριότητες στους μαθητές τους! Αντί σαν υπουργός Παιδείας να ενδιαφέρεται κάθε μαθητής να πάρει το καλύτερο που μπορεί από το σχολείο του, όταν μάλιστα συμβαίνει η οικογένειά του να το πληρώνει κιόλας, ο Φίλης συμπεριφέρεται σαν κομισάριος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που καταδιώκει τους «εχθρούς του λαού», δηλαδή όλους αυτούς που έχουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία. Προσπαθεί να τα εξισώσει προς τα κάτω, προς τη μιζέρια και την παρακμή των δημόσιων σχολείων.

Και το κάνει για λόγους ταξικής εκδίκησης.

Λες και όσοι έχουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία είναι αποκλειστικά εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου. Λες και δεν είναι άνθρωποι της πανταχόθεν βαλλόμενης μεσαίας τάξης η οποία προσπαθεί πλέον από το υστέρημά της να δώσει το καλύτερο που μπορεί στα παιδιά της, για να μην καταλήξουν τίποτα «μπάχαλα» σαν τον Καρανίκα που έχει για σύμβουλο ο Τσίπρας και στέλνει «φιλάκια» στη Μενεγάκη.

Αυτός είναι τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ;

Η διαρκής εξίσωση προς τα κάτω;

Στην παιδεία, στην υγεία, στην οικονομία, παντού;

Συστηματική φτωχοποίηση και σχεδιασμένη αγραμματοσύνη. Διότι δεν υπάρχει στην αντίληψή του η διάσταση μιας εθνικής πολιτικής, μιας πολιτικής που θα υπερβαίνει το κόμμα. Κι αυτή η αντίληψη απουσιάζει διότι ο ΣΥΡΙΖΑ ιδεολογικά δεν πιστεύει στην ιδέα του έθνους. Απόδειξη και το μήνυμα του Φίλη για την 25η Μαρτίου όπου η επανάσταση εμφανίζεται να έγινε «κατά αγνώστων» εφόσον δεν κατονομάζονται ούτε Οθωμανοί, ούτε Τούρκοι. Επίσης, κατά το μήνυμα του Φίλη, τότε γεννήθηκε ένα καινούργιο έθνος, που σημαίνει πως αρνείται την ιστορική συνέχεια του ελληνικού έθνους από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Γι αυτό και τελικά κατά τον Φίλη η επανάσταση γέννησε μια «εθνική συλλογικότητα», όπως λέμε «ιδρύσαμε ένα αθλητικό σωματείο»!

Ο Φίλης είναι πιστός στη «γραμμή». Κοπάνα, Κατάληψη, Καταστροφή. Αυτό έμαθε, αυτό ξέρει κι αυτό κάνει. Τη χώρα κυβερνάει ένα... κουκουρούκου «δεκαπενταμελές». Δυστυχώς.

ΥΓ: Η παιδεία είναι αυτή τη στιγμή ο πιο προνομιακός χώρος για άσκηση σοβαρής και υπεύθυνης αντιπολιτευτικής κριτικής. Η «νέα παρέα» της Συγγρού, δεν ξέρω με τι ακριβώς ασχολείται... Τομεάρχες και συντονιστές, άφαντοι!

rizopoulospost.com