Δίνοντας κάτι δεν σημαίνει ότι ενδιαφέρεσαι πράγματι για αυτούς που χρειάζονται την βοήθεια σου. Κάνε την ανατροπή! Προσπάθησε να αλλάξεις. Άντε και καλές γιορτές με πραγματικές αλλαγές!
της Ευγενίας Ηλιοπούλου
Οι Αιγύπτιοι λέγανε ότι όταν θα αφήσεις τον μάταιο τούτο κόσμο, στις πόρτες του παραδείσου θα σου υποβάλουν δύο ερωτήσεις: «Χάρηκες ποτέ στην ζωή σου;» και «πόσους άφησες πίσω σου που να έχουνε χαρεί με αυτά που έκανες;». Ανάλογα με τις απαντήσεις οι πύλες θα ανοίξουν ή θα μείνουν ερμητικά κλειστές. Για σένα.
Ο Σπανουδάκης, με τον λιτό τρόπο του, τονίζει «μοιράστηκες την ζωή σου με κάποιον ή έμεινες μέσα στον κόσμο σου μακριά από τον πόνο ή την αγάπη των άλλων;» Πόσο αλλιώτικα θα ήταν αν λίγο αγαπούσες τον διπλανό σου; Πόση αξία θα έπαιρνε μία μίζερη και άχαρη ζωή όταν θυσιάζεσαι λιγουλάκι για τον αβοήθητο και ανήμπορο γείτονά σου;
Ο Ν. Καζαντζάκης στην Ασκητική του έλεγε: «Ερχόμαστε από μία σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μία σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε ζωή. Ζούμε μόνοι και πεθαίνουμε μόνοι!».
Η μοίρα μας είναι άγνωστη. Στην ζωή το μόνο σίγουρο είναι ότι τόσο για τους επώνυμους και διάσημους όσο και για τους ανώνυμους και απλούς θνητούς, υπάρχουν δύο πόρτες. Εισόδου και εξόδου. Διαφέρουμε ανάλογα με τον χρόνο, τον τρόπο και το πώς θα διαβούμε την απόσταση ανάμεσα σε αυτά τα δύο σημαντικά σημεία της ζωής μας. Ο καθένας μας θα λύσει διαφορετικά τον γρίφο της ζωής μας.
Πάντα στο τέλος της χρονιάς κάνουμε μία μικρή ανασκόπηση των σημαντικότερων στιγμών στην χρονιά που πέρασε. Κρατάμε και μια μικρή ζυγαριά στην οποία βάζουμε τις πράξεις μας και τον αντίκτυπο που είχανε στην ποιότητα ζωής μας. Λίγα κάναμε, πολλά δεν... αλλά δεν είχαμε άλλη λύση και πάει λέγοντας. Η Ευρώπη (που δεν είναι τόσο δημοκρατική όσο την θέλαμε) σείεται και δεν είμαστε οι μόνοι που σέρνονται κάτω από την καταστροφική δημοσιονομική πειθαρχία του κυρίου Σόιμπλε. Βιώνουμε την ψυχολογία του φόβου. Βλέπουμε δολοφονίες on air και δεν μας παραξενεύουν οι στατιστικές οικονομικής κατάρρευσης. Συνηθίσαμε τις καταστροφολογίες πάσης φύσεως και δεν μας τρομάζει παρά η ιδέα ενός πολέμου μέσα στα δικά μας γεωγραφικά σύνορα.
Αναλογιζόμαστε τι πραγματικά ωφέλησε εμάς και τους αγαπημένους μας. Προσπαθούμε, τις τελευταίες ημέρες του 2016, να θυμηθούμε αν χαρήκαμε καθόλου και πόσους κάναμε να χαρούνε με τις πράξεις μας. Αν στην πρώτη ερώτηση στην απάντηση κάτι λείπει (δεν έχουμε μάθει ακόμα πως να διαχειριστούμε τις ήττες μας) στην δεύτερη είμαστε έκθετοι επειδή είμαστε υποκριτές. Ζούμε άκρως εγωιστικά. Περιορίζουμε τα ενδιαφέροντα μας στα άψυχα και στα υλικά αγαθά. Θα γίνεις άλλος άνθρωπος επειδή για λίγες ημέρες αφήνεις λεφτά στα χέρια των ανήμπορων; Δίνοντας κάτι δεν σημαίνει ότι ενδιαφέρεσαι πράγματι για αυτούς που χρειάζονται την βοήθεια σου. Κάνε την ανατροπή! Προσπάθησε να αλλάξεις.
Άντε και καλές γιορτές με πραγματικές αλλαγές!
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω