Νέα Χηλή: “Παρακαλώ μην πεθαίνετε. Το νεκροταφείο γέμισε”*

Τις τελευταίες δεκαετίες αυξήθηκαν οι τάφοι στο κοιμητήριο της Νέας Χηλής καθώς αυξήθηκαν και οι εποικιστές της περιοχής. Οι τάφοι έχουν φτάσει σχεδόν ως την είσοδο. Κάθε σπιθαμή γης έχει κατακλυστεί.

«Οδός αναπαύσεως κλειστή,
απόψε καίγεται η γη, γλεντάει και χορεύει,
απ’ τη ζωή κι απ’ το Θεό,
πήρε ο Χάροντας ρεπό, απόψε δε δουλεύει»

Οδός αναπαύσεως κλειστή, τραγουδούσε τις προηγούμενες δεκαετίες ο Στέλιος Καζαντζίδης. Και μ' αυτό το τραγούδι στ' αυτιά κατηφόρισα προς την οδό Αναπαύσεως, στη Νέα Χηλή Αλεξανδρούπολης.

Στο καλύτερο «φιλέτο» του χωριού είχαν επιλέξει οι πρώτοι κάτοικοι για να ενταφιάσουν τους νεκρούς τους. Τα είπαμε και παλαιότερα, οι άνθρωποι θέλανε τη γη μακριά από την αλμύρα της θάλασσας, για να τη γητεύσουν και να την καρπίσουν.

Για εκείνους το σημείο αυτό ήταν άχρηστο. Νοτιάς και αλμύρα δε θα επέτρεπε να ευδοκιμήσουν τα σπαρτά τους. Εκτός και εάν επέλεξαν τούτον τον τόπο επειδή ήθελαν οι νεκροί τους ν' ακούν τον παφλασμό των κυμάτων και να σεργιανίζουν τον ντουνιά, όνειρα βάρκα με πανιά...

Όχι πως μου αρέσει να περπατάω ανάμεσα σε τάφους. Μα καθώς ήταν το Σάββατο των Ψυχών κατηφόρισα προς τον τάφο του πατέρα για να ανάψω το καντηλάκι κι ένα κερί στη μνήμη της καλομάνας.

Περπάτησα ανάμεσα στους καλοφροντισμένους τάφους. Δε μου διέφυγε της προσοχής η γαλήνια συνύπαρξη "Λαού και Κολωνάκι". Κάποτε αυτός ο τόπος μου προκαλούσε ρίγη και φόβο. Μα σήμερα, συμφιλιωμένη με τις φοβίες των παιδικών μου χρόνων, μπορούσα να αφουγκραστώ τη σιωπή των «ενοίκων» και να διαβάσω με ηρεμία τα ονόματά τους πάνω στους μαρμάρινους σταυρούς, προσπαθώντας να επαναφέρω στη μνήμη μου πρόσωπα, άλλα γνωστά και άλλα άγνωστα.

Τις τελευταίες δεκαετίες αυξήθηκαν οι τάφοι στο κοιμητήριο καθώς αυξήθηκαν και οι εποικιστές της περιοχής. Οι τάφοι έχουν φτάσει σχεδόν ως την είσοδο. Κάθε σπιθαμή γης έχει κατακλυστεί. Το πρόβλημα αντιλαμβάνομαι είναι μεγάλο όπως μεγάλη και η αγωνία των ζωντανών. Που θα βρεθούν άλλες θέσεις για τον ενταφιασμό των νεκρών τους; (σ.σ. πριν ένα μήνα η πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Αλεξανδρούπολης Όλγα Βρετοπούλου, μιλώντας στο reportal.gr είχε πει ότι στο νεκροταφείο της Νέας Χηλής έχουν μείνει μόνο 4 διαθέσιμες θέσεις!).

Την ίδια απορία εξέφρασα και εγώ σε συνομιλητή μου... Υπάρχει πρόβλεψη; ρώτησα.

* Στην ασάφεια της απάντησής του χαμογέλασα καθώς μου ήρθε στο μυαλό η φράση που ειπώθηκε από δήμαρχο ενός μικρού Γαλλικού χωριού που αντιμετώπιζε παρόμοιο πρόβλημα: «Παρακαλώ μην πεθαίνετε. Το νεκροταφείο γέμισε»...

Υ.Γ. Στην έρευνά μου αναζήτησα τάφους πριν από το 1950. Βρήκα μόνο οκτώ. Το πιθανότερο οι ξύλινοι σταυροί καταστράφηκαν στο διάβα του χρόνου, από το σαράκι και την αλμύρα. Και τη θέση τους πήραν άλλοι «ένοικοι»...

Ουρανία Πανταζίδου
Υποπλοίαρχος Π.Ν. (ε.α.)
[post_ads]