Το Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης πρωτοπορεί και μας καλεί να παρακολουθήσουμε δύο θεατρικά δρώμενα με ανείπωτες ιστορίες: μια θεατρική αφήγηση των "Ερινυών" και μια εξομολόγηση του αρχαίου θεού Απόλλωνα, προς την ποθητή Δάφνη.
Την Ευρωπαϊκή Νύχτα Μουσείων όλα τα μουσεία στον κόσμο έχουν ανοιχτές τις πόρτες τους στο κοινό τις νυχτερινές ώρες και οι μουσειακοί χώροι αποκτούν μία άλλη διάσταση, αυτήν της νυχτερινής απόδρασης του νου.
Το μεταμοντέρνο θέατρο μπορεί να μας ταξιδέψει σε τέτοιες περιπλανήσεις και το Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης πρωτοπορεί και μας καλεί να παρακολουθήσουμε δύο θεατρικά δρώμενα με ανείπωτες ιστορίες: μια θεατρική αφήγηση των "Ερινυών" ως μια μορφή αυτοκριτικής και αυτογνωσίας, και μια εξομολόγηση, αυτήν ενός μυθικού προσώπου, του αρχαίου θεού της Τέχνης και του Φωτός, του Απόλλωνα, προς την ποθητή Δάφνη, την Κυριακή 21 Μαΐου.
Τα δρώμενα, που την επιμέλειά τους έχει ένας νέος συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης, ο Φοίβος Μαρκαντώνης, μέλος της ομάδας "Θέατρο Ημέρας" στην Αθήνα, θα μεταφερθούν επί σκηνής σε έναν χώρο εναλλακτικό, εξίσου θεατρικό όπου τα μουσειακά εκθέματα αποτελούν σκηνικά αντικείμενα και κρύβουν τις δικές τους ιστορίες: στην αίθουσα του 1ου ορόφου του Ιστορικού Μουσείου, στις 22:30.
Το πρώτο δρώμενο αφορά τη Δάφνη, μια νύμφη που αγαπήθηκε από τον θεό Απόλλωνα. Ο Απόλλων την κυνηγούσε μέσα στο δάσος, αλλά, όταν ήταν έτοιμος να την πιάσει, η Δάφνη μεταμορφώθηκε σε ένα δέντρο δάφνης και ο πόθος του θεού έμεινε ανεκπλήρωτος. Ο Απόλλωνας, σαν ένας νέος του σήμερα, εμφανίζεται με λευκό μακρύ τσαλακωμένο πουκάμισο, με μοντέρνο τζιν, και χωρίς παπούτσια, ξυπόλυτος, πηγαίνει δίπλα στο φυτό, τη Δάφνη, γονατίζει και, αφού αγγίζει τρυφερά τα φύλλα του, αρχίζει ένας έντονα συναισθηματικά φορτισμένος μονόλογος, ένα δυνατό ξέσπασμα όπου εξομολογείται τον ερωτά του στο συγκεκριμένο φυτό. Ανεκπλήρωτος έρωτας, αλαζονεία, ναρκισσισμός ή πόνος για την απώλεια... Μπορεί άραγε η απώλεια να αλλάξει τον άνθρωπο ή ακόμα και τον θεό;
Το δεύτερο δρώμενο, με τη συμμετοχή εκλεκτών συνεργατών και μελών του μεταπτυχιακού τμήματος "Ετερότητα και Παιδαγωγική του Θεάτρου" του Δ.Π.Θ, έχει θέμα τα αντικρουόμενα συναισθήματα του ανθρώπου, με τίτλο "Ερινύες". Οι Ερινύες στην Ελληνική μυθολογία ήταν μυθικές χθόνιες θεότητες που κυνηγούσαν όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα κατά της φυσικής και ηθικής τάξης των πραγμάτων. Επίσης είναι γνωστές και ως Ευμενίδες, δίνοντας έτσι το όνομά τους στην τρίτη τραγωδία της τριλογίας Oρέστεια του Αισχύλου.
Στην σύγχρονη πραγματικότητα, οι Ερινύες είναι οι ενοχές που αντιμετωπίζει ο κάθε άνθρωπος στην ζωή του, τα διλήμματα και οι δοκιμασίες που βάζει στον εαυτό του, αλλά και η σκληρή αυτοκριτική που θέτει ο ίδιος. Στο συγκεκριμένο δρώμενο τα αρνητικά συναισθήματα παίρνουν σάρκα και οστά και στρέφονται ενάντια στη Δίκη. Εξελίσσεται επί σκηνής ένα δικαστήριο, όπως πραγματοποιήθηκε και στο ανάλογο έργο του Αισχύλου. Θα μπορέσει άραγε η δικαιοσύνη να κυριαρχήσει για άλλη μια φορά;
Το μουσείο θα είναι ανοικτό από τις 22:00 μέχρι τις 23:30 και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας για τη συμμετοχή των θεατών.
[post_ads]
Το μεταμοντέρνο θέατρο μπορεί να μας ταξιδέψει σε τέτοιες περιπλανήσεις και το Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης πρωτοπορεί και μας καλεί να παρακολουθήσουμε δύο θεατρικά δρώμενα με ανείπωτες ιστορίες: μια θεατρική αφήγηση των "Ερινυών" ως μια μορφή αυτοκριτικής και αυτογνωσίας, και μια εξομολόγηση, αυτήν ενός μυθικού προσώπου, του αρχαίου θεού της Τέχνης και του Φωτός, του Απόλλωνα, προς την ποθητή Δάφνη, την Κυριακή 21 Μαΐου.
Τα δρώμενα, που την επιμέλειά τους έχει ένας νέος συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης, ο Φοίβος Μαρκαντώνης, μέλος της ομάδας "Θέατρο Ημέρας" στην Αθήνα, θα μεταφερθούν επί σκηνής σε έναν χώρο εναλλακτικό, εξίσου θεατρικό όπου τα μουσειακά εκθέματα αποτελούν σκηνικά αντικείμενα και κρύβουν τις δικές τους ιστορίες: στην αίθουσα του 1ου ορόφου του Ιστορικού Μουσείου, στις 22:30.
Το πρώτο δρώμενο αφορά τη Δάφνη, μια νύμφη που αγαπήθηκε από τον θεό Απόλλωνα. Ο Απόλλων την κυνηγούσε μέσα στο δάσος, αλλά, όταν ήταν έτοιμος να την πιάσει, η Δάφνη μεταμορφώθηκε σε ένα δέντρο δάφνης και ο πόθος του θεού έμεινε ανεκπλήρωτος. Ο Απόλλωνας, σαν ένας νέος του σήμερα, εμφανίζεται με λευκό μακρύ τσαλακωμένο πουκάμισο, με μοντέρνο τζιν, και χωρίς παπούτσια, ξυπόλυτος, πηγαίνει δίπλα στο φυτό, τη Δάφνη, γονατίζει και, αφού αγγίζει τρυφερά τα φύλλα του, αρχίζει ένας έντονα συναισθηματικά φορτισμένος μονόλογος, ένα δυνατό ξέσπασμα όπου εξομολογείται τον ερωτά του στο συγκεκριμένο φυτό. Ανεκπλήρωτος έρωτας, αλαζονεία, ναρκισσισμός ή πόνος για την απώλεια... Μπορεί άραγε η απώλεια να αλλάξει τον άνθρωπο ή ακόμα και τον θεό;
Το δεύτερο δρώμενο, με τη συμμετοχή εκλεκτών συνεργατών και μελών του μεταπτυχιακού τμήματος "Ετερότητα και Παιδαγωγική του Θεάτρου" του Δ.Π.Θ, έχει θέμα τα αντικρουόμενα συναισθήματα του ανθρώπου, με τίτλο "Ερινύες". Οι Ερινύες στην Ελληνική μυθολογία ήταν μυθικές χθόνιες θεότητες που κυνηγούσαν όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα κατά της φυσικής και ηθικής τάξης των πραγμάτων. Επίσης είναι γνωστές και ως Ευμενίδες, δίνοντας έτσι το όνομά τους στην τρίτη τραγωδία της τριλογίας Oρέστεια του Αισχύλου.
Στην σύγχρονη πραγματικότητα, οι Ερινύες είναι οι ενοχές που αντιμετωπίζει ο κάθε άνθρωπος στην ζωή του, τα διλήμματα και οι δοκιμασίες που βάζει στον εαυτό του, αλλά και η σκληρή αυτοκριτική που θέτει ο ίδιος. Στο συγκεκριμένο δρώμενο τα αρνητικά συναισθήματα παίρνουν σάρκα και οστά και στρέφονται ενάντια στη Δίκη. Εξελίσσεται επί σκηνής ένα δικαστήριο, όπως πραγματοποιήθηκε και στο ανάλογο έργο του Αισχύλου. Θα μπορέσει άραγε η δικαιοσύνη να κυριαρχήσει για άλλη μια φορά;
Το μουσείο θα είναι ανοικτό από τις 22:00 μέχρι τις 23:30 και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας για τη συμμετοχή των θεατών.
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω