Απανωτά χτυπήματα στους αλιείς της Αλεξανδρούπολης

Από το 2000 και μετά, για τους ψαράδες της Αλεξανδρούπολης, άρχισε όχι μόνο η εγκατάλειψή τους αλλά και η άμεση και έμμεση η δίωξή τους. Ποιος θα προστατέψει τους αλιείς της Αλεξανδρούπολης;

Η αλιεία, ήταν η πρώτη δραστηριότητα αυτού του τόπου και διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στην ανάπτυξή του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σημερινή Αλεξανδρούπολη, προήρθε από το ψαροχώρι Δεδέαγατς της δεκαετίας του 1870.

Η Ελληνική Πολιτεία, αναγνωρίζοντας το σπουδαίο ρόλο της αλιείας στην περιοχή, βοήθησε έμπρακτα τους επαγγελματίες ψαράδες, δημιουργώντας το 1974, στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, μια από τις έντεκα συνολικά «Ιχθυόσκαλες» της χώρας.

Όμως, από το 2000 και μετά, για τους ψαράδες της Αλεξανδρούπολης άρχισε όχι μόνο η εγκατάλειψή τους αλλά και η άμεση και έμμεση η δίωξή τους.

"Για του λόγου το αληθές" θα προσεγγίσω το θέμα καταγράφοντας, περιληπτικά, μερικά χαρακτηριστικά γεγονότα:

• Την περίοδο 1971 - 2000, περίοδο τριάντα ετών, είχαμε στο Θρακικό Πέλαγος επίσημα τέσσερα καταγεγραμμένα συμβάντα τουρκικών προκλήσεων σε βάρος των Ελλήνων αλιέων.

• Την περίοδο 2001 - 2015, στη μισή (δεκαπέντε ετών) από την παραπάνω περίοδο, είχαμε, στο Θρακικό Πέλαγος, επίσημα διπλάσια (δηλ. οκτώ) καταγεγραμμένα συμβάντα τουρκικών προκλήσεων σε βάρος των Ελλήνων αλιέων.

• Το 2009, κατεδαφίστηκε η Δημοτική Ψαραγορά της Αλεξανδρούπολης, η οποία για πολλά χρόνια, έδινε άλλον «αέρα» και δυναμική στην αλιευτική δραστηριότητα της περιοχής.

• Το 2013, από το πρόγραμμα "Leader Αλιείας 2013" του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, που διέθεσε 50 εκατ. ευρώ, σε παράκτιες και νησιωτικές περιοχές, η Αλεξανδρούπολη δεν πήρε ούτε ένα ευρώ.

• Το 2013, Δημοτική Αρχή του Έβρου, πρόβαλε στην ιστοσελίδα της το 12ο Φεστιβάλ Ελληνοτουρκικής Φιλίας (12-15 Σεπτεμβρίου 2013) με τίτλο «Καθαρή θάλασσα». Το κείμενο μεταξύ άλλων ανέφερε: «Το Αιγαίο είναι ο κοινός χώρος όπου ενώνονται οι ζωές των λαών της Ελλάδας και της Τουρκίας». Έτσι με ελληνική στήριξη ενθαρρύνονται και αποθρασύνονται οι τούρκοι ψαράδες να αλωνίζουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα αφού «κοινός χώρος» σημαίνει «δημόσιος χώρος» δηλαδή αυτός που ανήκει σε περισσότερους από έναν. Δυστυχώς η δημοτική ιστοσελίδα εξέφρασε εθνικά θέματα και μάλιστα με άκρως επικίνδυνες λάθος εκφράσεις.

• Το 2014, το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, με την αριθ. 4023/64557 (ΦΕΚ 1307Β/22-05-2014) Απόφασή του (άρθρο 3 παρ. 3), επέβαλλε απαγόρευση αλιείας με το αλιευτικό εργαλείο «τράτα βυθού», μέχρι 01-10-2014, στο Αιγαίο για την προστασία των ιχθυοαποθεμάτων και για λόγους βιώσιμης και αειφόρου διαχείρισης. Όμως με τη διάταξη αυτή δεν θίχτηκαν τα τούρκικα αλιευτικά που «αλωνίζουν» όλο το χρόνο στα διεθνή ύδατα - και όχι μόνο - του Θρακικού και του Αιγαίου, αλλά θίχτηκαν τα αντίστοιχα ελληνικά αλιευτικά και ειδικά της Αλεξανδρούπολης αφού από την εθνική μας νομοθεσία (για την προστασία των ιχθυοαποθεμάτων) απαγορεύεται να αλιεύουν από 1 Ιουνίου μέχρι 30 Σεπτεμβρίου.

• Το καλοκαίρι του 2014, με το ΠΔ 81/2014 «Αναδιάρθρωση των Λιμενικών Αρχών» (ΦΕΚ 125Α/29-5-2014), καταργήθηκαν τα Υπολιμεναρχεία Σαμοθράκης και Πόρτο Λάγους και έγιναν Λιμενικά Τμήματα του Κεντρικού Λιμεναρχείου Αλεξανδρούπολης ενώ καταργήθηκαν οι Λιμενικοί Σταθμοί Μαρώνειας, Αβδήρων και Φαναρίου.

• Το Σεπτέμβρη του 2016, παραμονές της έναρξης της νέας αλιευτικής περιόδου 2016-2017, πέντε αλιείς της Αλεξανδρούπολης, σύμφωνα με δημοσιεύματα, απειλούνται με κυρώσεις για παραβάσεις που διέπραξαν (;) στο Δέλτα του Έβρου το 2015.

Μετά τα παραπάνω τίθεται εύλογα το ερώτημα: Ποιος θα προστατέψει τους αλιείς της Αλεξανδρούπολης;

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α)
[post_ads]