Ποιο είναι το μπάτζετ της περηφάνειας μας;

Με τα λεφτά από τις τηλεοπτικές άδειες θα μπορούσαμε να καλύψουμε το κόστος των παρελάσεων (σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη) για τον επόμενο αιώνα. Χρειαζόμαστε, όμως, υπερπαραγωγές για να αισθανθούμε υπερήφανοι;

Το 2013 τα άρματα επέστρεψαν στη στρατιωτική παρέλαση με χορηγό που ανέλαβε το κόστος των καυσίμων. Έτσι ο λαός ανέκτησε το αίσθημα της περηφάνειας με έξοδα επιχειρηματία που, υπό άλλες περιστάσεις, κατατάσσεται στη σφαίρα της διαπλοκής. Ο επιχειρηματίας έφυγε, τα άρματα έμειναν και όλοι μπορούμε να φανταστούμε ποιος καλύπτει το κόστος επίδειξης τους στην παρέλαση. Θα μπορούσε, βέβαια, να είναι ο κατασκευαστής τους που καλύπτει αυτό το ντεφιλέ οπλικών συστημάτων, αλλά, αυτά τα πράγματα τα πληρώνεις μόνο αν έχεις ελληνικό ΑΦΜ.

Πόσο κοστίζει μία στρατιωτική παρέλαση; Ακριβή στοιχεία δεν υπάρχουν, τελευταία φορά κατατέθηκαν στη Βουλή το 2010, όταν μάθαμε ότι η παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα κόστισε 840.000 ευρώ, χωρίς στόλο στο λιμάνι και τεράστια κίνηση στον ουρανό. Είναι λογικό να υποθέσει κάποιος ότι η παρέλαση της Θεσσαλονίκης, η πιο εντυπωσιακή που είδαμε ποτέ, πρέπει να ξεπέρασε, σε κόστος, το εκατομμύριο. Και είναι ακόμα πιο λογικό να ζητήσει τον λογαριασμό από τον υπουργό Άμυνας.

Όσοι παρακολουθήσαμε την παρέλαση από την τηλεόραση, με τον ήχο στο mute όταν ο παρουσιαστής άρχισε να απαγγέλλει Ρίτσο, είδαμε μία υπερπαραγωγή. Έφτασα να φαντάζομαι ότι στη Sunset Bulevard, στο Χόλιγουντ, έχουν βγάλει ελληνικές σημαίες, να το γιορτάσουν μαζί μας. Άρματα στο έδαφος, πλοία στη θάλασσα, μαχητικά και ελικόπτερα στον αέρα. Αλεξιπτωτιστές! Με κάλυψη επιπέδου Μουντιάλ και ακόμα πιο πάνω. Δεν λέω, καμαρώσαμε την κοπελιά που πιλοτάρει ελικόπτερο. Και ναι, κάποιοι μπορεί να συγκινήθηκαν με τον πιλότο του F16, ακόμα και αν δεν είπε τίποτα για τη διαπλοκή και τις τηλεοπτικές άδειες. Όμως πόσο κόστισαν όλα αυτά; Και, εν τέλει, πόσο διαρκεί το αίσθημα της περηφάνειας που γέννησαν; Ακόμα και αν ρίγησε η νιότη και βούρκωσε το γήρας, πάει, ήταν για μερικά δευτερόλεπτα. Μετά η περηφάνεια μπορεί να γίνει και θυμός.

Πώς είναι, αλήθεια, για τους ανθρώπους που τα βγάζουν πέρα δύσκολα να βλέπουν την επίδειξη πανάκριβων οπλικών συστημάτων; Διότι μπορεί η κυβερνητική εκπρόσωπος να χυδαιολογεί, λέγοντας ότι με το έσοδο των τηλεοπτικών αδειών θα είχαμε παιδικούς σταθμούς, αλλά δεν βγαίνει τώρα να μας πει τι θα εισέπραττε η κοινωνία από το κόστος ενός F16. Και αφού τα μετράμε έτσι, ας μας πει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας πόσο πήγε το budget της περηφάνειας, να δούμε τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε με το κόστος των καυσίμων.

Θα μου πείτε ότι με τα λεφτά από τις τηλεοπτικές άδειες μπορούμε να καλύψουμε το κόστος των παρελάσεων για τον επόμενο αιώνα. Εντάξει, να το συζητήσουμε. Πρώτα όμως να αποφασίσουμε και τι είναι εκείνο που πραγματικά μας κάνει υπερήφανους. Αν όντως μας κάνει αυτό που είδαμε, τότε χαλάλι τα λεφτά, χαλάλι οι κηροζίνες, και του χρόνου να περιγράψει την παρέλαση ο Κώστας ο Πρέκας.

Κώστας Γιαννακίδης
protagon.gr
[post_ads]