Ζούμε σε έναν κόσμο που αρχίζει και περιγράφεται με ψέματα. Και εμείς λέμε στα παιδιά μας να προσέχουν στο δρόμο, να μην παίρνουν τίποτα από ξένους και δεν τους ζητάμε να διασταυρώνουν αυτό που διαβάζουν στο διαδίκτυο ή ακούν στην παρέα τους.
O Μίλων (Μίλο, για τους φίλους) Γιαννόπουλος είναι Βρετανός δημοσιογράφος και ένα από τα άτομα με τη μεγαλύτερη επιρροή στη βρετανική σκηνή των ψηφιακών media. Πολιτικά ανήκει στην «εναλλακτική δεξιά». Είναι gay και καθολικός. Στέκεται απέναντι στο φεμινισμό και στους μουσουλμάνους. Πρόσφατα έγραψε στο blog του ότι η Σουηδία απαγόρευσε τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια για να μην ενοχληθούν οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες.
Η σχετική ανάρτηση στη σελίδα του Μίλο στο facebook είχε 10.903 κοινοποιήσεις, δηλαδή μπορείτε να φανταστείτε πόσο μεγάλο έγινε το ακροατήριο. Μετά το θέμα πέρασε σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά sites, συζητήθηκε σε τηλεοπτικές εκπομπές, έγινε trend στο twitter και χρησιμοποιήθηκε από οπαδούς του Τραμπ.
Όμως ο Μίλο δεν έγραφε την αλήθεια. Το απαγορευτικό στα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια εκδόθηκε για τους πυλώνες μεταφοράς ρεύματος καθώς οι αρχές θεώρησαν ότι υπήρχε υψηλός κίνδυνος ηλεκτροπληξίας. Αλλά στις μέρες μας το προφανές είναι δύσκολο να αποδείξει τη σχέση του με τη λογική. Όσο πιο κραυγαλέο γίνεται κάτι, τόσο θα ακούγεται με μεγαλύτερη ένταση. Και είσαι εσύ σε ένα απομακρυσμένο χωριό του Μίσιγκαν, μέσα στα χιόνια, διαβάζοντας στην timeline ότι οι Σουηδοί δεν θα ανάψουν φώτα λόγων των μουσουλμάνων. Σιγά μην κάτσεις να ψάξεις τη θέση της σουηδικής κυβέρνησης. Το καταπίνεις αμάσητο, με μια γουλιά τζιν.
Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί μόνο σε σένα που, θυμίζω, είσαι στο Μίσιγκαν ή στο Παγκράτι. Είναι εξόχως εύκολο να την πατήσω και εγώ, όπως και οι συνάδελφοι μου που έγραψαν την Κυριακή στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας τους, ότι ο Ομπάμα ζήτησε σουβλάκι από το Μοναστηράκι. Πίστεψαν κάτι που δημοσιεύθηκε ως αστείο και έγινε viral ως σοβαρή είδηση. Θα ζητήσουν, άραγε, συγγνώμη την προσεχή Κυριακή; Γιατί να το κάνουν; Λες και υπάρχει περίπτωση να βγει ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου και να δηλώσει ότι ο Ομπάμα τρώει το κεμπάπ χωρίς μουστάρδα. Ακόμα και αν γινόταν αυτό, λίγοι θα το μάθαιναν.
Όλοι γνωρίζουν τη δήλωση που αποδίδεται στον πρώην αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ: «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες». Ελάχιστοι πληροφορήθηκαν το εξαιρετικό ρεπορτάζ του Γιάννη Μαρίνου, ο οποίος έφτασε να επικοινωνήσει και με το γραφείο του Κίσινγκερ για να αποδείξει στο ελληνικό ακροατήριο ότι η δήλωση αυτή δεν έγινε ποτέ.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου στις ΗΠΑ ένας συνεργάτης του Τραμπ στριμώχτηκε από μία ρεπόρτερ που του έλεγε, δείχνοντας στοιχεία, ότι τα περί αύξησης της εγκληματικότητας είναι κοινές ανοησίες. «Σημασία δεν έχει τι λένε τα στοιχεία, αλλά τι πιστεύει ο κόσμος» απάντησε. Και αυτή είναι μία ενδιαφέρουσα παράμετρος των αμερικανικών εκλογών που δεν μπορεί να εκτιμηθεί στατιστικά: πόσοι άνθρωποι πήγαν και ψήφισαν έχοντας επηρεαστεί από ψεύτικες ειδήσεις; Προσέξτε, δεν μιλάμε για την κατασκευή μίας άλλης πραγματικότητας που βασίζεται σε εσφαλμένη, έστω και ηθελημένα, εκτίμηση των πραγμάτων. Στην περίοδο των αμερικανικών εκλογών είχε στηθεί ολόκληρη βιομηχανία ψεύτικων ειδήσεων με έδρα τα Σκόπια.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Διότι δεν μπορεί να γίνει και αλλιώς. Ακόμα και αν αποκλείσεις τον δόλο, υπάρχει η ανθρώπινη ροπή προς τον χαβαλέ, συν το αήττητο της βλακείας. Ο ένας θα γράψει ψέματα για να πάρει κλικ και να «κάψει» διαφήμιση, ο άλλος για να στήσει θέμα και ο τρίτος για να κάνει πλάκα. Ως φαινόμενο δεν πρόκειται να ανακοπεί. Ίσως δε στο μέλλον οι ψεύτικες ειδήσεις να είναι όσες και οι αληθινές ή, τέλος πάντων, να προσφέρεται στον καθένα το δικαίωμα της εναλλακτικής, εξατομικευμένης πραγματικότητας. Αν όμως αυτό σήμερα σε τρομάζει, μπορείς να κάνεις μόνο ένα πράγμα: διασταύρωση στοιχείων. Fact checking, σε απλά ελληνικά. Και είναι η συμπεριφορά που πλέον οφείλουμε να καλλιεργούμε στις κοινωνίες και να διδάσκουμε στα παιδιά μας.
Μα, σκεφτείτε το. Λέμε στα παιδιά μας να προσέχουν στο δρόμο, να μην παίρνουν τίποτα από ξένους και δεν τους ζητάμε να διασταυρώνουν αυτό που διαβάζουν στο δίκτυο ή ακούν στην παρέα. Στο σχολείο παίρνουν μαθήματα αγωγής του πολίτη και δεν ακούν κουβέντα για το θεμέλιο της δημοκρατικής συμπεριφοράς, την ορθή πληροφόρηση. Μιλήστε τους, λοιπόν, πρώτα για αυτό και μετά για το σεξ. Γιατί και για το σεξ, online θα κοιτάξουν πρώτα.
protagon.gr
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω