Ο «Βλαδίμηρος» όπως «φωνάζουν» οι Έλληνες εθνικιστές τον πρόεδρο της Ρωσίας, δεν είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης, ούτε ο ...ηγέτης του «ξανθού έθνους» που θα «σώσει» την Ορθοδοξία, την Ελλάδα και την Κύπρο. Είναι ένας αυταρχικός ηγέτης που νοιάζεται μόνο για τα προσωπικά και τα εθνικά του συμφέροντα. Να πάψουμε να πιστεύουμε στους κάθε λογής «σωτήρες».
Ήδη πριν από την επίσκεψη του Προέδρου της Τουρκίας στη Μόσχα, Αμερικανοί στρατιωτικοί αξιωματούχοι έσπευσαν στην Άγκυρα προκειμένου να διερευνήσουν τις προθέσεις του ισχυρού πλέον, μετά την καταστολή του πραξικοπήματος, ισχυρού άνδρα της γείτονος χώρας.
Παρά την φαινομενική αποκατάσταση των σχέσεων της Μόσχας και της Άγκυρας, βασικά λόγω «αλληλεγγύης» δύο αυταρχικών ηγετών, τα δύσκολα όπως αυτό που αφορά το μέτωπο της Συρίας έμειναν εκτός ατζέντας μια και είναι γνωστή η στήριξη της Ρωσίας προς το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ και η αντίθεση προς αυτό της Τουρκίας, η οποία δείχνει απέναντι στον Πούτιν να «μαλακώνει» τη θέση της.
Οι συμφωνίες περιορίστηκαν σε οικονομικά θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος που καλύπτουν τον τουρισμό, το εμπόριο και αυτό του του πυρηνικού εργοστασίου παραγωγής ενέργειας που είχε συμφωνηθεί στο παρελθόν να κατασκευάσει η Ρωσία στην Τουρκία. Μια συμφωνία που είχε παγώσει μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους από αντιαεροπορικά της Τουρκίας. Αν με επιτρέπεται μία πρόβλεψη, και στο θέμα αυτό δεν θα συμβεί τίποτα...
Μετά την επίσκεψη του αυταρχικού Ερντογάν στην Αγία Πετρούπολη, η Άγκυρα έκρινε σκόπιμο να επεκτείνει τις επικρίσεις της προς την Δύση στοχοποιώντας αυτή την φορά του ίδιο το ΝΑΤΟ. Ο εκπρόσωπος του Τούρκου Προέδρου Ιμπραήμ Καλίν αναφέρθηκε σε άλλες αμυντικές συνεργασίες που εξετάζει η Άγκυρα μια και δεν έλαβε - όπως ισχυρίστηκε - την υποστήριξη που ανέμενε από τους δυτικούς συμμάχους και από το ΝΑΤΟ, ύστερα από την αποτυχημένη απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου. Αλλά και στο θέμα του πραξικοπήματος πολλοί δυτικοί έχουν τις αμφιβολίες τους: Μήπως το ξεκίνησαν οι ισλαμιστές του Ερντογάν και στην πορεία έχασαν τον έλεγχο; Είναι ένα σημαντικό ερώτημα...
Με τον κ. Ερντογάν να βρυχάται καλούνται οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση να επανεκτιμήσουν τα δεδομένα και να κινηθούν διαφορετικά απ’ ότι μέχρι τώρα μια και η πολιτική του χαϊδέματος του θηρίου ουδέν απέδωσε αφού το έκανε επιθετικότερο και απειλητικό.
Με ανοιχτά τα μέτωπα στη Συρία και το Ιράκ, με μία κατάσταση αντίστοιχη στη Λιβύη και με την Άγκυρα να απειλεί τους δυτικούς της συμμάχους, οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί οφείλουν να αναθεωρήσουν τις στρατηγικές τους.
Μοιάζει βεβαίως εξαιρετικά δύσκολο, αφού οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο και ο εξτρεμιστής Ντόναλντ Τραμπ απειλεί το πολιτικό σύστημα. Θα ακολουθήσουν το 2017 οι εκλογές στη Γερμανία και ακολούθως το 2018 στην Γαλλία. Τα κόμματα που κυβερνούν, έχουν προκαλέσει το λαϊκό αίσθημα με τις πολιτικές απαράδεκτης λιτότητας, και οι πολίτες είναι πραγματικά θυμωμένοι. Με την Μαρί Λεπέν στη Γαλλία να διεκδικεί την προεδρία της χώρας, τον Τραμπ στις ΗΠΑ, που μπορεί να βρεθεί στο τιμόνι του πλανητάρχη από ...λάθος και λόγω της αδεξιότητας της διεφθαρμένης Χίλαρι Κλίντον, και την ακροδεξιά στην Γερμανία να διεκδικεί την τρίτη θέση στην πολιτική σκακιέρα, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μία ενιαία και ενδελεχή εξέταση από τους δυτικούς των νέων δεδομένων.
Πάντως, όλο και περισσότερο οι Αμερικανοί εκνευρίζονται με τον Ταγίπ Ερντογάν και για πρώτη φορά οι στρατηγοί αισθάνονται ότι οι Τούρκοι χρειάζονται τις ΗΠΑ, και όχι οι Αμερικανοί την Τουρκία. Εάν ο Πρόεδρος της Κύπρου τολμούσε και τους έδινε τη βάση «Ανδρέας Παπανδρέου», πιστεύω πως θα σκέφτονταν ξανά τις πολιτικές και τις στρατηγικές τους στην ανατολική Μεσόγειο.
Αν ισχύει αυτό που ισχυρίζεται η Άγκυρα, ότι δηλαδή στην Αγία Πετρούπολη συμφωνήθηκε η συνεργασία εναντίον του ISIS, αλλά και των Κούρδων αυτονομιστών, τότε θα υπάρξει μια πλήρης ανατροπή στις σχέσεις με τις ΗΠΑ, μιας και οι Αμερικανοί έχουν ως αιχμή του δόρατος στις χερσαίες επιχειρήσεις στη Συρία τους Κούρδους της περιοχής. Δεν έχει άδικο να φωνάζει ο πρόεδρος της Τουρκίας ότι αμερικανικά όπλα βρέθηκαν στα χέρια των ανταρτών του PKK μέσω των Κούρδων της Συρίας. Όμως, σε ένα πόλεμο μεταξύ των «καλών» και των «κακών» όλα μπορούν να συμβούν...
Από την άλλη πλευρά, είναι απορίας άξιο πως έσπευσε ο Ερντογάν, λίγες ημέρες πριν την εκδήλωση του πραξικοπήματος να αποκαταστήσει τις σχέσεις του τόσο με τη Ρωσία, αλλά και τον μισητό του εχθρό, και το Ισραήλ. Μετά το πραξικόπημα ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου δεν έσπευσε να αγκαλιάσει τον Ταγίπ Ερντογάν κρατώντας για την ώρα επιφυλακτική στάση, ενώ κάλεσε στο Τελ Αβίβ τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη.
Τα όσα μέλλει να συμβούν δεν είναι εύκολο να προσδιοριστούν. Το βέβαιο είναι ότι η περιοχή της ανατολικής Μεσογείου θα συνεχίσει να είναι ένα καζάνι που βράζει. Και ο Ταγίπ Ερντογάν να περπατά σε τεντωμένο σχοινί, αποφασισμένος να πέσει επί των ...επάλξεων. Η Ελλάδα, αλλά ειδικά η Κύπρος, πρέπει να πάρουν μία ανάσα, να κάνουν ένα βήμα πίσω και να περιμένουν. Δεν είναι ώρα για διαπραγματεύσεις που οδηγούν σε απώλειες εθνικών εδαφών...
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο «Βλαδίμηρος» όπως «φωνάζουν» οι Έλληνες εθνικιστές και χρυσαυγίτες τον πρόεδρο της Ρωσίας έκανε αυτό που προσωπικά ανέμενα. Δεν είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης, ούτε ο ...ηγέτης του «ξανθού έθνους» που θα «σώσει» την Ορθοδοξία, την Ελλάδα και την Κύπρο. Είναι ένας αυταρχικός ηγέτης που νοιάζεται μόνο για τα προσωπικά και τα εθνικά του συμφέροντα. Να πάψουμε να πιστεύουμε στους κάθε λογής «σωτήρες». Η λύση των προβλημάτων μας πρέπει να έρθει από την Κύπρο (για την Κύπρο) και όχι από τους ξένους, που είναι μόνιμα εχθρικοί...
Μιχάλης Ιγνατίου
mignatiou.com
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω