Πέρσι Τσίπρας, Αναστασιάδης Αλ Σίσι, Νετανιάχου συναντιόντουσαν και συζητούσαν για τον καθορισμό των ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο. Πέρασε περίπου ένας χρόνος από τότε και τα πράγματα για την Ελλάδα είναι απολύτως τα ίδια με εκείνα του 2015 ή μάλλον χειροτέρεψαν. Δεν έγινε απολύτως τίποτα. Χορτάσαμε παχιές κουβέντες!
Πέρσι τον Δεκέμβριο (9/12/2015) θριαμβολογούσαμε για μια «ισχυρή συμμαχία Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου για να αξιοποιήσουμε τα κοιτάσματα πετρελαίου» και, λίγες μέρες αργότερα, άρθρα σε εφημερίδες έλεγαν πως οι «νέοι χάρτες της Μέσης Ανατολής», εννοώντας τις συνεργασίες Ελλάδας - Αιγύπτου - Κύπρου - Ισραήλ «εκνευρίζουν την Τουρκία», μάλλον επειδή βρίσκεται αποκομμένη από το βασικό ενεργειακό τετράγωνο «Ελ-Αι-Κυ-Ισ», όπως επίσης και την κ. Μέρκελ, μάλλον γιατί δεν «βγαίνουν» οι λογαριασμοί της υπέρ της Τουρκίας.
Πέρασε περίπου ένας χρόνος από τότε και τα πράγματα για την Ελλάδα είναι απολύτως τα ίδια με εκείνα του 2015 ή μάλλον χειροτέρεψαν. Δεν έγινε απολύτως τίποτα σε εκείνες τις κατευθύνσεις που δήθεν συμφωνήθηκαν μεταξύ Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου και Ισραήλ. Από παχιές δηλώσεις όμως του Πρωθυπουργού για «εξαιρετικές προοπτικές σε τομείς όπως η ενέργεια, η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών», άλλο τίποτα.
Χορτάσαμε παχιές κουβέντες! Αποτελέσματα: ένα ολοστρόγγυλο μηδέν!
Τότε, το 2015, ήταν η εξαιρετικά ευνοϊκή εποχή για μια γενναία, μεγάλη οικονομικο-στρατηγική ανατροπή ή, αν προτιμάτε, αναδιάρθρωση των σχέσεων: η συμμαχία μεταξύ των τεσσάρων χωρών που είχαν την δυνατότητα να κυριαρχήσουν στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου για όσο αφορά το ενεργειακό (και όταν λέμε ενεργειακό, δεν είναι τόσο το πετρέλαιο όσο το φυσικό αέριο η ύπαρξη του οποίου φαίνεται πως είναι ογκωδέστατη).
Με την συνεργασία της αμερικανικής Noble, της γαλλικής TOTAL και της ιταλικής ENI, συν κάποια άλλη αποδεκτή του σιναφιού, θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μια μεγάλη σύμπραξη η οποία θα είχε την ευλογία των ΗΠΑ και της ΕΕ και με την οποία η ΕΕ θα είχε εξασφαλισμένα τα καύσιμα για τουλάχιστον 40 χρόνια σε συμφέρουσες τιμές.
Με την ευκαιρία, και η Κύπρος θα είχε φυλαγμένη την ΑΟΖ της από τούρκικες παρεμβάσεις, μπορώντας έτσι να εκμεταλλευτεί απρόσκοπτα τον ορυκτό της πλούτο. Σχετικά, είναι αυτών των ημερών η είδηση ότι ξανάρχισαν οι «επεμβάσεις» τούρκικων πολεμικών πλοίων ως και νοτιοδυτικά της Κύπρου!
Τον Νοέμβριο - Δεκέμβριο 2015 όλοι αυτοί οι διάφοροι Τσίπρας, Νετανιάχου, Αναστασιάδης και Αλ Σίσι συναντιόντουσαν, έπιναν, έτρωγαν, μιλούσαν για «σημαντικές επαφές» που είχαν μεταξύ τους, συζητούσαν για τον καθορισμό των ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο!
Και τι έγινε; Απ’ ό,τι φαίνεται - και οι «πράξεις που δεν υπάρχουν γιατί δεν έγιναν» το μαρτυρούν - ήταν όλα λόγια της καραβάνας! Και το πιο ωραίο ποιο ήταν; Το πιο γελοίο; Αλλά και τραγικό μαζί;
Το πιο ωραίο και γελοίο και τραγικό, δυστυχώς, για την Ελλάδα υπήρξε το ότι, ενώ Κύπρος και Ισραήλ έχουν ήδη καθορίσει τελεσίδικα τις ΑΟΖ τους (και μπράβο τους!) και η Αίγυπτος έχει καθορίσει την δική της με τη Κύπρο, η ίδια η Ελλάδα πού είναι; Και τι κάνει;
Να το πούμε καθαρά; Δυστυχώς μια τρύπα στο νερό, διότι συνέχεια λέει πως συζητάει (Τσίπρας - Αλ Σίσι, Τσίπρας - Αναστασιάδης, Τσίπρας - Νετανιάχου) για φυσικό αέριο στη περιοχή, για συμμετοχή σε σύμπραξη, για σχέδια αγωγών, για ΑΟΖ, κλπ, αλλά όλα αυτά μένουν τελείως άγονα γιατί η Ελλάδα (σημειώστε: η μόνη απ’ τους τέσσερις) δεν έχει κάνει προηγουμένως το βασικότερο: την ανακήρυξη της ΑΟΖ της, μολονότι έχει χίλια δικαιώματα για να το κάνει και είναι χίλιες φορές το συμφέρον της!
Στην ουσία λέγονται πάντα λόγια που αιωρούνται, πολύχρωμα, στον αέρα και δεν καταλήγουν πουθενά ή μάλλον στο παράλογο η Ελλάδα, χωρίς να έχει δική της ΑΟΖ να «συζητάει» (λέει) για όσα αφορούν την ΑΟΖ και την εκμετάλλευσή της!
Σουρεαλιστικό!
Και καλά, ο Τσίπρας φοβάται τους Ερντογάν - Ομπάμα για την ελληνική ΑΟΖ στο Αιγαίο. Αλλά διερωτόμαστε σφόδρα: γιατί τουλάχιστον δεν ορίζει μαζί με τον Αλ Σίσι τις ΑΟΖ των δυο χωρών μεταξύ τους, της Ελλάδας και της Αιγύπτου;
Η Ελλάδα έχασε μια τεράστια ευκαιρία να συνάψει μια εξαιρετικά συμφέρουσα οικονομικο-στρατηγική συμφωνία με το Ισραήλ όταν, έως πέρσι τον χειμώνα, οι σχέσεις αυτού με την Τουρκία ήταν εχθρικές. Μια τέτοια συμφωνία τώρα πια φαίνεται αδύνατη (ποιος ξέρει για πόσο χρονικό διάστημα) μετά που Ισραήλ και Τουρκία τα «ξαναβρήκαν».
Επίσης, έως πέρσι τον χειμώνα οι σχέσεις Αιγύπτου - Τουρκίας ήταν αποδεδειγμένα άθλιες. Ξέρουμε τώρα πως η Τουρκία άρχισε τα πρώτα βήματα για να τα «φτιάξει» και με την Αίγυπτο.
Εάν αυτό συμβεί σε μικρό χρονικό διάστημα, η δυνατότητα κάποιας συμφωνίας Ελλάδας - Αιγύπτου για τις δυο ΑΟΖ τους μάλλον ναυαγεί οριστικά.
Για την Ελλάδα ασφαλώς η σύνδεση ΑΟΖ με την Αίγυπτο είναι εκ των ουκ άνευ! Να προχωρήσει λοιπόν! Να μη κοιτάξει κανένα στα μάτια, και να την κάνει! Ακριβώς όπως έκανε ο Τάσος Παπαδόπουλος και η Κύπρος έγινε οικονομικο-πολιτικός παίχτης στην Μεσόγειο (άσχετα κι αν οι μετέπειτα Πρόεδροι πρόδωσαν και προδίδουν).
Δεν μπορείς, κύριε, να κυβερνήσεις τη χώρα σου και να πραγματοποιήσεις τα ζωτικά της συμφέροντα (λέμε τώρα, γιατί δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο) και για το δίκιο σου να συγκρουστείς ακόμη και με τους άλλους, αν τρέμεις από φόβο μη σου κάνουν αυτοί νταντά και καταλήγεις πάντα σε άσκοπα μπλαμπλά και σε «φιγούρες» ουσιαστικής κενότητας!
Με μια συμπεριφορά σαν κι αυτή εσύ ο ίδιος ξεπέφτεις στα μάτια εκείνων που κάθονται αντίκρυ σου και απ’ την αρχή είσαι κιόλας απαξιωμένος διότι δείχνεις να μην έχεις προσωπικότητα που επιβάλλεται.
Έτσι, τελικά, όταν η Αθήνα μας παραμυθιάζει για καθορισμό της ΑΟΖ και μας λέει πως γι’ αυτό συνέχεια συζητάει με τους τρεις άλλους, αλλά μετά δεν γίνεται ακριβώς τίποτα - αυτό πώς λέγεται;
Και πώς λέγεται το να έχεις με το μέρος σου το Δίκαιο της Θάλασσας που ισχύει για όλον τον πλανήτη (!) και να μη κάνεις τίποτα για να το εφαρμόσεις;
Θα μας κάνει πόλεμο ο Ερντογάν; Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, γιατί αλλιώς θα πάρει φωτιά ολόκληρη η Μέση Ανατολή. Δεν το θέλει ο Ομπάμα και μας απειλεί γιατί δεν θέλει να δυσαρεστήσει τον Ερντογάν και θέλει να μας πουλήσει το πανάκριβο φυσικό αέριο του από σχιστόλιθο ή να μας κρατάει όμηρούς του;
Εδώ σε θέλω! Οργάνωσε μια καμπάνια ενημέρωσης του λαού, πρόταξε την ελληνική ΑΟΖ ως βασικό και αναγκαίο μέσο επιβίωσης της Ελλάδας (γιατί όντως είναι!), κάνε ψηφοφορία στην Βουλή και έχε την υποστήριξή της: με τον λαό και την Βουλή μαζί σου έχεις όλη τη δύναμη για να συγκρουστείς για τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας σου!
Έλεος πια! Η Ελλάδα τίποτα άλλο δεν κάνει παρά τα συμφέροντα των ΗΠΑ εις βάρος των δικών της συμφερόντων. Αν είναι να «πολεμήσουμε», να πολεμήσουμε για ό,τι συμφέρει στον λαό μας και στο μέλλον μας, και να το πούμε σε όλο τον κόσμο! Και φτάνει πια να γινόμαστε χαλί για να κάνουν οι άλλοι (ΗΠΑ, γερμανικές - γαλλικές τράπεζες, κλπ, κλπ) τα δικά τους συμφέροντα, να κερδίζουν εκείνοι και να χάνουμε συνέχεια εμείς!
Τώρα βέβαια, εν έτει 2016, πολύ πιθανόν να μην υπάρχουν πλέον οι ευνοϊκότατες συνθήκες που υπήρχαν το 2015, ατόνησαν σχεδόν ολοσχερώς, αν δεν εξαφανίστηκαν κιόλας για τα καλά. Δυστυχώς για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Το Ισραήλ θέλει να φέρει το φυσικό αέριο του στην Τουρκία μέσω της Κύπρου και η Κύπρος τι μπορεί να κάνει για να το εμποδίσει; Τίποτα, αν δεν κάνω λάθος, με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας που η ίδια υπέγραψε.
Η Αίγυπτος διόλου απίθανο να ξαναβρεί την φιλία με την Τουρκία με μια συμφωνία, ένα σκέλος της οποίας σίγουρα θα αφορά τα θαλάσσια σύνορα που ο Ερντογάν λέει πως η Τουρκία έχει με την Αίγυπτο, εξαφανίζοντας έτσι τα ελληνο-αιγυπτιακά θαλάσσια σύνορα έστω κι αν όντως αυτά υπάρχουν.
Σε αυτή την προοπτική μπορεί αλήθεια να πει κανείς ότι για την Αίγυπτο δεν είναι το ίδιο να έχει σύνορα θαλάσσια με Ελλάδα ή με Τουρκία; Τι αλλάζει για την Αίγυπτο; Απολύτως τίποτα! Οπότε, η μόνη μεγάλη χαμένη (θα) είναι ΠΑΛΙ η Ελλάδα.
Με αυτές τις δυο πολιτικές προσεγγίσεις που είπαμε και οι οποίες σαν κεντρικό κορμό τους (θα) έχουν τα οικονομικά δρώμενα, η ευνοϊκή κατάσταση του τέλους 2015 έχασε (ή είναι πολύ εύκολο να χάσει οριστικά) όλη την δυναμική της, η ευκαιρία χάθηκε μάλλον και τώρα όλα πρέπει να ξαναπαιχτούν με τους σημερινούς όρους και εξελίξεις.
Η ηττημένη είναι η Ελλάδα, αλλά και για την Κύπρο - εάν ο Αναστασιάδης συνεχίζει να «συναινεί» και να υποκύπτει σε Άιντα, Νούλαντ, Ακιντσί χωρίς να μπορεί (εκβιάζεται;) ή να θέλει (προδίδει;) να «κόψει» τις ραδιουργίες τους - οι αλλαγές προβλέπονται καταιγιστικές με θύματα πάλι οι Ελληνοκύπριοι, εφόσον και αυτοί, και αυτή τη φορά πάλι (!), δεν αντιδράσουν επιτέλους δυναμικά.
Εκεί όπου «φίλοι και εχθροί» θέλουν να φέρουν τα πράγματα, μόνο οι ίδιοι οι Ελληνοκύπριοι μπορούν να σώσουν τους εαυτούς τους με μια καθολική αντίσταση που θα σμπαραλιάσει τις ντόπιες ενδοτικές και προδοτικές φωλιές και θα ακυρώσει την επιβολή των ξένων.
Εκτός και εάν οι Ελληνοκύπριοι περιμένουν και τώρα το δημοψήφισμα για να απορρίψουν την θανάσιμη ΔΔΟ! Αλλά ποιος είναι τόσο σίγουρος πως θα γίνει όντως δημοψήφισμα και, για να είναι οι «φίλοι και εχθροί» πιο σίγουροι, η «συμφωνία» δεν θα απαιτήσουν να επικυρωθεί απλά και μόνο από τη Βουλή, πολύ πιο «συνεργάσιμη»;!
Όσο το Ισραήλ, δεν πρόκειται να χάσει τίποτα: τα έχει όλα και θα τα έχει όλα. Για την Αίγυπτο, το να έχει θαλάσσια σύνορα με Ελλάδα ή με Τουρκία (το ‘χουμε ήδη πει) δεν αλλάζει τίποτα γι’ αυτήν. Φτάνει να έχει την δική της ΑΟΖ, και την έχει και την εκμεταλλεύεται.
Οπότε η Ελλάδα (θα) έχει την μέγιστη ζημιά, με μια τελευταία ελπίδα ωστόσο! Δηλαδή: αν μπορεί, να σπεύσει ολοταχώς να ανακηρύξει την ΑΟΖ της με την Αίγυπτο έτσι ώστε να δώσει και την δυνατότητα στο Καστελόριζο να έχει κι αυτό τη δική του επιρροή βάσει του Δικαίου της Θάλασσας! Έστω και παρακούοντας τους πάτρωνες Αμερικανούς. Αλλά πάλι, ως πότε το γιέσμαν, παρακαλώ;
Αυτό όμως πρέπει να γίνει τώρα, αμέσως! Κόντρα σε όλα και σε όλους, αν ο Έλληνας Κυβερνήτης έχει τα κότσια.
Αν η αδράνεια συνεχιστεί, ο ελληνικός λαός θα έχει φτάσει ως την πηγή και δεν θα έχει πιει! Θα πιουν μόνο οι άλλοι και γι’ αυτόν μόνο μερικές σταγόνες. Βέβαια, το πόσο αυτό θα είναι οδυνηρό, ο καθένας μπορεί να το φανταστεί.
Γι’ αυτό, η παράκληση είναι μια και θερμή: έστω για μια μοναδική φορά στη ζωή των ενδιαφερομένων Ελλήνων, φτάνει πια με τα «λόγια, λόγια, λόγια», όπως λέει και το γνωστό τραγούδι! Τώρα «δράση, δράση, δράση».
Ό,τι είναι συμφέρον για την Ελλάδα, να απαιτείται με αποφασιστικότητα και συνέχεια και να πραγματώνεται με πείσμα και δύναμη. Τα δικαιώματα της Ελλάδας δεν είναι μήτε ανταλλάξιμα μήτε εξαγοράσιμα.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι είχαν δυο ωραία ρητά: memento audere semper και audaces fortuna juvat.
Μόνο έτσι κάποιος μπορεί να πάει μπροστά, κόντρα σε κάθε εμπόδιο! Και το να είσαι «μικρός», μην το θεωρείς (γιατί δεν είναι!) το άλλοθί σου. Στην ίδια την ιστορία σου έχεις το περίτρανο παράδειγμα αυτής της αλήθειας. Αλλιώς μη κλαις για τη μίζερη μοίρα!
Πηγή: mignatiou.com
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω