Ένα παρατημένο πυροσβεστικό όχημα του 1938 που αρνείται να "πεθάνει". Οκτώ πυροσβέστες και ένας συντηρητής έργων τέχνης. Τιτάνια θέληση και μεράκι. Το όχημα, παρατημένο, ξαναλειτουργεί μετά από σχεδόν έναν αιώνα. Αυτή η ιστορία, είναι κάτι παραπάνω από ένα barn find και είναι 100% ελληνική.
Το ημερολόγιο γράφει 30 Ιανουαρίου 1940. Στην Ελλάδα, που την έχουν σκεπάσει τα σύννεφα του πολέμου φτάνει ένα υπερσύγχρονο κλιμακοφόρο όχημα της Magirus κατασκευής 1938. Το καθεστώς Μεταξά βλέπει την καταιγίδα που έρχεται και, λίγο πριν ξεσπάσει ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος, εκτός από το Στρατό, προετοιμάζει και τη γενικότερη άμυνα της χώρας.
Το συγκεκριμένο πυροσβεστικό, μαζί με μερικά άλλα, αγοράζεται στο πλαίσιο του επιχειρησιακού σχεδιασμού κατάσβεσης πυρκαγιών που θα προκαλούνταν από βομβαρδισμούς μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας μας.
Εννέα μήνες αργότερα, ξεσπά ο πόλεμος. Στη φρίκη και την πυρκαγιά του πολέμου, το ΠΣ 57, το κλιμακοφόρο με τη σκάλα των 26 μέτρων χρησιμοποιείται. Μέχρι να εγκαταλειφθεί και να βρεθεί σε μια ιδιωτική μάντρα, εκτεθειμένο στον ήλιο, τη βροχή, το χιόνι.
Fast forward, 80 περίπου χρόνια μετά. Μια ομάδα πυροσβεστών από τον 1ο Πυροσβεστικό Σταθμό Θεσσαλονίκης, με τη βοήθεια του Πυροσβεστικού Συνεργείου Θεσσαλονίκης και ενός συντηρητή έργων τέχνης που παραχώρησε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης, το "ανακαλύπτει", σχεδόν διαλυμένο και αποφασίζει να το σώσει. Η εννεαμελής ομάδα δουλεύει εθελοντικά, μετά από τη λήξη της βάρδιας της, στον ελεύθερο χρόνο της, με έξοδα από την τσέπη των μελών της, για να το "αναστήσει".
Και, λίγες μέρες πριν γραφτούν αυτές οι γραμμές, καταφέρνει το αδιανόητο: Να το βάλει μπρος. Ναι, το τέρας, ξαναλειτουργεί, μετά από σχεδόν έναν αιώνα. Απλά αρνείται να "πεθάνει". Η στιγμή που το Magirus ξαναπαίρνει μπρος μετά από 80 χρόνια, είναι απλά συγκλονιστική...
Το Magirus ΠΣ 57 "βήχει" και ξανάρχεται στη ζωή, σκορπώντας χαμόγελα στους "διασώστες" του και συγκίνηση:
Η προσπάθεια που απαιτείται, είναι τιτάνια. Οι πυροσβέστες, με πολύ αγάπη και πολλή δουλειά προχωρούν, χωρίς καμία βοήθεια. Η "ανάσταση" του ΠΣ 57 συμβολίζει τα θαύματα που μπορούμε να κάνουμε οι Έλληνες όταν είμαστε ενωμένοι και έχουμε μεράκι και όρεξη για δουλειά.
Ο επικεφαλής της ομάδας που ανέλαβε την αναπαλαίωση του "γοητευτικού", όπως το χαρακτηρίζει, οχήματος, Λεωνίδας Κυνηγόπουλος, αναφέρει στο TopSpeed.gr ότι «πολλά στοιχεία, για την υπηρεσιακή πορεία του οχήματος, δεν έχουμε, επειδή έχει χαθεί το μητρώο του και είμαστε στη διαδικασία συγκέντρωσης, όσο το δυνατόν περισσότερων πληροφοριών, για την πορεία του, μέσα στο πέρασμα των χρόνων».
Όπως εξηγεί ο κ. Κυνηγόπουλος, το κλιμακοφόρο έχει έτος κατασκευής 1938, όμως η προμήθεια αυτού και άλλων τριών παρόμοιων, έγινε από το Πυροσβεστικό Σώμα στις 30 Ιανουαρίου του 1940. Αυτή η χρονολογία αναφέρεται σε μεταλλική πινακίδα, που είναι κολλημένη στο χώρο του κινητήρα. Η χρονολογία της προμήθειας είναι σημαντική, μιας και έχει γίνει από μια γερμανική εταιρεία, τη Μagirus, 9 μήνες πριν ξεσπάσει ο Ελληνοιταλικός πόλεμος. Επίσης πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία, στον τύπο των οχημάτων, αυτής της προμήθειας. Και τα τέσσερα ήταν κλιμακοφόρα. Από αυτό, αλλά και από άλλα στοιχεία της εποχής, βγαίνει το συμπέρασμα, ότι το καθεστώς Μεταξά, ανήσυχο για τις εξελίξεις της εποχής, παράλληλα με το στρατό, προετοίμαζε και την αεράμυνα της χώρας, για το ενδεχόμενο ενός πολέμου.
«Αυτές οι κλίμακες, για την εποχή τους, ήταν τεχνολογικά ήταν πολύ προηγμένες και αυτό το διαπιστώνουμε ακόμα και σήμερα, όλοι εμείς που ασχολούμαστε με την αναπαλαίωση. Η φιλοσοφία των λειτουργικών τους συστημάτων, δεν διαφέρει και πολύ από τα σύγχρονα μας κλιμακοφόρα οχήματα» λέει ο κ. Κυνηγόπουλος και συνεχίζει: «Δυστυχώς, από τα τέσσερα οχήματα της προμήθειας εκείνης, έχουν διασωθεί μόνο τα δύο. Το ΠΣ 56, το οποίο βρίσκεται, αναπαλαιωμένο, στο Πυροσβεστικό Μουσείο της Αθήνας και το δεύτερο είναι, το ΠΣ 57 και είναι αυτό που έχουμε εμείς στα χέρια μας, εδώ στη Θεσσαλονίκη. Τα υπόλοιπα δύο έχουν καταστραφεί».
Σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο όχημα, τουλάχιστον με βάση τα στοιχεία που υπάρχουν ως τώρα, δεν γνωρίζουμε πότε έπαψε να προσφέρει έργο στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Θεσσαλονίκης. Ξέρουμε όμως, ότι καθ' όλη τη δεκαετία του 1990, ήταν παροπλισμένο και εκτεθειμένο στις κλιματολογικές συνθήκες, στο χώρο του παλαιού πυροσβεστικού συνεργείου Θεσσαλονίκης.
«Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, έγινε προσπάθεια αναπαλαίωσής του, όμως δεν ήταν οργανωμένη και απέβη μοιραία για το όχημα», μας λέει ο επικεφαλής της ομάδας των πυροσβεστών. «Αφού υποβλήθηκε σε αμμοβολή, στην συνέχεια εγκαταλείφθηκε για μια πενταετία περίπου, σε ιδιωτική μάνδρα οχημάτων. Εκεί, απογυμνωμένο από τα στοιχεία, όπως π.χ. χρωματισμός, που μέχρι τότε το είχαν προστατέψει από τις κλιματολογικές συνθήκες, άρχισε να διαβρώνεται, με αποτέλεσμα, οι ξύλινές του επιφάνειες, που είναι πολλές, να σαπίσουν, αλλά και τα μεταλλικά του στοιχεία να πνιγούν στην σκουριά».
«Ευτυχώς, κάποιοι συνάδελφοι, από τον 6ο Πυροσβεστικό Σταθμό Θεσσαλονίκης, αναζήτησαν το όχημα και αφού το μετέφεραν από τον ιδιώτη, το τοποθέτησαν σε στεγαζόμενη αποθήκη του Πυροσβεστικού σταθμού, στη Σίνδο. Έτσι σταμάτησε η καταστροφή του και παρέμεινε στο χώρο αυτό, περιμένοντας υπομονετικά, άλλα 10 χρόνια. Εκεί λοιπόν το ανακαλύψαμε και εμείς και αποφασίσαμε, παρότι ήταν σε άθλια κατάσταση, να του ξαναδώσουμε ζωή, μια ζωή που του αξίζει, αφού κατάφερε και έμεινε όρθιο, μετά από περιπέτειες 80 ετών», λέει ο κ. Κυνηγόπουλος.
«Αυτή τη στιγμή, καταβάλουμε μια τιτάνια προσπάθεια, κόντρα στα αρχικά, αρνητικά, προγνωστικά. Πρέπει να επισημάνω, ότι όλα τα μέλη της ομάδας μας, εργάζονται πάνω στο όχημα, στον ελεύθερό τους χρόνο, εθελοντικά και με πολύ μεράκι. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, είναι αρκετά, αλλά με επιμονή και όρεξη για δουλειά, καταφέρνουμε και τα ξεπερνάμε. Όμως τα χρόνια είναι δύσκολα και το μεγαλύτερο πρόβλημά μας, είναι η χρηματοδότηση. Μέχρι τώρα, προχωράμε με προσωπικά μας έξοδα και ευελπιστούμε ότι με τις επαφές που κάνουμε, αλλά και με τη δημοσιότητα που δίνουμε, θα μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε, κάποια οικονομική βοήθεια, η οποία είναι απαραίτητη για την αγορά αναλώσιμων τεχνικών υλικών».
Και, όταν ολοκληρωθεί το έργο της εννιαμελούς ομάδας, ποιο είναι το μέλλον του ιστορικού οχήματος; Μετά την ολοκλήρωση της αναπαλαίωσης, το όχημα θα εκτεθεί σε περίοπτη θέση και σε στεγασμένο χώρο, κοντά στον 1ο Πυροσβεστικό Σταθμό Θεσσαλονίκης, στον πιο παλιό σε ιστορία σταθμό της πόλης, αλλά με το πιο καινούργιο Πυροσβεστικό κτίριο στην Ελλάδα, στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Η θέση του TopSpeed.gr είναι ότι αυτή είναι μια προσπάθεια που αξίζει, όχι μόνο την αγάπη, αλλά και την ηθική και υλική υποστήριξη όλων μας. Γιατί δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από το Κράτος. Γιατί το καλό, πρέπει να επιβραβεύεται...
Η σελίδα του ΠΣ 57 στο Facebook είναι εδώ. Στήριξε την προσπάθεια!
Ευχαριστούμε τον κ. Λεωνίδα Κυνηγόπουλο για τις φωτογραφίες, τα βίντεο και τα στοιχεία που μας έδωσε για να κάνουμε αυτό το ρεπορτάζ.
Πηγή: topspeed.gr (Γιώργος Καραγιάννης)
[post_ads]
Το συγκεκριμένο πυροσβεστικό, μαζί με μερικά άλλα, αγοράζεται στο πλαίσιο του επιχειρησιακού σχεδιασμού κατάσβεσης πυρκαγιών που θα προκαλούνταν από βομβαρδισμούς μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας μας.
Εννέα μήνες αργότερα, ξεσπά ο πόλεμος. Στη φρίκη και την πυρκαγιά του πολέμου, το ΠΣ 57, το κλιμακοφόρο με τη σκάλα των 26 μέτρων χρησιμοποιείται. Μέχρι να εγκαταλειφθεί και να βρεθεί σε μια ιδιωτική μάντρα, εκτεθειμένο στον ήλιο, τη βροχή, το χιόνι.
Το ΠΣ 57 πριν από κάποιες δεκαετίες |
Fast forward, 80 περίπου χρόνια μετά. Μια ομάδα πυροσβεστών από τον 1ο Πυροσβεστικό Σταθμό Θεσσαλονίκης, με τη βοήθεια του Πυροσβεστικού Συνεργείου Θεσσαλονίκης και ενός συντηρητή έργων τέχνης που παραχώρησε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης, το "ανακαλύπτει", σχεδόν διαλυμένο και αποφασίζει να το σώσει. Η εννεαμελής ομάδα δουλεύει εθελοντικά, μετά από τη λήξη της βάρδιας της, στον ελεύθερο χρόνο της, με έξοδα από την τσέπη των μελών της, για να το "αναστήσει".
Το ΠΣ 57 μεταφέρεται για αναπαλαίωση |
Και, λίγες μέρες πριν γραφτούν αυτές οι γραμμές, καταφέρνει το αδιανόητο: Να το βάλει μπρος. Ναι, το τέρας, ξαναλειτουργεί, μετά από σχεδόν έναν αιώνα. Απλά αρνείται να "πεθάνει". Η στιγμή που το Magirus ξαναπαίρνει μπρος μετά από 80 χρόνια, είναι απλά συγκλονιστική...
Το Magirus ΠΣ 57 "βήχει" και ξανάρχεται στη ζωή, σκορπώντας χαμόγελα στους "διασώστες" του και συγκίνηση:
Η προσπάθεια που απαιτείται, είναι τιτάνια. Οι πυροσβέστες, με πολύ αγάπη και πολλή δουλειά προχωρούν, χωρίς καμία βοήθεια. Η "ανάσταση" του ΠΣ 57 συμβολίζει τα θαύματα που μπορούμε να κάνουμε οι Έλληνες όταν είμαστε ενωμένοι και έχουμε μεράκι και όρεξη για δουλειά.
Ο επικεφαλής της ομάδας που ανέλαβε την αναπαλαίωση του "γοητευτικού", όπως το χαρακτηρίζει, οχήματος, Λεωνίδας Κυνηγόπουλος, αναφέρει στο TopSpeed.gr ότι «πολλά στοιχεία, για την υπηρεσιακή πορεία του οχήματος, δεν έχουμε, επειδή έχει χαθεί το μητρώο του και είμαστε στη διαδικασία συγκέντρωσης, όσο το δυνατόν περισσότερων πληροφοριών, για την πορεία του, μέσα στο πέρασμα των χρόνων».
Το ΠΣ 57 σήμερα βρίσκεται υπό αναπαλαίωση |
Όπως εξηγεί ο κ. Κυνηγόπουλος, το κλιμακοφόρο έχει έτος κατασκευής 1938, όμως η προμήθεια αυτού και άλλων τριών παρόμοιων, έγινε από το Πυροσβεστικό Σώμα στις 30 Ιανουαρίου του 1940. Αυτή η χρονολογία αναφέρεται σε μεταλλική πινακίδα, που είναι κολλημένη στο χώρο του κινητήρα. Η χρονολογία της προμήθειας είναι σημαντική, μιας και έχει γίνει από μια γερμανική εταιρεία, τη Μagirus, 9 μήνες πριν ξεσπάσει ο Ελληνοιταλικός πόλεμος. Επίσης πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία, στον τύπο των οχημάτων, αυτής της προμήθειας. Και τα τέσσερα ήταν κλιμακοφόρα. Από αυτό, αλλά και από άλλα στοιχεία της εποχής, βγαίνει το συμπέρασμα, ότι το καθεστώς Μεταξά, ανήσυχο για τις εξελίξεις της εποχής, παράλληλα με το στρατό, προετοίμαζε και την αεράμυνα της χώρας, για το ενδεχόμενο ενός πολέμου.
Η δουλειά που απαιτείται δεν είναι μόνο σκληρή, αλλά και λεπτή για να μην καταστραφεί το μοναδικό κλιμακοφόρο |
«Αυτές οι κλίμακες, για την εποχή τους, ήταν τεχνολογικά ήταν πολύ προηγμένες και αυτό το διαπιστώνουμε ακόμα και σήμερα, όλοι εμείς που ασχολούμαστε με την αναπαλαίωση. Η φιλοσοφία των λειτουργικών τους συστημάτων, δεν διαφέρει και πολύ από τα σύγχρονα μας κλιμακοφόρα οχήματα» λέει ο κ. Κυνηγόπουλος και συνεχίζει: «Δυστυχώς, από τα τέσσερα οχήματα της προμήθειας εκείνης, έχουν διασωθεί μόνο τα δύο. Το ΠΣ 56, το οποίο βρίσκεται, αναπαλαιωμένο, στο Πυροσβεστικό Μουσείο της Αθήνας και το δεύτερο είναι, το ΠΣ 57 και είναι αυτό που έχουμε εμείς στα χέρια μας, εδώ στη Θεσσαλονίκη. Τα υπόλοιπα δύο έχουν καταστραφεί».
Το ΠΣ 56 στο Πυροσβεστικό Μουσείο Αθήνας Έτσι θέλουν οι πυροσβέστες να γίνει και το ΠΣ 57 |
Σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο όχημα, τουλάχιστον με βάση τα στοιχεία που υπάρχουν ως τώρα, δεν γνωρίζουμε πότε έπαψε να προσφέρει έργο στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Θεσσαλονίκης. Ξέρουμε όμως, ότι καθ' όλη τη δεκαετία του 1990, ήταν παροπλισμένο και εκτεθειμένο στις κλιματολογικές συνθήκες, στο χώρο του παλαιού πυροσβεστικού συνεργείου Θεσσαλονίκης.
Εντυπωσιακό το ΠΣ 57, άντεξε στο χρόνο. Του αξίζει να "ζήσει" |
«Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, έγινε προσπάθεια αναπαλαίωσής του, όμως δεν ήταν οργανωμένη και απέβη μοιραία για το όχημα», μας λέει ο επικεφαλής της ομάδας των πυροσβεστών. «Αφού υποβλήθηκε σε αμμοβολή, στην συνέχεια εγκαταλείφθηκε για μια πενταετία περίπου, σε ιδιωτική μάνδρα οχημάτων. Εκεί, απογυμνωμένο από τα στοιχεία, όπως π.χ. χρωματισμός, που μέχρι τότε το είχαν προστατέψει από τις κλιματολογικές συνθήκες, άρχισε να διαβρώνεται, με αποτέλεσμα, οι ξύλινές του επιφάνειες, που είναι πολλές, να σαπίσουν, αλλά και τα μεταλλικά του στοιχεία να πνιγούν στην σκουριά».
Η ομάδα αναπαλαιώνει το όχημα ώστε να γίνει όπως ήταν πριν από 80 χρόνια |
«Ευτυχώς, κάποιοι συνάδελφοι, από τον 6ο Πυροσβεστικό Σταθμό Θεσσαλονίκης, αναζήτησαν το όχημα και αφού το μετέφεραν από τον ιδιώτη, το τοποθέτησαν σε στεγαζόμενη αποθήκη του Πυροσβεστικού σταθμού, στη Σίνδο. Έτσι σταμάτησε η καταστροφή του και παρέμεινε στο χώρο αυτό, περιμένοντας υπομονετικά, άλλα 10 χρόνια. Εκεί λοιπόν το ανακαλύψαμε και εμείς και αποφασίσαμε, παρότι ήταν σε άθλια κατάσταση, να του ξαναδώσουμε ζωή, μια ζωή που του αξίζει, αφού κατάφερε και έμεινε όρθιο, μετά από περιπέτειες 80 ετών», λέει ο κ. Κυνηγόπουλος.
«Αυτή τη στιγμή, καταβάλουμε μια τιτάνια προσπάθεια, κόντρα στα αρχικά, αρνητικά, προγνωστικά. Πρέπει να επισημάνω, ότι όλα τα μέλη της ομάδας μας, εργάζονται πάνω στο όχημα, στον ελεύθερό τους χρόνο, εθελοντικά και με πολύ μεράκι. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, είναι αρκετά, αλλά με επιμονή και όρεξη για δουλειά, καταφέρνουμε και τα ξεπερνάμε. Όμως τα χρόνια είναι δύσκολα και το μεγαλύτερο πρόβλημά μας, είναι η χρηματοδότηση. Μέχρι τώρα, προχωράμε με προσωπικά μας έξοδα και ευελπιστούμε ότι με τις επαφές που κάνουμε, αλλά και με τη δημοσιότητα που δίνουμε, θα μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε, κάποια οικονομική βοήθεια, η οποία είναι απαραίτητη για την αγορά αναλώσιμων τεχνικών υλικών».
Και, όταν ολοκληρωθεί το έργο της εννιαμελούς ομάδας, ποιο είναι το μέλλον του ιστορικού οχήματος; Μετά την ολοκλήρωση της αναπαλαίωσης, το όχημα θα εκτεθεί σε περίοπτη θέση και σε στεγασμένο χώρο, κοντά στον 1ο Πυροσβεστικό Σταθμό Θεσσαλονίκης, στον πιο παλιό σε ιστορία σταθμό της πόλης, αλλά με το πιο καινούργιο Πυροσβεστικό κτίριο στην Ελλάδα, στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Οι πυροσβέστες αναπαλαιώνουν το όχημα στον ελεύθερο χρόνο με προσωπικά τους έξοδα |
Η θέση του TopSpeed.gr είναι ότι αυτή είναι μια προσπάθεια που αξίζει, όχι μόνο την αγάπη, αλλά και την ηθική και υλική υποστήριξη όλων μας. Γιατί δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από το Κράτος. Γιατί το καλό, πρέπει να επιβραβεύεται...
Η σελίδα του ΠΣ 57 στο Facebook είναι εδώ. Στήριξε την προσπάθεια!
Ευχαριστούμε τον κ. Λεωνίδα Κυνηγόπουλο για τις φωτογραφίες, τα βίντεο και τα στοιχεία που μας έδωσε για να κάνουμε αυτό το ρεπορτάζ.
Πηγή: topspeed.gr (Γιώργος Καραγιάννης)
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω