Οι εξελίξεις περί των ελληνοτουρκικών είναι ξεκάθαρες (για όποιον βλέπει) και εξαιρετικά επικίνδυνες (για όποιον δεν ζει με ψευδαισθήσεις). Η κατάσταση, με λίγα λόγια, έχει ως εξής
Η κατάσταση, με λίγα λόγια, έχει ως εξής: Η Άγκυρα, με αφορμή το προσφυγικό και την εμπλοκή του ΝΑΤΟ για τον έλεγχο (υποτίθεται) των προσφυγικών ροών, έχει φροντίσει εμπράκτως να υπενθυμίσει το σύνολο των διεκδικήσεών της στο Αιγαίο.
Την ίδια στιγμή οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ελλάδας, αφού πρώτα φρόντισαν να τη μετατρέψουν σε ανάχωμα των ροών και αποθήκη προσφύγων και μεταναστών, πιέζουν την ελληνική κυβέρνηση να προσφέρει «δώρα» στην Τουρκία για να εξασφαλιστεί η συνεργασία της για την ανακοπή του προσφυγικού κύματος.
Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει είναι ποια ακριβώς τουρκικά αιτήματα θα πρέπει να ικανοποιήσει η ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να υπάρξει η συμφωνία Ε.Ε. - Τουρκίας και κατά συνέπεια να δημιουργηθούν συνθήκες ελέγχου των μεταναστευτικών / προσφυγικών ροών προς το ελληνικό έδαφος. Πριν (ξανα)αναφερθούμε συνοπτικά στις τουρκικές απαιτήσεις έναντι της Ελλάδας, θα πρέπει για μια ακόμη φορά να επαναλάβουμε:
Όπως κατ’ επανάληψη τις τελευταίες βδομάδες έχει σημειώσει το «Ποντίκι», τα τουρκικά αιτήματα ελάχιστη σημασία έχουν με τα ελληνοτουρκικά ή την εξέλιξη των ευρωτουρκικών σχέσεων. Τα ζητήματα αυτά τοποθετούνται από την Άγκυρα στο τραπέζι των διαβουλεύσεων προκειμένου να υποστηρίξουν τον μείζονα στόχο της, που είναι να βάλει (στρατιωτικό) πόδι στη Βόρεια Συρία.
Η τουρκική κυβέρνηση θα αγωνιστεί μέχρι τέλους για να υπερασπιστεί αυτόν τον στόχο, αν και ο συσχετισμός (δες συμφωνία ΗΠΑ - Ρωσίας για ανακωχή) δεν την ευνοεί καθότι οι ρυθμίσεις των ισχυρών δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τις τουρκικές ανησυχίες για την ενδυνάμωση του κουρδικού στοιχείου και την πιθανότατη δημιουργία κουρδικού κράτους. Ωστόσο, ακόμη και στην περίπτωση που η τουρκική προσπάθεια σ’ αυτό το μέτωπο αποτύχει, η τουρκική διπλωματία έχει ήδη κερδίσει να φέρει στο τραπέζι αιτήματα (απαιτήσεις) προς την Ελλάδα.
Τι θέλει η Άγκυρα
Οι τουρκικές απαιτήσεις (θέσεις) είναι γνωστές και αναλλοίωτες εδώ και δεκαετίες και κλιμακώνονται ανάλογα με τη συγκυρία. Οι πολιτικές του κατευνασμού, που όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μετά τη μεταπολίτευση έχουν επιλέξει να ακολουθούν, όχι μόνο δεν εκτόνωσαν την τουρκική «βουλιμία», αλλά ακόμη χειρότερα καλλιέργησαν και τη σύγχυση στην ελληνική κοινωνία, η οποία πράγματι δυσκολεύεται να κατανοήσει πώς είναι δυνατό να υπάρχουν «κουμπαριές» αλλά και διαρκείς συνομιλίες με μια γείτονα η οποία:
- δεν αναγνωρίζει όχι την εισβολή και κατοχή της Κύπρου, αλλά ούτε αυτό το κυπριακό κράτος που είναι μέλος της Ε.Ε.,
- δεν αναγνωρίζει ότι τα ελληνικά νησιά κατά μήκος της τουρκικής οριογραμμής, από τη Λήμνο μέχρι το Καστελόριζο, έχουν υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη,
- δεν αναγνωρίζει την ελληνική κυριαρχία επί δεκάδων νησιών, βραχονησίδων και βράχων στο Αιγαίο σε μια προσπάθεια να αναθεωρήσει σε βάρος της Ελλάδας τις Διεθνείς Συνθήκες,
- υπενθυμίζει τις απαιτήσεις της καθημερινά με πτήσεις και πλόες μαχητικών σκαφών στα ελληνικά χωρικά ύδατα και πάνω από ελληνικά (ακόμη και κατοικημένα) νησιά,
- ζητά απροκάλυπτα την εξαίρεση του Καστελόριζου ως ειδική περίπτωση από τον χάρτη της ελληνικής ΑΟΖ.
Μόνο το τελευταίο διάστημα και ενώ το ΝΑΤΟ έχει επιχειρησιακά εμπλακεί για να βοηθήσει (υποτίθεται) στην ανάσχεση των προσφυγικών ροών από την Τουρκία, η Τουρκία εμπράκτως υπενθύμισε το ειδικό και ιδιαίτερο ενδιαφέρον της για την περιοχή της Δωδεκανήσου.
Όπως έχει γράψει το «Ποντίκι» από τις 11 Φεβρουαρίου στο πλαίσιο των συζητήσεων για την κατάρτιση των επιχειρησιακών σχεδίων δράσης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, η Τουρκία φρόντισε εγγράφως:
- να υποστηρίξει ότι οι νησίδες των Ιμίων δεν βρίσκονται υπό ελληνική κυριαρχία,
- να απαιτήσει τη μη προσέγγιση των ΝΑΤΟϊκών πλοίων για ελλιμενισμό και εφοδιασμό στα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα,
- να προγραμματίσει αεροναυτικές ασκήσεις σε μια περιοχή νοτιοανατολικά της Ρόδου, από τις 15 μέχρι και τις 25 Μαρτίου, με τρόπο που να αποκλείει το Καστελόριζο από τον ελληνικό κορμό.
Συνέχεια προκλήσεων
Η τελευταία πρόκληση της Αγκύρας εκδηλώθηκε δύο μέρες πριν από τη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής Ε.Ε. - Τουρκίας, με αφορμή μάλιστα την Επιχείρηση Έρευνας και Διάσωσης που είχαν αναλάβει οι ελληνικές αρχές για πλοιάριο που βρισκόταν σε κίνδυνο. Οι ελληνικές αρχές εξέπεμψαν τη NOTAM A0574/16 το πρωί της Τρίτης δηλώνοντας ότι αναλαμβάνει τον συντονισμό της Επιχείρησης Διάσωσης το Κέντρο του Πειραιά. Μια ώρα μετά, η Τουρκία με δύο ΝΟΤΑΜ (Α1221/16 και Α1223/16) απορρίπτει την ελληνική ΝΟΤΑΜ δηλώνοντας ότι δεν αναγνωρίζει την περιοχή ευθύνης και αρμοδιότητας της Ελλάδας και προβάλλοντας τη γνωστή θέση ότι η δική της Ζώνη Έρευνας και Διάσωσης αποτυπώνεται στους χάρτες που έχει καταθέσει στον ΙΜΟ και εκτείνεται μέχρι το μέσο του Αιγαίου. Η Τουρκία επιμένει επίσης ότι η γραμμή που συνδέει ουσιαστικά το Καστελόριζο με τα χερσαία σύνορα της Ελλάδας και της Τουρκίας και αποτελεί το όριο του FIR Κωνσταντινούπολης δεν συνιστά οποιασδήποτε μορφής οριοθέτηση συνόρων μεταξύ των δύο χωρών.
Αυτές είναι, λοιπόν, οι απαιτήσεις της Αγκύρας από την Ελλάδα. Αυτές είναι οι απαιτήσεις που οι Ευρωπαίοι εταίροι ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να ικανοποιήσει έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η συνεργασία της Άγκυρας για να σταματήσει το προσφυγικό κύμα να κατευθύνεται προς το ευρωπαϊκό (ελληνικό) έδαφος.
Αν σ’ αυτές τις απαιτήσεις προστεθούν και όσες έχουν να κάνουν με την προώθηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην Ε.Ε., γίνεται σαφές ότι οι φίλοι Ευρωπαίοι ζητούν από την Ελλάδα να πληρώσει το κόστος για να εξασφαλιστεί η τουρκική συνεργασία στο προσφυγικό...
Δημήτρης Μηλάκας
topontiki.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω