Αν ερμηνεύσουμε την ετυμηγορία των Βρετανών με όρους Ευρωπαϊκής Ένωσης θα φτάσουμε σε ένα νόμισμα με δύο όψεις. Από τη μια χάνοντας έναν από τους μεγαλύτερους εταίρους μικραίνει σε έκταση, πληθυσμό, οικονομικό όγκο
Αν ερμηνεύσουμε την ετυμηγορία των Βρετανών με όρους Ευρωπαϊκής Ένωσης θα φτάσουμε σε ένα νόμισμα με δύο όψεις.
Από τη μια χάνοντας έναν από τους μεγαλύτερους εταίρους μικραίνει σε έκταση, πληθυσμό, οικονομικό όγκο, στρατιωτική ισχύ και διεθνή επιρροή. Από την άλλη χωρίς αυτόν τον συγκεκριμένο εταίρο μπορεί να επιστρέψει στην στρατηγική της εμβάθυνσης και την ανανέωση του οράματος για ομοσπονδοποίηση και πολιτική ένωση.
Αν όμως αυτή η ετυμηγορία ερμηνευθεί με προβολή στις διεργασίες της ιστορικής συγκυρίας στο δυτικό ημισφαίριο, τότε η Ευρώπη τείνει να ξαναγίνει η «σκοτεινή ήπειρος» των πολέμων, των καταστροφικών ιδεολογιών και της αντιπαλότητας ανάμεσα στα κράτη και μέσα στα κράτη.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία δεν είναι η έκβαση μιας αναμέτρησης ανάμεσα στους εικονομάχους και τους εικονολάτρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι θρίαμβος της Ακροδεξιάς. Όχι μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο εθνικισμός παίρνει το πάνω χέρι και αλλάζει τη φορά των πραγμάτων..
Οι Βρετανοί με ενορχηστρωτή τον ξενοφοβικό Φάρατζ, με απουσία του Εργατικού Κόμματος, παρά την «αριστερή» ηγεσία του, δεν ψήφισαν εναντίον της Ευρώπης αλλά εναντίον των επιτευγμάτων της.
Το μαύρο σύννεφο
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το ανώτατο επίπεδο στο όποιο έφτασε ποτέ η ανθρωπότητα, σε ότι αφορά την ευημερία, τη δημοκρατία, τις ελευθερίες, τα ατομικά δικαιώματα και τη διακίνηση ανθρώπων, ιδεών και προϊόντων.
Από τα ξημερώματα της Παρασκευής ένα μαύρο σύννεφο έχει εγκατασταθεί πάνω από τη Ευρώπη. Από το «νησί» ο ιός του αντιευρωπαϊσμού εισβάλει στην ηπειρωτική Ευρώπη και ζητάει ανατροπές.
Για να απομακρυνθεί ο κίνδυνος της διάλυσης θα χρειαστεί «περισσότερη Ευρώπη». Όχι λιγότερη, όπως υπόσχονταν οι αμήχανοι ηγέτες της Ένωσης, με επικεφαλής τον άγευστο Τουσκ, για να καλοπιάσουν τους Βρετανούς ψηφοφόρους.
Όσοι πήγαν στην κάλπη για να ενισχύσουν το Brexit δεν είχαν στο μυαλό τους ούτε τα οικονομικά δεδομένα, ούτε τις διαπραγματεύσεις του μοιραίου Κάμερον με την κοινοτική γραφειοκρατία: ψήφισαν εναντίον των αξιών της κοινοτικής Ευρώπης.
Δεν τους ενοχλεί η διανομή κονδυλίων, αλλά η υποδοχή μεταναστών. Δεν θέλουν περισσότερα λεφτά. Θέλουν περισσότερη μισαλλοδοξία. Δεν θέλουν περισσότερη ανεξαρτησία, θέλουν λιγότερη αλληλεγγύη. Γιατί έφτασαν εκεί είναι μια άλλη υπόθεση...
Πολιτισμική ανατροπή
Ολόκληρος ο κόσμος είναι διαφορετικός σήμερα - προς το χειρότερο. Και μπορεί τα πράγματα να επιδεινωθούν αν ληφθεί υπόψιν ότι στο βάθος χορεύουν στον ίδιο σκοπό η Λεπέν στη Γαλλία, τα ακροδεξιά μορφώματα στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη - που λίγο έλειψε να βγάλουν πρόεδρο Δημοκρατίας στην Αυστρία. Αλλά και λούμπεν αστέρες όπως ο Γκρίλο στην Ιταλία, όπου ελέγχει πλέον την Αιώνια Πόλη, ή ο απίστευτος Τραμπ εκείθεν του Ατλαντικού.
Κάποιοι αναλυτές του αποτελέσματος, θα μείνουν στην ενοχοποίηση της λιτότητας. Μερικοί θα τα βάλουν με τη Γερμανία. Άλλοι θα επικρίνουν τις κοινοτικές πολιτικές και ορισμένοι θα αναζητήσουν ταξικές εξηγήσεις στη φτώχεια. Όλα αυτά ισχύουν. Αλλά δεν έφεραν αυτά το Brexit. Άλλωστε ο δημοσιονομικός χαλκάς ισχύει στην Ευρωζώνη, όχι στους υπόλοιπους. Όπως δεν το έφερε μόνο η άγνοια και η παραπληροφόρηση της μιντιακής αυτοκρατορίας του Μέρντοχ. Το ΒΒC π.χ. που το υποδαύλισε, δεν έχει καμιά άγνοια.
Πέρα από το πολιτικό αποτέλεσμα, υπάρχει η πολιτισμική ανατροπή που τείνει να αναστήσει στην Ευρώπη τα φαντάσματα του μεσοπολέμου που αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα όταν επικράτησαν. Η Ευρώπη σε μια νύχτα πήγε 8-9 δεκαετίες πίσω.
Τα οράματα ως αντίδοτο
Υπάρχει αντίδοτο στην επέλαση της ακροδεξιάς; Με περισσότερα λεφτά από τα κοινοτικά ταμεία αλλάζουν τα πράγματα; Όχι, όσο η Ευρώπη έχει πρόβλημα πολιτικής εκπροσώπησης - στο κοινοτικό και στο εθνικό επίπεδο - και ταυτόχρονα διστάζει να προχωρήσει προς τα οράματα που τη θεμελίωσαν.
Ας δούμε ποιοι κυβερνούν τις χώρες-μέλη, ποιοι αχυράνθρωποι τοποθετούνται επικεφαλής στα βασικά κοινοτικά όργανα και ας τους συγκρίνουμε με τον Ντελόρ και τους θεμελιωτές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Ας δούμε ποιοι διορίζονται από τις κυβερνήσεις στην Κομισιόν και ποιους στέλνουν τα κράτη-μέλη στο Στρασβούργο. Εκεί θα βρούμε την ρίζα της κακοδαιμονίας, άρα και την αρχή της λύσης που αναζητείται.
Χωρίς πολιτικές ηγεσίες με ακτινοβολία, οι κοινωνίες οπισθοδρομούν και γίνονται έρμαιο στη ρητορική των τυχοδιωκτών της πολιτικής και την ασυδοσία των βαρόνων των μίντια.
Και η Ελλάδα;
Για την Ελλάδα το Brexit θα έχει προφανώς τις αρνητικές συνέπειες που περιγράφονται αποσπασματικά το τελευταίο διάστημα. Αλλά και αν ερμηνεύσουμε σωστά το αποτέλεσμα του περσινού δημοψηφίσματος θα συνειδητοποιήσουμε ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Ειδικά στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα.
Η κρίση αντιπροσώπευσης του εγχώριου πολιτικού συστήματος υπερβαίνει τον κίνδυνο της χρεοκοπίας και τη μνημονιακή εξάρτηση. Εκφράζεται με την συλλογική επιμονή στην κληρονομική Δημοκρατία που συντηρεί τις δυναστείες στην πολιτική, με τον αντικοινοβουλευτισμό που εγκατέστησε στο κοινοβούλιο το νεοναζισμό, με τον αντιευρωπαϊσμό που διαμόρφωσε το 62% στις 5 Ιουλίου 2015 και τον λαϊκισμό που έχουν όλα αυτά ως κοινό παρονομαστή.
Από τα κόμματα δεν μπορεί να περιμένει κανείς πολλά - με τα χαμένα κορμιά που πληθύνονται στις τάξεις τους - που να αναιρούν αυτά τα χαρακτηριστικά και να επαναπροσανατολίζουν την κοινωνία στην Ευρώπη. Δεν αγωνίζονται για την Ευρώπη, διαγκωνίζονται για την εξουσία.
Ήδη ο αντιευρωπαϊσμός επιστρέφει με τη μορφή της κριτικής προς τις πολιτικές και τα όργανα της Ένωσης και ανοίγει νέο χάσμα ανάμεσα στην Ελλάδα και την κοινοτική Ευρώπη.
Χωρίς πρωτοβουλίες των πολιτών πλέον το ξήλωμα του κοινοτικού πουλόβερ, όπως φοβούνται πολλοί, θα αρχίσει από τη νότια πλευρά της Βαλκανικής - που θα ξαναγίνει μια ανατολίτικη περιφέρεια.
anoixtoparathyro.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω