Ο Νίκος Χριστάνης, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ ήταν ομιλητής στην εκδήλωση που πραγματοποίησε στην Αλεξανδρούπολη η ΤΕ Έβρου του ΚΚΕ για την παρουσίαση των θέσεων του 20ου Συνεδρίου του κόμματος.
Στην ομιλία του ο κ. Χριστάνης αναφέρθηκε στις σύνθετες εξελίξεις διεθνώς, στην περιοχή και στο εσωτερικό της χώρας, ιδιαίτερα για τα νέα στοιχεία, τις δυσκολίες της πάλης, αλλά και τις νέες δυνατότητες, για τον καθοριστικό παράγοντα της ισχυροποίησης του ΚΚΕ, «για να φέρουμε σε πέρας το καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της πάλης κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, της οικοδόμησης της κοινωνικής συμμαχίας με στόχο την εργατική εξουσία» όπως τόνισε.
Ακολούθησε συζήτηση με αρκετούς να απευθύνουν ερωτήσεις και να εκφράζουν την άποψή τους.
Η ομιλία του Νίκου Χριστάνη:
Συντρόφισσες και σύντροφοι, Φίλες και φίλοι
Θέλουμε να προϋπαντήσουμε το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ με μια ολόπλευρη ιδεολογική - πολιτική - οργανωτική ενδυνάμωση του Κόμματος, ως Κόμμα της επαναστατικής ανατροπής, ικανό να ανταποκριθεί στο άμεσο καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και της οικοδόμησης της Κοινωνικής Συμμαχίας εργατών, αυτοαπασχολούμενων αγροτών και ΕΒΕ, καθώς και των οικογενειών τους, σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, ικανού να ηγηθεί στην πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την εργατική εξουσία.
Προσπαθούμε να εξειδικεύσουμε πλευρές της δράσης και της ολόπλευρης προετοιμασίας μας.
Αναλύουμε τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να προχωρήσουμε συντεταγμένα και δυναμικά, με τόλμη, αλλά και υπευθυνότητα.
Οικοδομώντας Οργανώσεις του Κόμματός μας σε εργασιακούς χώρους και κλάδους στρατηγικής σημασίας.
Ισχυροποιώντας το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, ώστε να παίζουν τον πρωτοπόρο ρόλο τους.
Η ΚΕ στις Θέσεις της για αναφέρεται στα πρώτα τρία κεφάλαια στις διεθνής και εσωτερικές οικονομικές εξελίξεις που είχαμε τα τελευταία χρόνια, στα συμπεράσματα και την πείρα ποτέ βγαίνουν από αυτές που σ΄ ένα σημαντικό βαθμό καθορίζουν το περιεχόμενο του 20ου Συνεδρίου. Κάνουμε προσπάθεια να δώσουμε απαντήσεις, ερμηνείες και προβλέψεις και όλα αυτά τα υποτάσσουμε στον αγώνα γίνει το Κόμμα, και κατ’ επέκταση και το λαϊκό κίνημα πιο ικανό, πιο ισχυρό στην πάλη για την εργατική εξουσία.
Αυτά τα αναφέρω και γιατί έχουμε αυτή την περίοδο την γνωστή επίθεση δήθεν φιλίας από διαφόρους καλοθελητές, ή και την βρώμικη επίθεση από αντί-ΚΚΕ χώρους που εστιάζουν στο ότι η ΚΕ αυτά που αναφέρει δεν έχουν σχέση με τις εξελίξεις, την πραγματικότητα που βιώνει ο λαός.
Είναι έτσι; ας ανατρέξουμε λοιπόν στις θέσεις της ΚΕ και στο τι συμβαίνει σήμερα:
Τι ζούμε όμως τους τελευταίους μήνες;
Διάφορα σενάρια για το πότε και πως θα κλείσει η αξιολόγηση που στην ουσία προσπαθούν να κρύψουν τη παραπέρα φτωχοποίηση, την αφαίρεση και των τελευταίων εργασιακών δικαιωμάτων.
Τα μέτρα θα ανέλθουν στο 2% του ΑΕΠ, δηλαδή στα 3,6 δισ. ευρώ, όπως άλλωστε απαιτεί και το ΔΝΤ.
Τα μισά από αυτά πρόκειται να προέλθουν από τη μείωση του αφορολόγητου ορίου. Τα υπόλοιπα θα εξοικονομηθούν από τη μείωση των «προσωπικών διαφορών» στις κύριες συντάξεις, μειώσεις οι οποίες εκτιμούνται ότι μεσοσταθμικά θα φτάσουν στο 14%.
Τώρα οι συζητήσεις επικεντρώνονται στα μέτρα που αφορούν τα Εργασιακά στο πλαίσιο της περαιτέρω απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας, όπως τα θέματα που αφορούν τις ομαδικές απολύσεις και το συνδικαλιστικό νόμο. Στην κλιμάκωση της απελευθέρωσης της αγοράς Ενέργειας και την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων που είναι μέτρα τα οποία ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων.
Και πιο νέο παραμύθι μας πετάει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, για να χρυσώσει το χάπι;
Ότι θα υπάρχουν αντισταθμιστικά μέτρα και ότι αν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση θα μπούμε στην μετά-λιτότητας εποχή.
Αυτά τα φούμαρα είναι τόσο αλήθεια όσο ήταν οι κόκκινες γραμμές, τα νταούλια που θα βαρούσαν και το παράλληλο πρόγραμμα πριν την υπογραφή του 3ου μνημονίου.
Τα δημοσιονομικά μέτρα (μείωση αφορολόγητου και συντάξεων) θα ληφθούν για την υλοποίηση του πρωτογενούς πλεονάσματος. Αντίθετα, τα «αντισταθμιστικά» μέτρα θα ληφθούν εφόσον ξεπεραστεί ο στόχος του 3,5% του πρωτογενούς πλεονάσματος και για τα ποσοστά που αυτός θα υπερκαλυφθεί.
Τα μέτρα αυτά θα υλοποιούνται με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών, των οποίων η επιδίωξη είναι αυτά να έχουν σαφές προσανατολισμό στην ενίσχυση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπως: μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων. Δηλαδή πρόκειται για μέτρα που θα κατευθυνθούν στην ικανοποίηση των αναγκών του κεφαλαίου και «εάν κάτι περισσέψει» θα πάει στη διαχείριση των ακραίων φαινομένων φτώχειας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο χαρακτήρας των μέτρων αυτών αποκαλύπτει και την αιτία κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης. Αυτή δεν αφορά απλά και μόνο την υπόθεση της δημοσιονομικής εξυγίανσης και την επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων για να καταστεί βιώσιμο το κρατικό χρέος. Αφορά την αναγκαιότητα να περάσει πιο γρήγορα η ελληνική οικονομία στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης
Τι λέμε εμείς στις Θέσεις της ΚΕ;
Θέση 26: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προβάλλει προπαγανδιστικά ότι ακολουθεί διαφορετικό προσανατολισμό για την καπιταλιστική παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, σε σχέση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβερνητική πολιτική όχι μόνο δεν οδηγεί σε μερική ανάκτηση των μεγάλων απωλειών των λαϊκών στρωμάτων την περίοδο της κρίσης, αλλά αντίθετα επιδεινώνει την κατάσταση του λαού.
Ακόμα και η όποια ανάκαμψη επέλθει δεν πρόκειται να απορροφήσει την ανεργία, ούτε να επιφέρει επιστροφή στην προ κρίσης περίοδο σε ό,τι αφορά τις βασικές κατακτήσεις και δικαιώματα της εργατικής τάξης που αποσπάστηκαν στον 20ό αιώνα.
Το σύνολο των εξελίξεων θρυμματίζει την αυταπάτη σχετικά με τη δυνατότητα φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού, όπου η αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου θα συμβαδίζει με την ευημερία των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων. Αποδεικνύεται πως «εντός των τειχών» της εξουσίας του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, φιλολαϊκή πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει.
Μήπως αποτελεί διέξοδος για τα λαϊκά στρώματα η ΝΔ και αυτά που προτείνει;
Η ΝΔ αγωνίζεται να πείσει το κεφάλαιο πως εκείνη είναι η συνεπής εναλλακτική κυβερνητική λύση, πως εκείνη διαθέτει μεγαλύτερη ικανότητα να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και τους στόχους του.
Παλιά της τέχνη κόσκινο κι αυτής.
Η κριτική της στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει αυτό που έχουμε πει πολλές φορές, ότι ο καβγάς τους αφορά μόνο στο ποιος από τους δύο τους μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει το κεφάλαιο, τους λίγους αετονύχηδες, τα μονοπώλια, την ΕΕ.
Η ΝΔ πιέζει την κυβέρνηση να μην καθυστερεί, να κλείσει την «αξιολόγηση», γιατί όπως λέει και ο κ. Μητσοτάκης, «μη έγκαιρη ολοκλήρωση της αξιολόγησης, από μόνη της, καθιστά δυσκολότερη την εφαρμογή του Προγράμματος», δηλαδή την υλοποίηση των αντεργατικών μέτρων.
Ανάμεσα στο δίπολο του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ που γίνεται προσπάθεια να διαμορφωθεί, προσπαθεί τώρα τελευταία να πλασαριστεί η λεγόμενη «κεντροαριστερά».
Βέβαια, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και οι υπόλοιποι δυσκολεύονται να ανασυγκροτηθούν, να τα βρουν, γιατί τους έχει φάει το ψωμί ο ΣΥΡΙΖΑ, η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία.
Μπορεί μεταξύ τους να βγαίνουν στα κεραμίδια για την πίτα των ΜΜΕ άλλα στην κατεύθυνση της υπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ θα τους δείτε όλους μαζί αντάμα.
Ας πάμε σ’ ένα άλλο πεδίο της ΕΕ και της οικονομίας των χώρων της.
Όπως σημειώνεται στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος, πάνω στο έδαφος των πολύ μεγάλων δυσκολιών για την επιστροφή σε μεγάλους ρυθμούς καπιταλιστικής ανάκαμψης και του τσακωμού για το ποια καπιταλιστικά κράτη θα φορτωθούν τη χασούρα μιας ακόμα μεγαλύτερης απαξίωσης κεφαλαίου που είναι απαραίτητη γι’ αυτό, «περιπλέκονται τα διλήμματα της αστικής πολιτικής στη Γερμανία και στα υπόλοιπα κράτη - μέλη της ΕΕ.
Μέσα από αυτό το πρίσμα πρέπει να ιδωθεί η Σύνοδος της Ρώμης, που είναι σταθμός και όχι κατάληξη μιας πορείας επαναπροσδιορισμού των σχέσεων ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ, στη βάση διαφόρων σεναρίων, που έχουν μόνο σχετική αξία και εύκολα μπορούν να τα ξεπεράσουν οι εξελίξεις στην ΕΕ και παγκόσμια.
Πάνω σε αυτό το κοινό έδαφος της οικονομικής στασιμότητας και όξυνσης των αντιθέσεων εκφράζεται η διαπάλη κυβερνήσεων, αστικών πολιτικών ρευμάτων και συμμαχιών κρατών της ΕΕ. Απ την μια η ομάδα του Βίσεγκραντ που θέλει διατήρηση του σημερινού διακυβερνητικού χαρακτήρα της ΕΕ και ενίσχυση της αυτοτέλειας εθνικών πολιτικών σε θέματα όπως το Προσφυγικό από την άλλη οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Ιταλίας ζητούν μία σχετική χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής, και τέλος οι ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις που ανοίγουν ζήτημα εξόδου των χωρών τους από την Ευρωζώνη.
Κανείς όμως δεν αμφισβητεί ουσιαστικά την ανάγκη συνεχών θυσιών της εργατικής τάξης για να ανακάμψει η καπιταλιστική κερδοφορία. Αρκεί να δούμε πώς αυξάνουν τα ποσοστά των νέων που δουλεύουν με μερική απασχόληση και ελαστικές εργασιακές σχέσεις, πώς αυξάνουν τα ποσοστά νέων που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και πόσο υψηλά είναι τα ποσοστά των ανέργων την τελευταία δεκαετία.
Τι αναφέρουν οι Θέσεις τις ΚΕ.
Θέση 17: Οι εξελίξεις μετά την εκδήλωση της διεθνούς κρίσης το 2008-2009 επιβεβαιώνουν ότι η ΕΕ και η Ευρωζώνη δεν αποτελούν ένα συνεκτικό, σταθερό, μόνιμο σχηματισμό.
Γενικότερα, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η αντικειμενική τάση διεθνοποίησης της κίνησης του κεφαλαίου στο πλαίσιο της καπιταλιστικής αγοράς δεν μπορεί να αναιρέσει την επίδραση του νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξης, ούτε να ανατρέψει το γεγονός ότι η αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου διενεργείται κυρίως στο πλαίσιο της εθνοκρατικής συγκρότησης της καπιταλιστικής οικονομίας.
Το επόμενο διάστημα δεν αποκλείεται οι κλυδωνισμοί στην ΕΕ / Ευρωζώνη να οδηγήσουν σε αποπομπή κρατών - μελών ή να επικρατήσουν στις αστικές τάξεις χωρών απόψεις ότι η έξοδος από αυτές τις συμμαχίες, η αναζήτηση άλλων συμμαχιών, υπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά τους. Αυτό ισχύει και για την Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι η κυρίαρχη γραμμή της αστικής πολιτικής στην Ελλάδα θεωρεί δεδομένη την παραμονή της χώρας στην ΕΕ / Ευρωζώνη. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο το ΚΚΕ θα δώσει αποφασιστικά τη μάχη για τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα. Θα παλέψει ώστε ο λαός να οργανώσει τον αγώνα του ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, που θα συνεχιστεί με διάφορες μορφές, όπως σε μια απότομη μεγάλη υποτίμηση του νομίσματος ή μια ανεξέλεγκτη κερδοσκοπική αισχροκέρδεια, σε κάθε περίπτωση εξαιτίας της επιδίωξης του κεφαλαίου να φορτώσει την όποια ζημιά του στο λαό. Το ΚΚΕ θα καλέσει το λαό να μην επιλέξει αν θα χρεοκοπήσει με ευρώ ή δραχμή, να έρθει σε ρήξη συνολικά με την εξουσία του κεφαλαίου, για άλλη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας.
Αυτή είναι και η θεμελιακή διαφορά του ΚΚΕ από τις δυνάμεις του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού» στην Ευρώπη και την Ελλάδα, που μιλάνε για έξοδο από την Ευρωζώνη ή και την ΕΕ, ως στοιχείο ενίσχυσης της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας. Έτσι βάζουν εμπόδια στο ριζοσπαστισμό, στην αντικαπιταλιστική πάλη, παίζουν το παιχνίδι των αντιθέσεων μεταξύ καπιταλιστικών κρατών, αλλά και μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου. Πάνω από όλα καλλιεργούν την αυταπάτη ότι μπορεί ένας καπιταλισμός με εθνικό νόμισμα να είναι καλύτερος ή πιο δίκαιος από τον σημερινό.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι
Ένα θέμα που μας απασχόλησε και την προσυνεδριακή περίοδο είναι ότι σε συνθήκες σαν τις σημερινές, μεγάλης οικονομικής κρίσης, οξυμένων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, μεγαλώνουν και οι κίνδυνοι για ένταση των πολεμικών συγκρούσεων.
Καπιταλισμός χωρίς ιμπεριαλιστικούς πολέμους δεν υπάρχει, είναι αντικειμενικό γεγονός και οι Θέσεις του Κόμματος μας, βάζουν έντονο προβληματισμό για το προς τα πού πάνε οι εξελίξεις.
Η περιοχή μας βρίσκεται στο «μάτι του κυκλώνα».
Oι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν συμβάλει στο «φιτίλι» του πολέμου και τις αλλαγές συνόρων, συμμετέχοντας ενεργά στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, παραχωρώντας στρατιωτικές βάσεις, στέλνοντας στρατιωτικές αποστολές στο εξωτερικό.
Οι «λεονταρισμοί» και στις δύο πλευρές του Αιγαίου δεν πρέπει να κρύψουν ότι και οι δύο χώρες παραμένουν εγκλωβισμένες στο ΝΑΤΟ, που είναι παράγοντας εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, δημιουργεί κινδύνους «θερμών επεισοδίων».
Είναι σοβαρή η κατάσταση που διαμορφώνουν οι τουρκικές επιδιώξεις για γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, που διαμορφώνει ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις αστικές τάξεις των χωρών της περιοχής για τη γεωστρατηγική αναβάθμιση αυτών των αστικών τάξεων, σε συνδυασμό με την όξυνση των ανταγωνισμών στη Μέση Ανατολή, στη Βόρειο Αφρική, στην Ανατολική Μεσόγειο.
Και φυσικά, η ΝΑΤΟϊκή παρουσία στο Αιγαίο όχι μόνο δεν εμποδίζει, αλλά επιπλέον αποθρασύνει αυτή την τουρκική επιθετικότητα.
Μπροστά σε όλα αυτά, που αύριο πραγματικά δεν ξέρουμε τί μας ξημερώνει, το ΚΚΕ, σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα, αποκαλύπτει με συνέπεια στον ελληνικό λαό τους κινδύνους από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, συμβάλλει καθοριστικά στην ενδυνάμωση της πάλης ενάντια στη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στις ξένες βάσεις, στην αλλαγή και επαναχάραξη των συνόρων της περιοχής που μεθοδεύουν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Παλεύει σταθερά για τον απεγκλωβισμό της Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης που είναι η αιτία των πολέμων.
Η κατάσταση έτσι όπως εξελίσσεται δεν πρέπει να οδηγεί ούτε στο φόβο ούτε στην επανάπαυση. Επιβάλλει την οργάνωση του αγώνα ενάντια στα σχέδια της αστικής τάξης, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ. Απαιτείται ανάπτυξη της λαϊκής πάλης προκειμένου: να κλείσουν όλες οι ΝΑΤΟϊκές βάσεις στην Ελλάδα, να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο, να επιστρέψουν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονται εκτός συνόρων για αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Ταυτόχρονα προετοιμάζουμε την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα για κάθε ενδεχόμενο. Προσπαθούμε να οξύνουμε το ταξικό κριτήριο, να μην πέσουν στην παγίδα της αστικής τάξης και των κομμάτων της, υιοθετώντας συνθήματα για «εθνική ενότητα». Να μην χάνουν από το στόχαστρο ότι ο πόλεμος αποτελεί τη συνέχεια της ίδιας πολιτικής, με άλλα βίαια μέσα. Ότι στην εποχή του ιμπεριαλισμού, όποια μορφή κι αν πάρει η συμμετοχή της Ελλάδας σε πόλεμο, ακόμα και στο ενδεχόμενο εισβολής της Τουρκίας, δεν αναιρείται ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας ενός τέτοιου πολέμου. Πρόκειται για πόλεμο άδικο, μεταξύ δύο αστικών τάξεων, και από την πλευρά του επιτιθέμενου και από την πλευρά του αμυνόμενου. Ότι η ελληνική αστική τάξη (ή κομμάτια της) είτε υπερασπιστεί τα σύνορα, είτε υποχωρήσει και παραχωρήσει εδάφη, είτε επιδιώξει προσάρτηση εδαφών άλλης χώρας, σε κάθε περίπτωση θα κινείται με κριτήριο την κερδοφορία της, την ανταγωνιστικότητά της, τη δική της επιβίωση.
Γι’ αυτό και η εργατική τάξη με τους συμμάχους της οφείλει να αγωνιστεί για να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, για να μην υπάρξει καμία αλλαγή συνόρων, από τη σκοπιά των δικών της συμφερόντων, παλεύοντας ταυτόχρονα και ενάντια στην αστική τάξη της χώρας. Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να χύσουν το αίμα τους για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους.
Η πάλη λοιπόν κατά του πολέμου δεν μπορεί να είναι ουδέτερη, ανεξάρτητη από τα αίτιά του, δεν μπορεί να εγκλωβίζεται σε μια γενική και αόριστη επίκληση της ειρήνης, ξεκομμένη από την ανάγκη να δυναμώσει από σήμερα ο αγώνας ενάντια στο εθνικισμό σε όλες του τις παραλλαγές. Αν αυτό δεν επιτευχθεί, τα λαϊκά στρώματα θα οδηγηθούν στην «αγκαλιά» της αστικής τάξης, χάνοντας από τον προσανατολισμό της πάλης τους τον πραγματικό υπεύθυνο, την αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Χάνοντας την πραγματική διέξοδο που δεν είναι άλλη από την ανατροπή της εξουσίας της αστικής τάξης και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.
Μόνο έτσι μπορεί να γίνει εφικτό το πέρασμα της εξουσίας στην εργατική τάξη και η διέξοδος από τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος που, όσο κυριαρχεί και σαπίζει, θα φέρνει εναλλάξ πότε τον πόλεμο, πότε την ιμπεριαλιστική «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο.
Συνολικά, η ωριμότητα του υποκειμενικού παράγοντα σε επαναστατικές συνθήκες κρίνεται και από τη δουλειά στο σήμερα: Από την ιδεολογική - πολιτική ωρίμανση, από την αφομοίωση του Προγράμματος του Κόμματος, από την ικανότητα δράσης σε όλες τις συνθήκες, αλλά και από την εκπαίδευση εργατικών - λαϊκών μαζών στη δράση σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση στο σήμερα.
Η πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.
Σήμερα, αποκτά κρίσιμο χαρακτήρα η ίδια η πορεία του κινήματος, η ανάπτυξη των αγώνων, η πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και η προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας.
Η εκτίμηση για την κατάσταση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, δεν έχει αλλάξει. Η εικόνα της συνολικής υποχώρησης, της αναδίπλωσης, της γενικευμένης ανασφάλειας, της μοιρολατρίας, του φόβου είναι γνωστή, την συναντάμε σε κάθε βήμα μας.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν νέες εστίες αντίστασης, αναπτύσσονται αγώνες. Οι κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν με πρωτοβουλία του Κόμματος, των κομμουνιστών μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης για το μεγάλο μέτωπο της Κοινωνικής Ασφάλισης είχαν σημαντική μαζικότητα και αποτελούν παρακαταθήκη στην ανάπτυξη του κινήματος. Οι εστίες αντίστασης που έχουμε και αυτό το διάστημα...
Οι Θέσεις επικεντρώνουν στην ανάγκη διαμόρφωσης ενιαίας αντίληψης για το περιεχόμενο της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Δηλαδή ότι τα προβλήματα των συνθηκών δουλειάς και ζωής της εργατικής τάξης, όσο και αν αποτελούν τη βάση των αγώνων και πρέπει ασταμάτητα να αναπτύσσονται με την πρωτοπόρα συμβολή των κομμουνιστών, δεν οδηγούν από μόνα τους στην ανάπτυξη της ταξικής πολιτικής συνείδησης.
Από εδώ απορρέουν και τα καθήκοντα του ιδεολογικού - πολιτικού αγώνα των κομμουνιστών μέσα στο κίνημα για την ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης του. Αυτά τα καθήκοντα περιλαμβάνουν την επεξεργασία αιτημάτων πάλης και την επιλογή μορφών οργάνωσης και συμμαχίας με λαϊκές δυνάμεις και προϋποθέτουν την καλή γνώση της δομής της εργατικής τάξης, της πολυδιάσπασης που την χαρακτηρίζει, αλλά και των νέων μηχανισμών και μεθόδων χειραγώγησης από την αστική τάξη, η οποία δεν παραιτείται από την ενσωμάτωση του εργατικού κινήματος.
Χρειάζεται να αποκτήσουμε σταθερό προσανατολισμό αλλά και μεγαλύτερη ικανότητα να ενισχύεται από τα κάτω - ξεκινώντας από τον ίδιο τον τόπο δουλειάς, το σωματείο.
Επίσης θέτουμε ως βασικό στόχο την ενίσχυση της οργανωμένης συνδικαλιστικής δράσης ως συστατικό στοιχείο της ανασύνταξης
Με την μαζικοποίηση των ήδη υπαρχόντων σωματείων, πρώτα απ’ όλα εκεί που έχουμε δυνάμεις. Η εγγραφή νέων εργαζομένων στα σωματεία και τους συλλόγους τους πρέπει να αποτελεί μόνιμο μέλημα.
Την σταθερή λειτουργία των σωματείων ως βασικό κριτήριο της ανασύνταξης. Αυτή περιλαμβάνει την ίδια τη λειτουργία του ΔΣ, την ανάδειξη της σημασίας και την κατοχύρωση της Γενικής Συνέλευσης ως διαδικασίας συλλογικής εξέτασης, μελέτης της κατάστασης των εργασιακών χώρων και των κλάδων, σχεδιασμού και οργάνωσης της πάλης. Συνεχή ενημέρωση αλλά κι εξεύρεση τρόπων και μορφών που να διευκολύνουν τη συμμετοχή των εργαζομένων.
Την ενίσχυση της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας και της ταξικής στήριξης της εργατικής – λαϊκής οικογένειας και του κάθε εργάτη. Αυτή η ενίσχυση έχει αποδειχτεί και ιστορικά ότι ιδιαίτερα σε κρίσιμες συνθήκες, κρίσης, μαζικής φτώχειας, ανεργίας, πολέμων, μπορεί να αποτελέσει βασικό στοιχείο για τη δραστηριοποίηση και τη συσπείρωση νέων μαζών.
Είναι επείγον ζήτημα να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα, να μπουν νέες δυνάμεις στη μάχη. Όλοι μαζί, εργάτες, υπάλληλοι, βιοπαλαιστές, αγρότες, αυταπασχολούμενοι ΕΒΕ, νέοι και γυναίκες ενάντια στον κοινό εχθρό, το καπιταλιστικό σύστημα και τα μονοπώλια, που φέρνουν συνεχώς νέα βάσανα.
Μόνο έτσι μπορούμε να σταματήσουμε την ανελέητη επιδρομή που ζούμε με τα μέτρα και τα αντίμετρα που για μια ακόμη φορά θα βαραίνουν τις πλάτες του λαού.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να αποκρούσουμε την επίθεση στα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα από το να διεκδικήσουμε αναπλήρωση των απωλειών, στοιχειώδη ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.
Αυτός είναι ο δρόμος για να προετοιμάσουμε τις νέες αναμετρήσεις, τους νέους νικηφόρους αγώνες.
Τα μέτρα που οδήγησαν σε μεγάλες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς, στις Συλλογικές Συμβάσεις, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές κ.ά., δεν ήταν κεραυνός εν αίθρια, είχαν προσχεδιαστεί πολύ πριν από την κρίση και πιο ειδικά από το 1993. Ήταν και είναι μέτρα στρατηγικού χαρακτήρα ώστε να γίνει πιο ανταγωνιστικό το κεφάλαιο και οι επιχειρήσεις στην Ευρώπη και την Ελλάδα, μέτρα που μόνο προσωρινά δεν είναι.
Οι συνολικές απώλειες στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων φτάνουν ή προσεγγίζουν το 50% την περίοδο της κρίσης, δεν θα αλλάξουν αν δεν οργανωθεί η πάλη στην κατεύθυνση ανάκτησης των απωλειών, αν δεν ισχυροποιηθεί το εργατικό κίνημα και η κοινωνική συμμαχία.
Η πάλη για την ανάκτηση των απωλειών όμως δεν φτάνει, στη τελική ανάλυση για να έχεις κατακτήσεις στις σημερινές συνθήκες δεν μπορεί ο λαός να διεκδικεί μόνο αυτά που έχασε αλλά κυρίως αυτά που του ανήκουν, δεν θέλουμε απλά να ζούμε όπως ζούσαμε, αλλά όπως μας αξίζει. Μέσα από αυτό τον δρόμο θα έχεις νίκες, όταν η καθημερινή πάλη θα συνδυάζεται με το συνολικότερο ζήτημα της εξουσίας, έτσι θα δίνεται στους εργαζόμενους η συνολικότερη εικόνα, θα μεγαλώσει η αντοχή στους αγώνες, θα σπάει η απογοήτευση, θα δημιουργείται ένα κίνημα που θα στοχεύει ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, και κυρίως θα ξέρει τι θέλει.
Για αυτό τώρα είναι που πρέπει πιο αποφασιστικά να οργανωθεί η πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας.
Υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για αυτό, αρκεί να ξεμπερδεύουμε με τα παράσιτα. Πλούτος υπάρχει και τον παράγει ο εργαζόμενος λαός.
Το 90% του πληθυσμού κατέχει περίπου το 10% του πλούτου. Επίσης από το 10% του πληθυσμού που κατέχει το 90% του πλούτου, μόνο το 1% κατέχει σχεδόν το 50% του πλούτου. Αυτά δεν είναι νούμερα, είναι το σύστημα που ζούμε.
Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ώστε ο εργαζόμενος να παίρνει έναν μισθό με τον οποίο να ζει αξιοπρεπώς. Τι μπαίνει εμπόδιο; ότι με αυτόν τον τρόπο μειώνεται το ποσοστό κέρδους των καπιταλιστών.
Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ώστε να εκμηδενιστεί η ανεργία.
Τι μπαίνει εμπόδιο; ότι η ανάπτυξη της παραγωγικότητας της εργασίας αξιοποιείται για το κέρδος των λίγων και όχι για την ικανοποίηση των αναγκών.
Σήμερα μπορεί ο εργαζόμενος να δουλεύει με σταθερό ωράριο και σε ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς.
Τι μπαίνει εμπόδιο; ο καπιταλιστής που θέλει να προσαρμόζει το ωράριο των εργαζομένων ανάλογα με τον τζίρο του, που μειώνει το κόστος όπως το χαρακτηρίζουν των συνθηκών υγιεινής και ασφαλείας γιατί έτσι εξοικονομούν χρήμα και τη ίδια στιγμή μετράμε νεκρούς όπως πρόσφατα στο ΜΕΤΡΟ τον χειριστή του γερανού.
Σήμερα μπορεί ο απόμαχος της δουλειάς αλλά όχι της ζωής, ο συνταξιούχος να έχει μια σύνταξη που να του φτάνει και να του περισσεύει. Τι μπαίνει εμπόδιο; ότι το κράτος σε αυτές τις συνθήκες εξυπηρετεί τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, κόβει απο παντού για να δίνει στους εφοπλιστές, τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες ζεστό χρήμα.
Εμπόδιο στην κάλυψη των αναγκών μας είναι οι καπιταλιστές, το σύστημα το οποίο ζούμε. Για αυτό πρέπει να οργανωθεί η πάλη με στόχο την πραγματική εξουσία του λαού, τη μόνη που μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του, σύμφωνα με τις επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις, τις δυνατότητες της χώρας. Να διαγράψει το χρέος, να αποδεσμεύσει την Ελλάδα από ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.
Ακόμη τα προηγούμενα χρόνια επιβεβαιώθηκε στους αγώνες η αναγκαιότητα και η αξία της Κοινωνικής Συμμαχίας
Ήρθε στην επιφάνεια η κατεύθυνση που είχαμε καταλήξει στο Πρόγραμμα που ψηφίστηκε στο 19ο Συνέδριο του Κόμματος τονίζεται: ότι «Η συσπείρωση της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης με το ΚΚΕ και η προσέλκυση πρωτοπόρων τμημάτων των λαϊκών στρωμάτων θα περάσει από διάφορες φάσεις. Το εργατικό κίνημα, τα κινήματα των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις και των αγροτών και η μορφή έκφρασης της συμμαχίας τους με αντιμονοπωλιακούς αντικαπιταλιστικούς στόχους, με την πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων του ΚΚΕ σε μη επαναστατικές συνθήκες, αποτελούν το πρόπλασμα για τη διαμόρφωση του επαναστατικού εργατικού - λαϊκού μετώπου σε επαναστατικές συνθήκες. Οι εργατικές - λαϊκές μάζες, μέσα από την πείρα της συμμετοχής τους στην οργάνωση της πάλης σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου, θα πείθονται για την ανάγκη να πάρει η οργάνωση και η αντιπαράθεσή τους χαρακτήρα εφ’ όλης της ύλης και με όλες τις μορφές σύγκρουσης με την οικονομική, πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου».
Η κοινωνική συμμαχία σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση έχει αναφορά σε κοινωνικές δυνάμεις, δηλαδή στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, ανεξάρτητα από φύλο, ηλικία, μόρφωση, εθνική καταγωγή.
Χρειάζεται συστηματική παρακολούθηση όλων των εξελίξεων στον αγροτικό τομέα και στο αγροτικό κίνημα, στις συσπειρώσεις που διαμορφώνονται.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι
Συνεχίζουμε με οδηγό το Πρόγραμμα τις επεξεργασίες που κάναμε όλα τα τελευταία χρόνια.
Κόμμα με δυνάμεις εκεί που χτυπά η καρδιά της εργατικής τάξης, μέσα στους βιομηχανικούς κλάδους, στα μεγάλα εργοστάσια στρατηγικής σημασίας. Χωρίς αυτήν την προϋπόθεση είναι αδύνατο να μιλάμε για δουλειά για την ανασύνταξη του κινήματος.
Κόμμα με δεσμούς, αγωνιστικούς με τις εργατικές λαϊκές μάζες, δεσμούς σφυρηλατημένους μέσα στην πάλη, στον αγώνα, με την αναγνώριση στο πρόσωπο των κομμουνιστών των φυσικών ηγετών του κινήματος, και γιατί είναι πρωτοπόροι μπροστάρηδες στους αγώνες, αλλά κυρίως γιατί δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι αγώνες, η δράση του κινήματος, το δρόμο της αντικαπιταλιστικής πάλης.
Κόμμα που να αντέχει στις απότομες στροφές της ταξικής πάλης, να μην παρασύρεται από το ρεύμα, από τις διαθέσεις. Να μην υποτάσσεται στον αρνητικό συσχετισμό δύναμης, να έχει σταθερότητα, να μπορεί να δουλεύει με βάση τη στρατηγική του σε επικοινωνία όμως με εργατικές – λαϊκές μάζες με διαφορετικά επίπεδα πολιτικής συνειδητοποίησης, να μην ταλαντεύεται ανάμεσα στην ανυπομονησία και τον εφησυχασμό. Να έχει την ικανότητα εκτίμησης των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων στην ταξική πάλη. Τι δεν περνάει από το χέρι μας, αυτό που καθορίζεται από παράγοντες που βρίσκονται έξω από τη θέληση και δράση μας και τι είναι αυτό που αφορά εμάς, την πολιτική μας παρέμβαση, τη δράση μας στο κίνημα.
Κόμμα που δεν θα υποτάσσεται ούτε στην αργόσυρτη δουλειά σε συνθήκες σαν τις σημερινές, ούτε θα παρασύρονται σε συνθήκες απότομων στροφών. Με κομματικές δυνάμεις που θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις, την ιδεολογικό-πολιτική διαπάλη, αλλά θα αφουγκράζονται χωρίς συναισθηματισμούς και υποκειμενισμούς τις εργατικές – λαϊκές διαθέσεις, τις αντιλήψεις, τους προβληματισμούς. Με περίγυρο φίλων του Κόμματος συνεργαζόμενων που θα είναι στήριγμα της πολιτικής γραμμής, των πολιτικών παρεμβάσεων, της δράσης του Κόμματος στο κίνημα. Τέτοιο κόμμα, πρέπει, οφείλουμε και μπορούμε να γίνουμε.
Τα προηγούμενα χρόνια, η πολιτική μας γραμμή στηριγμένη στη στρατηγική του αποτελεί μια γερή βάση, μια προϋπόθεση για αυτήν τη δυνατότητα, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Τα χρόνια που προηγήθηκαν αντέξαμε, δεν λυγίσαμε, δεν τα διπλώσαμε».
Η στάση του Κόμματος απέναντι στο θολό αντιμνημονιακό ρεύμα και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ότι αντιπάλεψε αυταπάτες και ψευδαισθήσεις ότι μπορεί μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού να εξυπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα ήταν σημαντική.
Σύντροφοι και φίλοι
Απευθυνόμαστε σε όλους και όλες που αγανακτούν, είναι δυσαρεστημένοι από τη σημερινή κατάσταση.
Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε άλλες δικαιολογίες. Σήμερα, η θέση όλων όσοι αισθάνονται αριστεροί, ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές, μπορούν να βρουν την πραγματική θέση τους, μόνο εδώ, μέσα στις γραμμές του εργατικού - λαϊκού κινήματος, που θα έχει στόχο και κατεύθυνση την πάλη κατά των μονοπωλίων, του καπιταλισμού, κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, σε συμπόρευση και συμπαράταξη με το ΚΚΕ.
Για να δυναμώσουμε όλοι μαζί τη λαϊκή αντίσταση και πάλη, τη λαϊκή συμμαχία ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, στον αγώνα για το σοσιαλισμό.
Ελάτε όλοι και όλες στις γραμμές της Κοινωνικής Συμμαχίας.
Συμπαραταχτείτε - ενισχύστε τη δική σας δύναμη, το ΚΚΕ.
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω