Φράση-σοκ στο ανακοινωθέν του Eurogroup για το χρέος

Οι 35 λέξεις που σηματοδοτούν στροφή ΔΝΤ υπέρ των θέσεων Σόιμπλε με πλήρη εγκατάλειψη της πίεσης για μέτρα ελάφρυνσης. Στην Ελλάδα πέφτει όλο το βάρος.

Μεγάλη αίσθηση έχει προκαλέσει στους αναλυτές που συνηθίζουν να διαβάζουν πίσω από τις γραμμές των ανακοινώσεων του Eurogroup μια φράση 35 λέξεων στο τελευταίο ανακοινωθέν, η οποία εκτιμάται ότι σηματοδοτεί μια απότομη στροφή του ΔΝΤ υπέρ των θέσεων Σόιμπλε για το ελληνικό χρέος, με την εγκατάλειψη εκ μέρους του Ταμείου κάθε προσπάθειας για άσκηση πίεσης στην Γερμανία, ώστε να περιγραφούν ευκρινώς τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης.

Η σύντομη πρόταση στο τελευταίο ανακοινωθέν, όπου συμπυκνώνονται οι θέσεις του ΔΝΤ στη διαπραγμάτευση για την Ελλάδα εντυπωσιάζει αρνητικά όχι για όσα αναφέρει, αλλά για όσα... παραλείπει, σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη αντίστοιχη παράγραφο, που είχε περιληφθεί στο ανακοινωθέν της 24ης Μαΐου και ήταν σαφέστατα θετική για την ελληνική πλευρά.

Όπως σημειώνεται στην επίμαχη παράγραφο, «το προσωπικό (staff) του Ταμείου επαναβεβαίωσε σήμερα την πρόθεσή του να συστήσει στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου μια νέα χρηματοδοτική συμφωνία για την Ελλάδα το συντομότερο δυνατό, αμέσως μόλις υπάρξει συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο, η οποία θα συνάδει με τις καθιερωμένες πολιτικές του Ταμείου».

Οι διατυπώσεις αυτές μοιάζουν να απέχουν έτη φωτός από τις αντίστοιχες της 24ης Μαΐου, όπου το νέο πρόγραμμα του Ταμείου συνδεόταν καθαρά με τον προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, τα οποία θα εφαρμοσθούν στο τέλος του παρόντος προγράμματος, δηλαδή στα μέσα του 2018.

Μάλιστα, έχει αναφερθεί ότι η παράγραφος των 140 λέξεων, που εντάχθηκε σε εκείνο το ανακοινωθέν, διαμορφώθηκε με αρκετά επεισοδιακό τρόπο, αφού ο Πόουλ Τόμσεν, που είχε εκπροσωπήσει την Κριστίν Λαγκάρντ στο Eurogroup, χρειάσθηκε να αναζητήσει τηλεφωνικά τη διευθύντρια του Ταμείου, η οποία βρισκόταν στην Ασία, για να ζητήσει έγκριση για τους χειρισμούς του, καθώς είχε έλθει σε σφοδρή αντιπαράθεση με Ευρωπαίους υπουργούς, εξαιτίας της επιμονής του να γίνει αναφορά στην ελάφρυνση χρέους.

Σε εκείνη την παράγραφο τονιζόταν ότι η έγκριση ενός νέου προγράμματος του Ταμείου θα βασισθεί σε νέα έκθεση βιωσιμότητας χρέους (DSA) από το ΔΝΤ και στην αξιολόγηση της πιθανής επίδρασης που θα έχουν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα.

Με βάση την τελευταία διατύπωση στο ανακοινωθέν του Eurogroup, το Ταμείο θα ακολουθήσει και πάλι τη δική του διαδικασία, δηλαδή θα προχωρήσει σε ανάλυση βιωσιμότητας χρέους, πριν αποφασίσει το Συμβούλιο για ένα νέο πρόγραμμα. Και επειδή δεσμεύεται από το αναθεωρημένο καταστατικό του κατά τρόπο απόλυτο, δεν μπορεί να εγκρίνει ένα πρόγραμμα χωρίς να πιθανολογείται βάσιμα η βιωσιμότητα του χρέους.

Όμως, υπάρχει μια τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο ανακοινωθέντων, που προκαλεί σοβαρές ανησυχίες στην Αθήνα: Ενώ στις 24 Μαΐου το Ταμείο υποστήριζε ότι η βιωσιμότητα χρέους θα έπρεπε να υπολογισθεί με βάση και τα μέτρα ελάφρυνσης από την ευρωπαϊκή πλευρά, τώρα όλο το βάρος για να καταστεί βιώσιμο το χρέος πέφτει στην Αθήνα, αφού έχουν αφαιρεθεί όλες οι αναφορές στα μεσοπρόθεσμα μέτρα, που ως γνωστόν μπλόκαρε ο Β. Σόιμπλε.

Αυτό οδηγεί σε μια εφιαλτική προοπτική ενόψει των διαπραγματεύσεων: τα στελέχη του Ταμείου θα βάλουν στους υπολογισμούς βιωσιμότητας τα ενισχυμένα βραχυπρόθεσμα μέτρα, που σύμφωνα με τους Ευρωπαίους ελαφρύνουν κατά 20% το χρέος ως το 2060 και θα «παίξουν» με το στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα, εάν χρειασθεί να καλύψουν διαφορές.

Ουσιαστικά, δηλαδή, έχουν μόνο ένα εργαλείο αποκατάστασης της βιωσιμότητας: τη διατήρηση του στόχου για το πλεόνασμα στο 3,5% για όσο χρόνο κριθεί αναγκαίο. Γι’ αυτό, άλλωστε, έμεινε ανοικτό στη διαπραγμάτευση της Δευτέρας αν ο στόχος θα διατηρηθεί για τρία, πέντε ή δέκα χρόνια.

Ο παράγοντας «Τραμπ»

Πώς εξηγείται, όμως, ότι μόλις πρόσφατα ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Τζέρι Ράις, δήλωνε ρητά ότι το Ταμείο δεν ζητεί άλλη λιτότητα από την Ελλάδα, ενώ τώρα ο Π. Τόμσεν εμφανίζεται σκληρότερος από κάθε άλλη φορά, στις απαιτήσεις του για μέτρα από την ελληνική πλευρά, ενώ σταματά την άσκηση πιέσεων στην Γερμανία για την περιγραφή των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης;

Σύμφωνα με αναλυτές, το πιθανότερο είναι ότι η απότομη αλλαγή πολιτικής του Ταμείου δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας «τρελής» απόφασης του Π. Τόμσεν, αλλά συνδέεται με το νέο περιβάλλον που έχει διαμορφώσει στην Ουάσιγκτον η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αναμένεται ότι θα θελήσει να περιορίσει την ανάμιξη του ΔΝΤ στην Ευρώπη, έχοντας δηλώσει ότι το θέμα της Ελλάδας πρέπει να το λύσουν οι Γερμανοί.

Επίσης, στην έδρα του Ταμείου υπάρχει η εκτίμηση ότι η διοίκηση Τραμπ θα θελήσει να αποδυναμώσει γενικότερα το ρόλο του Ταμείου, δεδομένου ότι τάσσεται εναντίον θεσμών και διεθνών συμφωνιών που ευνοούν τις παγκοσμιοποιημένες οικονομικές λειτουργίες. Αυτό αναγκαστικά στρέφει το προσωπικό του Ταμείου για... προστασία στους άλλους βασικούς μετόχους, δηλαδή πρωτίστως στις ευρωπαϊκές χώρες, που κατά παράδοση επιλέγουν και το διευθυντή.

Έτσι, το ΔΝΤ υποχρεώνεται να εγκαταλείψει τις αντιπαραθέσεις για το ελληνικό χρέος με τον κυρίαρχο στην Ευρώπη, Β. Σόιμπλε, και να συνταχθεί με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, περιμένοντας την υποστήριξη της Γερμανίας ενόψει πιθανών προστριβών με τη νέα αμερικανική διοίκηση.

Όποια και αν είναι τα κίνητρα του Ταμείου, γεγονός είναι ότι η Ελλάδα έχασε το μοναδικό σοβαρό σύμμαχο που είχε στη διεκδίκηση ελάφρυνσης του χρέους και η εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Ντέλια Βελκουλέσκου, θα επιστρέψει στην Αθήνα με σαφείς εντολές να... αρμέξει όσο περισσότερα μέτρα λιτότητας μπορεί από την ελληνική κυβέρνηση, στην οποία μεταφέρεται πλέον το βάρος της προσαρμογής για να γίνει βιώσιμο το χρέος.

Πηγή: sofokleousin.gr
[post_ads]