Λοιπόν, Αλέξη…

Ξέρω Αλέξη, έπεσε η καυτή πατάτα στα χέρια μας, και δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε. Ομιλώ για τους 8 τούρκους φυγάδες, που ζήτησαν άσυλο στην χώρα μας. Γνωρίζω επίσης, πως δεν θα με ρωτήσεις, και εσύ θα αποφασίσεις για την τύχη τους

του Χρήστου Γκίμτσα

Ξέρω Αλέξη, έπεσε η καυτή πατάτα στα χέρια μας, και δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε. Ομιλώ για τους 8 τούρκους φυγάδες, που ζήτησαν άσυλο στην χώρα μας.

Γνωρίζω επίσης, πως δεν θα με ρωτήσεις, και εσύ θα αποφασίσεις για την τύχη τους, και πολύ φοβάμαι, πως θα το κάνεις με τις αρχές της real politic.

Αλλά πριν αποφασίσετε, εσύ και οι παρατρεχάμενοί σου, θα σε παρακαλούσα να δώσεις λίγη προσοχή, σε τούτα τα λόγια.

Κατεβαίνοντας από την Θεσσαλονίκη προς τον Θεσσαλικό κάμπο, κάπου ανάμεσα στην Κατερίνη και στην Λάρισα, υπάρχει ένα βουνό που το λένε Όλυμπο.

Εκεί λοιπόν, στην κορυφή αυτού του βουνού κάποιοι "παλιοί" άνθρωποι, πίστευαν πως ζούσαν οι θεοί τους, με αρχηγό τον Δία τον Ξένιο. Εξ ου και η λέξη Φιλοξενία. Πρόκειται για πράξη αρετής, και εκείνα τα χρόνια η Φιλοξενία, βρίσκονταν κάτω από την προστασία και επίβλεψη του αρχηγού των θεών. Και μάλιστα η μη προσφορά της, εθεωρείτο αμάρτημα.

Ακόμα θα πρέπει να ξέρεις, πως σ’ αυτόν τον τόπο τα παλιά χρόνια, υπήρχε η λέξη Έλεος, που έμεινε μέχρι σήμερα, ακέραια.

Σήμαινε και σημαίνει, λύπηση, συμπόνια, οίκτος, ευσπλαχνία, σε οποιονδήποτε βρίσκεται σε δύσκολη, τραγική θέση, χωρίς να ρωτάς το πώς και γιατί. Υπάρχει μάλιστα και θεότητα, ο Έλεος, που ήταν η προσωποποίηση του αναλόγου συναισθήματος.

Να σου θυμίσω πως και η Βίβλος αναφέρεται στο Έλεος, και η μη απόδοσή του, θεωρείται αιτία για την απώλεια της Βασιλείας των Ουρανών.

Γνωστή σε εσένα, φαντάζομαι, η ιστορία του Ελεήμονος Σαμαρείτου.

Ακόμα και αν δεν πιστεύεις σε όλα αυτά, θα πρέπει να θυμηθείς οπωσδήποτε ότι το «αντίπαλο δέος», δηλαδή η Τουρκία και οι ηγεσίες της, δεν εξημερώνονται με «προσφορές και παραδώσεις των εχθρών της» που ζητούν άσυλο στον τόπο μας.

Μην ξεχνάς την ιστορία του αρχηγού των Κούρδων, Οτσαλάν, που κυνηγημένος και ύστερα από μία ολόκληρη Οδύσσεια κατέληξε στην Ελλάδα, διωγμένος απ' όλη την "πολιτισμένη" Ευρώπη, που του αρνήθηκε και την φιλοξενία και το έλεος.

Ο τότε θλιβερός πρωθυπουργός μας και ο ακόμα πιο θλιβερός υπουργός εξωτερικών, των μετέφεραν στην πρεσβεία μας στην Κένυα και εκεί παραδόθηκε στους πράκτορες της ΜΙΤ που τον μετέφεραν με πανηγύρια και χαρές σιδηροδέσμιο στην Τουρκία (Φεβρουάριος του 1999). Τον καταδίκασαν σε θάνατο, αλλά δεν τόλμησαν να τον εκτελέσουν.

Φαίνεται πως η δειλή σχεδόν δουλική συμπεριφορά του ίδιου πρωθυπουργού της Ελλάδας και του ίδιου υπουργού εξωτερικών στην κρίση των Ιμίων (Ιανουάριος, 1996), είχε ως αποτέλεσμα, την υποτελή στάση της Πατρίδας, στις επιταγές της Άγκυρας.

Ακόμα Αλέξη, οφείλεις να γνωρίζεις για εκείνους τους Πατριώτες που σήκωσαν μπαϊράκι επάνω σε ένα αντιτορπιλικό, ΒΕΛΟΣ το έλεγαν, εναντίον των δικτατόρων της 21ης Απριλίου.

Το τι πήγε στραβά και το αντιδικτατορικό εγχείρημα απέτυχε, δεν είναι της ώρας. Το πλοίο πάντως κατέφυγε στην Ιταλία και ο καπετάνιος του, ναύαρχος Ν. Παππάς, μαζί με το πλήρωμα ζήτησαν άσυλο από τους Ιταλούς. Σκύλιασε ο Παπαδόπουλος για να τους φέρει στην Ελλάδα, όπου είχε στήσει ναυτοδικεία και κρεμάλες, αλλά οι Ιταλοί τον "έγραψαν" κοινώς, και εκχώρησαν άσυλο στους Έλληνες Πατριώτες (Μάιος, 1973).

Αν, και παρ’ όλα αυτά, δεν σε πείθει η ανάγκη να προσφέρουμε Φιλοξενία και Έλεος στους 8 τούρκους, τουλάχιστον ας αποδείξουμε ότι μας έμειναν υπολείμματα εθνικής τεστοστερόνης.

Από την ημέρα που ανέλαβες, μόνο «Ναι» έμαθες να λες σε όλους. Και ένα «Όχι» που υποστήριξες, "μαϊμού" ήταν.

Μας δίνεται η ευκαιρία να πούμε και εμείς ένα «Όχι», και ας ξινίσει και ας γαβγίσει ο Ερντογάν. Έτσι κι αλλιώς γραμμένους μας έχει, και όταν στρώσουν τα πράγματα στην Τουρκία, πάλι τα ίδια θα μας κάνουν στο Αιγαίο.

Ας τους γράψουμε λοιπόν και εμείς μία φορά.

Έτσι, και για λόγους Εθνικού τσαμπουκά!

Βέβαια, όλα αυτά που σου γράφω, δεν περιγράφονται στο manual της real politic. Εγώ όμως ήθελα να σου τα πω, όπως και κάτι ακόμη:

Τα παντελόνια είναι δύσκολο ρούχο, για να τα φορά κανείς σωστά. Και αν τα «κατεβάσεις» μία φορά, δεν δικαιούσαι να τα ξαναφορέσεις. Δεν είναι βλέπεις αξεσουάρ σαν την γραβάτα που μπορείς και να μην την φοράς, και πάλι μάγκας να 'σαι!

Χρήστος Γκίμτσας
Γιατρός και συγγραφέας